Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.Οι έμποροι ναρκωτικών ζουν σε έναν περίεργο κόσμο. Έναν κόσμο όπου το «φίλος, σε πέντε λεπτά είμαι εκεί», σημαίνει «παίζω Destiny και δεν έχω καμία όρεξη να σε συναντήσω για τουλάχιστον τρεις ώρες». Έναν κόσμο όπου το «ένα γραμμάριο για να παρτάρεις», σημαίνει 0,8 γραμμάρια γλυκόζης, κομμένη με ένα κάρο μαλακίες. Έναν κόσμο όπου τα προϊόντα τους διαφημίζονται στην πελατεία τους με εξαιρετικά κωδικοποιημένα μηνύματα όπως «αυτό το Σαββατοκύριακο λαλάνε τα κοκόρια».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι έμποροι είναι επίσης άτομα με τα οποία δεν μπορείς να επικοινωνήσεις εύκολα, επειδή τα «μασάνε» στο τηλέφωνο λες και τους έχεις περάσει τα χείλια με κόλα UHU, ή λες και τους έχουν πιάσει ελαφρώς τα νεύρα τους, επειδή πρέπει να κάνουν μια διαδρομή πέντε λεπτών με το αυτοκίνητο, ώστε να τους πληρώσεις 150 ευρώ. Ή ό,τι έχεις να δώσεις τέλος πάντων. Αν είναι υπερβολικά φιλικοί, βέβαια, είναι και αυτό ανησυχητικό. Μη χάψεις τα περί «φιλικής τιμής». Ο «Μπίλης» δεν είναι κάποιος κολλητός σου: στην καλύτερη προσπαθεί να αδειάσει τα τελευταία κομμάτια που του έχουν μείνει, στη χειρότερη αισθάνεται άσχημα που σου πουλάει πράμα που έχει την ίδια δύναμη με τις μπύρες χωρίς αλκοόλ.Υπάρχουν βέβαια διάφορα είδη εμπόρων: ο είμαι-και-λίγο-MC, ο περιχαρής τύπος που ίσως και να είναι εγκληματίας πολέμου, ο τύπος με το σκουφί που του ρίχνεις δέκα χρόνια, που είναι ψιλοεντάξει τύποι για ένα τέτοιο πάρε-δώσε. Αλλά σε γενικές γραμμές, όταν μιλάμε για έμπορους, μιλάμε για τύπους που έχουν τρία κινητά, επειδή φοβούνται ότι τους παρακολουθεί η αστυνομία και που εμφανίζονται με ένα αμάξι και σου δίνουν ένα μικρό σακουλάκι από μία χαραμάδα που ανοίγουν στο παράθυρο του οδηγού. Περίπου ρε παιδί μου.Κι αν ποτέ βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με έναν dealer να μερικές στιγμές που θα ζήσεις.ΑΝ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΑυτό μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Μπορεί να σε πετύχουν στο πανεπιστήμιο, ή σε κάποιο μπαρ, ή σε κάποια κηδεία (συμβαίνει) και να σου δώσουν το νούμερο του τηλεφώνου τους και μετά να σου κλείνουν επανειλημμένα το μάτι (άβολο), κάνοντάς σε να μην μπορείς να καταλάβεις αν είναι κάποιο κουσούρι από την κόκα ή απλά μια μαλακισμένη συνήθεια ενός πραγματικά μαλακισμένου ατόμου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ό,τι και να γίνει οι δρόμοι είναι δύο: ή θα στο παίξουν μπίζνα και θα σου πουν ότι έχουν το καλύτερο πράμα στην αγορά, στις καλύτερες τιμές -κοινώς ψεύτες με περικεφαλαία- ή θα τους πετύχεις στον δρόμο και θα σου πουν συνωμοτικά κάτι του στυλ «πού 'σαι ψηλέ, αν θες τίποτα εδώ είμαστε».Και μετά σου δίνουν το τηλέφωνό τους. Και μετά κάνουν τον Κινέζο.ΟΤΑΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟΣοβαροί να είμαστε: σπανίως συναντάμε τέτοιους τύπους στον δρόμο. Το πιο πιθανό είναι να έχουμε πάρει το τηλέφωνό τους από κάποιον φίλο. Άρα, η πρώτη μας επαφή πάει κάπως έτσι:- Γεια με λένε Τάδε, πήρα το τηλέφωνό σου από τον Τάδε2. Μήπως μπορούμε να κάνουμε τίποτα σήμερα;- Ναι, ωραία. Τι θες;Και του λες. Και σου λέει: «Ωραία. Τα λέμε εκεί (άγιο google maps) σε είκοσι λεπτά».ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ 15 ΛΕΠΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙΤΕΕίσαι στο σημείο του ραντεβού εδώ και 15 λεπτά, σαν τον μαλάκα. Σκέφτεσαι: «λες να τσαντιστεί αν τον πάρω τηλέφωνο;». Και συνεχίζεις και κόβεις βόλτες κάνοντας τον δεν-τρέχει-τίποτα. Ξανασκέφτεσαι: «είμαι τελικά τόσο κουλ όσο νόμιζα, ή θα τον πάρω τηλέφωνο τώρα, ώστε να διαμαρτυρηθώ που δεν είναι σωστός στα ραντεβού του;».Αποφασίζεις να τον πάρεις τηλέφωνο. Απαντάει απότομα και τσαντισμένα.«Έλα, ποιος είναι;»«Εεε, εγώ που σε πήρα πριν και μου είπες ότι τα λέμε σε 15 λεπτά».«Α ναι, έλα ρε φίλε, έρχομαι. Θα είμαι εκεί σε πέντε λεπτά».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Θες να του φωνάξεις πως ΕΛΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕ. Αλλά δεν του φωνάζεις.
Φωτογραφία του Antony Lubaki.
ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ 45 ΛΕΠΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙΤΕΈχεις βαρεθεί. Αν είχες παραγγείλει πίτσα, τώρα θα τους έλεγες να στη δώσουν στο τζάμπα. Τι στο διάολο, τσακωμένοι με την ώρα είναι αυτοί οι τύποι; Δεν καταλαβαίνουν ότι όταν κάποιος θέλει ναρκωτικά τα θέλει χθες;Ξαναπαίρνεις τηλέφωνο. Τα έχεις πάρει και δεν κρύβεται. «Έλα ρε φίλε, τι γίνεται να πούμε; Μου είπες ότι έφθανες σε πέντε λεπτά και έχει περάσει μια ώρα. Τι φάση;».Σου απαντάει. «Έχεις δίκιο ρε μάγκα, αλλά τι να κάνω, έχει πολύ κίνηση, στον δρόμο είμαι. Σε πέντε λεπτά είμαι εκεί. Εκεί που είπαμε ε;».Ναι εδώ. Εδώ που είπαμε. ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΩΡΑ. Που κάθομαι εδώ και κάνω σαν μαλάκας πως στέλνω μηνύματα. Και πως μιλάω στο τηλέφωνο. Τα λες από μέσα σου αυτά, όμως. Όχι σε αυτόν.ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙΣ ΓΡΑΨΕΙ ΛΑΘΟΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟ GOOGLE MAPS ΚΑΙ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙΤου λες: «έλα ρε φίλε συγγνώμη, έπρεπε να πάω να βγάλω λεφτά, επειδή δεν είχα όσα έπρεπε». Μαλακίες.Σου λέει: «Ναι εντάξει, αλλά κάνε γρήγορα. Έχω και αλλού να πάω».Θες να σκοτώσεις άνθρωπο. Αλλά, αγχώνεσαι κιόλας.ΟΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ«Μπες μέσα».Προσπαθείς να ανοίξεις την πόρτα, αλλά ένας φίλος του κάθεται από εκείνη την πλευρά, οπότε πας γύρω από το αυτοκίνητο και μπαίνεις από την άλλη πόρτα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Τι ήθελες μου είπες;».Του λες.«Α τόσο λίγο δεν δίνω ρε ψηλέ, αλλιώς δεν θα ερχόμουν τόσο δρόμο».Βγάζεις κάπως εκνευρισμένος τα λεφτά σου, ενώ δέχεσαι ερώτηση τύπου «τι έχει σήμερα το πρόγραμμα;», αν και ξέρεις ότι είναι για τυπικούς λόγους. Χεστήκανε τι θα κάνεις.Τους δίνεις τα λεφτά, σου δίνουν τα ναρκωτικά.«Άκου φίλε, αν με χρειαστείς για τίποτα εδώ είμαι. Έχω φθηνή κόκα, ακριβή κόκα, έχω χάπια, Κ, χόρτο, ό,τι θες. Το τηλέφωνό μου το έχεις έτσι;».«Ναι, αφού σε αυτό σε πήρα»«Α ναι. Εντάξει, κουλ».
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
