Φυσάει Κόντρα στο Δρόμο για το Ρίο

Πόσο δύσκολο είναι σε μία περίοδο κρίσης, που τα κονδύλια για τον αθλητισμό είναι πενιχρά, οι Ομοσπονδίες καταρρέουν και οι αθλητές στρέφουν τις λίγες ελπίδες τους στις ιδιωτικές πρωτοβουλίες, μία ομάδα σε ένα αρκετά ακριβό άθλημα, όπως αυτό της ιστιοπλοΐας, να προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο της Βραζιλίας;

Η χρυσή Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου και ο παγκόσμιος πρωταθλητής Κώστας Τριγκώνης, ενώνουν τις δυνάμεις τους στη νέα Ολυμπιακή Ιστιοπλοϊκή κατηγορία Nacra 17 μεικτού πληρώματος, με την ιστιοπλοϊκή ομάδα «Άνεμος Ελλάδας» (Hellenic Wind) και με στόχο τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016.

Τους συναντώ στον Πειραιά μέσα στο Blue Star Patmos, στη συνέντευξη τύπου της SUPERFAST FERRIES, που χορηγεί την ιστιοπλοϊκή τους ομάδα στο δρόμο προς το Ρίο.

VICE: Πώς επιβιώνει ένα άθλημα πολυτελείας όπως αυτό της ιστιοπλοΐας σε καιρούς κρίσης;

Κώστας Τριγκώνης: Δεν θα το έλεγα αυτό, είναι ένας μύθος. Αν μιλάμε για υψηλό πρωταθλητισμό, σαφέστατα είναι δαπανηρός, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει άθλημα στο οποίο κάνεις υψηλό πρωταθλητισμό και δεν είναι δαπανηρό. Αν μιλάμε για αναψυχή, αν μιλάμε για εκπαίδευση, αν μιλάμε για άθληση και επαφή με το υγρό στοιχείο, κι αν μιλάμε για γαλούχηση, δηλαδή να φτιάξεις παιδιά αυτόνομα και αυτάρκη, τότε η ιστιοπλοΐα τολμώ να πω ότι είναι το φτηνότερο άθλημα το οποίο υπάρχει. Γιατί μπορείς να πας σε έναν όμιλο, που σου παραχωρούν τα σκάφη, σου παραχωρούν τα υλικά που χρειάζεται για να κάνεις ιστιοπλοΐα, θα πληρώσεις 30 ευρώ το μήνα, ποσό ευτελές για να αποκτήσει το παιδί σου μια επαφή και μια εμπειρία, σε κάτι που ουσιαστικά θα τον ακολουθήσει μία ζωή.

Σοφία Μπεκατώρου: Είναι ένα άθλημα που δεν είναι βαρετό με την έννοια ότι κάθε μέρα είναι διαφορετικό, ο καιρός είναι διαφορετικός, οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Το ότι γίνεται σε εξωτερικό χώρο, σε κάνει συνέχεια να θέλεις να ανταποκριθείς και να λειτουργήσει πολύ καλά η αίσθησή σου και η αντίληψή σου. Επειδή έχει να κάνει και με τεχνικό εξοπλισμό, πρέπει να συνδυάσεις την κίνηση με την σκέψη, έχει στρατηγική, είναι σαν ένα τρισδιάστατο σκάκι. Το ότι το ίδιο το άθλημα δεν εξαρτάται μόνο για το αν μπορείς να το κάνεις από τη φυσική σου κατάσταση, μπορείς να το κάνεις σε πολύ μεγάλη ηλικία και σε πολύ μικρή, είναι επίσης ένα από τα θετικά του. Συμφωνώ με τον Κώστα, η ιστιοπλοΐα είναι παρεξηγημένη. Δεν αποτελεί το άθλημα των πλουσίων, παρά μόνο στο επίπεδο του πρωταθλητισμού, λόγω του εξοπλισμού που το κάνει δαπανηρό. Από την άλλη όμως, μία συνδρομή που θα έδινε ένας γονέας για να πάει το παιδί του στο κολυμβητήριο, στα ίδια επίπεδα κινείται και η συνδρομή για να πάει στον ιστιοπλοϊκό όμιλο.

Όταν ένας αθλητής θέλει να κάνει το άλμα από το ερασιτεχνικό στο επαγγελματικό στάδιο, τι δυσκολίες θα βρει;

Σοφία Μπεκατώρου: Ένας αθλητής που περνάει στο κομμάτι του πρωταθλητισμού σαφέστατα αντιμετωπίζει δυσκολίες, διότι το κράτος μας δεν έχει τη δομή να υποστηρίξει τον πρωταθλητισμό, ιδιαίτερα από τη φάση που ο αθλητής δεν έχει γίνει πρωταθλητής σε διεθνές επίπεδο. Άρα αυτή είναι και η πιο δύσκολη φάση που περνάει. Όμως αυτό ίσχυε και στο παρελθόν. Όταν εμείς ξεκινήσαμε 25 και 30 χρόνια πριν. Με έναν κύκλο ανθρώπων που μας βοηθούσαν, με τους γονείς, καμιά χορηγία, λίγο οι όμιλοι, αν έρθει καμία επιτυχία αρχίζει λίγο η αναγνωσιμότητα, όλα αυτά βοηθούν σιγά σιγά. Στο παρελθόν περάσαμε από τις χρυσές εποχές του αθλητισμού, που η πολιτεία μπορούσε να σε στηρίξει και κάναμε κάποιες προετοιμασίες που ήταν πιο ολοκληρωμένες. Στην παρούσα όμως φάση, δεν έχουμε τα ίδια χρήματα, και πρέπει να κοπιάσουμε πολύ περισσότερο. Λειτουργούμε με ομάδες υποστήριξης που μπορεί να μας βοηθήσουν σε τεχνικά κομμάτια, στον εξοπλισμό, στην επικοινωνία και να φτιάξουμε το παζλ. Ο «άνεμος Ελλάδας» αυτή τη στιγμή φτιάχνει αυτό το παζλ και προσπαθούμε να δείξουμε και στους νέους την τεχνογνωσία του πως στήνεται μια προετοιμασία.

Κώστας Τριγκώνης: Στην Ελλάδα πάσχουμε στο κομμάτι της εκπαίδευσης. Παράγουμε μονάδες όχι σύνολο. Δεν μαθαίνουμε πώς να συνεργαζόμαστε, πώς να μοιραζόμαστε τη γνώση. Στην Ελλάδα στο παρελθόν επενδύσαμε στην επιτυχία όταν αυτή έρχεται, το πώς θα έρθει δεν μας ενδιέφερε. Το ζήτημα είναι να βρούμε τον τρόπο για να έρθει η επιτυχία, όχι να έρθει η επιτυχία από μία αυτόνομη προσπάθεια οποιουδήποτε αθλητή που θα έχει τη μούρλα, το όνειρο, την παράνοια να ασχοληθεί και να το πάει μέχρι εκεί που δεν πάει. Να δημιουργηθεί το πλαίσιο, το οποίο θα δημιουργεί τα βήματα, για να πάρει κανείς όλες τις γνώσεις που χρειάζεται, ώστε αν θελήσει να προχωρήσει στο επόμενο βήμα να έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Όχι να ανακαλύπτει κάθε φορά τον τροχό. Εμείς κάναμε πολλά restartόλα αυτά τα χρόνια, λόγω του ότι δεν γνωρίζαμε, αλλά ανακαλύπταμε πράγματα. Κάναμε λάθη ξανά πίσω από την αρχή. Ενώ αν αυτό το πράγμα ενταχθεί σε μια εκπαιδευτική διαδικασία, ότι αυτό γίνεται έτσι, τότε όταν ένα παιδί φτάσει στα 15 να αποφασίσει ότι θέλει να συνεχίσει και ουσιαστικά να το επιλέξει ο πρωταθλητισμός γιατί δεν τον επιλέγεις εσύ τον πρωταθλητισμό, αλλά σε επιλέγει, να μπορεί να το κάνει.

Τι προβλήματα αντιμετωπίζετε στην προετοιμασία σας για τους Ολυμπιακούς;

Κώστας Τριγκώνης: Εγώ θα έλεγα τι προβλήματα δεν αντιμετωπίζουμε. Για τους αθλητές του εξωτερικού όλα αυτά τα προβλήματα είναι λυμένα. Στο εξωτερικό έχουν πολύ ενεργό ρόλο οι Ομοσπονδίες και οι Όμιλοι, δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στην επιμόρφωση των παιδιών αλλά και των ανθρώπων που εκπαιδεύουν τα παιδιά.

Σοφία Μπεκατώρου: Εμείς στήνουμε όλη την προετοιμασία από την αρχή. Ξεκινάμε από το πώς σχεδιάζουμε την προετοιμασία. Όλο το κομμάτι του πώς στήνεται ένας πρότζεκτ από την αρχή, το έχουμε αναλάβει εμείς. Ποιοι άνθρωποι πρέπει να βρίσκονται μέσα στην ομάδα, ποια είναι τα υλικά που θα πρέπει να επιλέξουμε. Το σκάφος δεν υπήρχε καν στην Ελλάδα, το αγοράσαμε εμείς με δικά μας έξοδα. Η Ομοσπονδία δεν έδωσε χρήματα. Δεν είχε κιόλας. Η πολιτεία έχει κόψει τις επιχορηγήσεις στις Ομοσπονδίες, πάνω από το 50% έχει κοπεί από τον προϋπολογισμό του κονδυλίου για τον αθλητισμό. Πλέον έχουμε ανθρώπους που μας στηρίζουν, το Πανελλήνιο Αθλητικό Σωματείο Γυναικών Καλλιπάτειρα και η πρόεδρος κυρία Παναγοπούλου, όπου μας πήρε το δεύτερο σκάφος μας κι έχει σταθεί στο πλευρό μας από την αρχή, και η Superfastπου βλέπει στα δικά μας μάτια τις αξίες του ευ αγωνίζεσθαι. Κάνουμε τα πάντα, κι έναν αθλητή τον κουράζει όλο αυτό, κι όταν έρχεται η ώρα της προπόνησης που εκεί πρέπει να δώσει περισσότερο την προσοχή του, είναι ήδη εξαντλημένος. Εμείς το έχουμε αυτό το πρόβλημα, αλλά είμαστε συνειδητοποιημένοι και θέλουμε να κάνουμε αυτήν την προσπάθεια με τις παρούσες συνθήκες, όντας γονείς που παράλληλα πρεσβεύουμε το ότι ένας γονιός δεν σταματάει να έχει όνειρα και θέλω και στόχους όταν γίνει πατέρας ή μητέρα. Οι άνθρωποι που μας στηρίζουν είναι όλο και περισσότεροι. Βλέπουμε συνεχώς μία αυξανόμενη εθελοντική προσπάθεια γύρω από τον «Άνεμο Ελλάδας». Είναι κάτι που αγαπάμε πάρα πολύ.

Στο Ρίο αυτή τη στιγμή παράλληλα με το Μουντιάλ διεξάγονται τεράστιες διαδηλώσεις λόγω της φτώχειας. Ανάλογη αναμένεται να είναι και η κατάσταση στους Ολυμπιακούς σε δύο χρόνια. Εσείς τι θέση παίρνετε που αντί για παιδεία και υγεία, κονδύλια πηγαίνουν στις μεγάλες διοργανώσεις;

Σοφία Μπεκατώρου: Η κατάσταση φτώχειας που υπάρχει στην Βραζιλία δεν είναι κάτι, το οποίο οφείλεται στους Ολυμπιακούς που θα φιλοξενηθούνε, ούτε στο Μουντιάλ που γίνεται. Σίγουρα κάποια κονδύλια καταναλώνονται υπέρ αυτών των πολύ μεγάλων αθλητικών γεγονότων, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όμως ότι υπάρχουν Ολυμπιακοί χορηγοί, οι οποίοι στηρίζουν αυτές τις διοργανώσεις. Υπάρχει μεγάλη παρακαταθήκη που θα μείνει μετά, αν υπάρχει καλή μεταολυμπιακή αξιοποίηση, τότε η χώρα θα μπορεί να έχει όφελος. Όλα αυτά παίζουν ρόλο σε σχέση με τον προγραμματισμό. Η δική μας χώρα δεν μπορώ να πω ότι είχε προβλέψει την εποχή μετά κι αυτό είναι εις βάρος μας. Όμως έχουμε μεγάλη κληρονομιά που θα μπορούσαμε ακόμα και σήμερα να αξιοποιήσουμε. Αυτό που θέλουμε εμείς να φωτίσουμε είναι ότι ο αθλητισμός ενώνει, πρεσβεύει κάποιες αξίες οι οποίες πραγματικά μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε και να πάμε μπροστά. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, αλλά πρέπει να βρούμε τρόπους να προχωράμε μπροστά.

Κώστας Τριγκώνης: Ούτε οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ούτε το Μουντιάλ είναι ο λόγος της φτώχειας ή της κατάστασης που βιώνει ο εκάστοτε λαός. Είναι θέμα πολιτικής και προτεραιοτήτων. Αυτές οι διοργανώσεις και κυρίως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αναβιώνουν και περνούν αξίες πολύ σημαντικές, γαλουχούν τη νεολαία και δημιουργούν όνειρα, προσδοκίες σε ανθρώπους και παιδιά που προσπαθούν να κάνουν ό, τι καλύτερο μπορούν. Την κατανοώ αυτή την κατάσταση, σίγουρα γύρω από αυτές τις διοργανώσεις κατασπαταλούνται πολλά χρήματα, αλλά πού δεν γίνεται αυτό; Στην Ελλάδα, σε όλα αυτό γίνεται, γι' αυτό φτάσαμε και σε αυτή την κατάσταση.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.