Τι Κάνουν οι Τηλεφωνητές στις Γραμμές Αυτοκτονίας Όταν τους Παίρνουν για να Αυνανιστούν;

Το Hotline είναι ένα νέο ντοκιμαντέρ που χρηματοδοτήθηκε από το Kickstarter και εστιάζει στους τηλεφωνητές που εργάζονται σε γραμμές βοήθειας όλων των ειδών. «Ακουμπά» στις γραμμές αυτοκτονίας, στο Psychic Friends Network, στις γραμμές σεξ και σε εκείνες που ζητάς από κάποιον να προσευχηθεί για σένα από το τηλέφωνο. Το κοινό τους σημείο; Η ανάγκη των ανθρώπων να επικοινωνούν με τους άλλους.

Προσπάθησα να μιλήσω με εκπρόσωπους γραμμών αυτοκτονίας, οι οποίοι όμως δεν μου απάντησαν για το συγκεκριμένο θέμα, οπότε επικοινώνησα με τον σκηνοθέτη του Hotline, Tony Schaff για να μάθω την αλήθεια.Η ταινία όμως έγινε στόχος κριτικής με το που κυκλοφόρησε. Ο Jesse Singal του New York Magazine, ο οποίος στο παρελθόν έχει περάσει από το πόστο του τηλεφωνητή σε τέτοιες γραμμές, σχολίασε πως η ταινία δεν ασχολείται επαρκώς με τους αναρίθμητους ανώμαλους που παίρνουν συνέχεια τηλέφωνο. «Με το που έχεις κλείσει την γραμμή εκνευρισμένα, για να γλυτώσεις από έναν ακόμα τύπο που αυνανίζεται ή από κάποια φάρσα, το τηλέφωνο θα ξαναχτυπήσει μέσα σε πέντε λεπτά και πρέπει με κάποιο τρόπο να επιστρέψεις σε μια κατάσταση ηρεμίας και λογικής έτσι ώστε να μιλήσεις με τον επόμενο», έγραψε ο Singal.

VICE: Γιατί έφτιαξες μια ταινία με θέμα τους τηλεφωνητές των γραμμών βοήθειας;
Tony Schaff: Είχα δουλέψει για την γραμμή μέντιουμ της Miss Cleo (που περιλαμβάνεται στην ταινία). Ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία, η οποία έληξε γρήγορα, αφού δούλεψα εκεί μόλις για έξι εβδομάδες. Αργότερα, όταν μετακόμισα στην Νέα Υόρκη, δούλεψα εθελοντικά σε μια γραμμή αυτοκτονίας και παρατήρησα ότι υπήρχαν πολλά τηλεφωνήματα που είχαν κοινά χαρακτηριστικά με αυτά που δεχόμουν στην γραμμή της Miss Cleo. Από εκεί νομίζω άρχισα να σκέφτομαι την ταινία.

Πώς ήταν το να δουλεύεις σε μια γραμμή αυτοκτονίας;
Ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία γιατί μοιράζεσαι στιγμές που είναι οι χειρότερες στην ζωή κάποιου και νομίζω ότι η εκπαίδευση με βοήθησε πολύ.

Γιατί το κομμάτι που αναφέρεται στους αυνανιστές στην ταινία είναι τόσο σύντομο;
Δεν αποτελεί το κεντρικό θέμα του ντοκιμαντέρ, αλλά σίγουρα ήταν κάτι που ήθελα να κοιτάξω. Όταν μίλησα με τους υπεύθυνους διαφόρων γραμμών ώστε να κάνω την ταινία, κατάλαβα γρήγορα πως όταν υπάρχει μια δωρεάν υπηρεσία που είναι ανώνυμη και ο κόσμος το ξέρει, τότε θα υπάρχουν αρκετοί που θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν αυτή την υπηρεσία για δικούς τους, πιο «άσεμνους» λόγους.

Τι σου είπαν όταν τους ρώτησες για αυτό;
Αυτό που με εξέπληξε είναι που έμαθα πως ακόμα και αν υπήρχαν άνθρωποι που έπαιρναν τηλέφωνο και ήταν «απρεπείς» ή «άσεμνοι», οι περισσότεροι δεν έκοβαν την γραμμή, γιατί τους αντιμετώπιζαν ως άτομα που απλά ζητούσαν επικοινωνία και υποστήριξη, όπως όλοι οι άλλοι.

Δεν είναι όμως κάπως απαράδεκτο να παίρνεις μια γραμμή αυτοκτονίας για να αυνανιστείς;
Κάποιος ο οποίος επικοινωνεί με μια γραμμή που προσφέρει υποστήριξη σε τόσο σημαντικά ζητήματα, μόνο και μόνο για να αυνανιστεί, προφανώς έχει κάποια ζητήματα πνευματικά και συναισθηματικά, τα οποία δεν μπορείς απλά να αγνοήσεις και να του το κλείσεις. Προφανώς και υπάρχουν υπηρεσίες που σε τέτοιες περιπτώσεις κόβουν την γραμμή, όπως φαίνεται άλλωστε και στην ταινία. Πάρτε για παράδειγμα την Teen Line. Ο διευθυντής της τηλεφωνικής γραμμή, ακολουθεί μια πολύ αυστηρή τακτική με τέτοια άτομα και δίνει εντολή να κόβεται άμεσα η γραμμή, καθώς δεν θέλει να εκτίθενται σε τέτοιες καταστάσεις οι έφηβοι εθελοντές της υπηρεσίας. Μερικές γραμμές έχουν άμεση πρόσβαση στα στοιχεία του καθενός, οπότε ξέρουν ακριβώς ποιος τους καλεί.

Αν όμως δεν κόβουν την γραμμή πως το διαχειρίζονται;
Δεν ξέρω αν μπορώ να στο απαντήσω αυτό, αλλά αν ο τηλεφωνητής εστιάσει στις σκέψεις και τα συναισθήματα του ατόμου που τον καλεί και μπορεί να τον οδηγήσει να μιλήσει για αυτά και να σταματήσει να αυνανίζεται, τότε θα μπορούσε να του βγάλει από μέσα του ένα κομμάτι του πόνου ή των σκέψεων που τον βασανίζουν.

Κάποιοι καλούν επειδή δεν έχουν κανέναν άλλον στην ζωή τους με τον οποίο να μοιραστούν προσωπικές στιγμές, ή να μοιραστούν κάποια σκοτεινά μυστικά. Βασίζονται λοιπόν σε έναν άγνωστο, έτσι ώστε να εκφραστούν όπως θέλουν, χωρίς κάποιος να τους κρίνει.

Κάποιες όμως φάρσες ή κάποια υβριστικά τηλεφωνήματα δεν πέφτουν σε αυτήν την κατηγορία, έτσι δεν είναι;
Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο του TIME, το οποίο είχε θέμα την γραμμή βοήθειας για έμπολα της Λιβερίας. Έλεγε λοιπόν, ότι το 90% των ατόμων που έπαιρναν τηλέφωνο ήθελαν πραγματικά βοήθεια, αλλά το 10% έπαιρνε απλά για να ταλαιπωρήσει ή να βρίσει τους τηλεφωνητές. Ο διευθυντής της υπηρεσίας βέβαια δεν έδειχνε καμία ανεκτικότητα προς αυτό το μικρό ποσοστό.

Ούτε κι εγώ θα έδειχνα.
Έλεγε στους τηλεφωνητές να καταγράφουν τέτοια τηλεφωνήματα και μετά τα μετέδιδε στο ραδιόφωνο για να ντροπιάσει τους ανθρώπους που έκαναν φάρσες στην γραμμή.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.