Φωτογραφία: Γιώργος Καλφαμανώλης
O Ζακ-Ιβ Κοπέν και ο Γκαστόν Γκέερτς ήρθαν στην Αθήνα, θέτοντας στον πυρήνα του ενδιαφέροντός τους το ονειρικό, το υποσυνείδητο, τον πρωτογονισμό της μουσικής, τη σύλληψη του τέλειου ήχου που αναθεωρεί την πραγματικότητα. Μυστήριοι τύποι, γενικώς και ειδικώς, δεν μιλούν τη μητρική τους γλώσσα, οπότε αποφασίζουμε να συννενοηθούμε στα ελληνικά. Τώρα, πώς διάολο ξέρουν ελληνικά, αυτό είναι μια καλή ερώτηση, δεδομένου πως, όπως λένε, έλκουν την καταγωγή τους από το Βέλγιο και συγκεκριμένα την επιβλητική πόλη της Μπριζ. Τους συναντώ σε ένα παγκάκι στο κέντρο της Αθήνας για να μου εξηγήσουν πώς σκοπεύουν να βρουν τον τέλειο ήχο σε μια πόλη που ολοένα και φτωχαίνει πολιτιστικά.
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Πιστεύουμε πως εδώ είναι το ιδανικό μέρος για να ανακαλύψουμε τον ιδανικό, τον τέλειο ήχο κατά του ορθολογισμού, του κατεστημένου, των θεσμών.Πώς γνωριστήκατε;
Γκαστόν Γκέερτς: Είμαστε φίλοι από παιδιά, παραθερίζαμε χειμώνα-καλοκαίρι σε μια λίμνη στο Όγιερεν, στη Νορβηγία, με τους γονείς μας, διπλανές σκηνές. Οι γονείς μας τα βράδια έπαιρναν ψυχοτρόπα ναρκωτικά, χάνονταν και εμείς αράζαμε παρέα και χαζεύαμε τον ουρανό. Αναρωτιόμασταν τι ήχο κάνουν τα αστέρια όταν πεθαίνουν – αυτό το ερώτημα, σύντομα μετετράπη σε ψύχωση. Μια μέρα θα το ανακαλύπταμε.Και ήρθε επιτέλους αυτή η μέρα;
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Βασικά, υπήρξε μια διαδικασία ωρίμανσης μέχρι να καταλήξουμε τι είναι αυτό που ψάχνουμε μουσικά. Η αρχή έγινε σε ένα θερινό σινεμά στη Μπριζ που είχαμε πάει για να δούμε το Jeepers Creepers. Η ταινία μάς πήρε τα μυαλά. Φτιάξαμε στην αρχή μια ροκ μπάντα. Λίγες μέρες αργότερα πέσαμε κυριολεκτικά πάνω στον Φίλιπ Γκλας, σε μία παμπ. Του ζητήσαμε συγγνώμη, είπε «Δεν πειράζει» κι έπειτα του ζητήσαμε να ακούσει τους πρώτους ροκ πειραματισμούς μας. Του δώσαμε το mp3 μου, με τα ξεχαρβαλωμένα ακουστικά. Δεν έκαναν καλή επαφή και ένας θορυβώδης βόμβος κάλυπτε τη σύνθεσή μας. Ο Γκλας ενθουσιάστηκε. Είπε πως η πειραματική noise ήταν ο ήχος μας και πως άξιζε να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Έτσι, αρχίσαμε να δοκιμάζουμε πιο ηλεκτρονικούς ήχους.Τι είδους;
Γκαστόν Γκέερτς: Για ένα φεγγάρι κινηθήκαμε προς πιο techno dance μονοπάτια και μετά το 2010 μπήκαμε στην πιο ambient φάση. Στην αρχή κοπανούσαμε αντικείμενα στο σπίτι προσπαθώντας να φτιάξουμε νέους ήχους, είχαμε ξηλώσει την μπανιέρα και ρίχναμε πράγματα διάφορα μέσα για να δούμε πώς ακούγονται.Και πού κάνατε μπάνιο;
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Θυμάμαι τον πατέρα μου να κατεβαίνει με άσπρο σώβρακο, να κάνει μπάνιο με κουβά στο γκαράζ. Τα 'χε πάρει χοντρά εκείνη την εποχή.Τι ρίχνατε στην μπανιέρα για να φτιάξετε μουσική;
Γκαστόν Γκέερτς: Τα πάντα, μέχρι και τα κόκαλα της νεκρής γιαγιάς μου είχαμε πετάξει.
Γκαστόν Γκέερτς: Α, σαν όλα τα κόκκαλα που πέφτουν σε μπανιέρα, δεν παρατηρήσαμε κάποια ιδιαίτερη διαφορά. Πάντως, έτσι ετοιμάσαμε το Les mois les plus cruels, μια δουλειά επηρεασμένη από τον T.S Eliot. Εγώ, βέβαια, τότε ήμουν σε φάση άσχημου χωρισμού. Τα 'χα με μια πρωταθλήτρια του Μuay Thai και σε έναν καυγά, μου έσπασε τέσσερα πλευρά.Γιατί, τι έκανες;
Γκαστόν Γκέερτς: Είχα ξεχάσει να κατεβάσω τα σκουπίδια. Με είχε προειδοποιήσει.
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Εντάξει, περασμένα ξεχασμένα, το θετικό είναι πως έπειτα από αυτό το θλιβερό συμβάν, ανοίξαμε τους μουσικούς ορίζοντές μας ακόμα περισσότερο. Κάναμε ένα σύντομο τουρ στη Σκανδιναβία, τρομερά πετυχημένο, σε κάθε event έρχονταν έως και 150 άτομα, θρίαμβος. Αυτό μας έδωσε φτερά και ετοιμάσαμε το Chromophobie τον Μάρτιο του 2015. Συνολικά 400 αντίτυπα, έφυγαν μονομιάς. Ήταν πλέον ξεκάθαρο πως μας περίμενε μια σημαντική διεθνής καριέρα.Ο τίτλος Chromophobie, πώς προέκυψε;
Γκαστόν Γκέερτς: Ήταν μια περίοδος που ψαχνόμασταν με τη χρωμοφοβία και τις νευρώσεις του εγκεφάλου. Διαβάζουμε Γιουνγκ, Φρόιντ, Λακάν. Θέλαμε να φύγουμε από το χρώμα και να πάμε στο όνειρο.Μία λέξη, μία επιτυχία. Starman.
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Μεγάλη επιτυχία, μεγάλη κουβέντα. Το cover μας πάνω στο Starman του Bowie, έγινε μέσα σε ένα βράδυ στο στούντιο, δύο μέρες μετά τον θάνατό του. Το κάναμε για μας. Για να ξορκίσουμε τη λύπη μας. Κάπως διέρρευσε η αρχική κόπια, παράνομα. Δεν είχαμε σκοπό να το κυκλοφορήσουμε. Κυρίως, γιατί από θέση, ποτέ δεν χρησιμοποιούμε φωνητικά στα κομμάτια μας. Η απρόσμενη όμως επιτυχία, που έφερε η παράνομη αυτή ιντερνετική διαρροή μάς έκανε να επαναπροσδιορίσουμε τις απόψεις μας και να το κυκλοφορήσουμε και μέσα από το κανάλι μας.
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Όχι κατευθείαν, πρώτα κάναμε μια τεράστια περιοδεία σε διάφορα χωριά. Ζεστοί άνθρωποι οι Φλαμανδοί παρεμπιμπτόντως. Μόνο μια φορά μόνο μας πέταξαν έξω από μαγαζί.Για ποιο λόγο;
Γκαστόν Γκέερτς: Δεν θεώρησαν απαραίτητο να μας εξηγήσουν. Δεν το βάλαμε κάτω, συνεχίσαμε στο εξωτερικό, νέα περιοδεία σε Αγγλία, Μεξικό, Μογγολία, Σρι Λάνκα, Μπουτάν. Εκεί σε ένα βουδιστικό τέμενος είχαμε την ίδια σκέψη να ετοιμάσουμε έναν δίσκο αφιεωρωμένο στα παιδικά μας χρόνια. Έτσι φτιάξαμε το Øyeren.Τελικά, στην Αθήνα πώς καταλήξατε;
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Ψάχναμε ένα μέρος να απομονωθούμε, σε ένα δάσος, μακριά από το αστικό περιβάλλον, να απομακρύνουμε τους εαυτούς μας από οποιαδήποτε μνήμη και ανάμνηση, διότι αυτό μας αναγκάζει να λειτουργούμε αυτααναφορικά και εμείς θέλουμε κάτι πιο οικουμενικό. Το Βέλγιο δεν μας καθόταν καλά, παραήταν οικείο. Μας είπαν για ένα απομονωμένο χώρο στην Αθήνα, ένα ευλογημένο μέρος που έχουν βρεθεί οι μεγαλύτερες ρίζες δέντρου. Πήραμε τα απαραίτητα και να 'μαστε.
[VICE Video] Οι Skaters της Αθήνας: Παλιοί και Νέοι
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Ποια είναι τα απαραίτητα;
Γκαστόν Γκέερτς: Έχουμε διάφορα σύνεργα, μίκτες, φωτογραφίες, κυάλια, ένα μικροσκόπιο, ρακέτες του τένις, φωσφορίζουσες πετρούλες, ένα αλογάκι. Ο Ζακ-Ιβ έχει φέρει και ένα ξυλόφωνο και εγώ μια φωτογραφία της πρώτης μου δασκάλας πιάνου, μιας Τσέχας σκύλας που όλο φώναζε.Όλα αυτά αρκούν για τον τέλειο ήχο;
Γκαστόν Γκέερτς: Αυτό θα το δείτε στις 23 Οκτβρίου που θα παρουσιάσουμε τη δουλειά μας στο Bios στην Aθήνα, σε πρώτη εμφάνιση.(Περισσότερα στην παράσταση των Ginger Creepers, Ο Ήχος που Έχει το Χώμα στο Μικροσκόπιο, κάθε Δευτέρα-Τρίτη στις 21.15 στο Bios)Περισσότερα από το VICEΔέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Κάποιον που Αφαιρεί Τατουάζ (και τον Λένε «Θηρίο»)Τα Stories του Instagram Άλλαξαν για Πάντα το DatingΤα Εξάρχεια Έχουν Λόξιγκα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Πώς και απ' τα μέρη μας;«Στην αρχή κοπανούσαμε αντικείμενα στο σπίτι προσπαθώντας να φτιάξουμε νέους ήχους, είχαμε ξηλώσει την μπανιέρα και ρίχναμε πράγματα διάφορα μέσα για να δούμε πώς ακούγονται»
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Πιστεύουμε πως εδώ είναι το ιδανικό μέρος για να ανακαλύψουμε τον ιδανικό, τον τέλειο ήχο κατά του ορθολογισμού, του κατεστημένου, των θεσμών.Πώς γνωριστήκατε;
Γκαστόν Γκέερτς: Είμαστε φίλοι από παιδιά, παραθερίζαμε χειμώνα-καλοκαίρι σε μια λίμνη στο Όγιερεν, στη Νορβηγία, με τους γονείς μας, διπλανές σκηνές. Οι γονείς μας τα βράδια έπαιρναν ψυχοτρόπα ναρκωτικά, χάνονταν και εμείς αράζαμε παρέα και χαζεύαμε τον ουρανό. Αναρωτιόμασταν τι ήχο κάνουν τα αστέρια όταν πεθαίνουν – αυτό το ερώτημα, σύντομα μετετράπη σε ψύχωση. Μια μέρα θα το ανακαλύπταμε.Και ήρθε επιτέλους αυτή η μέρα;
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Βασικά, υπήρξε μια διαδικασία ωρίμανσης μέχρι να καταλήξουμε τι είναι αυτό που ψάχνουμε μουσικά. Η αρχή έγινε σε ένα θερινό σινεμά στη Μπριζ που είχαμε πάει για να δούμε το Jeepers Creepers. Η ταινία μάς πήρε τα μυαλά. Φτιάξαμε στην αρχή μια ροκ μπάντα. Λίγες μέρες αργότερα πέσαμε κυριολεκτικά πάνω στον Φίλιπ Γκλας, σε μία παμπ. Του ζητήσαμε συγγνώμη, είπε «Δεν πειράζει» κι έπειτα του ζητήσαμε να ακούσει τους πρώτους ροκ πειραματισμούς μας. Του δώσαμε το mp3 μου, με τα ξεχαρβαλωμένα ακουστικά. Δεν έκαναν καλή επαφή και ένας θορυβώδης βόμβος κάλυπτε τη σύνθεσή μας. Ο Γκλας ενθουσιάστηκε. Είπε πως η πειραματική noise ήταν ο ήχος μας και πως άξιζε να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Έτσι, αρχίσαμε να δοκιμάζουμε πιο ηλεκτρονικούς ήχους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γκαστόν Γκέερτς: Για ένα φεγγάρι κινηθήκαμε προς πιο techno dance μονοπάτια και μετά το 2010 μπήκαμε στην πιο ambient φάση. Στην αρχή κοπανούσαμε αντικείμενα στο σπίτι προσπαθώντας να φτιάξουμε νέους ήχους, είχαμε ξηλώσει την μπανιέρα και ρίχναμε πράγματα διάφορα μέσα για να δούμε πώς ακούγονται.Και πού κάνατε μπάνιο;
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Θυμάμαι τον πατέρα μου να κατεβαίνει με άσπρο σώβρακο, να κάνει μπάνιο με κουβά στο γκαράζ. Τα 'χε πάρει χοντρά εκείνη την εποχή.Τι ρίχνατε στην μπανιέρα για να φτιάξετε μουσική;
Γκαστόν Γκέερτς: Τα πάντα, μέχρι και τα κόκαλα της νεκρής γιαγιάς μου είχαμε πετάξει.
Τι ήχο παρήγαγαν;«Το θετικό είναι πως έπειτα από αυτό το θλιβερό συμβάν, ανοίξαμε τους μουσικούς ορίζοντές μας ακόμα περισσότερο»
Γκαστόν Γκέερτς: Α, σαν όλα τα κόκκαλα που πέφτουν σε μπανιέρα, δεν παρατηρήσαμε κάποια ιδιαίτερη διαφορά. Πάντως, έτσι ετοιμάσαμε το Les mois les plus cruels, μια δουλειά επηρεασμένη από τον T.S Eliot. Εγώ, βέβαια, τότε ήμουν σε φάση άσχημου χωρισμού. Τα 'χα με μια πρωταθλήτρια του Μuay Thai και σε έναν καυγά, μου έσπασε τέσσερα πλευρά.Γιατί, τι έκανες;
Γκαστόν Γκέερτς: Είχα ξεχάσει να κατεβάσω τα σκουπίδια. Με είχε προειδοποιήσει.
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Εντάξει, περασμένα ξεχασμένα, το θετικό είναι πως έπειτα από αυτό το θλιβερό συμβάν, ανοίξαμε τους μουσικούς ορίζοντές μας ακόμα περισσότερο. Κάναμε ένα σύντομο τουρ στη Σκανδιναβία, τρομερά πετυχημένο, σε κάθε event έρχονταν έως και 150 άτομα, θρίαμβος. Αυτό μας έδωσε φτερά και ετοιμάσαμε το Chromophobie τον Μάρτιο του 2015. Συνολικά 400 αντίτυπα, έφυγαν μονομιάς. Ήταν πλέον ξεκάθαρο πως μας περίμενε μια σημαντική διεθνής καριέρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γκαστόν Γκέερτς: Ήταν μια περίοδος που ψαχνόμασταν με τη χρωμοφοβία και τις νευρώσεις του εγκεφάλου. Διαβάζουμε Γιουνγκ, Φρόιντ, Λακάν. Θέλαμε να φύγουμε από το χρώμα και να πάμε στο όνειρο.Μία λέξη, μία επιτυχία. Starman.
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Μεγάλη επιτυχία, μεγάλη κουβέντα. Το cover μας πάνω στο Starman του Bowie, έγινε μέσα σε ένα βράδυ στο στούντιο, δύο μέρες μετά τον θάνατό του. Το κάναμε για μας. Για να ξορκίσουμε τη λύπη μας. Κάπως διέρρευσε η αρχική κόπια, παράνομα. Δεν είχαμε σκοπό να το κυκλοφορήσουμε. Κυρίως, γιατί από θέση, ποτέ δεν χρησιμοποιούμε φωνητικά στα κομμάτια μας. Η απρόσμενη όμως επιτυχία, που έφερε η παράνομη αυτή ιντερνετική διαρροή μάς έκανε να επαναπροσδιορίσουμε τις απόψεις μας και να το κυκλοφορήσουμε και μέσα από το κανάλι μας.
Και τελικά, η διεθνής καριέρα σας οδήγησε στην Αθήνα;«Μας είπαν για ένα απομονωμένο χώρο στην Αθήνα, ένα ευλογημένο μέρος που έχουν βρεθεί οι μεγαλύτερες ρίζες δέντρου. Πήραμε τα απαραίτητα και να 'μαστε»
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Όχι κατευθείαν, πρώτα κάναμε μια τεράστια περιοδεία σε διάφορα χωριά. Ζεστοί άνθρωποι οι Φλαμανδοί παρεμπιμπτόντως. Μόνο μια φορά μόνο μας πέταξαν έξω από μαγαζί.Για ποιο λόγο;
Γκαστόν Γκέερτς: Δεν θεώρησαν απαραίτητο να μας εξηγήσουν. Δεν το βάλαμε κάτω, συνεχίσαμε στο εξωτερικό, νέα περιοδεία σε Αγγλία, Μεξικό, Μογγολία, Σρι Λάνκα, Μπουτάν. Εκεί σε ένα βουδιστικό τέμενος είχαμε την ίδια σκέψη να ετοιμάσουμε έναν δίσκο αφιεωρωμένο στα παιδικά μας χρόνια. Έτσι φτιάξαμε το Øyeren.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ζακ-Ιβ Κοπέν: Ψάχναμε ένα μέρος να απομονωθούμε, σε ένα δάσος, μακριά από το αστικό περιβάλλον, να απομακρύνουμε τους εαυτούς μας από οποιαδήποτε μνήμη και ανάμνηση, διότι αυτό μας αναγκάζει να λειτουργούμε αυτααναφορικά και εμείς θέλουμε κάτι πιο οικουμενικό. Το Βέλγιο δεν μας καθόταν καλά, παραήταν οικείο. Μας είπαν για ένα απομονωμένο χώρο στην Αθήνα, ένα ευλογημένο μέρος που έχουν βρεθεί οι μεγαλύτερες ρίζες δέντρου. Πήραμε τα απαραίτητα και να 'μαστε.
[VICE Video] Οι Skaters της Αθήνας: Παλιοί και Νέοι
Ποια είναι τα απαραίτητα;
Γκαστόν Γκέερτς: Έχουμε διάφορα σύνεργα, μίκτες, φωτογραφίες, κυάλια, ένα μικροσκόπιο, ρακέτες του τένις, φωσφορίζουσες πετρούλες, ένα αλογάκι. Ο Ζακ-Ιβ έχει φέρει και ένα ξυλόφωνο και εγώ μια φωτογραφία της πρώτης μου δασκάλας πιάνου, μιας Τσέχας σκύλας που όλο φώναζε.Όλα αυτά αρκούν για τον τέλειο ήχο;
Γκαστόν Γκέερτς: Αυτό θα το δείτε στις 23 Οκτβρίου που θα παρουσιάσουμε τη δουλειά μας στο Bios στην Aθήνα, σε πρώτη εμφάνιση.(Περισσότερα στην παράσταση των Ginger Creepers, Ο Ήχος που Έχει το Χώμα στο Μικροσκόπιο, κάθε Δευτέρα-Τρίτη στις 21.15 στο Bios)Περισσότερα από το VICEΔέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Κάποιον που Αφαιρεί Τατουάζ (και τον Λένε «Θηρίο»)Τα Stories του Instagram Άλλαξαν για Πάντα το DatingΤα Εξάρχεια Έχουν Λόξιγκα