O Άνθρωπος που Έχει Συλλογή με Πάνω από 3.000 Μπλουζάκια Συγκροτημάτων

Ο Isac Walter έχει πολλά T-shirts μουσικών συγκροτημάτων. Μέχρι τώρα έχει αποκτήσει περίπου 3.000, αν και παραδέχεται ότι δεν τα έχει μετρήσει ποτέ. Ο Walter είναι ο ενδυματολογικός εγκέφαλος πίσω από το Minor Thread - το τέλειο punk rock λογοπαίγνιο- ένα μπλογκ που συνδυάζει το πάθος του Walter για τη μουσική με την άσβεστη δίψα του να αποκτά T-shirts συγκροτημάτων.

Το Minor Thread ξεκίνησε όταν ο Walter ήθελε να δει εάν θα μπορούσε να φορέσει ένα διαφορετικό T-shirt συγκροτήματος από τη συλλογή του για 500 μέρες στη σειρά. Κατέκτησε εύκολα αυτό το στόχο και αποφάσισε να συνεχίσει μέχρι να φθάσει στις 1.000 μέρες. Τώρα έχει ξεπεράσει κι αυτό το στόχο. Όταν τον ρωτώ πόσες μέρες έχουν απομείνει για να ολοκληρωθεί το πρότζεκτ, ο Walter αποκαλύπτει ότι έχει ακόμα τουλάχιστον 2.000 T-shirt που δεν έχει φορέσει και ότι συνεχίζει να αποκτάει κι άλλα. «Δυνητικά είναι ένα πρότζεκτ που δεν τελειώνει ποτέ» μου λέει στο τηλέφωνο, από το σπίτι του στο Σίλβερ Λέικ του Λος Άντζελες.

Ο Walter δουλεύει στη μουσική βιομηχανία όλη του τη ζωή. Άρχισε να εργάζεται σε ένα κατάστημα δίσκων γύρω στα 20, έπειτα έκανε διάφορες δουλειές σε δισκογραφικές εταιρίες μέχρι που κατέληξε αρχισυντάκτης στο μουσικό ιστότοπο του Myspace, από το 2005-2011. Αυτό τον καιρό κάνει μουσική εποπτεία, αλλά με χαλαρό ρυθμό, αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο στο πάθος του που δεν είναι άλλο από τη συλλογή T-shirts.

Μιλήσαμε με τον Walter για το πώς άρχισε το πάθος του και που βλέπει να τον πηγαίνει:

Noisey: Πες μου για το πρώτο T-shirt συναυλίας που αγόρασες.

Isac Walter: Δύσκολη ερώτηση. Πραγματικά δεν ξέρω εάν μπορώ να εντοπίσω ποιο είναι το πρώτο. Όλα ξεκίνησαν επειδή πήγαινα στις συναυλίες δωρεάν και έτσι αγόραζα ένα T-shirt για να ενισχύσω το συγκρότημα. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να δώσεις χρήματα απευθείας στο συγκρότημα για καύσιμα, φαγητό κλπ. Εξακολουθώ να πηγαίνω σε συναυλίες τακτικά και να μπαίνω δωρεάν, άρα και να αγοράζω T-shirt. Στην πραγματικότητα πιθανώς να θυμάμαι. Ήταν ένα Devo T-shirt από την εποχή που κυκλοφόρησε το άλμπουμ New Traditionalists. Ήταν ένα φρικτό γαλαζοπράσινο μπλουζάκι με μαύρα μανίκια και μια φωτογραφία του αστροναύτη στα μανίκια. Αυτό έγινε το 1981. Είναι το μπλουζάκι που φοράνε στο εξώφυλλο του άλμπουμ και το πούλησαν στη συναυλία. Δυστυχώς δεν το έχω πλέον.

Τι συνέβη;

Τα μπλουζάκια ξεχειλώνουν ή λεκιάζονται. Όταν έχεις πολλά T-shirt, δεν δίνεις σημασία. Ο κόσμος τα κλέβει. Κατηγορώ πολλές πρώην αγαπημένες μου. Ξέρεις, έλεγαν «Μου αρέσει αυτό το μπλουζάκι, θα το φορέσω». Και μετά, ξαφνικά, εξαφανιζόταν.

Ποιος μπλουζάκι έχεις περισσότερο καιρό;

Πιθανώς ένα των Descendents που το παρήγγειλα ταχυδρομικά. Τότε δούλευα σε ένα μαγαζί που πουλούσε παγωτό γιαούρτι στο Σακραμέντο. Έκλεβα λεφτά από το ταμείο και παράγγελνα πράγματα. Είμαι κακός. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να μπεις στο κλίμα, εκτός από το να πας στην αυθεντική συναυλία. Έτσι παράγγελνα πράγματα από περίεργους καταλόγους ταχυδρομικών παραγγελιών ή απευθείας από τα συγκροτήματα. Ήταν ένα μπλουζάκι από την περιοδεία των Descendents το ’86. Δεν κατάφερα να πάω στη συναυλία, αλλά μπορούσα να τους εκτιμήσω μέσω του Τ-shirt.

Στο μπλογκ σου έχεις αναφέρει ότι ένα από τα αγαπημένα κομμάτια αυτού του πρότζεκτ είναι η ιστορία και η αρχειακή διαδικασία που προκύπτουν μέσω του πρότζεκτ. Λοιπόν, ποια είναι η πιο συναισθηματική μνήμη που έχεις συνδέσει με ένα T-shirt συγκροτήματος;

Κάθε μπλουζάκι που αγοράζεις από μια συναυλία που είναι φανταστική ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Είναι δύσκολο να πω κάποιο συγκεκριμένο. Υπάρχουν τόσες πολλές μικρές αναμνήσεις από κάθε διαφορετικό event. Έχω αναμνήσεις από τα μπλουζάκια που δεν έχουν καν σχέση με το ότι πήγα στη συναυλία. Έχω ένα των NOFX για το Cokie the Clown που μου θυμίζει ότι πέρασα μια ολόκληρη μέρα με τον Fat Mike στο Όστιν του Τέξας. Βασικά ήταν πολύ αυθεντικός και ειλικρινής. Νομίζω ότι έτσι είναι, αλλά δεν είχα εμπειρία από πρώτο χέρι. Έπειτα έδωσε μια συναυλία στο SXSW, όπου προσποιήθηκε ότι κατούρησε μέσα σε σφηνάκια τεκίλας και μετά τα έδωσε στο κοινό.

Έχω ένα άλλο του άλμπουμ Strangeways, Here We Come, το οποίο είναι το αγαπημένο μου από τους Smiths. Όταν ήμουν πιτσιρικάς το είχα σε κασέτα στο πρώτο αυτοκίνητο μου, που δεν την έβγαζα από το κασετόφωνο. Οπότε κάθε μέρα, από και προς το σχολείο, ήταν το μόνο που άκουγα όλη τη χρονιά, μέχρι που το κασετόφωνο τελικά την έφαγε. Έτσι όποτε ακούω εκείνο το δίσκο, αυτομάτως αισθάνομαι σα να οδηγώ ξανά προς το γυμνάσιο. Και όταν βλέπω το μπλουζάκι μπορώ να μυρίσω το εσωτερικό του αυτοκινήτου μου και να φανταστώ το δρόμο όπου οδηγώ.

Που βρίσκεις τα περισσότερα από τα μπλουζάκια σου;

Θα έλεγα ότι το 75% της συλλογής μου τα έχω αγοράσει σε συναυλίες. Αγοράζω και μερικά από το eBay. Προσπαθώ πάντα να βρω μπλουζάκια από τις συναυλίες που πήγα και τα είχα αγοράσει, αλλά στην πορεία τα έχασα. Για παράδειγμα, πριν από μερικές εβδομάδες φορούσα ένα των Green Day από μια συναυλία την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, το 1992. Θυμάμαι καθαρά ότι είχα πάρει αυτό το μπλουζάκι αλλά ήταν από εκείνα τα φρικτά λευκά που αγοράζεις από τα σούπερ μάρκετ σε πακέτο τριών, με πολύ χαμηλή τιμή. Νομίζω ότι χάλασε. Έπειτα έτυχε να δω ένα στο eBay, οπότε το αγόρασα. Περιστασιακά φτιάχνω ξανά κάποιο μπλουζάκι που δεν υπάρχει ή κοστίζει 500$ στο eBay, απλώς για να έχω ένα αντίγραφο.

Οπότε δεν έχεις ξοδέψει ποτέ 500$ σε ένα τέλειο vintage μπλουζάκι των Rolling Stones; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ποσό που έχεις πληρώσει;

Εντόπισα και αγόρασα ένα μπλουζάκι από την πρώτη punk rock συναυλία που πήγα, και το οποίο ήταν των 7 Seconds. Πλήρωσα 120$ αλλά τα άξιζε. Ήταν από την πρώτη punk rock συναυλία που πήγα όταν ήμουν στο γυμνάσιο, οπότε ήταν πολύ σημαντικό για μένα να το έχω. Επίσης οι Rolling Stones δεν σημαίνουν κάτι για μένα. Χωρίς να θέλω να τους κακολογήσω. Είναι μια σπουδαία μπάντα, αλλά δεν έχω κάποια σχέση μαζί τους. Ας πούμε, με ένα συγκρότημα όπως οι Green Day τους οποίους έχω δει 35 φορές στο Gilman Street [ένας punk rock χώρος στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας] έχω πιο πολλά κοινά.

Ως συλλέκτης, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η σπανιότητα ενός Τ-shirt για σένα; Εάν ένα μπλουζάκι είχε πραγματικά φανταστικό σχέδιο αλλά είχε παραχθεί μαζικά από το Urban Outfitters θα το αγόραζες και πάλι;

(Χλευάζει ηχητικά) Σίγουρα θα το έφτυνα. Εάν κάτι έχει ανατυπωθεί σε μεγάλη κλίμακα και πωλείται στο Urban Outfitters, τότε δεν είναι πια ιδιαίτερο. Εκτός κι αν η μπάντα ανακοινώσει «Θα ανατυπώσουμε αυτό το μπλουζάκι από το ’86 και θα κάνουμε μόνο 200 κομμάτια». Αυτό το κάνει ιδιαίτερο ξανά.

Υπάρχουν μπλουζάκια που θέλεις να φοράς συχνότερα από τα άλλα;

Δυστυχώς, επειδή υλοποιώ αυτό το πρότζεκτ δεν έχω ξαναφορέσει κάποιο εδώ και 1.052 μέρες. Συνήθως τα πλένω και τα κρεμάω να στεγνώσουν. Μετά τα βάζω σε πλαστική σακούλα και τα αποθηκεύω στο υπόγειο μέχρι να χρειαστεί να τα ξαναδώ. Κάνω συλλογή μόνο μπλουζάκια που μου κάνουν. Και δυστυχώς αυτό είναι πρόβλημα κάποιες φορές επειδή εάν θέλεις πραγματικά ένα πολύ σούπερ μπλουζάκι από τη δεκαετία του ’80, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις κάτι αντίστοιχο σε μέγεθος με το σημερινό L. Για κάποιο λόγο ένα XL του 1980 είναι σαν το σημερινό S. Τα μπλουζάκια δεν ήταν τόσο σημαντικά τότε. Νομίζω ότι το κριτήριο για να αγοράσεις ένα μπλουζάκι το 1980 ήταν να έχει δυο τρύπες για τα χέρια σου, μια τρύπα για το κεφάλι σου και από κάπου να μπει το σώμα σου. Και τέλος.

Υπάρχει κάποια εταιρία που κάνει τα καλύτερα T-shirts;

Ανήκω σε παλιότερη γενιά και μου αρέσουν τα πιο χοντρά μπλουζάκι με μεγαλύτερο γιακά. Ξέρω ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα, γνωρίζουν πολύ καλύτερα τι είναι ένα T-shirt. Όλα είναι σχετικά. Ένα 50/50 είναι το τέλειο μπλουζάκι-μισό βαμβάκι, μισό πολυεστερικό. Κάτι που το φοράς πολύ αλλά αντέχει και στο χρόνο. Μου αρέσουν τα Fruit of the Loom μπλουζάκια περισσότερο. Ένα της American Apparel δεν πρόκειται να παλιώσει με τον ίδιο τρόπο. Δεν θα μοιάζει με vintage σε 20 χρόνια. Απλά θα είναι κάπως αλλόκοτο το ύφασμα.

Έχεις κανένα αστείο T-shirt συγκροτήματος που δεν σου πολυαρέσει κιόλας;

Θα έλεγα ότι αυτό που έχω και πλησιάζει σε αυτό που ρωτάς είναι ένα μπλουζάκι του R. Kelly. Υπάρχουν κάποια τραγούδια του που μου αρέσουν. Πιστεύω ότι είναι φανταστικός διασκεδαστής, αλλά δεν θα έλεγα ότι θα μπορούσα να απαγγείλω κι όλη τη δισκογραφία του από την Α έως το Ω. Επίσης έχω ένα μπλουζάκι του Kanye West, τον οποίο δεν αντέχω.

Και το μπλουζάκι της Lily Allen που έχεις;

Πράγματι. Όμως ο μόνος λόγος που το έχω είναι γιατί έστησα εκείνη τη συναυλία. Είναι από το σόου που οργάνωσα όταν δούλευα στο Myspace.

Από όλα τα πράγματα που συλλέγει ο κόσμος, τα μπλουζάκια είναι σίγουρα το λιγότερο ανατριχιαστικό. Δεν έχεις και Λαχανόπαιδα κρυμμένα στο υπόγειο σου.

Σωστά, δεν έχω γυάλινη προθήκη στο σπίτι. Απλώς τα εκθέτω στο σώμα μου για μια μέρα και μετά πάω στο επόμενο.

Πως νιώθεις με τους κανονισμούς όσο αφορά το τι γράφουν τα μπλουζάκια που μπορείς να φορέσεις στις συναυλίες;

Δεν τους έχω ακούσει.

Λοιπόν, Κανόνας Νούμερο 1, υποτίθεται ότι δεν πρέπει να φοράς το μπλουζάκι του συγκροτήματος στη συναυλία τους. Και Κανόνας Νούμερο 2, εάν αγοράσεις ένα μπλουζάκι στη συναυλία, δεν το φοράς σε καμία περίπτωση σε αυτή τη συγκεκριμένη συναυλία.

Εμμένω σε αυτό τον κανόνα με ευλάβεια. Είναι σα να πηγαίνεις στη συναυλία ενός συγκροτήματος ακούγοντας τους στη διαπασών από το στερεοφωνικό. Είναι σα να λες «Ναι, το’πιασα. Πραγματικά σου αρέσει αυτό το συγκρότημα. Είσαι σούπερ έτοιμος να τους δεις». Δεν θα το κάνω γιατί δεν θέλω να είμαι τέτοιος τύπος. Ωστόσο είμαι ο τύπος που θα πάει σε συναυλία των Slayer φορώντας μπλουζάκι του R. Kelly, χωρίς δεύτερη σκέψη. Χέστηκα.

Χα χα! Μια φορά, φορούσα ένα μπλουζάκι των Bad Religion σε συναυλία των Coldplay. Από ποιους θα έλεγες ότι έχεις τα περισσότερα μπλουζάκια;

Σίγουρα από τους Descendents, όχι από συνειδητή επιλογή. Εκτός του ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, πραγματικά ξέρουν πώς να παίξουν το παιχνίδι με τα εμπορεύματα που προωθούν. Θα κάνουν ένα συγκεκριμένο μπλουζάκι για κάποια συναυλία, ξεπουλάει κι αυτό είναι όλο. Οπότε εάν αποφασίσεις «Ω, δεν θα αγοράσω το μπλουζάκι», το’χασες και μετά θα είναι πάντα στο μυαλό σου. Σου δίνει την αίσθηση εκείνου του… ποιο είναι αυτό το ακρωνύμιο;

FOMO?

Ναι, αυτό. Ο φόβος μήπως χάσω κάτι ενδιαφέρον.

Θα μπορούσες γρήγορα να μου πεις τα πέντε πιο αγαπημένα σου συγκροτήματα όλων των εποχών;

Δεν έχω πέντε, αλλά έχω τρία που θα μπορούσα εύκολα να πω. Descendents, New Order και The Smiths. Είναι μπάντες που μεγάλωσα ακούγοντας τις και ακόμα τις εκτιμώ. Εξακολουθώ να τις ακούω όσο κι όταν ήμουν έφηβος.

Τελευταία ερώτηση. Στις 20 Μαρτίου 2014 φορούσες ένα φανταστικό Drive Like Jehu μπλουζάκι. Έχεις ποτέ επισκεφθεί το Donut Friend, το μαγαζί με ντόνατς του ντάμερ Mark Trombino των Drive Like Jehu;

Και βέβαια έχω. Είμαι μεγάλος φαν του Jets to Brazil. Ωστόσο είναι σα να τρως ένα Snickers με μαχαίρι και πιρούνι. Πάει τα ντόνατς σε άλλο επίπεδο.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.