De louche dingen die je meemaakt als je in een illegaal casino werkt

Charline* werkt al bijna tien jaar in de illegale casinowereld, waarvan de laatste jaren vooral als hostess bij pokerspellen.

Mijn nicht werkte als croupier en vroeg of ik op zoek was naar een bijbaantje. Mijn oom gokte al heel lang, tot hij op een dag besloot dat hij zelf toernooien wilde gaan organiseren. Daarvoor zocht hij nog naar een hostess. Het is een beetje een louche type, een boef. Hij heeft een grote snor en idem bril en draagt een groot, glimmend horloge om zijn pols.

Ik was negentien en het leek me wel wat; mijn nicht had verteld dat je er veel geld mee kon verdienen. Ik werd door hem opgeleid en ging meteen aan de slag. Mijn eerste dag werkte ik als croupier in een groot, luxe hotel aan het strand, waar ik een toernooi met veel bekende pokerspelers moest openen. Er waren een paar honderd man. Ik maakte meteen een beginnersfout, door met glibberige handen van het angstzweet de verkeerde kaarten te delen. Gelukkig was de rest van de avond heel gezellig.

Mijn oom bezit inmiddels al een tijd zijn eigen gokhuis, ook wel 'een game' genoemd. Een game is een gokhal van een bepaalde eigenaar, meestal op een vaste locatie. Elke game is anders en trekt een totaal ander publiek aan. De één is bijvoorbeeld in een schuur waar ze enkel frikadellen en bier serveren, bij de ander krijg je kaviaar, zit je in het penthouse van een hotel en zijn hoeren inbegrepen bij de service. De meest verschillende types komen eropaf – van zware, onverzorgde gokverslaafden tot vrouwen met een hondje in hun Louis Vuitton-tas die even een gokje komen wagen.

De game waar ik meestal werk is een omgebouwde loods waarvan je aan de buitenkant niks ziet. Er komen voornamelijk andere gamehouders, coffeeshopeigenaren, woonwagenbewoners en professionele pokeraars.

Alle gamehouders hebben een duister leven of verleden. Vaak zijn het succesvolle onderwereldfiguren in de wiethandel, of verkopen ze spullen door die van de vrachtwagen zijn gevallen. De mensen die bij de games werken zijn gek genoeg vaak studenten, die wat bijverdienen om hun studie te betalen.

Af en toe huren andere gamehouders mij in, maar ik ben bij mijn oom in vaste dienst. Als hostess ben je als het ware eigendom van een huis. Ik kook, haal drank en sigaretten, en tijdens het spel doe ik hetzelfde werk als iemand in de bediening: ik zorg dat de asbakken leeg zijn en hun glas vol, en maak praatjes met de gasten zodat ze het naar hun zin hebben. Ook heb ik een opleiding gedaan tot masseuse en soms bieden ze vijftig euro voor een rugmassage. Zolang ze maar schoon zijn vind ik het prima. Ik heb ook weleens een escort gebeld voor een meneer.

Ik werk vaak lange diensten, van half 8 's avonds tot half 12 de volgende middag. Als mensen midden in het spel zitten, heb ik een flinke tijd niks of weinig te doen. Dan pak ik mijn schoolboeken erbij en ga ik in een 'rustig' hoekje zitten leren. Gemiddeld verdien ik met een dienst 300 tot 500 euro, plus alle volvette fooien die ik aan het eind van een toernooi bij de deur krijg toegestopt.

Vrijwel iedereen komt naar het illegale casino met zwart geld. Men komt erheen om niet gezien te worden, niemand stelt vragen. Ook kun je er zo zwaar gokken als je wil, er gaat vaak veel meer geld om dan bij een gewoon casino. Er heerst een enorme machocultuur en er komen veel onderwereldfiguren: momenteel heb ik een vaste gast van ver in de tachtig, met een enorme pens en een vriendin die nog jonger is dan ik. Hij wil graag pochen met zijn financiële rijkdom en legt dan een groot pak geld op tafel, terwijl hij achterover leunt met een enorme sigaar in zijn pafferige mond. Er zijn ook pokerprofessionals. De onderwereldfiguren en pokerprofessionals zijn soms lastig van elkaar te onderscheiden, maar meestal scheppen de criminele types veel meer op over hun geld, en geven ze grotere fooien.

Ik probeer me zo afzijdig mogelijk te houden van die louche zijde van de wereld – hoe minder je weet hoe beter. Maar af en toe is het overduidelijk dat het geen zuivere koffie is. Wietkwekers en -verkopers, gasten die handelen in horloges, dat soort spul. Ik heb ook wel gehoord dat mensen ripdeals bespraken: deals waarvan ze weten dat er bijvoorbeeld ergens een overdracht is van een kilo coke, en dan nemen ze een pistool mee en pakken ze het af. Aan de pokertafel bespreken ze dan ook waar ze de gestolen waar kwijt kunnen.

Ik zie vaak ernstig verslaafde gokkers die gigantische schulden hebben, waardoor ze niet meer welkom zijn bij een normaal casino, maar gewoon niet kunnen stoppen met gokken. Ze werken vanuit 'een boekje', waarin de spelleider bijhoudt wie wat leent. Ze proberen vaak geld terug te verdienen om hun schulden af te betalen, soms gaan ze naar verschillende huizen en werken ze zich nog overal in de nesten. Als een gast niet betaalt, wordt er iemand op afgestuurd om het geld te innen. Als er geen overeenkomst kan worden bereikt, pakt die incasseur de auto af en als het echt nodig is, gebruikt hij geweld. De gamehouders hebben een appgroep met elkaar: als iemand te vaak niet betaalt lichten ze elkaar in, zodat ze hem buiten de deur kunnen houden.

In de illegale casinowereld gaat het vooral om reputatie: hoe goed speel je het spel, kan je je groot houden bij je verlies? Naarmate het toernooi vordert wordt het steeds grimmiger, vaak duurt zoiets makkelijk twaalf uur. Men wordt dronken, en de een is door het dolle omdat hij een tafel heeft gewonnen, de ander keert helemaal in zichzelf omdat hij steeds meer verliest. De tent staat standaard blauw, van het buitenissige gerook door alle stress en adrenaline. Er heerst dan een heel intense sfeer. Ook komt het voor dat men elkaar blijft overtreffen, 'tilt gaan' noemen ze dat. Ze blijven dan inleggen, puur om elkaar uit te bluffen, ongeacht wat voor hand ze hebben. Ik heb weleens gezien dat een man 180 duizend euro op tafel smeet, en vervolgens elke ronde nog eens 10 duizend euro inzette.

Valsspelers herken ik van een kilometer afstand, meestal komen ze in duo's. Ik heb ook weleens doorgehad dat ze van de game zelf waren, om gasten uit te lokken zoveel mogelijk geld in te leggen. Ik herken ze aan subtiele seintjes, bijvoorbeeld dat ze drie keer met een vinger op tafel tikken. Ze hebben dan een codetaal, die ik probeer te ontrafelen. Met codes zeggen ze dingen als 'ga niet mee met deze hand want ik probeer ze eruit te bluffen', wat voor hand ze hebben of hoeveel ze gaan inzetten. Als het in het nadeel van het huis is, licht ik mijn baas in. Je moet daar enorm mee oppassen, want het is een zware beschuldiging. Als mijn baas dan oplet en ze op heterdaad betrapt, gooit hij ze eruit en moeten ze het hele spel terugbetalen.

Een keer was ik bij een game in Dordrecht – ik hoefde daar niet zelf te werken, maar had een date. Opeens stonden er twee idioten voor de deur, in een Oost-Europese taal naar elkaar te schreeuwen. Nadat buurtbewoners de politie hadden gebeld stoven er plotseling tientallen agenten naar binnen. Er heerste totale paniek, iedereen probeerde weg te rennen, er werd paniekerig geschreeuwd. Een man sprong uit het raam en brak zijn been. Hij werd alsnog opgepakt. Als er een inval is, wordt iedereen verhoord. Vooral over hoeveel geld erin omging en van wie het huis is. Al het geld wordt in beslag genomen. Je riskeert als bezoeker een boete van 7200 euro en de gamehouder moet evenveel betalen als dat er die hele avond in totaal is omgezet, inclusief het geld dat de spelers gewonnen hebben. Er kan zo een half miljoen in het spel zitten, dus je bent dan echt heel zwaar de sjaak.

Geweld is ook niet zeldzaam. Zo was ik een keer aan het werk bij een toernooi waar ongeveer honderd mensen aanwezig waren, toen iemand opeens de dochter van het hoofd van een bekende woonwagenfamilie voor slet uitmaakte. Die mensen zijn vaak ontzettend op hun eer gesteld, dus die man werd door een groep volledig in elkaar geramd en van de trap afgesmeten. Ik schreeuwde dat ze moesten stoppen, maar niemand deed iets. Als zoiets gebeurt, kijkt iedereen de andere kant op. Alleen de gamehouder zei koeltjes dat ze op zijn spullen moesten letten.

In een bepaalde scene tippen ze elkaar als iemand een enorme smak geld heeft verdiend. Op een avond had iemand 20 duizend euro gewonnen bij een tafel. Later hoorde ik dat hij op de hoek van de straat van het casino is beroofd met een AK-47. In die scene kom ik niet meer.

Het naarste aan mijn werk vind ik dat ik meerdere keren ben lastiggevallen, en als ik er dan wat van zei werd ik per direct ontslagen. Voor de gamehouder gaat de klant altijd voor. Ooit was ik aan het werk aan de achterkant van een decadent restaurant. Je zag van de voorkant niets, maar aan de achterkant was een zaal met een gouden bar en fluwelen gordijnen en banken. Er werd om enorme bedragen gegokt. Er was een man in pak, een pooier. Het was een verschrikkelijke vent: hij commandeerde iedereen en begon toen ineens aan me te zitten. Ik zei: "Blijf met je gore poten van me af!" Ik kon meteen vertrekken. Ook belde hij nog even na bij een andere gamehouder, of ze wel zeker wisten dat ze me aan wilden nemen, aangezien ik "niet klantvriendelijk" was.

Ondanks dat is het een leuke baan – het is vaak heel gezellig en zijn er veel bekenden. Mijn vriend wil liever dat ik stop met dit werk, maar dat zit er niet in. Ik hoef namelijk nooit na te denken over geld: dure vakanties, een nieuwe auto, een dure gereedschapskist voor mijn vriend. Bovendien denken we eraan om kinderen te nemen. Als we een gezin starten, kunnen we het geld vast goed gebruiken.

De naam van de geïnterviewde is om privacyredenen gefingeerd, ook zijn enkele details veranderd waar de geïnterviewde door herkend zou kunnen worden.