We spraken Judd Apatow over ‘Love’ en relaties

De allereerste stappen van een relatie zijn vaak ongemakkelijk, pijnlijk en zitten propvol drama. De angst dat iemand op wie je wanhopig indruk probeert te maken je ware ik ziet kan verlammend werken, en leidt tot rare eerste indrukken en eerste dates waar je veel te dronken wordt – ondanks je voornemen om niet meer dan drie wijntjes te drinken.

Het eerste seizoen van Love legt deze dynamiek perfect vast. Gus, gespeeld door co-creator Paul Rust, en Mickey, gespeeld door Gillian Jacobs, waren een verknipt duo dat in elkaars armen struikelde en om de haverklap weer van elkaar wegrende. Met Mickeys seks- en liefdesverslaving die haar dwangmatige gedrag aanwakkerde en het neerbuigende narcisme van Gus waarmee hij haar alleen maar van hem wegduwde, volgde het eerste seizoen een klassieke romcomformule: een koppel ontmoet elkaar, vindt elkaar leuk, beleven een paar avonturen, gaan uit elkaar, en uiteindelijk vinden ze een manier om weer bij elkaar te komen, wat in dit geval als vrienden was.

Maar in het tweede seizoen – dat nu te zien is op Netflix – laat Love de wittebroodsweken van de relatie, wanneer Gus en Mickey elkaar weer vinden op romantisch vlak. Het seizoen is een stuk makkelijker om naar te kijken, nu het koppel en de serie eindelijk hun ritme hebben gevonden. Van de ouders ontmoeten tot dealen met lange afstanden in het vroege stadium van de relatie: Gus en Mickey hebben een mate van herkenbaarheid en volwassenheid bereikt die van Love een absolute aanrader maakt.

Ik sprak co-creator Judd Apatow vlak voor Valentijnsdag, op de dag dat Netflix het derde seizoen van Love aankondigde. We spraken over de verschillende stadia van de liefde, de dood van het romcomgenre, en ik kreeg zijn beste tips voor een goed functionerend huwelijk.

VICE: Hoi, gefeliciteerd [met de bekendmaking dat er een derde seizoen van Love komt], dat is erg spannend.
Judd Apatow: Dank je. En ja, het is erg spannend om je eigen verhaal te kunnen vertellen.

Had je verwacht dat het zover zou komen toen je met Paul [Rust] en Lesley [Arfin] begon aan het schrijven van de serie?
Nou, het is en blijft altijd een wonder als je op een idee komt voor een show en dat het dan een serie wordt en het zolang duurt als je wil dat het duurt. Ik had dat nooit verwacht. Netflix gaf opdracht voor de pilot en kocht daarna meteen twee seizoenen aan. Dus ze gingen vanaf het begin al gelijk voor een hele rits afleveringen. Daar waren we erg blij mee. Ik heb het gevoel dat het tweede seizoen het beter doet dan het eerste, en we duiken nu ook dieper in hun relatie en alle rare dingen die naar boven komen.

Ik vind het leuk dat het tweede seizoen chronologisch verder gaat waar het eerste eindigde, maar het wel voelt alsof er een nieuw niveau van volwassenheid is bereikt…
Ik wilde al een tijd een serie maken die een erg langzame en gedetailleerde verkenning van een relatie waarbij je elke kleine stap ziet die wordt gezet. Dus alle dingen die meestal worden weggelaten, laten wij juist zien en dat is erg leuk. Weet je, er zijn veel relaties op televisie te zien en het voelde voor mij alsof het een manier was om te doen wat we in films doen maar dan in een serie. Alsof Knocked Up zes jaar had geduurd. Het is altijd al mijn droom geweest om een film van zes jaar te maken.

Met het personage Gus zijn er wel overeenkomsten met het soort mannen waar je vaker over geschreven hebt – veertigers die in hun hart twaalf jaar zijn.
De zogenaamde "volwassen man" ben ik nog steeds niet tegengekomen. Ik bedoel, kijk maar naar de regering van Trump. Zijn dat volwassen mannen? Ik denk dat iedereen ermee worstelt, iedereen voelt zich een kind, iedereen loopt rond met schaamte en twijfel.

Denk je dat de liefde dat nog meer in ons naar boven brengt? Dat we ons weer gaan gedragen als een soort ongemakkelijke pubers als we verliefd zijn?
Ik denk dat we erg kwetsbaar worden. En relaties, zeker in het begin, zijn erg eng. Je geeft je langzaam bloot, en stelt jezelf open voor de oordelen van iemand anders, en mensen zijn erg voorzichtig met welk stukje ze van zichzelf tonen en als de ander denkt dat ze daar wel mee kunnen dealen, dan laten ze nog een stukje zien. Het is bijna een soort emotionele paringsdans. Het is moeilijk om iemand te vinden die je vertrouwt en dat is waar de serie ook over gaat. Het gaat over hoe ze zich langzaam maar zeker openstellen voor elkaar.

Wat is je favoriete gedeelte van de standaard verloop van een relatie – zoals je al zei, bij een film heb je te maken met tijdsdruk en moet je de grove dingen vaak weglaten.
Wat ik grappig vind is de manier waarop mensen een versie van zichzelf laten zien in plaats van authentiek te zijn. Mensen worden er zo zenuwachtig van als iemand hen op die manier leuk vindt, dat ze een personage van zichzelf maken – en dat zorgt er vaak voor dat het uiteindelijk stuk loopt. En dat is vaak waar de grappen vandaan komen.

Speelde je zelf ook zo'n personage [tijdens het daten]? 
Nou, ik was altijd een enorme nerd en nogal eenzelvig. Ik vond het doodeng om op iemand af te stappen; dit was in de tijd voor Tinder en mobiele telefoons, dus je moest gewoon in de kroeg op iemand afstappen, maar ik was niet zo goed in versieren. Dus tenzij ik in een situatie zat waarin ze, nou ja, niet konden ontsnappen, vond ik het altijd lastig om iemand te benaderen.

Ja, het is doodeng om zomaar op een vreemde af te stappen.
Ja! Tegenwoordig kan je berichten naar elkaar sturen en ik zou daar geweldig in zijn geweest! Ik ben gemaakt voor grappige berichtjes die mijn emotionele angst verbloemen.

Wat vind je ervan dat de romcom als een dood genre wordt gezien?
Dat zeggen ze al eeuwen, dus ik weet het niet, ik denk dat mensen het leuk blijven vinden om te zien naar hoe mensen relaties vormen en zoeken naar liefde en hoe het veranderingen laat zien, maar ik denk dat in wat voor films ook populair zijn, dat een grote rol speelt. En ze noemen het misschien geen romantische komedie, maar we vinden die ene film wel goed omdat de superheld een band krijgt met dat andere personage en dan zit het daarin verstopt.

Ik vind het een mooi idee om in de details van hun leven te duiken, maar hoe houd je dat interessant? Ik denk dat een van de engste dingen van een relatie is dat mensen bang zijn dat ze na een tijd in een sleur belanden.
Nou, ik denk dat elke stap binnen een relatie z'n eigen spanning met zich meebrengt. Het is eng wanneer je iemand ontmoet en nog niet op date bent geweest, en het is eng wanneer je de eerste date hebt gehad en je niet weet of je wel verder met diegene wil gaan en het is eng om regelmatig af te spreken en het is eng om de stap te nemen om niet meer met andere mensen te daten. Er zijn zoveel fases die je kan onderzoeken die mensen uitdagen dus ik denk dat we ze gewoon allemaal gaan doorlopen in de serie. De goede dingen, de slechte, gewoon alles.

Kijk je de serie met je vrouw? En herbeleven jullie dan een beetje de vroege stadia van daten?
Ja, ik bedoel, voor mij stond er altijd veel op het spel, ik was niet een casual persoon tijdens het daten of tijdens het begin van de relatie. En ik vind Paul erg grappig.

Ja, hij is fantastisch, soms lijkt-ie net een kind dat een woedeaanval heeft.
Ja! Hij is soms wat obsessief, hij is een pleaser maar hij zit ook vol woede en treurig genoeg kan ik me daar erg mee identificeren.

Wat vind je van Valentijnsdag, en heb je plannen voor Valentijnsdag?
Eh, Valentijnsdag, ik heb wel plannen. We zitten ongeveer in ons twintigjarige jubileum, dus ik moet aan de slag.

Gefeliciteerd, dat is enorm.
Dank je. Het is erg moeilijk om na twintig jaar nog met iets nieuws te komen. Als je eenmaal voorbij de chocolaatjes en bloemen en bepaalde cadeautjes bent, ga je in de richting van een voltallige Mariachi-band. Ik zit daar misschien nog één cadeau vanaf. Ik moet iets verzinnen.

Je hebt nog tijd, je hebt nog vier of vijf dagen. Dus dat komt wel goed.
Ik heb tijd genoeg om een synchroonzwemteam te boeken.

Heb je nog advies voor mensen die ook de twintig jaar willen halen? Hoe houd je het goed vol?
Het is makkelijker als je met Leslie [Mann] trouwt. Dat is advies dat moeilijker is voor anderen om te volgen, denk ik. Wanneer we op zondagmorgen wakker worden, kijken we naar Oprah's Super Soul Sunday en dat reinigt onze ziel. We leren dingen en daarna proberen we ze toe te passen en tegen het einde van de week zijn we alles wat we hebben gezien alweer vergeten en kijken we weer een nieuwe aflevering.

Dat is eigenlijk best goed advies.