Το Στριπτιτζάδικο στο Ontario που Κάνει και Κυριακάτικη Λειτουργία

​Ένα στριπτιτζάδικο στο Guelph του Ontario, το The Manor, επαναπροσδιορίζει την έννοια της αμαρτίας και της λύτρωσης. Μόλις ολοκληρωθεί ένα κλασσικό του Σάββατο, γεμάτο από ποτά και βυζιά, το μαγαζί στεγάζει μια κυριακάτικη λειτουργία. Στη μια το μεσημέρι, μια τετραμελής μπάντα ανεβαίνει στην σκηνή που λίγες ώρες πριν υπήρχαν γυμνές γυναίκες και παίζει εκκλησιαστικά κομμάτια όπως το «Worthy is the Lamb» και το «We Believe», ενώ από κάτω μια χούφτα πιστών τραγουδάει τα λόγια, ακολουθώντας τις προσταγές μιας οθόνης που αναγράφει τους στίχους. Θρησκευτικό καραόκε ένα πράγμα.

Ο Jack Ninaber, ένας Χριστιανός πάστορας, σκέφτηκε αρχικά την ιδέα του να τρέξει μια εκκλησιαστική λειτουργία σε ένα στριπτιτζάδικο, όταν πέρασε μαζί με τη γυναίκα του έξω από το Manor κάποια στιγμή το 2013. Οι δύο τους ήδη πραγματοποιούσαν λειτουργίες στο σπίτι τους, αλλά όταν η προσέλευση του κόσμου ξεπέρασε τα 35 άτομα που χωρούσαν εκεί, αναγκάστηκαν να ψάξουν νέα έδρα. Η ιδέα για το στριπτιτζάδικο ήταν της γυναίκας του, της Sharon και παραδέχεται ότι αρχικά του φάνηκε τρελή και αστεία. Αλλά αφού είδε έναν ντοκιμαντέρ του Shawney Cohen, γιο του ιδιοκτήτη του Manor, και έμαθε ότι το εν λόγω στριπτιτζάδικο έτρεχε έναν ξενώνα μεταβατικής στέγασης για άπορους ακριβώς δίπλα, άρχισε να σκέφτεται ότι ίσως αυτή η ιδέα να μπορούσε να λειτουργήσει.

Το Sue's Inn, ο ξενώνας για τους απόρους, ήταν ένα προσωπικό project του ιδιοκτήτη του Manor, Roger Cohen. Ο ίδιος ο Cohen, έχοντας μεγαλώσει μέσα στην φτώχεια, ήθελε να βοηθήσει αυτούς που ανέκαμπταν από καταχρήσεις, εκείνους που μόλις είχαν βγει από την φυλακή, ή απλά άτομα που λόγω χρεών, δεν μπορούσαν να καταθέσουν μια εγγύηση για ένα νοίκι. Συνολικά, το Sue's Inn έχει 35 δωμάτια.

Ο Roger μου είπε ότι αρχικά είχε τις αμφιβολίες του για την «εκκλησιαστική» πρόταση των Ninabers. «Νόμιζα ότι ήταν τρελοί. Μπορούσε να σκεφτώ 101 λόγους για να μην το κάνω», μου είπε. «Για όνομα του θεού, είναι στριπτιτζάδικο! Σκεφτόμουν τι αρνητικό αντίκτυπο θα λάμβανα από την τοπική κοινωνία».

Μετά από πολύμηνες συζητήσεις με τον Roger, οι Ninabers έκαναν την πρώτη τους λειτουργία στο Manor την Δευτέρα πριν το Πάσχα, με προσέλευση 75 ατόμων. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, προτού γίνει αυτό, έπρεπε να κανονιστούν κάποιες λεπτομέρειες. Οι αφίσες των μισοντυμένων γυναικών που κρέμονταν στους τοίχους έπρεπε να καλυφθούν από εικόνες του Χριστού, οι στύλοι έπρεπε να απολυμανθούν, οι καθρέπτες με τις εικόνες των στριπτιζέζ έπρεπε να καλυφθούν με κουρτίνες, ενώ το τραπέζι του μπιλιάρδου μετατράπηκε σε μπουφέ με σάντουιτς, κέικ και πορτοκάλια.

Όπως είναι φυσιολογικό μια τέτοιου είδους λειτουργία προσελκύει κόσμο που ίσως να είναι «μαύρο πρόβατο» σε άλλες ενορίες. Ένα από αυτά τα άτομα, η Tiarra Corrigan, έχασε το δικαίωμα να πηγαίνει στην καθολική της εκκλησία, διότι είχε γεννήσει τον γιο της εκτός γάμου. Όταν βγήκε από την φυλακή, έχοντας εκτίσει ποινή φυλάκισης για εμπρησμό, χρειαζόταν ένα μέρος να μείνει και στάθηκε τυχερή, καθώς βρήκε ένα ισόγειο δωμάτιο στο Sue's Inn (η Corrigan είναι σε αναπηρικό καροτσάκι). Όταν βρέθηκαν στα χέρια της φυλλάδια που διαφήμιζαν την λειτουργία των Ninabers, αποφάσισε να ξεκινήσει να πηγαίνει. «Στην αρχή δεν πρόσεξα καν τον στύλο, αλλά μια μέρα απλά τον είδα και σκέφτηκα "α, να ένας στύλος"», μου λέει.

«Αυτό που ακούμε συχνά από τον κόσμο που έρχεται εδώ, είναι πως σε άλλες εκκλησίες, νιώθουν πως ο κόσμος τους κοιτάει περίεργα», μου λέει ο Jack. «Ίσως γιατί δεν έχουν τίποτα να φορέσουν, ή επειδή έχουν τατουάζ, ή επειδή νιώθουν ότι κρίνονται. Οι άνθρωποι τους κοιτάνε περίεργα».

Έμαθα γρήγορα πως η εκκλησία στο Manor είναι ένας χώρος όπου δεν γίνονται κρίσεις. Όταν πήγα βρήκα περίπου 30 άτομα, ντυμένους με τζιν, να κάθονται όπου ήθελαν (ακόμα και στην VIP area), μια γυναίκα είχε φέρει και το σκυλί της, ενώ υπήρχαν και ολόκληρες οικογένειες με τα παιδιά τους. Ομολογώ ότι δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα δω παιδιά σε στριπτιτζάδικο. Τον Jack τον είχε αποκαλέσει ένας πιστός έναν «πολύ γαμάτο πάστορα» και μπορούσα να καταλάβω πια το γιατί. Ένας πιστός καταφτάνει αργά και αντί να λάβει υποτιμητικά βλέμματα, γίνεται δεκτός από το κοινό με χαρά ενώ η Sharon, η γυναίκα του Jack σκύβει στο μικρόφωνο και του λέει «Γεια σου, τι κάνεις;».

Επιπλέον, οι Ninabers αντί να υποθέτουν ότι ο κόσμος θα ξέρει τους στίχους, τα νοήματα των εκκλησιαστικών τραγουδιών αλλά και των εδαφίων, εστιάζει στο να εξηγεί τα πάντα με απλούς, καθημερινούς όρους. «Αγαπώ αυτό το τραγούδι γιατί μου θυμίζει πως είναι να εισπνέεις απλά το Άγιο Πνεύμα», εξηγεί η Sharon μετά το τέλος ενός τραγουδιού. «Θεέ μου σε αναπνέω και εκπνέω όλα τα άλλα σκατά. Γιατί ναι, μπορείς να πει "σκατά" εδώ πάνω, γιατί εδώ πάνω είμαστε αληθινοί».

Ρωτάω τον Jack αν έχει σταθεί να σκεφτεί πως τελεί μια θρησκευτική λειτουργία μέσα σε ένα άντρο ακολασίας. «Δεν είναι καν θέμα για μας. Η εκκλησία είναι ο κόσμος της, όχι τα μεγάλα, πολυτελή κτίρια. Για μας δεν ήταν ποτέ θέμα κανόνων».

Όχι πως η εκκλησία στο στριπτιτζάδικο δεν αντιμετωπίζει προβλήματα. Πριν καν ξεκινήσουν, οι Ninabers έπρεπε να επισκεφτούν το δημαρχείο, καθότι το Manor δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί ως θρησκευτικό ίδρυμα, και να παλέψουν σκληρά για να κερδίσουν τον χαρακτηρισμό της «κοινωνικής υπηρεσίας». Έπειτα ήρθαν τα παράπονα για διατάραξη της κοινής ησυχίας, κατά την διάρκεια βαπτίσεων στο χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων το καλοκαίρι (η Corrigan ήταν από τα πρώτα άτομα που βαπτίστηκαν), ενώ υπάρχει μια συνεχιζόμενη αντιπαλότητα με την εκκλησία ακριβώς απέναντι, τα μέλη της οποίας κατηγορούν τους Ninabers ότι έχουν στήσει μια «ψεύτικη εκκλησία».

Αλλά μαζί με τις πολλές κριτικές, έχουν κατακτηθεί και μερικές σημαντικές νίκες. Ο Roger, πέρα από το να βοηθάει τους Ninabers ώστε να κερδίσουν τον σωστό χαρακτηρισμό για την εκκλησία, έχει κάνει και αλλαγές στο μαγαζί. Βλέποντας πόσο χρόνος χρειαζόταν πριν από την λειτουργία για να καλυφτούν οι αφίσες του κλαμπ, εγκατέστησε μόνιμα πλαίσια στους τοίχους, από τα οποία μπορούν να βγαίνουν και να μπαίνουν εύκολα εικόνες ανά την περίσταση. Οι Ninabers ετοιμάζουν αυτήν την περίοδο ειδικές αφίσες με βιβλικά θέματα για τις Κυριακές τους.

Μετά το τέλος της λειτουργίας κατά τις 3 το μεσημέρι, παρακολούθησα το κλαμπ να ξαναπαίρνει την «κανονική» του μορφή. Μια πινακίδα που διαφήμιζε πάρτι για εργένηδες εμφανίστηκε μέσα στο ρινγκ που έχει το μαγαζί, μια αφίσα που έδειχνε μια γυναίκα με ψεύτικα βυζιά και ένα ροζ στρινγκάκι ξαναμπήκε στην θέση της και η gospel-karaoke τηλεόραση επέστρεψε στο να δείχνει διαφημίσεις για τις Whiskey Wednesdays.

To μόνο σημάδι που παρέμεινε από την Κυριακή, βρισκόταν στα καμαρίνια των κοριτσιών. Ένα μεγάλο βάζο με λουλούδια, το «ευχαριστώ» των Ninabers.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.