Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Garage.Χωρίς να θέλω να υπεραπλουστεύσω τα πράγματα, κάποιος μπορεί να πει ότι οι δύο εμμονές της βιομηχανίας της μόδας είναι η εικόνα του σώματος και τα ρούχα. Τι γίνεται, λοιπόν, όταν μια φωτογράφος μόδας τα παραλείπει και τα δύο από την εξίσωση;
Αυτό είναι το σημείο εκκίνησης του νέου λευκώματος της Amelia Allen, Naked Britain (εκδ. Kehrer Verlag), το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα – αν και το «καλαίσθητο γυμνό» σε διαμαντένιο περιτύλιγμα, δεν είναι σε καμία περίπτωση το αποτέλεσμα. «Ήθελα να ξεφύγω από τη συμβατικότητα και τις πιέσεις που περιβάλλουν τις κλασικές φωτογραφίσεις μόδας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και που συνοδεύονται από ρετουσάρισμα και προσπάθειες για να δημιουργηθεί η "τέλεια" φωτογραφία», λέει η Allen. Σε αυτήν τη διαδικασία, ανακάλυψε τον γυμνισμό, μια κουλτούρα και έναν τρόπο ζωής με τον οποίο ζει, εργάζεται, κοινωνικοποιείται, διασκεδάζει, τσακώνεται, γελάει και συμφιλιώνεται μια κοινότητα ανθρώπων, όντας γυμνοί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το project, για το οποίο η Allen έβγαζε φωτογραφίες για μια περίοδο δύο χρόνων, επέτρεψε επίσης στη φωτογράφο να αμφισβητήσει τη δύσκαμπτη και αλαζονική στάση των Βρετανών απέναντι στο γυμνό. «Ως γυναίκα φωτογράφος στη Βρετανία, ένιωθα ότι η στάση που έχει ο κόσμος εδώ απέναντι στη γύμνια, είναι ότι είναι κακόγουστη ή άχαρη και θεωρείται αποδεκτή μόνο σε περιπτώσεις που συμβαίνει για σεξουαλικούς λόγους, για απόλαυση ή για κάποια φωτογράφιση μόδας», λέει η Allen.
«Υπήρχαν δυο μέτρα και δύο σταθμά: Δεν υπήρχε πρόβλημα με τη εικόνα μιας γυναίκας με καλοσχηματισμένα, πεταχτά στήθη πάνω σε κάποιον τηλεφωνικό θάλαμο ή στο Instagram, όμως μια μητέρα που θήλαζε το μωρό της σε μια καφετέρια θεωρούνταν προσβλητικό θέαμα. Αποφάσισα να φωτογραφίσω κλασικές βρετανικές στιγμές, όπως παρέες σε παμπ, αγώνες τένις, θαλάσσια πάρκα, βόλτες με τα ποδήλατα, ντίσκο, φεστιβάλ, μουσεία και ανθρώπους που κάνουν καθημερινά πράγματα, χωρίς να φορούν ρούχα». Τα μοντέλα δείχνουν πολύ χαρούμενα και φαίνεται να νιώθουν άνετα με μια απεικόνιση που σπάνια συναντάμε στην προκαθορισμένη τροχιά των φωτογραφιών μόδας.[VICE Video] Η Cindy Gallop σού Λέει «Κάνε Έρωτα, όχι Τσόντα»
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.Αφού δει κανείς για μερικά λεπτά τις φωτογραφίες της Allen, αν κοιτάξει φωτογραφίες μόδας, εικόνες από το κόκκινο χαλί ή «ειλικρινή» ενσταντανέ από τον στιλιζαρισμένο κόσμο της μόδας του δρόμου, θα συνειδητοποιήσει τον βαθμό στον οποίο τα ρούχα δημιουργούν μια περίεργη αίσθηση απομόνωσης. Τι κρύβουμε πίσω από όλες αυτές τις στρώσεις ρούχων; Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πάντα κακό να φοράμε ρούχα, όμως η επιφυλακτικότητα που αποκτούμε φορώντας ρούχα γίνεται εμφανής, όταν βλέπει κανείς την απελευθέρωση που νιώθουμε, όταν το γυμνό γίνεται το status quo.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς κατάφερε λοιπόν η Allen να κάνει τα υποκείμενά της να νιώσουν άνετα μπροστά στην κάμερα; Το βασικότερο ήταν ότι ξεγυμνώθηκε και η ίδια. «Ένιωσα ότι αν ήμουν και εγώ γυμνή, θα ερχόμουν στο ίδιο επίπεδο με το άτομο που φωτογραφίζω, καθώς σταματάω να το βλέπω ως εξωτερικός παρατηρητής με την κάμερά μου και γίνομαι μέρος του κόσμου του», λέει η Allen.
«Όταν φωτογραφίζεις μόδα, συνήθως εστιάζεις στα ρούχα. Πρέπει να κάνεις τα ρούχα να ξεχωρίσουν και να πουλήσεις το προϊόν για την εκάστοτε μάρκα. Τα μοντέλα που φοράνε τα ρούχα, μπορούν να τα κάνουν να ζωντανέψουν», λέει η Allen. Αντίθετα, αυτές οι φωτογραφίες εστιάζουν «στον χαρακτήρα των υποκειμένων και ευελπιστώ ότι ο κόσμος δεν θα μείνει προσκολλημένος στην εμφάνιση, αλλά θα στρέψει την προσοχή του στις εκφράσεις του προσώπου τους και σε αυτό που επικοινωνούν». Σίγουρα το ντύσιμο είναι μια μορφή έκφρασης, όμως τι μπορείς να καταφέρεις να πεις, όταν αφαιρέσεις όλες αυτές τις ιδέες;
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
