Ομοιοπαθητικός για Γάτες

Image via

«Ναι, γεια. Θέλω ένα μείγμα ανθοϊαμάτων Bach». «Είναι για εσάς;» με ρώτησε η φαρμακοποιός. «Όχι, για τον γάτο». Οκ, δεν είναι και ό,τι πιο συνηθισμένο, αλλά η σχέση με τον Νίκο Γκόλφη, τα έχει λίγο αυτά, τα ξεμπροστάσιασματα.

Πριν ένα χρόνο περίπου έφτασα στο ιατρείο του φρικαρισμένη. Γιατί ο κ. Service, ο 8.5 κιλών tuxedocat μου (βλ μαυρόασπρος), την είχε ακούσει για τα καλά. Ξύπναγε από το πουθενά και γρύλιζε από τον πόνο. Με κοίταζε. Τον κοίταζα. Με κοίταζε, τον κοίταζα. Και δεν ήξερα τι να κάνω. Συν ότι αδυνάτιζε δραματικά από το πουθενά. Μετά από έξι μήνες εξετάσεων, γιατρών, περίπου 400 ευρώ και μηδενικού αποτελέσματος δύο πηγές διαφορετικές μού μίλησαν για τον whisperer του Χoλαργού.

Δεν ξέρω με τι ενεργειακό φορτίο μπήκα μες στο ιατρείο, αλλά αφού μάλλον πυρπόλησα τον γιατρό με τα συμπτώματα και τον προειδοποίησα ότι το γατί μου είναι ζόρικο και δεν θα κάτσει να τού κάνει υπέρηχο, παρά μόνο με νάρκωση, μου επεσήμανε πως καλύτερα να περιμένω έξω. Κρυφοκοιτάζοντας από το τζάμι τι βλέπω; Ότι μιλούσε στον ημι-πάνθηρα (που είχε σιχαθεί πια τις εξετάσεις) και να τσουπ, που το βλαμμένο έκατσε να τον εξετάσει βγάζοντας με ημίτρελη. Έμεινα μαλάκας, γιατί στους προηγούμενους γιατρούς ξεχυνόταν να τους φάει τα μούτρα, ενώ για να κάνει υπέρηχο την προηγούμενη φορά χρειάστηκαν όχι μία, αλλά δύο δόσεις μέθης.

Το πιο κουλό δε, ήταν που και εγώ η ίδια ένιωθα ήρεμη γύρω από τον γιατρό. Το διαπίστωσα μιλήσαμε ώρα για τη λήψη ιστορικού του αίλουρου. «Πώς είναι ο Serviceσαν χαρακτήρας; Είπα. Τι του αρέσει. Είπα. Τι έχει συμβεί στη ζωή σας τον τελευταίο χρόνο; «Ε, ήταν λίγο έντονα. Έχουμε μετακομίσει δύο φορές, πολλές αλλαγές, έμεινα άνεργη από το πουθενά, κάτι αϋπνίες και τέτοια.». «Αναστενάζετε μες στην ημέρα;» με ρωτάει. «What? Ε, δεν είμαι και καμιά θεία», του απάντησα, για να τον πάρω το βράδυ τηλέφωνο ταπεινωμένη και να του πω ότι μέτρησα τον εαυτό μου να αναστενάζει (τρισάκις). Μην συνταγογραφήσει και λάθος φάρμακο στο παιδί. «Τα ζώα, ιδίως οι γάτες είναι ενεργειακά σφουγγάρια, ρουφάνε όλη την ένταση και τα προβλήματα των ιδιοκτητών τους», μου είπε. «Δηλαδή φταίω εγω;» τον ρώτησα λίγο τσαμπουκαλεμένη, «η γενική κατάσταση, δεν φταίει κάποιος, η ενέργεια μες στο σπίτι». «Δηλαδή να κάνω και εγώ ομοιοπαθητική;», τον ρώτησα. «Δεν είναι κακή ιδέα», μου απάντησε στεγνά. Και έκανα.

Lycopodium για τον Service, Calcarea Carbonica γιαεμένα. Μέσα σε ένα περίπου μήνα το ζώο είχε συνέλθει. Πρώτα έφτιαξε η διάθεσή του, έπειτα υποχώρησαν τα συμπτώματα του και έγινε ξανά το θρεφταράκι που ξέρουμε και αγαπάμε. Χρειάστηκαν κάπου 4-5 κάψουλες που δεν κόστισαν πάνω από 10 ευρώ συνολικά. Αλλά δεν μου έφτανε αυτό. Με έτρωγε το πώς τιθάσευσε τον Service, τι ξέρει που εγώ δεν ξέρω 20 χρόνια τώρα γατόβια, τι κάνει και αυτά ταβλιάζονται ή τον βλέπουν σαν ροκ σταρ όπως η Πέρλα, το κανίς που καθόταν στην σαλονάκι της αναμονής και κάθε φορά που έβγαινε έξω ο Γκόλφης έβαζες στοίχημα ότι το σκυλί θα λιποθυμήσει λες και βγήκε ο Τζάγκερ. Και με άφησε να τον ρωτήσω.

VICE: Μα σοβαρά τώρα, τι τους κάνεις;

Νίκος Γκόλφης: Οι περισσότεροι άνθρωποι φτάνουν στο ιατρειο μεταφέροντας τη φοβία που έχουν για τα ιατρεία. Και τα ζώα απορροφούν αυτή την ένταση. Γι΄αυτό και θα δεις σκυλιά να τρέμουν στο κτηνιατρείο ή γάτες να κάνουν «χου» και να είναι έτοιμες για επίθεση. Αυτό που κάνω λοιπόν είναι να αποσυνδέομαι από τον ιδιοκτήτη, να ρίχνω τους ρυθμούς μου και να προσεγγίζω με ειλικρίνεια και καθαρότητα τα ζώα που ως ανώτερα πλάσματα νιώθουν αμέσως την αμεσότητα στο άγγιγμα. Περνάμε δηλαδή κατευθείαν σε μια βαθιά οικειότητα. Τα ζώα σου το επιτρέπουν αυτό, μόλις αισθανθούν καλές προθέσεις.

Γιατί είπες έμμεσα ότι φταίω για τον Service;

Γιατί έτσι είναι. Είναι απίστευτο το πώς ταυτίζονται με τους ιδιοκτήτες. Κάποια ζώα μάλιστα μπορεί να έχουν κολλίτιδα, θυροειδή, ακόμα και καρδιά όταν πάσχει ακριβώς από το ίδιο και ο ιδιοκτήτης. Το ίδιο ισχύει και με τις συμπεριφορές. Για παράδειγμα το ζώο θέλει, π.χ., να γίνεται το κέντρο του κόσμου, όταν το ίδιο επιδιώκει και ο ιδιοκτήτης του, ή γίνεται το ζώο τρομερά ζηλιάρικο και σου κατουράει ακόμα και το μαξιλάρι ή γίνεται επιθετικό, όταν αντιστοίχα συμπεριφέρονται και οι άνθρωποι.

Μα εγώ είμαι ένα θαύμα.

Ναι, το ξέρω αυτό (γέλια).

Να σου πω. Και πώς ξεκίνησες; Πού έμαθες ότι υπάρχει ομοιοπαθητική για ζώα;

Αυτά προκύπτουν όταν πρέπει. Είχα πάει ταξίδι στην Ιρλανδία για 40 μέρες κι εκεί κάπου μεταξύ Μπέλφαστ και πολλών Guinessμπήκα σ’ ένα βιβλιοπωλείο και τυχαία βρήκα ένα αντίτυπο του «Alternative Healing of dogs and cats». Στο πίσω μέρος του βιβλίου είχε ένα ευρετήριο γιατρών που ασκούσαν ομοιοπαθητική στην Αμερική. Ανάμεσά τους να και ένα ελληνικό όνομα, Joanna Stefanatos, στο Λας Βέγκας.

Και;

Πήγα και την βρήκα. Ήταν αποκάλυψη. Με φιλοξένησε στο ράντζο της, όπου ζει με τον σύζυγό της και τότε είχαν τον Σεραφείμ Ρόουζ, ένα πούμα, τον Σάμπα και την Σίμπα, δύο αφρικανικά λιοντάρια. Η Σίμπα, μάλιστα όταν ήταν μωρό, κοιμόταν μαζί η Joanna, στο κρεβάτι. Επρόκειτο για ζώα που κάποιοι είχαν πάρει παράνομα και τώρα είχαν περιέλθει στην κηδεμονία της Joanna. Την Σίμπα, μόλις τη μεγάλωσε την πήγε σε ζωολογικό κήπο για να ενταχθεί και να συναναστρεφεί με το είδος της. Η Joanna πήγαινε κάθε Σαββατοκύριακο να την βλέπει. Όμως το ζώο, τις καθημερινές δεν έτρωγε, την περίμενε. Κι έτσι αποφάσισε να την πάρει πίσω. Επίσης, η Joanna τάιζε και φρόντιζε άγρια πουλιά. Είναι πραγματικά αυτό που λέμε whisperer. Εξάλλου υπήρξε και Πρόεδρος των Ομοιοπαθητικών κτηνιάτρων της Αμερικής. Όταν επισκέφθηκα το ιατρείο της είδα μια πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα, μια άλλη κουλτούρα. Ήταν όλα ήρεμα και easy going.

Θυμάσαι κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό;

Θυμάμαι που έφεραν ένα σκυλάκι που είχε χαθεί και είχε χτυπήσει. Και πριν κάνει οτιδήποτε εκείνη κάθησε και του μίλησε. Και μετά από αυτή την κουβέντα, το ζώο έκανε ακριβώς ό,τι τού ζητούσε εκείνη.

Εσένα σου έχει συμβεί αυτό;

Ναι, μια φορά. Μού έφεραν έναν αδέσποτο γάτο σε κακή κατάσταση και εκείνος δεν καθόταν με τίποτα να τον εξετάσω. Έτσι, ένα βράδυ, όταν πια είχαν φύγει όλοι, πήρα την καρέκλα μου και πήγα κόντά στο κλουβάκι του και του μίλησα. Τού εξήγησα ότι εδώ που ήρθε θα τον βοηθούσαμε, θα του κάναμε καλό, ότι θα κάναμε καλή παρέα. Την επόμενη μέρα μας επέτρεψε να τον εξετάσουμε.

Και πού μαθαίνει κανείς ομοιοπαθητική για ζώα;

Στην Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής όπου εκπαιδεύονται γιατροί, κτηνιάτροι και οδοντίατροι. Εκει εξειδικεύτηκα κι εγώ το 1993. Την εποχή εκείνη η ομοιοπαθητική για ζώα μόλις ξεκινούσε στην Ελλάδα. Αποφάσισα να εφαρμόσω εναλλακτικές μεθόδους ιατρικής μετά το ταξίδι στο Λας Βέγκας, στην Ιρλανδία και στην Ινδία.

Στην Ινδία; Τι έκανες εκεί;

Αυτό το ταξίδι είχε προηγηθεί των άλλων. Έμεινα στην Ινδία κάπου 40 μέρες και βίωσα μια άλλη ροή ζωής, μια πρωτόγνωρη ενότητα φυσικού και μεταφυσικού που ως δυτικοί αγνοούμε. Παρατήρησα την περατότητα του ανθρώπου και της ύλης, ιδίως όταν είδα από κοντά το κάψιμο των νεκρών και ανθρώπους φτωχούς που ζητιάνευαν ξύλα για να εξασφαλίσουν τη δική τους καύση στο μέλλον. Θυμάμαι ανθρώπους που αφόδευαν εκείνη την εποχή ακριβώς έξω από το αεροδρόμιο της Βομβάης, υπήρχε μια φυσικότητα, ένας πρωτογωνισμός που σου αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή της πραγματικότητας. Έκτοτε άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με την ανατολική φιλοσοφία.

Γιατί έγινες κτηνίατρος;

Γιατί δεν υπάρχει κρυψίνοια στα ζώα και γιατί σε αποδέχονται άνευ όρων αν είσαι εντάξει και τα σέβεσαι.

Και η αδυναμία στις γάτες;

Για την απαράμιλλη ωραιότητα της κίνησής τους, για το βλέμμα και για το απίθανο χουρχουρητό τους.

Ποιους ιδιοκτήτες γουστάρεις πραγματικά και ποιους σιχαίνεσαι;

Εκείνους που φέρνουν π.χ τις γάτες τους στο χέρι, που σημαίνει ότι υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και σίγουρα όσους πείθουν τους σκύλους τους να υπακούν σε ό,τι τους λένε όχι γιατί τους φοβούνται, αλλά από εκτίμηση και σεβασμό. Γενικά απεχθάνομαι όσους έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να τιθασεύσουν την Φύση, γιατί αυτούς η Φύση τους έχει γραμμένους στ’ αρχίδια της.

Ο Νίκος Γκόλφης σε εναγκαλισμούς με βέρο αδέσποτο τύπο στην Κωσταντινούπολη.