Γιατί Ένας 20χρονος να Ακούσει Κλασική Μουσική στις Διακοπές του;

Μπορεί να μην έχει την ίδια απήχηση που έχουν άλλα είδη, όμως η κλασική μουσική στην Ελλάδα έχει αξιοθαύμαστους νέους καλλιτέχνες, που διαπρέπουν στον χώρο της. Μερικοί από τους πιο ταλαντούχος νέους, μαζί με καταξιωμένους μουσικούς, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, συναντιούνται αυτές τις ημέρες στα σοκάκια και σε ξεχωριστά μέρη της Σίφνου, προσθέτοντας κλασική μουσική στην ξεχωριστή ατμόσφαιρα του κυκλαδίτικου τοπίου.

Το MuSifanto, το φεστιβάλ κλασικής μουσικής, προσελκύει τόσο τους ντόπιους του νησιού, όσο και κόσμο κάθε ηλικίας που βρίσκεται εκεί για διακοπές. Νέοι μουσικοί που συμμετέχουν στο MuSifanto μιλούν για το τι οδήγησε τους ίδιους στην κλασική μουσική, αλλά και τι θα έλεγαν σε έναν 20χρονο που βρίσκεται για διακοπές στο νησί, ώστε να τον πείσουν να ακούσει μια συναυλία, προτού καταλήξει στα μπαράκια της Απολλωνίας.

VICE: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κλασική μουσική; Ποια είναι η πορεία σου;
Νεφέλη Αρβανιτάκη: Με τη μουσική ασχολήθηκα εντελώς συγκυριακά. Υπήρχε το Μουσικό Σχολείο στη Σίφνο και μιας και οι γονείς μου ήταν ευαισθητοποιημένοι με τη μουσική, με προέτρεψαν να ξεκινήσω εκεί. Στην αρχή, το θεωρούσα χάσιμο χρόνου, όμως μετέπειτα διαπίστωσα ότι η μουσική είναι απαραίτητο στοιχείο για την πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου - είναι ένας καινούργιος κόσμος γεμάτος εκπλήξεις. Μόλις το αντιλήφθηκα αυτό, το πήρα πιο σοβαρά και μελετούσα με μεγαλύτερη προσήλωση. Φέτος κλείνω 13 χρόνια μουσικής ενασχόλησης.

Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει ελκυστική η κλασική μουσική παιδεία στην Ελλάδα, ώστε όλο και περισσότεροι νέοι να στρέφονται σε αυτήν;
Ο έρωτας για τη μουσική -και ιδιαίτερα για την κλασική μουσική, η οποία φαντάζει για πολλούς απόμακρη και κάπως ξεπερασμένη- θα μπορούσε σίγουρα να επιτευχθεί με τη συναναστροφή των νέων με καλλιτέχνες. Έτσι, οι νέοι, πηγαίνοντας σε συναυλίες και συνομιλώντας με τους ανθρώπους που διαθέτουν αυτήν τη λεπτή αίσθηση για την κλασική μουσική, θα αντιληφθούν τη σημασία της, θα καταλάβουν ότι η πορεία για να αγγίξει κανείς ένα υψηλό επίπεδο είναι αρκετά δύσκολη, αλλά στο τέλος ανταμείβεται με τον καλύτερο τρόπο: Νιώθει διαφορετικός, γαλήνιος, πλήρης. Συνεπώς, ο κοινωνικός περίγυρος, η οικογένεια και το σχολείο θα πρέπει να δίνουν τη δυνατότητα στο παιδί να βιώσει τέτοιου είδους εμπειρίες.

Τι θα έλεγες σε έναν 20άρη που θα βρίσκεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις ημέρες, για να έρθει να ακούσει το φεστιβάλ;
Για τους νεαρούς επισκέπτες του νησιού, που διαθέτουν τον αέρα του εξερευνητή, θα ήταν πολύ αναζωογονητικό να παρακολουθήσουν τις συναυλίες του φεστιβάλ κατά τις διακοπές τους στη Σίφνο. Οι συναυλίες συνδυάζουν μουσικές απολαύσεις πάντα σε όμορφα τοπία, χαρακτηριστικά του νησιού, καθώς διατηρώντας το ύφος ενός κλασικού ρεπερτορίου κατορθώνουν να ενσωματωθούν στα δεδομένα της Σίφνου, αναδεικνύοντας τις μαγευτικές της πλευρές.

VICE: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κλασική μουσική; Ποια είναι η πορεία σου;
Φάνης Ζαχόπουλος: Ήμουν περίπου πέντε χρονών, όταν ξεκίνησα να ζηλεύω την αδερφή μου που έπαιζε ήδη πιάνο και -χωρίς να το θυμάμαι- ξεκίνησα μαθήματα και εγώ με την ίδια δασκάλα. Μετά από ένα χρόνο και αφού επέμενα να παίζω μόνο μια μελωδία που θυμάμαι ακόμη, στο δεξί χέρι, σταμάτησα το πιάνο και ζήτησα από τους γονείς μου να ξεκινήσω κιθάρα. Τότε γνώρισα τη δασκάλα μου, τη Σόνια Χάλαρη, η οποία έμελε να είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου, ξεκινώντας μαζί της το πρώτο μάθημα κάπου το 1995 και συνεχίζοντας μέχρι και το τελευταίο, προτού δώσω το δίπλωμά μου, το 2011. Τα ερεθίσματα, βέβαια, ήταν πολλά και ποικίλα: Από τη μια, η μητέρα μου δούλευε χρόνια ως μουσικός παραγωγός στην ΕΡΤ και στο σπίτι είχαμε πάντα πολλούς δίσκους ελληνικής, λαϊκής, αλλά και ξένης μουσικής και ο πατέρας μου, ανέκαθεν, αγαπούσε πολύ την κλασική, οπότε οι ήχοι του σπιτιού μου ήταν ένα πολύχρωμο κολάζ στα παιδικά αυτιά μου. Μεγαλώνοντας, βέβαια, ξεκίνησα να αναπτύσσω ένα προσωπικό γούστο, περνώντας πολλές φορές από εντελώς ετερόκλητες μουσικές. Όταν πια ήμουν στο πανεπιστήμιο, συνειδητοποίησα πως αυτό που πάντα ήθελα να γίνω όταν «μεγαλώσω», ήταν μουσικός. Μετά τις σπουδές μου στην κιθάρα και τα ανώτερα θεωρητικά, σπούδασα κλασική σύνθεση στο Κονσερβατόριο της Ουτρέχτης, στην Ολλανδία, αποφοιτώντας το 2017 με μια πληθώρα εμπειριών πάνω στη μουσική, τις ανθρώπινες σχέσεις και τον παγκόσμιο πολιτισμό, που οι άνθρωποι κουβαλάνε όπου και αν βρεθούν.

Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει ελκυστική η κλασική μουσική παιδεία στην Ελλάδα, ώστε όλο και περισσότεροι νέοι να στρέφονται σε αυτήν;
Ακόμη και μέχρι πριν από κάποια χρόνια στην Ελλάδα, οι μουσικές προτιμήσεις του καθενός οδηγούσαν στη στερεοτυπική οριοθέτηση του ατόμου μέσα σε κοινωνικές τάξεις. Παλιά, θα σκεφτόσουν ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος από τις φτωχογειτονιές του Πειραιά θα πρέπει να ακούει Καζαντζίδη και πως κάποιος από τα βόρεια προάστια θα πρέπει να ακούει κλασική μουσική. Πιθανόν βέβαια, να έπεφτες μέσα. Πλέον όμως, η μουσική που παίζει ή ακούει κανείς δεν προσδιορίζει σχεδόν τίποτε άλλο, πέρα από το προσωπικό του γούστο. Η κλασική μουσική, για παράδειγμα, έχει ξεκινήσει να αφήνει πίσω της το βαρύ, αριστοκρατικό της στερεοτυπικό παρελθόν, ενώ η αυθεντική λαϊκή και παραδοσιακή μουσική αναδεικνύεται και αντιμετωπίζεται μεθοδικά ως ένα εξαιρετικό και ανεκτίμητο κομμάτι του πολιτισμού μας, πέρα από περιθωριοποιήσεις και λογοκρισίες. Σε αυτήν τη βάση, η κλασική μουσική βγαίνει από τα θέατρα με τους γιγαντιαίους πολυελαίους και τα κόκκινα καθίσματα και μπαίνει στους δρόμους, στα πάρκα και στις πλατείες, ελεύθερα, χωρίς εισιτήριο. Τα εγχώρια φεστιβάλ, που πληθαίνουν συνεχώς, εμπιστεύονται μικρά και μεγάλα μουσικά σύνολα και τα νέα πολιτιστικά μεγάλα ιδρύματα επενδύουν κατά κύριο λόγο στην προσέλκυση των νέων ακροατών, αλλά και δημιουργών-εκτελεστών. Επίσης, πλέον όλοι βιώνουμε την ευκολία που παρέχει η τεχνολογία και το διαδίκτυο στο να έρθεις σε επαφή, δωρεάν και άμεσα, με μια τεράστια μουσική ιστορία αιώνων. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά και γεφυρώνουν ένα μεγάλο κενό που υπήρχε μεταξύ της σκηνής και του ακροατηρίου, αν και σίγουρα για κάθε ένα από αυτά υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Για εμένα, όμως, το πιο σημαντικό είναι η κοινωνία μας, ο κάθε ένας από εμάς, να σταματήσει να βάζει ταμπέλες σε μια τέχνη που παίζει με τον ήχο και έχει μοναδικό σκοπό να σε πάρει μαζί της, δηλαδή να σε συγκινήσει. Όταν βγάλουμε τις παρωπίδες από τα αυτιά μας, θα καταλάβουμε τελικά πως η μουσική είναι μία.

Τι θα έλεγες σε έναν 20άρη που θα βρίσκεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις ημέρες, για να έρθει να ακούσει το φεστιβάλ;
Αυτό που θα έλεγα σε έναν 20άρη ο οποίος θα βρίσκεται στο νησί μεταξύ 2 και 10 Ιουλίου, είναι ότι εάν του αρέσει η μουσική -όχι απαραίτητα η κλασική μουσική-, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, ως μια εναλλακτική μορφή διασκέδασης, το να παρευρεθεί σε μια από τις συναυλίες του φεστιβάλ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, για να κάνει κανείς κάτι τέτοιο. Καταρχάς, σε όλες τις συναυλίες παίζουν πολύ καλοί μουσικοί και το επίπεδο της μουσικής ερμηνείας είναι πολύ υψηλό. Οι συναυλιακοί χώροι είναι όλοι πολύ προσβάσιμοι, ενώ όλες οι συναυλίες είναι δωρεάν. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως οι συναυλίες ξεκινάνε όλες γύρω στις οκτώ με εννιά το βράδυ και διαρκούν το πολύ δύο ώρες. Σίγουρα, κανείς δεν έχει να χάσει κάτι με το να έρθει σε μια ή περισσότερες συναυλίες, αλλά το σίγουρο είναι πως θα κερδίσει. Έτσι και αλλιώς -και από την εμπειρία μου στη Σίφνο τόσα χρόνια- τα μπαρ στην Απολλωνία φουντώνουν μετά τις 11 το βράδυ!

Mε μια Ανάσα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

VICE: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κλασική μουσική; Ποια είναι η πορεία σου;
Αμαλία Κουντούρη: Ξεκίνησα να παίζω μουσική στο Δημοτικό. Το σχολείο μου λεγόταν «Το Εργαστήρι» και η δασκάλα της μουσικής, Ελένη Κεραμέα. Ήταν ένα πρωτοποριακό, αντιαυταρχικό σχολείο. Παίζαμε φλογέρα και ξυλόφωνα και συνθέταμε δικά μας κομμάτια. Το να παίζεις μουσική με τους φίλους και συμμαθητές σου ήταν τόσο φυσικό, σαν να αναπνέεις. Αργότερα, ερωτεύτηκα το φλάουτο και ξεκίνησα τις σπουδές μου στο ωδείο. Ο άλλος μεγάλος μου έρωτας είναι τα ζώα και ιδιαίτερα οι γάτες και έτσι σπούδασα και κτηνιατρική. Ολοκλήρωσα και τους δύο κύκλους σπουδών ταυτόχρονα και προσπάθησα για κάποια χρόνια να τα συνδυάσω, αλλά για κάτι τέτοιο χρειαζόμουν παραπάνω από ένα σώμα και μια ψυχή, επειδή πρέπει να παραδοθείς και στα δύο ολοκληρωτικά, για να έχει νόημα αυτό που κάνεις. Επέλεξα τη μουσική, επειδή με δυσκολεύει και με προκαλεί περισσότερο, ακόμη και στο επίπεδο της καθημερινής επιβίωσης. Εδώ και πολλά χρόνια είμαι ενεργή μουσικά με συναυλίες και συμμετοχές σε φεστιβάλ, ορχήστρες και ηχογραφήσεις. Έχω ασχοληθεί με πολλά είδη μουσικής -αναγεννησιακή, baroque, jazz, βραζιλιάνικη- και έχω συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς. Η πιο μακροχρόνια συνεργασία μου είναι με την πιανίστα Μυρτώ Ακρίβου, με την οποία εξερευνούμε εδώ και δέκα χρόνια το σύγχρονο ρεπερτόριο για φλάουτο και πιάνο. Για πολλά χρόνια δίδαξα στο Μουσικό Εργαστήρι της Σίφνου, που είναι μια πρωτοβουλία του Συνδέσμου «Οι Φίλοι του Ελληνικού Νησιού και της Θάλασσας». Τώρα, διδάσκω φλάουτο και μουσική δωματίου στην Αθήνα, στο Ωδείο «Εν Οργάνοις» και στο Εθνικό Ωδείο του Νέου Ηρακλείου.

Πόσο σημαντικό θεωρείς να ταξιδεύει η κλασική μουσική σε νησιά όπως η Σίφνος;
Η Σίφνος το καλοκαίρι είναι κοσμοπολίτικη και τουριστική, αλλά τον χειμώνα είναι στην άγονη γραμμή, δεν έχει καθημερινή σύνδεση με τον Πειραιά. Αυτό ισχύει για τα περισσότερα νησιά μας. Η προσφορά του Συνδέσμου «Οι Φίλοι του Ελληνικού Νησιού και της Θάλασσας» δεν είναι μόνο το καλοκαιρινό φεστιβάλ, αλλά και τα μουσικά εργαστήρια και το πρόγραμμα «Μουσική για Όλους» που γίνονται τον χειμώνα και προσφέρουν εκπαιδευτικό έργο όλον το χρόνο.

Τι θα έλεγες σε έναν 20άρη που θα βρίσκεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις ημέρες, για να έρθει να ακούσει το φεστιβάλ;
Το MuSifanto είναι φεστιβάλ κλασικής μουσικής με την ευρεία έννοια του όρου, δηλαδή έχει συναυλία με τη διακεκριμένη πιανίστα Ντόρα Μπακοπούλου, αλλά θα τραγουδήσει και η Σαβίνα Γιαννάτου με τον πιανίστα Σπύρο Μάνεση. Θα έχουμε μια μαγευτική βραδιά με βιολοντσέλο στην Παναγιά το Βουνό, που έχει καταπληκτική θέα προς τον Πλατύ Γιαλό και θα έχουμε και μια βραδιά με κλασικές κιθάρες. Η είσοδος σε όλες τις συναυλίες είναι ελεύθερη.
Θα είναι μια ευκαιρία να κάνεις κάτι διαφορετικό και να ακούσεις συγκινητική μουσική από ανθρώπους που έχουν έρθει στη Σίφνο να προσφέρουν το ταλέντο τους.

VICE: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κλασική μουσική; Ποια είναι η πορεία σου;
Νεφέλη Μούσουρα: Μουσική ξεκίνησα από πολύ μικρή ηλικία, λόγω της αγάπης του οικογενειακού περιβάλλοντος για τις τέχνες. Στην πορεία όμως, ασχολήθηκα εντατικά με το πιάνο και έτσι προέκυψε φυσιολογικά το να το ακολουθήσω - δεν αποτέλεσε, δηλαδή, μια απόφαση συγκεκριμένη, αλλά ήρθε ως φυσικό αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ενασχόλησης, που με οδήγησε από μόνη της στο να θέλω να εμβαθύνω περισσότερο στη μουσική μεγαλώνοντας. Στην Αθήνα, δάσκαλος μου ήταν ο υπέροχος σολίστας και παιδαγωγός Τάσος Παππάς, στον οποίο οφείλω παραπάνω από πολλά: Εκείνος με μύησε στο πώς να ερευνά κανείς όσα κρύβονται πίσω από τα προφανή και στο πώς να δουλεύει ο καλλιτέχνης σκληρά, ώστε να έχει τον έλεγχο, διατηρώντας παράλληλα την ικανότητά του να αφήνεται. Κατόπιν, μετά το Δίπλωμα, η ανάγκη να δεχθώ καλλιτεχνικά ερεθίσματα από κάποιο ευρωπαϊκό μουσικό κέντρο, με οδήγησε στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, όπου και συνέχισα τις σπουδές στο Σολιστικό Τμήμα Πιάνου του Πανεπιστημίου Mozarteum.

Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει ελκυστική η κλασική μουσική παιδεία στην Ελλάδα, ώστε όλο και περισσότεροι νέοι να στρέφονται σε αυτήν;
Εάν θέλουμε να κάνουμε κάτι ελκυστικό, τότε θα πρέπει να δούμε πώς μπορούμε να περνάμε καλά μέσα σε αυτό. Εάν πραγματικά ενδιέφερε την εκπαίδευση στη χώρα μας το να κάνει ελκυστική τη μουσική παιδεία -και την παιδεία γενικότερα-, θα έπρεπε από πολύ μικρή ηλικία να κάνει τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της απόλαυσης που μπορούν να λαμβάνουν από τη μουσική, να εκτίθενται με πολλούς τρόπους σε μουσικά ερεθίσματα, με κυρίαρχο ρόλο το κέντρισμα της φαντασίας. Η μουσική, ανάμεσα στα τόσα της οφέλη, αναπτύσσει τη φαντασία προς όφελος του παιδιού, διευρύνοντας τον πνευματικό και συναισθηματικό του κόσμο. Επειδή η φαντασία ίσως να είναι το κλειδί για έναν πιο ουσιαστικό και πιο ελκυστικό τρόπο ζωής.

Τι θα έλεγες σε έναν 20άρη που θα βρίσκεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις ημέρες, για να έρθει να ακούσει το φεστιβάλ;
Θα του έλεγα να πάει χωρίς προκαταλήψεις, να ακούσει με καθαρά αυτιά και καθαρή καρδιά κάτι που μπορεί να μην έχει ακούσει ποτέ ή και που αν έχει ακούσει, σε αυτόν τον τόπο παίρνει σίγουρα άλλη διάσταση. Ίσως –ίσως, τονίζω- να μπορέσει να συνδεθεί για πρώτη φορά με αυτό που θα βιώσει και να νιώσει μέσα του μια έκθαμβη χαρά γι’ αυτό που του συνέβη.

VICE: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κλασική μουσική; Ποια είναι η πορεία σου;
Κωνσταντίνα Αντζιλέτου: Η ενασχόλησή μου με την κλασική μουσική ήρθε μέσα από την επιλογή μου να ασχοληθώ με την κλασική κιθάρα. Ξεκινώντας τα μαθήματα κιθάρας σε παιδική ηλικία, δεν είχα γνώση του τι ακριβώς σημαίνει κλασική μουσική. Όσο, όμως, οι σπουδές μου πάνω στο όργανο προχωρούσαν, ανακάλυπτα την ομορφιά και τη μαγεία της κλασικής μουσικής. Τελειώνοντας τις σπουδές μου στην κιθάρα με τον Κώστα Γρηγορέα, αποφάσισα ότι αυτήν την ομορφιά θέλω να τη μεταδώσω και σε άλλους ανθρώπους και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνω αυτό, ήταν η ενασχόλησή μου με τη μουσική εκπαίδευση.

Πόσο σημαντικό θεωρείς να ταξιδεύει η κλασική μουσική σε νησιά όπως η Σίφνος;
Σίγουρα είναι πάρα πολύ σημαντικό και δεν το λέω επειδή είμαι μουσικός ή επειδή εμένα μου αρέσει η κλασική μουσική. Το λέω, επειδή κάποτε έζησα σε νησί για αρκετό διάστημα και είδα ότι όποτε γινόταν κάποια μουσική εκδήλωση, οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού ήταν πολύ ενθουσιασμένοι. Η πρόσβαση στη μουσική -και κυρίως στην κλασική μουσική- δεν είναι καθόλου εύκολη για τους κατοίκους των νησιών και είναι κάτι που έχω δει από πρώτο χέρι ότι τους λείπει από την καθημερινότητά τους και την αναζητούν.

Τι θα έλεγες σε έναν 20άρη που θα βρίσκεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις ημέρες, για να έρθει να ακούσει το φεστιβάλ;
Όλες τις χρονιές που συμμετέχω στο MuSifanto γνωρίζω ανθρώπους που είτε έχουν έρθει στο νησί για καλοκαιρινή δουλειά, είτε για διακοπές και πάντα, όταν αναφέρω τον λόγο που βρίσκομαι εκεί, δείχνουν ενδιαφέρον για τις εκδηλώσεις και έρχονται. Η χαλαρή διάθεση που έχει κάποιος κατά τη διάρκεια των διακοπών του είναι αρκετή, για να τον παρακινήσει να παρακολουθήσει μια συναυλία και ας μην είναι στα μουσικά του ενδιαφέροντα. Οπότε δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερος τρόπος, για να τον παρακινήσεις να έρθει. Αν τον ενημερώσεις, είμαι σίγουρη ότι θα περάσει να παρακολουθήσει κάποια από τις συναυλίες του φεστιβάλ.

VICE : Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κλασική μουσική; Ποια είναι η πορεία σου;
Κώστας Τοσίδης: Από μικρός μου άρεσε η κλασική κιθάρα, παρόλο που η οικογένειά μου δεν με προέτρεψε σε αυτό - ήταν μια προσωπική ανάγκη. Από την εφηβεία και μετά αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το αντικείμενο, αν και ήξερα ότι με αυτό θα ασχοληθώ, απ’ όταν έπιασα κιθάρα για πρώτη φορά.
Στη μέχρι τώρα πορεία μου υπήρχαν τέσσερις βασικοί σταθμοί. Το Ωδείο Αγίου Παύλου στη Θεσσαλονίκη, όπου πήρα το δίπλωμά μου στην τάξη του Γιάννη Παπακρασσά. Το Σάλτσμπουργκ, όπου ολοκλήρωσα τις πτυχιακές και μεταπτυχιακές μου σπουδές στη τάξη των Eliot Fisk και Ricardo Gallen.
Έπειτα, το Πανεπιστήμιο Mozarteum, από το οποίο αποφοίτησα και όπου τα τελευταία χρόνια διδάσκω ως βοηθός του Eliot Fisk. Τέλος, το διδακτορικό το οποίο ξεκίνησα στη Βασιλική Ακαδημία Βρυξελλών, με θέμα την εφαρμογή των τεχνικών στη κλασική κιθάρα.

Παράλληλα με τη διδασκαλία και την έρευνα, έχω συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ, είμαι εν ενεργεία μουσικός, είτε ως σολίστας είτε ως μέλος στο παρελθόν του Miscelanea Guitar Quartet. Επίσης, συνεργάζομαι με συνθέτες όπως ο Μάριος Ιωάννου Ηλία, ο Atanas Ourkouzounov, o Feliu Gasull, o Marco Döttlinger και ο Γιάννης Παπακρασσάς, καθώς με ενδιαφέρει πολύ η σύγχρονη μουσική.

Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει ελκυστική η κλασική μουσική παιδεία στην Ελλάδα, ώστε όλο και περισσότεροι νέοι να στρέφονται σε αυτήν;
Η μουσική, όπως και κάθε άλλη μορφή τέχνης, είναι μια γλώσσα. Κάθε γλώσσα πρέπει να τη μιλάς, αλλά και να την ακούς, για να τη μάθεις. Για παράδειγμα, εγώ έμαθα και μιλάω ισπανικά, μόνο και μόνο επειδή άκουγα αυτήν τη γλώσσα. Όταν, λοιπόν, το 90-95% των Μέσων στην Ελλάδα δεν παίζουν αυτό το είδος μουσικής, είναι πολύ δύσκολο για τα νέα παιδιά να εξοικειωθούν μαζί του. Δεν θα αναφερθώ στο μουσικό εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, από το οποίο λείπουν ουσιώδης πηγές στις οποίες μπορεί να ανατρέξει ένας φοιτητής, όπως βιβλιογραφία, ηχογραφήσεις κτλ. Για μένα, λοιπόν, μόνο οι εμπνευσμένοι δάσκαλοι μουσικής και τα μουσικά φεστιβάλ με ανθρώπους που πραγματικά έχουν κάτι να πουν, μπορούν να κινητοποιήσουν τους νέους να ασχοληθούν σοβαρά και εις βάθος με την κλασική μουσική.

Τι θα έλεγες σε έναν 20άρη που θα βρίσκεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις ημέρες, για να έρθει να ακούσει το φεστιβάλ;
Εκτός από το ότι θα ακούσει πολύ καλή μουσική λόγω του υψηλού επιπέδου των καλλιτεχνών, θα του πρότεινα να έρθει, ώστε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με την κλασική μουσική είναι ενδιαφέροντες, με τρομερή ενέργεια και όρεξη για ζωή. Ραντεβού στη Σίφνο, λοιπόν. Αν και φέτος δεν θα έχω ενεργό συμμετοχή, θα είμαι εκεί, για να το χαρώ ξανά.

Δείτε όλο το πρόγραμμα του Φεστιβάλ εδώ κι εδώ.

Περισσότερα από το VICE

Κύριε Νικολαΐδη, πώς Είναι να Σώζεις Χιλιάδες Μωρά Κάθε Μέρα;

Ο Ηλίας Παπανικολός Θέλει να Αποχωριστεί Σταδιακά τον Εισβολέα

Η Mia Khalifa Έκανε Πορνό Μόνο για Τρεις Μήνες, Αλλά Ακόμη Ορίζει το Pornhub