Ο Ψηφιακός Κόσμος του Νεαρού Καλλιτέχνη David Marinos

Ο David Marinos είναι ένας έφηβος Ελληνο-ουκρανικής καταγωγής και ο πρώτος καλλιτέχνης που εγκαινιάζει με τη συμμετοχή του το Occupy Atopos. Τον συναντήσαμε στην Atopos CVC, μία μέρα αφού έφτασε στην Αθήνα (συνοδεία της ευγενέστατης μητέρας του) και λίγο αφότου είχε ξεκινήσει να επεξεργάζεται ιδέες και έργα για τα εγκαίνια της επερχόμενης έκθεσής του στην Αθήνα. Στόχος του Atopos Unlocked, του οποίου καλεσμένος είναι ο David Marinos, είναι η απεικόνιση του σώματος μέσα από τις σύγχρονες ψηφιακές πλατφόρμες, το οποίο όπως μας είπε και ο ίδιος θα δούμε μοιρασμένο σε δωμάτια με installations, film projections, κολάζ και φωτογραφίες.

Ο David, γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1998 και ανακάλυψε το πάθος του για τις εικαστικές τέχνες, το κολάζ και τη φωτογραφία σε αρκετά μικρή ηλικία. Χαρακτηριστικό στοιχείο της δουλειάς του αποτελεί το ενδιαφέρον του για το χρώμα, τη φόρμα, τον κλασικισμό και κυρίως για το ανθρώπινο σώμα, αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρoν είναι ο τρόπος που τα επεξεργάζεται όλα αυτά σε τόσο νεαρή ηλικία, γεγονός που τον καθιστά ένα ανερχόμενο ταλέντο στον χώρο των ψηφιακών εικαστικών τεχνών, όπως είχαμε ξαναγράψει και στο παρελθόν στο VICE.

VICE: Καλώς ήρθες David. Πώς αισθάνεσαι για το Atopos Unlocked; Έχεις άγχος;
​David Marinos: Άγχος; Ναι, θα μπορούσες να πεις πως έχω και άγχος, αλλά και ενθουσιασμό. Βασικά είναι μικτά συναισθήματα γιατί είναι μία μεγάλη στιγμή για εμένα.

Φαντάζομαι όμως πως θα έρθουν και άλλες μεγάλες στιγμές από δω. 
​Φυσικά, αλλά αυτή είναι σίγουρα πολύ μεγάλη και δεν θα ήθελα να αισθανθώ ότι δεν το κάνω τέλεια.

Υποθέτω ότι είσαι τελειομανής. Αυτό βγαίνει και στη δουλειά σου; 
​Μερικές φορές.

Και τώρα που είναι βάση σου; 
​Στη Σόφια, στην Βoυλγαρία αλλά η μητέρα μου και εγώ μετακομίζουμε κάθε τρεις με τέσσερις μήνες και ταξιδεύουμε συνέχεια. Δεν υπάρχει κάποιο μέρος που να έχω μείνει για πολύ μεγάλο διάστημα μέχρι τώρα, εκτός από την Αμερική όπου βρισκόμουν για εφτά χρόνια.

Πώς καταφέρνεις να κρατήσεις σχέσεις όταν μετακομίζεις συνέχεια;
​Με τους φίλους, κάποιες φορές αναγκάζομαι να τους αφήσω γιατί ο μόνος τρόπος που μπορώ να επικοινωνώ είναι διαδικτυακά και αυτό το γνωρίζουν εξαρχής.

Αυτό είναι κάτι που προσπαθείς να το βγάλεις και στα έργα σου; Ότι είναι ένας τρόπος για σένα να επικοινωνήσεις και να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι κοντά σε κάτι.
​Ναι, γιατί στη δουλειά μου μπορώ να αποτυπώσω διαφορετικά συναισθήματα ή μπορώ να προβάλλω κάποιες αναμνήσεις. Μπορώ να απαθανατίσω μέρη που έχω επισκεφτεί ή κάποιον που γνώρισα. Είναι μια διαδικασία που με κάνει να σκέφτομαι τι έχω στο μυαλό μου και να το επαναπροσδιορίζω. Προσπαθώ να βγάλω τα συναισθήματα που έχω για τους φίλους μου στη δουλειά γι'αυτό και κάποιες φορές κάνω και φωτογραφίσεις μαζί τους και αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου.

Πώς χρησιμοποιείς τα σώματα και τις μορφές για κάποιο έργο σου;
​Όσον αφορά στα σώματα, εάν επιθυμώ κάποια συγκεκριμένη κίνηση ή σώμα θα γυρίσω στο Internet για να βρω υλικό, ακόμα και σαν reference. Μετά θα βρω κάποιον φίλο, γνωστό ή κάποιον που ενδεχομένως δεν γνωρίζω και θα τους εξηγήσω τι επιθυμώ να κάνω μαζί τους και ίσως κάνουμε κάποια φωτογράφηση.

Το να απαθανατίσεις τις αναμνήσεις σου έτσι είναι σαν να φτιάχνεις ένα χάρτη με όλα αυτά που έχεις κάνει και δει;
​Δεν θα έλεγα ότι το χαρτογραφώ απαραίτητα, αλλά ότι είναι μία πολύ μεγάλη εικόνα. Δεν προσπαθώ να καταγράψω τη ζωή μου μέσα από τη δουλειά αλλά να τεκμηριώσω τα συναισθήματά μου μέσω αυτής. Καμμιά φορά βέβαια τις συνεργασίες τέτοιου είδους τις κάνω και μνημονικά και μέρος αυτού είναι η καταγραφή τους.

Ποια είναι η διαδικασία όταν αποφασίζεις να κάνεις κάτι;
​Προσπαθώ να ασχολούμαι με την τέχνη μου καθημερινά. Δεν σκέφτομαι τι ακριβώς θέλω να κάνω γιατί γίνεται μόνο του ευδιάκριτο την στιγμή που το κάνω. Όταν για παράδειγμα κάνω μία φωτογράφηση ή συζητάω μία συνεργασία, εκείνη τη στιγμή μου είναι ξεκάθαρο το που θέλω να το πάω με τους ανθρώπους που δουλεύω. Προσωπικά, όταν το οργανώνω από πριν δεν πάει ποτέ σύμφωνα με το πλάνο και το αφήνω να συμβεί.

Θα ήθελες δυνητικά να εξερευνήσεις και άλλα πιο κλασικά υλικά ή μέσα; Πρακτικά το εργαλείο είναι το βασικό σου «υλικό»;
​​Φυσικά, ο υπολογιστής μου είναι το υλικό που χρησιμοιώ γιατι είναι και ένα υλικό που μπορώ να το έχω μαζί μου μονίμως και παντού, ειδικά λόγω των ταξιδιών μας, και με αυτό το μέσο μπορώ να συγκρίνω και τα ίδια μου τα έργα μεταξύ τους.

​Θα ήθελα πολύ γιατί μου αρέσει και η γλυπτική, την οποία επίσης έχω προσπαθήσει να εξερευνήσω με λιγότερη επιτυχία (γέλια), ή και άλλες κλασικές τεχνικές ζωγραφικής. Απλά για τώρα αισθάνομαι πιο σίγουρος με τα ψηφιακά μέσα και μακροπρόθεσμα θα ήθελα να κάνω mixed media.

Είσαι όμως πολύ νέος για να θεωρείς ότι η σχέση σου με τη γλυπτική δεν πήγε καλά. 
​Είχα ξεκινήσει να κάνω κάποια γλυπτά και με φίλους, μέχρι που κάποια στιγμή ήρθε ένας καθηγητής μας ενώ φτιάχναμε ένα γλυπτό και μου είπε ότι ήταν όλο λάθος, ανατομία και αναλογίες ήταν όλα λάθος. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι ίσως στο μέλλον ασχοληθώ ξανά, αλλά προς το παρόν είπα όχι.

Το να επεξεργάζεσαι τις αναλογίες ψηφιακά αποτελεί comfort zone;
​Είναι ένα comfort zone, γιατί εάν κάτι δεν μου αρέσει μπορώ στιγμιαία να το αλλάξω και να το επαναφέρω κάτι γίνεται πολύ πιο δύσκολα με τη ζωγραφική ή το σχέδιο. Στον υπολογιστή μπορεί να επεξεργάζομαι πέντε διαφορετικές εικόνες μέχρι να δω ποια θέλω και μπορώ και να μπλέκω κολάζ από διαφορετικά σχεδιαστικά προγράμματα και να καταλήξω με πέντε αποτελέσματα εκ των οποίων να κρατήσω το καλύτερο.

Θα σε ενδιέφερε να συνεχίσεις μετά το Λύκειο και να σπουδάσεις στη Καλών Τεχνών; 
​Σκέφτομαι πολύ σοβαρά το να σπουδάσω τέχνη ή κάτι σε σχέση με τη μόδα. Σκέφτομαι σε αυτό το σημείο τις σχολές που θα μπορούσα να πάω, μετά έχω ενδοιασμούς και αλλάζω γνώμη και πιστεύω πώς ενδεχομένως ένα πτυχίο της Καλών Τεχνών θα με έκανε καλύτερο.

Σε φοβίζει το ότι θα μπορούσε μία τέτοια εμπειρία να σου αλλάξει τη φορά που έχεις πάρει ή να σε καλουπώσει τρόπον τινά;
​Εάν έχω την δυνατότητα να κάνω τέχνη και αυτοί που με διδάσκουν θέλουν να με πλάσουν δε θα είχα θέμα γιατί δεν γνωρίζω και θα ήθελα πολύ να μάθω και να πάρω πράγματα, χωρίς όμως να σημαίνει ότι θα είχε τέτοιο αντίκτυπο στο έργο μου ώστε να το αλλάξει τελείως.

Έχεις έρθει πολλές φορές στην Αθήνα. Πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που γυρνάς; 
​Έχω έρθει αρκετές φορές. Αισθάνομαι μία σύνδεση και λόγω της καταγωγής μου, αισθάνομαι ότι κάτι έχω με την Αθήνα, αλλά αισθάνομαι και λίγο απογοητευμένος, περισσότερο από την έλλειψη νέων ιδεών στην Αθήνα.

Έχεις ελπίδα όμως ότι αυτό θα αλλάξει;
​Το να έχεις ελπίδα για την Αθήνα είναι καλό γιατί ίσως σε λίγα χρόνια και η ίδια η νεολαία να πάρει τα ηνία και να βρει ένα δημιουργικό τρόπο να προχωρήσειν σε αυτήν. Επειδη η νεολαία πρέπει να βρίσκει μόνη της το δρόμο που θέλει να ακολουθεί, δεν μπορεί ούτε να σπρώχνεται ούτε να επηρεάζεται από άλλους και έτσι θα φέρει την επανάσταση τα standard που της έχουν δοθεί. Κάθε γενιά πρέπει να χτίζει κάτι καινούριο για να μπορεί να σταθεί.

Η συμβουλή σου δηλαδή ποια θα ήταν;
​Πιστεύω πως το να προσπαθείς να μιμηθείς το μέλλον και να κατανοήσεις τι επιφυλάσσει είναι χαζό. Ίσως θα έπρεπε να αποδεχτούν το παρελθόν δημιουργικά και να κατανοήσουν το πως συνδέεται με το τώρα και πως να το χρησιμοποιήσουν στο μέλλον.

Ο τρόπος που χειρίζεσαι το ανθρώπινο σώμα στα έργα σου είναι κάτι που προέρχεται από την βαθύτερη σχέση σου με την Ελλάδα;
​Σίγουρα, ειδικά κάποια αρχαία αγάλματα που όχι μόνο αναδεικνύουν καταπλητικά τα ανθρώπινα σώματα, αλλά δημιουργούν και συναισθήματα που αναγόνται σε σχέση με αυτόν που τα βλέπει και προκαλούν συγκίνηση. Προκαλούν ένα υπνωτικό δέος και ειδικά σε ανθρώπους που έχουν σχέση με αυτή τη χώρα.

Εσαι πολύ ενεργός στο Tumblr, το οποίο σε σχέση με άλλα κοινωνικά δίκτυα είναι πιο καλλιτεχνικό. Εσύ τι μέλλον βλέπεις σε αυτό;
​Κοίτα, υπάρχουν στιγμές που βλέπω πολύ όμορφα πράγματα και υπάρχουν άλλες που έχει βλακείες. Είναι σαν να έχει μονίμως δύο πρόσωπα σαν μέσο. Δεν πιστεύω ότι έχει γίνει αυτό που έχει την δυνατότητα να γίνει. Είναι λάθος να το θεωρούμε μία καλλιτεχνική πλατφόρμα. Ίσως στο μέλλον να το καταφέρει, αλλά για τώρα δεν είναι καλύτερο από τον σωρό των άλλων δικτύων.

Τι θέματα εξευρευνάς μέσα από τα έργα σου; 
​Από πλευράς θεμάτων σίγουρα ο σεξισμός και ο ρατσισμός είναι πράγματα που με απασχολούν και είναι τα δύο κύρια θέματα, ειδικά η αλληλεπίδραση της ανθρώπινης φυλής. Με ενδιαφέρει επίσης η εφηβεία, σαν στάδιο της ζωής και το πως οι νέοι και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αντιλαμβάνονται ο ένας τον άλλον.

Όντας ένας έφηβος καλλιτέχνης με συχνές μετακομίσεις, έχεις αισθανθεί ποτέ ευάλωτος ή outsider; 
​Έχω αισθανθεί έτσι και στο παρελθόν έχω νοιώσει περιθωριοποιημένος και ξένος, ειδικά στο σχολείο. Βέβαια στην Ευρώπη δεν το έχω αισθανθεί στον ίδιο βαθμό.

Αισθάνεσαι ποτέ ότι λόγω των συχνών μετακομίσεων, αλλά και τις διακτυακής σου παρουσίας που οδήγησε σε αυτή την επιτυχία ως καλλιτέχνη, ζεις μία διπλή ζωή;
​Πολλοί άνθρωποι με γνωρίζουν μόνο από την διαδικτυακή μου παρούσια, ενώ άλλοι που έχω συνεργαστεί στο παρελθόν ή έχουμε ταξιδέψει σίγουρα με γνωρίζουν καλύτερα σαν άνθρωπο. Ως καλλιτέχνης όμως πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να έχεις μία και μόνο πλευρά για να πεις αυτό που θέλεις και να πας εκεί που θες. Προς το παρόν έχω δύο πλευρές και ελπίζω στο μέλλον να γίνουν μία.

Και ποιοι είναι οι άμεσοι στόχοι σου; 
​Θα ήθελα να ασχοληθώ με τις ταινίες, να πάω στο Τόκιο και να μείνω σε ένα μέρος για αρκετό διάστημα όπου θα βρω μία καλή σχολή και θα κάνω πιο σταθερές παρέες με ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη.

Τι περιμένεις από το «Atopos Unlocked» και το «Occupy Atopos»;
​Θέλω να το ζήσω όσο πιο έντονα μπορώ. Αν και δεν είναι μόνο το τι περιμένω εγώ, καθώς συνεργάζομαι με την ομάδα του Atopos. Προσωπικά. θέλω να βγάλω συναισθήματα προς τα έξω, να δημιουργήσω κάτι καινούριο και να πειραματιστώ.

Εγκαίνια // Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014 // 19:00-23:00 (παρουσία καλλιτέχνη), Ημέρες και ώρες λειτουργίας // 5, 12, 19 Νοεμβρίου // 14:00-22:00, ATOPOS // Σαλαμίνος 72 // Μεταξουργείο

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.