De 38-jarige fotograaf Arnoldas Kubilius komt oorspronkelijk uit Litouwen, maar woont en werkt al twaalf jaar in Luxemburg. Met zijn werk verkent hij hoe hij mannelijke lichamen op alle mogelijke manieren kan representeren. Op sommige van zijn foto’s zijn de lichamen verwrongen tot abstracte vormen, die je uitdagen om erachter te komen waar je naar zit te kijken. Andere foto’s laten juist de modellen als onderdeel van hun omgeving zien en op weer ander werk zijn slechts de details van een geplooide huid zichtbaar.
Advertentie
Kubilius heeft naar eigen zeggen “een algemene obsessie” voor het mannelijk lichaam. De fotograaf heeft nu zijn eerste boek uitgebracht, (H)OMBRES, dat hij samen met de Britse grafisch ontwerper Jake Noakes maakte. De titel combineert het Spaanse woord ‘hombres’ (mannen) met het Franse woord ‘ombres’ (schaduwen). De werken in het boek zijn een samenspel van vormen, schaduwen, water en andere elementen, en het resultaat is een prachtig voorbeeld van Kubilius’ voortdurende onderzoek naar naaktheid.We spraken Kubilius over zijn boek en zijn obsessie voor het mannelijk lichaam.
VICE: Hoi Arnoldas, hoe en wanneer ben je begonnen met fotografie
Arnoldas Kubilius: Ik begon met fotografie te experimenteren toen ik 16 was. Het is een vrij directe manier van interactie met anderen, en ik kan er ook mezelf goed mee uitdrukken. Ik fotografeerde vrienden en bracht veel tijd door in donkere kamers, om allerlei printtechnieken uit te proberen.
Ik verdeel mijn werk niet echt in projecten. Het is niet zo dat ik op voorhand iets conceptualiseer en dan denk: oké, dat is het idee, laat ik er nu een werk omheen bouwen. Het is allemaal erg instinctief. Ik maak al mijn foto’s natuurlijk op verschillende fysieke momenten, maar ik ben voortdurend bezig om mijn werk in z’n geheel te bewerken, terwijl ik me ondertussen verder ontwikkel. Ik word beïnvloed door mijn persoonlijke ervaringen, kunst, reizen en maatschappelijke ontwikkelingen, dus mijn werk en mijn visie ontwikkelen zich voortdurend. Ik maak wel specifieke selecties voor een expositie of voor een artikel, maar op zich is er maar één ‘project’ waar ik mee bezig ben.
Arnoldas Kubilius: Ik begon met fotografie te experimenteren toen ik 16 was. Het is een vrij directe manier van interactie met anderen, en ik kan er ook mezelf goed mee uitdrukken. Ik fotografeerde vrienden en bracht veel tijd door in donkere kamers, om allerlei printtechnieken uit te proberen.
Verschilt (H)OMBRES erg van je andere projecten?“Mijn boek is een complex object, dat aangeraakt, gehoord en gevoeld kan worden.”
Ik verdeel mijn werk niet echt in projecten. Het is niet zo dat ik op voorhand iets conceptualiseer en dan denk: oké, dat is het idee, laat ik er nu een werk omheen bouwen. Het is allemaal erg instinctief. Ik maak al mijn foto’s natuurlijk op verschillende fysieke momenten, maar ik ben voortdurend bezig om mijn werk in z’n geheel te bewerken, terwijl ik me ondertussen verder ontwikkel. Ik word beïnvloed door mijn persoonlijke ervaringen, kunst, reizen en maatschappelijke ontwikkelingen, dus mijn werk en mijn visie ontwikkelen zich voortdurend. Ik maak wel specifieke selecties voor een expositie of voor een artikel, maar op zich is er maar één ‘project’ waar ik mee bezig ben.
Advertentie
Ik heb dit boek gemaakt omdat ik deze foto’s niet op een expositie of online wilde delen – dat leek me te vluchtig. Ik vind dat social media steeds meer beheerst worden door algoritmes en censuur. Daardoor krijg je kunst slechts nog versnipperd en chaotisch te zien. Mijn boek is een complex object, dat aangeraakt, gehoord en gevoeld kan worden. Het is een coherente selectie van mijn werk, die ik op een bepaalde manier heb ingedeeld. Dat leidt tot een intieme en directe ervaring, die je ook nog eens voortdurend kan herbeleven.
Waarom de link tussen mannen en schaduwen?
Een schaduw is niet alleen een fundamenteel element van fotografie, maar staat ook voor iets wat het bewustzijn probeert te bestrijden, te verbergen, weg te duwen. Visueel gezien gaan de schaduwen een dialoog aan met de vormen van de lichamen in het boek. Er zit ook een conceptueel en persoonlijk aspect aan: ik onthul mijn eigen intieme zorgen en ga de dialoog aan met mijn eigen schaduwen – maar niet op een duistere manier. In het begin van het boek zit een foto van een spiegel in het water. Dat is een metafoor voor mezelf, die eens goed naar mij gaat kijken.
Een schaduw is niet alleen een fundamenteel element van fotografie, maar staat ook voor iets wat het bewustzijn probeert te bestrijden, te verbergen, weg te duwen. Visueel gezien gaan de schaduwen een dialoog aan met de vormen van de lichamen in het boek. Er zit ook een conceptueel en persoonlijk aspect aan: ik onthul mijn eigen intieme zorgen en ga de dialoog aan met mijn eigen schaduwen – maar niet op een duistere manier. In het begin van het boek zit een foto van een spiegel in het water. Dat is een metafoor voor mezelf, die eens goed naar mij gaat kijken.
Het mannelijk lichaam fascineert en obsedeert me. Ik kan het moeilijk in woorden vatten – misschien zou ik honderd sessies met een therapeut moeten boeken om erachter te komen waarom. Maar als ik het lichaam al op een bepaalde manier vertegenwoordig, doe ik dat niet bewust. Ik zet een lichaam in een ruimte en werk met licht en perspectief. Ik kan niet echt uitleggen hoe de dingen gebeuren en de beelden ontstaan. Misschien probeer ik gewoon wel een naakt lichaam te laten zien, en misschien probeer ik het naakte dan te overstijgen, zonder het uit te wissen. Ik weet in ieder geval dat het mijn bedoeling is om eerlijk te zijn – tegen mezelf en tegen anderen. En ik wil simpele naaktheid en schoonheid overtreffen.“Mijn bedoeling is om eerlijk te zijn – tegen mezelf en tegen anderen. En ik wil simpele naaktheid en schoonheid overtreffen.”
Advertentie
Wie zijn de mannen die je fotografeert?
Het zijn vrienden, vrienden van vrienden of mensen die ik via social media heb benaderd. De laatste jaren werk ik vaker met dezelfde mensen, omdat er tussen hen en mij een wederzijds vertrouwen is en ik met hen makkelijk in een flow kan komen.
Ik weet niet zeker of ik dat doe. Misschien laat ik wel gewoon een ondervertegenwoordigd facet van mannelijkheid zien? Ik zet inderdaad vraagtekens bij het bestaande idee van mannelijkheid, maar als ik fotografeer denk ik er niet aan hoe ik dat idee nu weer ga uitdagen. Ik laat me leiden door mijn instinct en de vormen die ik voor mijn camera zie verschijnen.
Het zijn vrienden, vrienden van vrienden of mensen die ik via social media heb benaderd. De laatste jaren werk ik vaker met dezelfde mensen, omdat er tussen hen en mij een wederzijds vertrouwen is en ik met hen makkelijk in een flow kan komen.
Zet je vraagtekens bij het idee van mannelijkheid?“Ik zet inderdaad vraagtekens bij het bestaande idee van mannelijkheid, maar als ik fotografeer denk ik er niet aan hoe ik dat idee nu weer ga uitdagen.”
Ik weet niet zeker of ik dat doe. Misschien laat ik wel gewoon een ondervertegenwoordigd facet van mannelijkheid zien? Ik zet inderdaad vraagtekens bij het bestaande idee van mannelijkheid, maar als ik fotografeer denk ik er niet aan hoe ik dat idee nu weer ga uitdagen. Ik laat me leiden door mijn instinct en de vormen die ik voor mijn camera zie verschijnen.
Heb je er ooit aan gedacht om met vrouwelijke modellen te werken?
Ik heb eerder met vrouwelijke modellen gewerkt en zou zeker weer met hen willen werken, maar ik ben enthousiaster over het mannelijk lichaam – waarschijnlijk omdat ik het beter ken en nog beter wil leren kennen.
Ik denk dat een foto veel meer impact maakt als mensen er lang bij stilstaan, als hij vragen oproept, als je ervan in vervoering raakt en het voor de hand liggende wordt overstijgt. De abstractie biedt vaak een ruimte waar zo’n vorm van magie kan plaatsvinden.
Ik heb eerder met vrouwelijke modellen gewerkt en zou zeker weer met hen willen werken, maar ik ben enthousiaster over het mannelijk lichaam – waarschijnlijk omdat ik het beter ken en nog beter wil leren kennen.
Wat is de rol van abstractie in je werk?“Ik denk dat een foto veel meer impact maakt als mensen er lang bij stilstaan, als hij vragen oproept, als je ervan in vervoering raakt en het voor de hand liggende wordt overstijgt.”
Ik denk dat een foto veel meer impact maakt als mensen er lang bij stilstaan, als hij vragen oproept, als je ervan in vervoering raakt en het voor de hand liggende wordt overstijgt. De abstractie biedt vaak een ruimte waar zo’n vorm van magie kan plaatsvinden.
Advertentie
Maar er zit ook een heel vleselijke kant aan je foto’s. Hoe probeer jij huid weer te geven?
Vlees is boeiend. Haren, vlekken, tinten, sporen en littekens zijn zeer intrigerende elementen. Ik probeer de huid niet ‘documentair’ in beeld te brengen – hoe dichterbij je komt, hoe abstracter en beeldender het wordt. Door zulke visuele aspecten laat ik de close-ups een gesprek aangaan met de foto’s waarin meer van een lichaam te zien is. Zo heb ik een bepaald ritme aan het boek gegeven, zonder dat de harmonie ervan wordt verstoord.
Zelfs als culturen bepaalde patronen en symbolen delen, worden je overtuigingen en gevoelens beïnvloed als je in verschillende landen verblijft en daadwerkelijk toegang krijgt tot andere culturen. Wat mijn ervaringen ook mogen zijn, ze zullen zeker mijn kunst beïnvloeden.
Vlees is boeiend. Haren, vlekken, tinten, sporen en littekens zijn zeer intrigerende elementen. Ik probeer de huid niet ‘documentair’ in beeld te brengen – hoe dichterbij je komt, hoe abstracter en beeldender het wordt. Door zulke visuele aspecten laat ik de close-ups een gesprek aangaan met de foto’s waarin meer van een lichaam te zien is. Zo heb ik een bepaald ritme aan het boek gegeven, zonder dat de harmonie ervan wordt verstoord.
Je bent in Litouwen geboren en hebt veel gereisd. Is dat ook van invloed geweest op je werk?“Wat mijn ervaringen ook mogen zijn, ze zullen zeker mijn kunst beïnvloeden.”
Zelfs als culturen bepaalde patronen en symbolen delen, worden je overtuigingen en gevoelens beïnvloed als je in verschillende landen verblijft en daadwerkelijk toegang krijgt tot andere culturen. Wat mijn ervaringen ook mogen zijn, ze zullen zeker mijn kunst beïnvloeden.
Tot slot, wat gaat de toekomst je brengen?
Ik wil graag verder met mijn onderwateronderzoek. Ik wil bestuderen hoe een lichaam zich verhoudt tot het wateroppervlak en tot welke weerspiegelingen dat leidt. Daar zou ik graag een boek over maken, maar het is er nu nog te vroeg voor om alles te plannen. Op dit moment heb ik nog drie exposities gepland staan voor dit jaar. De eerste, de belangrijkste, heet ook (H)OMBRES. Daar laat ik wat foto’s uit het boek zien.
Ik wil graag verder met mijn onderwateronderzoek. Ik wil bestuderen hoe een lichaam zich verhoudt tot het wateroppervlak en tot welke weerspiegelingen dat leidt. Daar zou ik graag een boek over maken, maar het is er nu nog te vroeg voor om alles te plannen. Op dit moment heb ik nog drie exposities gepland staan voor dit jaar. De eerste, de belangrijkste, heet ook (H)OMBRES. Daar laat ik wat foto’s uit het boek zien.
Advertentie
Bekijk meer VICE fotoreeksen van Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons dan een mailtje: beinfo@vice.com
Volg VICE Belgium ook op Instagram.