Για την οργάνωση που θα γινόταν αργότερα γνωστή ως Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς, όλα ξεκίνησαν στις 21 Ιανουαρίου 2008 μία ώρα περίπου μετά τα μεσάνυχτα, όταν πολυτελή αυτοκίνητα της αντιπροσωπείας της Πόρσε στο Χαλάνδρι παραδίδονταν στις φλόγες. Το ίδιο βράδυ και σε διάστημα 20 λεπτών πραγματοποιούνται δέκα ακόμα εμπρηστικές επιθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η Σ.Π.Φ. ξεκίνησε την δράση της με οργανωμένες εμπρηστικές επιθέσεις ενώ, γρήγορα άρχισε να χρησιμοποιεί εκρηκτικούς μηχανισμούς και να θεωρείται από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία το κύριο μέτωπο του αντάρτικου πόλης και η νέα γενιά τρομοκρατών. Οι κατηγορίες που βαραίνουν την οργάνωση, κυμαίνονται από ληστείες, εμπρησμούς, εκρήξεις και σαμποτάζ μέχρι την τελευταία κατηγορία για απόπειρα απόδρασης από τον Κορυδαλλό. Εδώ και εφτά ημέρες τα δέκα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ., τα οποία έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη των πράξεών τους, καθώς και η Αγγελική Σπυροπούλου, κάνουν απεργία πείνας μέχρι θανάτου. Μοναδικό αίτημα είναι η αποφυλάκιση της μητέρας των φυλακισμένων Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, καθώς και της συζύγου του Γεράσιμου Τσάκαλου, οι οποίες προφυλακίστηκαν κατηγορούμενες για συμμετοχή στην οργάνωση. Χτες, ομάδα αναρχικών σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους απεργούς πείνας πραγματοποίησε συμβολική κατάληψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα ο καταδικασμένος για συμμετοχή στην οργάνωση Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς μιλάει στο VICE για τις τελευταίες εξελίξεις.

VICE: Σε τι κατάσταση βρίσκεσαι σήμερα ύστερα από οχτώ ημέρες απεργίας πείνας;
Xρήστος Τσάκαλος: Είναι η όγδοη ημέρα απεργίας πείνας και λογικό είναι να υπάρχει εξάντληση και κόπωση. Οι γιατροί είναι προβληματισμένοι, καθώς υπάρχει σημαντική και σχετικά γρήγορη απώλεια βάρους. Μόνο τις πέντε πρώτες ημέρες έχασα πέντε κιλά. Αν χάσω το 10% του σωματικού μου βάρους, θα υπάρξει πρόβλημα στα ζωτικά όργανα. Βέβαια, το μυαλό μου είναι στην υπόθεση για την οποία αγωνιζόμαστε. Το σωματικό το έχω αφήσει, να σου πω την αλήθεια.

Τι συνέβη μετά την αποκάλυψη του αποκαλούμενου σχεδίου «Γοργοπόταμος»;
Όπως γνωρίζουν όλοι, πριν δυο μήνες αποκαλύφθηκε ένα σχέδιο απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού. Εμείς, ως Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς από την πρώτη στιγμή αναλάβαμε την πλήρη ευθύνη. Εμείς οργανώσαμε, σχεδιάσαμε αλλά και εξοπλίσαμε αυτό το σχέδιο. Επίσης, είναι και κάτι για το οποίο δεν μετανιώνουμε. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Προφανώς και θα γινόταν η απόδραση και θα ήταν μια απόδραση που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Ελλάδα. Πιστεύω, ότι ένας κρατούμενος έχει ηθικό χρέος να αναζητήσει την ελευθερία του, η οποία άλλωστε δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται.

Ας φτάσουμε όμως στο σήμερα. Την προηγούμενη Δευτέρα συνελήφθη μια φίλη της μάνας μου και ένας φίλος του αδερφού του Γιώργου Πολύδωρου (σ.σ. μέλος της Σ.Π.Φ.). Τότε, η μάνα μου, όπως και ο αδερφός του Γιώργου εμφανίζονται αυτοβούλως στο γραφείο του ειδικού εφέτη ανακριτή για να καταθέσουν. Ο ανακριτής αρνείται να τους δεχτεί λέγοντάς τους, ότι θα τους καλέσει τις επόμενες ημέρες. Βγαίνοντας, ωστόσο, από το γραφείο του και στα σκαλιά του Εφετείου, σταματάνε την μάνα μου τέσσερις αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής λέγοντάς της να τους ακολουθήσει. Εκεί, της ανακοινώνεται, ότι έχει βγει ένταλμα σύλληψης. Την ίδια στιγμή, στο πατρικό μου σπίτι στην Σαλαμίνα γίνεται έρευνα της Αντιτρομοκρατικής – παράνομα στην αρχή, χωρίς την παρουσία Εισαγγελέα. Για να μην μακρηγορώ, μπαίνουν οι μπάτσοι μέσα στο σπίτι και συλλαμβάνουν την Αγγελική που μέχρι εκείνη την στιγμή καταζητούνταν, όπως επίσης και την σύζυγο του αδερφού μου.

Οι κατηγορίες που σχηματίστηκαν σε βάρος της μητέρας σου και της συζύγου του αδερφού σου είναι βαρύτατες. Πώς οδηγήθηκαν σε αυτές τις συλλήψεις;
Η μάνα μου εδώ και τέσσερα χρόνια με επισκέπτεται στην φυλακή. Γνώριζε, ότι με την Αγγελική έχουμε προσωπική σχέση. Κάποια στιγμή εγώ προσωπικά, είχα πει στην Αγγελική, ότι εάν βρεθεί σε δύσκολη θέση, είναι κυνηγημένη και δεν έχει που να πάει, να πάει στο σπίτι της μάνας μου. Έτσι κι έγινε. Η Αγγελική ήταν καταζητούμενη αρκετό καιρό και κάποια στιγμή, δεν γνωρίζω ακριβώς πότε, είδε, ότι δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα και επέλεξε να κάνει, αυτό που της είχα πει. Τι να έκανε δηλαδή η μάνα μου; Να της έκλεινε την πόρτα στα μούτρα;

Η σύζυγος του αδερφού μου με την μάνα μου έχουν πολύ καλές σχέσεις. Είναι και οι δυο στη φιλοζωική εταιρεία και φροντίζουν πολλά ζώα στο κτήμα που έχουμε σπίτι μας στην Σαλαμίνα. Όταν λοιπόν πήγε η μάνα μου να καταθέσει, ζήτησε από την Εύη να ταΐσει τα ζώα. Γι' αυτό και η Εύη συνελήφθη στο αγρόκτημα, έξω από το σπίτι.

Ακόμα και οι ίδιοι οι δικαστές κατάλαβαν την γελοιότητα της υπόθεσης, γι' αυτό και η κατηγορία της υπόθαλψης εγκληματία έπεσε σε βαθμό πλημμελήματος. Ακόμα και σύμφωνα με το νομικό οπλοστάσιο του κράτους, η κατηγορία για την υπόθαλψη εγκληματία, εφόσον εμπεριέχει συγγενικό ή συναισθηματικό δεσμό, είναι πλημμέλημα. Και ως πλημμέλημα θα δικαστεί. Αυτή τη στιγμή η μάνα μου δεν βρίσκεται φυλακή, επειδή η Αγγελική φιλοξενήθηκε για μερικές μέρες στο πατρικό μου σπίτι. Βρίσκεται στη φυλακή, γιατί κατηγορείται ως μέλος της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς. Μα πόσο παράλογο είναι αυτό; Μια 60χρονη μάνα να είναι μέλος μιας ένοπλης οργάνωσης. Ακόμα όμως και για αυτή την κατηγορία, για την οποία προβλέπεται φυλάκιση 5 ή 10 χρόνων, υπάρχει μια βασική και απαράβατη κιγκλίδα. Για να κριθεί κάποιος προφυλακιστέος πρέπει να συντρέχουν δυο λόγοι. Καταρχάς να είναι ύποπτος φυγής και δεύτερον για να αποφευχθεί η τέλεση του ίδιου αδικήματος. Ποιανού αδικήματος; Να οργανώσει η μάνα μου ή η σύζυγος του αδερφού μου την Σ.Π.Φ.;

Πού βασίζεται αυτό το κατηγορητήριο;
Αυτό το κατηγορητήριο δεν βασίζεται πουθενά. Το κατηγορητήριο για την σύζυγο του αδερφού μου αναγράφει «σε χρόνο αόριστο και σε τόπο αόριστο παραδόθηκαν από την Εύη γράμματα στην Αγγελική Σπυροπούλου». Το αντιλαμβάνεσαι αυτό; Δεν παραδόθηκαν καλάσνικοφ. Γράμματα - λένε - ότι παραδόθηκαν. Κάτι, το οποίο είναι αναληθές.

Βέβαια, η αστυνομία γνωρίζει την αλήθεια. Όλη η αλληλογραφία που γινόταν με τους ανθρώπους έξω, δηλαδή με τους συνεργούς μας γινόταν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με διπλή αποκρυπτογράφηση. Δηλαδή, εμείς στέλναμε τα μηνύματα και οι άνθρωποι τα λάμβαναν στις αντίστοιχες ηλεκτρονικές συσκευές. Και το αντίστροφο. Η ηλεκτρονική αλληλογραφία δεν γινόταν με διαμεσολαβητές τρίτους ανθρώπους. Ποτέ δεν θα διακινδυνεύαμε να βάλουμε δικούς μας ανθρώπους να συναντήσουν άτομα που είναι στην παρανομία.

Δεν σκέφτηκες, ότι βάζεις σε κίνδυνο την οικογένειά σου εμπλέκοντάς την με την Αγγελική που ήδη καταζητούνταν;
Δεν πουλάω τις ιδέες μου, όπως δεν πουλάω και τους ανθρώπους μου. Εάν ένας δικός μου άνθρωπος βρεθεί σε δύσκολη θέση, δεν θα του κλείσω την πόρτα. Όταν λοιπόν κάποιος είναι καταζητούμενος και μάλιστα, όταν αυτός είναι συντρόφισσα, δεν θα κοιτάξω την πάρτη μου. Τι να της πω δηλαδή; Τώρα βγάλε τα πέρα μόνη σου;

Υπάρχει ένας ανοιχτός πόλεμος με την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία που συνεχίζεται και μέσα από την φυλακή;
Ο παραλογισμός και η εκδικητική μανία της αντιτρομοκρατικής είναι εμφανής. Στο παρελθόν σε άλλες περιπτώσεις αντάρτικου πόλης, άτομα με την ίδια κατηγορία δεν είχαν προφυλακιστεί. Ήταν απλώς μια ομηρεία που γινόταν για τον συναισθηματικό εκβιασμό των φυλακισμένων. Στον πόλεμο του αντάρτικου πόλης με την αντιτρομοκρατική και το κράτος υπήρχαν μέχρι τώρα κάποια απαράβατα όρια, τα οποία θεωρητικά δεν τα προσπερνούσε καμία πλευρά. Τα όρια αυτά ήταν, ότι δεν μπορεί κανείς να στοχοποιεί τους συγγενείς του εχθρού του. Για παράδειγμα, εμείς ως ένοπλη οργάνωση, οποτεδήποτε στοχοποιήσαμε αντιπάλους μας, είτε αυτοί ήταν αξιωματούχοι του κράτους είτε ήταν πολιτικοί ή δημοσιογράφοι, σε καμία περίπτωση δεν στοχοποιήθηκε και η οικογένειά τους. Όταν δηλαδή έμπαιναν εκρηκτικοί μηχανισμοί σε γραφεία, προσπαθούσαμε να μην υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Υπήρχε μια απαράβατη γραμμή. Κανείς δεν πειράζει την οικογένεια του άλλου. Οι επιλογές που έχουμε κάνει εμείς ως αναρχικοί, δεν σημαίνει, ότι είναι και οι επιλογές των συγγενών μας. Τώρα, ωστόσο, βλέπουμε τους συγγενείς μας να πληρώνουν την συγγένειά με εμάς ως ποινικό αδίκημα.

Η αντιτρομοκρατική βλέποντας την πορεία που έχουμε, ως Σ.Π.Φ., τόσο έξω όσο και μέσα στη φυλακή και γνωρίζοντας ότι δεν θα συνθηκολογήσουμε ποτέ, ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας και παραμένουμε επικίνδυνοι και αμετακίνητοι στις θέσεις μας και στις πρακτικές μας, θεώρησε, ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να μας ρίξουν μια οριστική ταφόπλακα, από το να δημιουργήσουν όρους συναισθηματικού εκβιασμού. Από την στιγμή που έβαλαν την οικογένειά μου στην φυλακή, ουσιαστικά μας πέταξαν το γάντι λέγοντάς μας, τελειώσατε. Ε, λοιπόν, κάνουν λάθος. Ούτε τώρα υπάρχει περίπτωση να συνθηκολογήσουμε. Δεν θα παρατήσουμε τον ένοπλο αγώνα και δεν θα χαμηλώσουμε ούτε την φωνή μας ούτε το κεφάλι μας. Και φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουμε τους συγγενείς μας στη φυλακή. Για αυτό κάνουμε απεργία πείνας μέχρι θανάτου.

Ποιες είναι οι επόμενες ενέργειές σας;
Αυτή την στιγμή η μόνη προτεραιότητά μας είναι η αποφυλάκιση των συγγενών μας. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει αυτό. Και αυτό είναι δέσμευση. Η απεργία πείνας σε λίγες μέρες και εάν δεν αλλάξει κάτι, θα μετεξελιχθεί σε απεργία δίψας. Κι εκεί τα περιθώρια θα στενέψουν σημαντικά, καθώς ο θάνατος θα επέλθει σε πέντε ημέρες. Αν λοιπόν, σήμερα στην Ελλάδα του 2015 με την «κυβέρνηση της ελπίδας» υπάρχουν οι ανοχές και οι αντοχές της κοινωνίας να δεχτεί, ότι προκαλεί με την απάθεια και την αδιαφορία της τους πρώτους νεκρούς απεργούς πείνας τα τελευταία σαράντα χρόνια σε όλη την Ευρώπη, ε τότε εντάξει, μιλάμε για μια αλλαγή σκηνικού. Ο αγώνας μας δεν είναι συμβολικός. Δεν είναι μια διαμαρτυρία, αλλά μια κάθετη και συνολική ρήξη με το σύστημα. Αν κάποιοι θέλουν να αφήσουν τους συγγενείς μας στη φυλακή, καλά θα κάνουν να ψάξουν θέση στα νεκροταφεία για εμάς. Εμείς δεν θα ζήσουμε για να το δούμε αυτό. Αυτή είναι η δική μας επίθεση απέναντι στο σάπιο σύστημά τους. Ξεκινάω αυτόν τον αγώνα χωρίς να γνωρίζω το τέλος του και αναλαμβάνοντας το ρίσκο του. Και αυτή άλλωστε είναι η ομορφιά.

Πώς βλέπεις την αντιμετώπιση των ΜΜΕ στην όλη κατάσταση;
Σίγουρα υπάρχει ένας τηλεοπτικός κανιβαλισμός. Τα ΜΜΕ έχουν στήσει ένα εντυπωσιακό τρομο-σόου προς τέρψιν των καμερών και των τηλεθεατών με σκοπό να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Οι εντυπωσιακοί τίτλοι πουλάνε. Το κοινό έχει ανάγκη την ίντριγκα και τον εύκολο εντυπωσιασμό.

Δεν είναι τυχαίο, ότι οι προσαγωγές και οι συλλήψεις συνέπεσαν με τις κρίσεις στην Αστυνομία. Έστησαν ένα επικοινωνιακό σόου με στημένες επιτυχίες, ένα σόου, στο οποίο το απόλυτο τίποτα έγινε τα πάντα. Με δική μας ευθύνη κάποια στιγμή δώσαμε ένα σακβουαγιάζ που περιείχε ρούχα, χρήματα από την πώληση πολιτικών βιβλίων που έχουμε εκδώσει και κάποια λέιζερ. Αυτά τα λέιζερ που διατυμπανίζουν ως σκοπευτικά, είναι απλά λέιζερ που πουλάνε στο Μοναστηράκι. Και ποιος είπε, ότι ο άνθρωπος που μετέφερε την τσάντα, γνώριζε και το περιεχόμενό της;

Πιστεύεις, ότι μετά τις τελευταίες εξελίξεις τα περιθώρια στενεύουν;
Δεν μου αρέσει να μιλάω με όρους φόβου. Παρόλα αυτά, είναι ωφέλιμο ο φόβος που ασκεί η εξουσία να μεταφέρεται και στο δικό τους στρατόπεδο. Αυτό που συμβαίνει σήμερα σε εμάς είναι ο προάγγελος ενός αστυνομικού μέλλοντος. Αυτή την στιγμή το Κράτος δοκιμάζει τα όρια, τις ανοχές και τις αντοχές μας. Η όλη κινητικότητα των τελευταίων ημερών με προσαγωγές, συλλήψεις και ελέγχους σε σπίτια έχει σκοπό να τρομοκρατήσει, να φιμώσει και να εξουδετερώσει τους πολιτικούς αντιπάλους της εξουσίας χτυπώντας πισώπλατα με τον πιο χυδαίο τρόπο.

Θα αλλάξει κάτι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
Τίποτα δεν αλλάζει, όταν κανείς καταφεύγει στην ανάθεση. Όταν δηλαδή εμπιστεύεται κανείς τα όνειρα και τις ελπίδες του σε άλλους ανθρώπους. Ο καθένας πρέπει να παίρνει την ζωή του στα χέρια του. Γι' αυτό και γίναμε αντάρτες πόλης. Ανά διαστήματα εξυπηρετούνται πολιτικά συμφέροντα και άλλου είδους σκοπιμότητες. Οι συμπτώσεις αυτή τη στιγμή είναι ύποπτες. Το πού αποσκοπούν αυτές οι κινήσεις, δεν το γνωρίζω, αλλά θα πρέπει να προβληματίσει κάθε ελεύθερο άνθρωπο.

Πώς βλέπεις κινήσεις αλληλεγγύης, όπως τη χτεσινή συμβολική κατάληψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ;
Κινήσεις αλληλεγγύης, όπως η κατάληψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, ενδυναμώνουν το ηθικό μας και στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα, ότι κανείς απεργός πείνας δεν είναι μόνος του. Αυτοί που σχεδίασαν και οργάνωσαν αυτές τις συλλήψεις για να μας εκδικηθούν, έχουν αρχίσει και εκτίθενται ανεπανόρθωτα.

Θέλεις να προσθέσεις κάτι τελευταίο;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν περιμένω κάτι από το κράτος. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. Δεν ζητάω κάτι για τον εαυτό μου. Εγώ ξέρω, ποιος είμαι. Η θυματοποίηση με ενοχλεί, για αυτό και δεν παζαρεύω ούτε ζητιανεύω. Παραμένω αμετακίνητος στις απόψεις μου και δεν πρόκειται να μείνω με σταυρωμένα χέρια μπροστά σε αυτή την κατάσταση.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.