Συζήτηση με Οροθετικούς Ανθρώπους στο 20ο Διεθνές Συμβούλιο για το AIDS στη Μελβούρνη

Την περασμένη εβδομάδα, βρέθηκα στο 20ο Διεθνές Συμβούλιο για το AIDS, και ήταν μια παράξενη εμπειρία. Υπήρχε ένα τεράστιο προφυλακτικό, ο Bill Clinton και ένας θάλαμος με την ταμπέλα «Τι θα ρώταγες μια πόρνη;». Ταϊλανδοί lady boys έκαναν πρόβα το χορευτικό τους και σχολικά γκρουπ περιπλανούνταν στο χώρο. Οι κάτοικοι της Μελβούρνη δεν γινόταν να αγνοήσουν την εκδήλωση, αφού είδαν φάτσα κάρτα με τεράστια κόκκινα γράμματα, στη μεγαλύτερη γέφυρα της πόλης: AIDS 2014.

Υπήρχαν 15.000 εκπρόσωποι, κυρίως επιστήμονες, ερευνητές, ακτιβιστές και άνθρωποι με HIV. Κάποιοι δεν κατάφεραν να έρθουν. Απ’ αυτούς τους 292 απόντες, οι έξι σκοτώθηκαν στην κατάρριψη του ΜΗ17, στην Ουκρανία. Η τραγική ειρωνεία, είναι ότι από ένα ηλίθιο στρατιωτικό λάθος, σκοτώθηκαν έξι άνθρωποι, όλοι πολύ σημαντικοί για τον αγώνα κατά του AIDS και αυτό έγινε πάνω από την περιοχή με τους ταχύτερους ρυθμούς εξάπλωσης του ιού, παγκοσμίως.

Στο συνέδριο, άκουσα ότι παρόλες τις προσπάθειες των μεγαλύτερων επιστημόνων του κόσμου, το κυνήγι της θεραπείας ή του εμβολίου, παραμένει μακρινό όνειρο. Το θετικό είναι, όπως είπε ο Bill Clinton, ότι «πλησιάζει το τέλος του AIDS». Τα αντιρετροϊκά φάρμακα καταστέλλουν τον ιό επιτυχώς, εμποδίζοντας το AIDS και κάνοντας τη ζωή των ανθρώπων ευκολότερη, αλλά οι στατιστικές, εξακολουθούν να δίνουν σοκαριστικά αποτελέσματα. Υπάρχουν 35 εκατομμύρια οροθετικοί άνθρωποι. Πέρυσι, 1,5 εκατομμύρια πέθαναν από AIDS. Από το ξέσπασμα της επιδημίας, το 1981, 78 εκατομμύρια έχουν διαγνωστεί με HIV, και 39 εκατομμύρια με AIDS.

Κάνοντας μια βόλτα στο συνέδριο, αποφάσισα να μιλήσω με ανθρώπους που είχαν HIV και να μάθω τι τους οδήγησε στη Μελβούρνη.

Lalchanzuali

Πρώτα, γνώρισα τη Lalchanzuali, μια κοπέλα 26 ετών, από τη Αϊζάουλ της Μιζόραμ, μια πολιτεία της Βορειοανατολικής Ινδίας. Η ιστορία της, δεν τιμά ιδιαίτερα τους άντρες του Αϊζάουλ. Όταν ήταν 18 ετών, παντρεύτηκε και έμεινε έγκυος. Μετά από κάποιες εξετάσεις ρουτίνας, της είπαν ότι ήταν οροθετική.  Όταν το είπε στο σύζυγό της, και ενώ ήταν στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της, την πέταξε από το σπίτι, αφήνοντάς τη μόνο με τα ρούχα που φορούσε. Η αντίδρασή του ήταν χειρότερη από ότι ακούγεται –η Lalchanzuali, έμαθε αργότερα, ότι αυτός της το είχε μεταδώσει.

«Δεν ήξερα τίποτα για το HIV», είπε. Οι περισσότεροι γείτονες μου έλεγαν ότι το κολλάς όταν κάθεσαι δίπλα σε κάποιον που έχει. Εγώ πίστευα ότι μόνο οι ναρκομανείς και οι πόρνες το κολλάνε. Μου είπαν ότι ίσως κόλλαγα και το μωρό. Πανικοβλήθηκα και έπαθα κατάθλιψη. Προσπάθησα να κρεμαστώ στο μπάνιο των γονιών μου. Με σταμάτησε η σκέψη του μωρού που είχα μέσα μου».

Μια καλή της φίλη, μόλις έμαθε για το HIV, σταμάτησε να την επισκέπτεται και να τη φέρνει σε επαφή με την κόρη της. Πήγε στον ηγούμενο της εκκλησίας, ο οποίος της εξήγησε πώς να το αντιμετωπίσει. «Έμαθα ότι πρέπει να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματα σου, όταν έχεις HIV. Αν δεν μιλήσεις, κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει».

O Nick Rhoades, 40 ετών, από το Πλέινφιλντ της Αϊόβα, στην Αμερική, ήρθε στη Μελβούρνη, για να μιλήσει για την παράξενη ιστορία του. Το 2008, ο Nick, ένας έμπορος τροφίμων, που την τελευταία δεκαετία ήξερε ότι έχει HIV, γνώρισε κάποιον μέσω ίντερνετ, μίλησαν, μαστούρωσαν και έκαναν σεξ. Χρησιμοποίησε προφυλακτικό και δεν τον κόλλησε AIDS. Αλλά όταν ο άνδρας ανακάλυψε ότι ο Nick ήταν οροθετικός, τον κατήγγειλε στην αστυνομία. Καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση, και το γεγονός καταγράφηκε ως σεξουαλική παρενόχληση.

«Δεν λέω ότι είμαι άγιος, ήμουν υπό την επήρεια ναρκωτικών και πήρα μια κακή απόφαση. Αλλά φόρεσα προφυλακτικό και ο ιός [η ποσότητα του HIV στο αίμα του] ήταν μη ανιχνεύσιμος, άρα ήταν σχεδόν απίθανο να τον κολλήσω».

Μετά από εφτά μήνες στη φυλακή, το γράμμα μιας καμπάνιας στο δικαστήριο, μείωσε την ποινή στα πέντε χρόνια, αν και, λόγω της παρενόχλησης, ακόμα του απαγορεύεται να βλέπει τα ανίψια του. Τον Ιούνιο, ύστερα από μεγάλες πιέσεις ακτιβιστών και media, ο νόμος της Αϊόβα διαχώρισε τις ποινές, στα άτομα με δόλο και αυτά που όντως μετέδωσαν τον ιό.

Lloyd

Ο Lloyd James, 66 ετών, είναι υπεύθυνος του Positive Lounge, ένα δωμάτιο χαλάρωσης, στο δεύτερο όροφο, όπου οι άνθρωποι με HIV μπορούν να πάνε για μασάζ και να ηρεμίσουν από δημοσιογράφους σαν εμένα. Όμως, συνέχισα να γίνομαι ενοχλητικός και ρώτησα τον Lloyd πόσο καιρό είχε HIV. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που διαγνώστηκε με HIV, στην Αυστραλία, το 1981. Ζει μ’ αυτό 33 χρόνια, κάτι που είναι απίστευτο.

«Με κόλλησε ο φίλος μου, ένας rock ‘n’ roll δημοσιογράφος που είχε AIDS αλλά σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1980. Εκείνο τον καιρό, δεν ήξεραν τι ήταν το AIDS. Εγώ διαγνώστηκα  με "ανοσοποιητική ανεπάρκεια, ασθένεια σχετική με τους γκέι". Κρυβόμουν για δέκα χρόνια. Αλλά όταν διαδόθηκε, επηρέασε την καριέρα μου, ως μακιγιέρ στο θέατρο και τη βιομηχανία της διαφήμισης. Ο ατζέντης μου, με διέγραψε από τις επαφές του, επειδή με το makeup έρχεσαι σε «άμεση επαφή». Μετακόμισε στη Μελβούρνη, σπούδασε ανατολική φιλοσοφία και σκηνογραφία.

Πώς ήταν, τότε, τα πράγματα; «Είχε τα πάνω και τα κάτω του. Το θετικό είναι ότι είμαι ακόμα ζωντανός. Το 1986, άλλαξα τα πάντα και έκανα οικογένεια. Το αρνητικό είναι ότι είχα χάσει 31 κιλά, είχα μηνιγγίτιδα και παραλίγο να πεθάνω». Έχει καλυτερεύσει τίποτα, σε ότι αφορά τους γκέι και τους οροθετικούς; «Τον πρώτο καιρό, όσοι έρχονταν σπίτι μου, έφερναν τα δικά τους ποτήρια, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πλέον. Η πολιτική ορθότητα έθαψε την προκατάληψη. Αλλά το να απαγορεύεις κάτι, δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται κιόλας».

Πώς επηρέασε το συνέδριο, η τραγωδία του ΜΗ17; «Η σύζυγός μου, που βρίσκεται εδώ ως εργαζόμενη, ήξερε όλους όσους σκοτώθηκαν. Είναι τραγικό. Αλλά οι περισσότεροι εδώ, το είδαν σαν μια ώθηση. Δίνει μεγαλύτερο νόημα σ’ αυτό το συνέδριο. Ελπίζω να φέρει το HIV, πάλι στην επικαιρότητα. Δεν πρέπει να αφήνουμε τους νέους ανθρώπους να επαναπαύονται». Μια πολύ σωστή παρατήρηση, αφού τα τελευταία 20 χρόνια, στην Αυστραλία, ένα στους εφτά ανθρώπους έχει τον ιό, και δεν το γνωρίζει.

Svetlana

Πριν 20 χρόνια, η Svetlana, 33 ετών, από ένα χωριό του Καζακστάν, στην κεντρική Ρωσία, ερωτεύτηκε έναν άντρα, την περίοδο που βρισκόταν στο Σότσι για χειμερινά σπορ. Αφού έβγαιναν για κάποιους μήνες, ο τύπος εξαφανίστηκε. Μετά από λίγο καιρό, και ενώ έκανε κάποιες εξετάσεις ρουτίνας, μια νοσοκόμα της είπε ότι είναι οροθετική. «Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήμουν σίγουρη ότι έκαναν λάθος». Πήγε σε έξι διαφορετικές κλινικές και όλες το επιβεβαίωσαν.

Σήμερα, η Svetlana, έχει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα για παιδιά με HIV. Έκανε δυο παιδιά και υιοθέτησε άλλα δυο, αφού κέρδισε τη μάχη για το δικαίωμα των οροθετικών γονιών, να μπορούν να υιοθετήσουν. Ένα από τα παιδιά της Svetlana, διώχθηκε από τον παιδικό σταθμό, λόγω του ότι η μητέρα του είναι οροθετική. Παρ’ όλα αυτά, η Svetlana με εκπλήσσει λέγοντάς μου ότι η ζωή της έχει καλυτερεύσει από τότε που έμαθε ότι έχει HIV. «Παλιά, οι μόνες μου προσδοκίες, ήταν να γίνω κομμώτρια, να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Δεν είχα σχέδια για τη ζωή μου».

Adit

Ο Adit, 29 ετών, φαν των Radiohead, από το Μπαντούνγκ της Ινδονησίας, είναι ο μόνος που γνώρισα στο συνέδριο, που κόλλησε τον ιό από ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών. Ξεκίνησε να κάνει ενέσεις ηρωίνης, στα στενά της Μπαντούνγκ, όταν ήταν 13 ετών.

«Αν δεν έκανες ηρωίνη δεν ήσουν cool», μου είπε. Δεν έβρισκες καθαρές σύριγγες γιατί δεν έδιναν οι φαρμακοποιοί. «Ήμασταν μια παρέα πέντε ατόμων, που μαζεύαμε λεφτά για ναρκωτικά και αυτός που θα έβρισκε σύριγγα, θα τη χρησιμοποιούσε πρώτος και μετά οι υπόλοιποι. Καμιά φορά, μάζευα παλιές σύριγγες απ’ το δρόμο και τις λείαινα».

Μετά την τρίτη αποτοξίνωση, όταν ήταν 17 ετών, σταμάτησε την ηρωίνη. Του διέγνωσαν με ηπατίτιδα C και πήγε στο Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, για να σπουδάσει. Ένα χρόνο αργότερα, έμαθε ότι είναι οροθετικός, και η οικογένεια με την οποία έμενε τον πέταξε έξω από το σπίτι. Μετακόμισε σε ένα ξενοδοχείο, όπου κρυβόταν, καταθλιπτικός και ανήμπορος να πληρώσει για τη θεραπεία του, για πέντε μήνες. Τον έσωσε ένα project του Ώκλαντ, το Body Positive, που του πρόσφερε δωρεάν φάρμακα και ψυχοθεραπεία.

Τώρα, έχει επιστρέψει στο Μπαντούνγκ, ως δάσκαλος Αγγλικών και ακτιβιστής για τον αγώνα κατά του HIV, είναι παντρεμένος με ένα παιδί και έμαθε να εξισορροπεί το HIV, με γυμναστική, υγιεινή διατροφή και καθόλου αλκοόλ. «Δεν άλλαξε πάρα πολύ η ζωή μου μετά τον HIV. Έχω δυο δουλειές, οικογένεια και ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο. Το μόνο που με ενοχλεί, είναι το ότι παίρνω χάπια, δυο φορές τη μέρα, εδώ και 11 χρόνια».

Yahir

Ο Yahir, 28 ετών, διευθυντής προγράμματος σε έναν οργανισμό για το HIV, στην Πόλη του Μεξικό, δεν είχε πρόβλημα να μου πει ότι είναι οροθετικός, παρόλο που δεν το έχει πει ακόμα στους γονείς του. «Γιατί δεν τους το έχω πει; Για συναισθηματικούς λόγους. Είμαι σίγουρος ότι η μητέρα μου το υποπτεύεται και είμαι κοντά στο να της το πω. Ο πατέρας μου θεωρεί ότι απέτυχε, από τη στιγμή που του είπα ότι είμαι γκέι».

Έκανε αίτηση για μια δουλειά στην VW, στην Πόλη του Μεξικό, αλλά οι υποχρεωτικές τοξικολογικές εξετάσεις, έδειξαν ότι είχε κάνναβη στο αίμα του και απορρίφτηκε. Δεν είχε κάνει χρήση για πολλούς μήνες και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τον απέρριψαν, μέχρι που ένας γιατρός του είπε ότι μπορεί να το προκάλεσε το φάρμακο που παίρνει για το HIV, το Efabirenz. Αλλά ήξερε ότι αν τους το έλεγε, πάλι δεν θα έπαιρνε τη δουλειά.

Πορτρέτα από τον Daniel Campbell

@narcomania

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.