H LP Επιστρέφει στον Τόπο του Εγκλήματος, την Αθήνα

Το «Lost on You» είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς. Ακόμα κι αν δεν ακούς pop μουσική, δεν γίνεται να μην το έχεις πετύχει σε κάποιο μαγαζί, ταξί ή οπουδήποτε δεν επιλέγεις τη μουσική. Το κομμάτι προέρχεται από το τέταρτο άλμπουμ της Laura Pergolizzi -ευρύτερα γνωστή ως LP- που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο που μας πέρασε. Η επιτυχία βέβαια δεν ήρθε τόσο εύκολα για την Αμερικανίδα τραγουδοποιό, η οποία, είναι ενεργή από τα τέλη της δεκαετίας του '90, όταν και την ανακάλυψε ο David Lowery των Cracker. Μαζί ερμήνευσαν το κομμάτι «Cinderella» και στη συνέχεια, ο μουσικός από το Τέξας ανέλαβε την παραγωγή του πρώτου της άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2001.

Έκτοτε, η LP έβγαλε ακόμη έναν δίσκο, αλλά πέρασε μια ολόκληρη δεκαετία μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, γράφοντας τραγούδια για τεράστια ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, όπως η Rihanna και η Cher. Το 2012 επέστρεψε δισκογραφικά και από τότε η πορεία της είναι σταθερά ανοδική. Το ελληνικό κοινό την αγαπάει και η περσινή της εμφάνιση στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων ήταν από τα συναυλιακά highlights του 2016. Σε λίγες μέρες αναμένεται να επιστρέψει στον «τόπο του εγκλήματος» και γι' αυτό αποφασίσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί της και να μάθουμε μερικά πράγματα για τη πορεία της.

VICE: Γεια σου. Tο ξέρεις πως οι Έλληνες σε αγαπoύν, έτσι; Πώς νιώθεις γι' αυτό;
LP: Τέλεια. Το να συνδέεσαι με τόσο κόσμο μέσω της τέχνης και των τραγουδιών, είναι ένα όνειρο για κάθε καλλιτέχνη. Είμαι πραγματικά ευγνώμων που ζω κάτι τέτοιο.

Το πρώτο σου άλμπουμ, «Heart Shaped Scar», κυκλοφόρησε το 2001 και τρία χρόνια αργότερα ακολούθησε το «Suburban Sprawl & Alcohol». Όμως, στη συνέχεια επικεντρώθηκες στο να γράφεις τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες και για δέκα χρόνια, δεν έβγαλες νέο δίσκο. Γιατί αποφάσισες να μείνεις εκτός για τόσο μεγάλο διάστημα;
Δεν θα έλεγα ότι το διάλεξα. Έκανα περιοδείες σε ανεξάρτητο επίπεδο για κάποιο διάστημα και προσπαθούσα να βρω πάλι τον εαυτό μου. Η εμπειρία μου στον κόσμο της μουσικής βιομηχανίας και η εμπλοκή μου με κάποια labels με απομάκρυναν από αυτό που είμαι. Σε αυτά τα δέκα χρόνια υπέγραψα διάφορα συμβόλαια και από καλλιτέχνης βρέθηκα να γράφω για άλλους. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και με βοήθησε στη ζωή και την τέχνη μου. Ήταν μια δημιουργική περίοδος για μένα. Δεν το καταλάβαινα, αλλά έπαιρνα εμπειρίες που αργότερα ενσωμάτωσα και στη δική μου μουσική.

Υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκες ότι μπορεί να μην έχεις την ευκαιρία να βγάλεις νέο δίσκο;
Ναι. Νομίζω ότι ο φόβος του άγνωστου είναι μέρος της καλλιτεχνικής εμπειρίας. Θεωρώ ότι η αυτοπεποίθηση μπορεί να είναι κάτι εκπληκτικό αλλά ταυτόχρονα «θάνατος». Η γνώμη μου είναι πως όταν κάνεις κάτι καθαρά για σένα, ορίζοντας τους δικούς σου στόχους, τότε μπορεί να χτυπήσεις χρυσό. Δεν έχεις κάτι να αποδείξεις σε κανέναν. Όταν έπαιξα τα κομμάτια που έγραφα για τον τελευταίο μου δίσκο στο label όπου ανήκα, αποφάσισαν να με αποδεσμεύσουν. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως θα αφήσω το «σύμπαν» να με καθοδηγήσει και ξαφνικά βρέθηκα να συνεργάζομαι με αρκετά labels και να κάνω συνεχώς περιοδείες.

H Βιομηχανία της Ραπ στην Ελλάδα: Μi55Τ

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Τι θα συμβούλευες λοιπόν έναν καλλιτέχνη;
Συνέχισε να το κάνεις για σένα και γάμα όλους τους άλλους.

Έχεις γράψει τραγούδια για pop stars όπως η Rihanna, η Christina Aguilera και οι Backstreet Boys. Πώς είναι να δουλεύεις με κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας;
Είναι ενδιαφέρουσα εμπειρία. Η σύνθεση και ο τρόπος που τα κομμάτια «μιλούν» στους καλλιτέχνες και τελικά στους fans, διαφέρει ανάλογα με την περίπτωση. Οι συνθέτες γράφουν κομμάτια -γενικά, αλλά και για συγκεκριμένους τραγουδιστές- και τελικά τα καλύτερα από αυτά βρίσκουν τον δρόμο τους. Εγώ ήμουν τυχερή που κάποια κομμάτια μου χρησιμοποιήθηκαν από γνωστούς καλλιτέχνες, αλλά δεν δούλεψα τελικά απευθείας μαζί τους. Πάντα προσπαθώ να γράφω ό,τι καλύτερο μπορώ. Να επικοινωνήσω με τον κόσμο μέσω της μουσικής και να τραγουδάω πράγματα που μου αρέσουν. Με λίγα λόγια θέλω να γράφω τραγούδια, που αν τα άκουγα από άλλους θα ευχόμουν να ήταν δικά μου.

Θα γράψεις ξανά για άλλους καλλιτέχνες;
Ναι, εννοείται. Μου αρέσει να κάνω διαλείμματα από τον εαυτό μου.

Το 2012 κυκλοφόρησες ένα live EP και δύο χρόνια αργότερα, τον τρίτο σου δίσκο. Πώς ήξερες ότι είχε έρθει η σωστή στιγμή για να επιστρέψεις;
Δεν το ήξερα και αυτό είναι το αστείο με την καριέρα μου. Είμαι σίγουρη πως άλλοι καλλιτέχνες έχουν καριέρες με περίπλοκες και ενδιαφέρουσες στιγμές. Εγώ απλώς συνέχισα να γράφω για μένα με σκοπό να βγάλω νόημα από αυτό που κάνω. Αν είσαι τραγουδοποιός, απλώς συνεχίζεις και γράφεις. Αυτό που το κάνει δύσκολο είναι η μουσική βιομηχανία, επειδή προσπαθούν συνεχώς να σε σπρώξουν προς διάφορες κατευθύνσεις και η αλήθεια είναι πως, όντας τραγουδοποιός, θέλω να γράφω αυτό που γουστάρω. Οπότε, ξαφνικά άρχισα να γράφω κομμάτια αποκλειστικά για μένα και όταν κάποιοι άνθρωποι του χώρου άκουσαν τι κάνω, μου έδωσαν χρήματα για να τα κυκλοφορήσουν. Δυστυχώς, το ΕΡ ήταν αρκετά σαφές σχετικά με αυτό που ήθελα να βγάλω προς τα έξω, οπότε, πάλι, υπέγραψα σε ένα άλλο μεγάλο label. Όμως, τα πράγματα πήραν μια περίεργη πορεία και δυστυχώς, κάναμε δύο χρόνια να βγάλουμε τον δίσκο, οπότε, είχαμε χάσει λίγο από το hype. Για να πω την αλήθεια, το ένστικτό μου, με προέτρεπε να περιοδεύσω για να κρατήσω το hype, αλλά από το label μού έλεγαν να γράψω τον δίσκο, γεγονός που αποδείχθηκε λάθος σαν κίνηση. Η βιομηχανία σε οδηγεί σε διάφορα μονοπάτια, κάποια σπουδαία και κάποια, όχι και τόσο. Στην τελική, όμως, αυτό που μετράει είναι η μουσική και η δημιουργικότητα.

Ο τελευταίος σου δίσκος, «Lost on You», τα πάει περίφημα. Το είχες καταλάβει πως θα τα πάει τόσο καλά;
Όχι. Η αγαπημένη μου ιστορία είναι αυτή που σου είπα και πριν. Όταν δηλαδή πήγα στην πρώην δισκογραφική μου, τη Warner Brothers, για να τους βάλω να ακούσουν το «Lost on You» και το «Muddy Waters». Ακριβώς μετά από αυτό έλυσαν το συμβόλαιό μου. Θυμάμαι να περνάω μια μαύρη βραδιά και να καταλαβαίνω, τελικά, ότι επρόκειτο για ακόμη μία εμπειρία του «ταξιδιού» μου. Θεωρώ πως είμαι μια μουσική εκδοχή ενός ζωγράφου. Συνεχίζω να κάνω αυτό που ξέρω και όταν πεθάνω απλώς θα έχουν μείνει πίσω κάποιοι πίνακες.

Τι σου λείπει περισσότερο όταν είσαι σε περιοδεία;
Ο σκύλος μου, ο Όρσον. Το λέω αυτό επειδή η κοπέλα μου η Lauren με επισκέπτεται, αλλά δεν μπορεί να τον πάρει μαζί. Μου λείπουν και οι δύο πολύ.

Για το τέλος θα ήθελα να μου πεις τα πέντε αγαπημένα σου άλμπουμ.

• Led Zepelin - IV
• The Beatles - The Abbey Road
• Jeff Buckley - Grace
• Fleetwood Mac - Rumors
• The Rolling Stones - Let It Bleed.

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εμφάνιση της LP στην Τεχνόπολη εδώ.

Περισσότερα από το VICE

Οι Άνθρωποι που Συναντάς Όταν Ψάχνεις Καινούριο Συγκάτοικο

Ο Έλληνας που Πολέμησε στη Ζούγκλα του Βιετνάμ Αφηγείται τη Ζωή του

O Απόλυτος Οδηγός Επιβίωσης για τις Διακοπές σου στο Χωριό με το Σόι