Γιατί Πρέπει να Λέμε Ευχαριστώ στον Παπακαλιάτη για το "Maestro" Αντί να τον Κράζουμε

Το production value είναι τέτοιο που αποδεικνύει στην εγχώρια αγορά ότι αν επενδύσει παραγωγικά όπως πρέπει, τότε θα ανταμειφθεί.

Κείμενο Μελπομένη Μαραγκίδου

18.11.22

Να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι είμαι φαν του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Κάθε φορά όμως που το λέω, οι συνομιλητές μου με βάζουν σε μία θέση που καλούμαι να απολογηθώ γι’ αυτό. Ευτυχώς όμως, πλέον, αντί κάθε φορά να κάθομαι να απαριθμώ επιχειρήματα, μπορώ απλώς να λέω «Κάτι θα ξέρει καλύτερα το Netflix». Και νιώθω δικαίωση.

Όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα δημιουργώντας έναν διαδικτυακό πανικό σχολίων, το Netflix πήρε τα παγκόσμια δικαιώματα για το Maestro από τη συχνότητα του Mega κι έτσι γίνεται η πρώτη ελληνική σειρά που θα μπει στην πλατφόρμα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Βέβαια, στο Διαδίκτυο, ακόμη κι αυτοί που δεν βλέπουν τη σειρά ή αυτοί που τη βλέπουν για να την κράξουν -κυρίως μάλλον αυτοί- νιώθουν την ανάγκη να βγάλουν δηλητήριο, λες και έχασε η ομάδα τους με στημένο πέναλτι ή να φτιάξουν λίστες με άλλες σειρές που θα έπρεπε να είχαν πάει αντί αυτής (λίστα που θα βρείτε κι από τον αγαπημένο Νίκο Σταματίνη εδώ).

Στην πραγματικότητα, πολλές σειρές θα μπορούσαν να είχαν πάει στο Netflix πριν από το Maestro, όπως το «Έτερος Εγώ», που σύμφωνα με τις διαρροές είχε φτάσει πολύ κοντά. Όμως τελικά το κατάφερε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης. Κι αυτό γιατί σε ένα τηλεοπτικό τοπίο μυθοπλασίας στην Ελλάδα, που λόγω κρίσης έμενε χρόνια ανενεργό και αποφάσισε μετά τις Άγριες Μέλισσες να ξανανθίσει, είχε όλα τα εχέγγυα να πείσει τους εμπλεκόμενους φορείς να του δώσουν τα χρήματα να πραγματοποιήσει το Maestro με διεθνείς όρους παραγωγής.

Αυτήν τη στιγμή, αντί να κράζουμε τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη θα έπρεπε να του λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για το Maestro. Κι όχι για το προφανές, αυτό της τουριστικής προβολής της χώρας στο εξωτερικό, αλλά για το ότι έστρεψε τα βλέμματα των μεγάλων παραγωγών στην Ελλάδα.

Μας αρέσει/δεν μας αρέσει η σειρά, το production value της είναι τέτοιο που αποδεικνύει στην εγχώρια αγορά ότι αν επενδύσει κανείς παραγωγικά όπως πρέπει στο περιεχόμενο που παράγει, τότε θα ανταμειφθεί. Αν διαβάσετε τα ονόματα στους τίτλους τέλους του Maestro θα δείτε ότι αποτελούνται από μία dream team συνεργατών, στους οποίους ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης εξασφάλισε τις συνθήκες μέσω της χρηματοδότησης που απαίτησε, να δουλέψουν με όρους που μπορούν να ανταγωνίζονται τις μεγάλες Netflix-ικές παραγωγές, να έχουν τον εξοπλισμό που πρέπει, να γυρίζουν και να μοντάρουν σε χρόνους σινεμά κι όχι εβδομαδιαίας ελληνικής σειράς, κι όλα αυτά πάντα για ένα τηλεοπτικό κι όχι κινηματογραφικό προϊόν. Σε ένα τοπίο που οι τηλεοπτικές παραγωγές στην Ελλάδα γίνονται στο πόδι, με απαρχαιωμένους εξοπλισμούς και κακοπληρωμένους συντελεστές, το Maestro περνάει πρώτα από όλα το μήνυμα στους εδώ φορείς για το πώς πρέπει να γίνεται η δουλειά. Δημιουργεί ένα καλό προηγούμενο που οι δημιουργοί πλέον προσθέτουν στο οπλοστάσιό τους σε κάθε διαπραγμάτευση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αν περνούσε κανείς μία βόλτα πάλι φέτος από το 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, θα μπορούσε να καταλάβει πολύ γρήγορα ότι οι σημερινοί και αυριανοί δημιουργοί δεν στερούνται ούτε σε ταλέντο ούτε σε ιδέες ούτε σε τεχνογνωσία. Αυτό που τους λείπει πολλές φορές είναι η εγγύηση που δίνει ένα brand name -όπως αυτό του Παπακαλιάτη- να γεμίσει στο excel του προϋπολογισμού τους τα ποσά που χρειάζονται. Κι ακριβώς αυτήν την κακή πρακτική ενδεχομένως θα αλλάξει άθελά του ο ίδιος ο Παπακαλιάτης με το έργο του, καθώς εκεί έξω οι παραγωγοί αυτή τη στιγμή αναζητούν να επενδύσουν στο επόμενο Maestro κι αναπόφευκτα θα το αναζητήσουν σε κάποιον άλλον -ας ελπίσουμε νέο- δημιουργό.

Ο ίδιος ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης βρέθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπως βρέθηκε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πλαίσιο της νέας ενότητας του Φεστιβάλ Agora Series για τη συζήτηση με τίτλο “The Triangle of Happiness: International Series - Entertainment Services- Movies”. Και οι δύο παρουσίες σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως και πόλωσαν. Αν όμως κάτι αξίζει να κρατήσουμε από εκείνη την συζήτηση που δεν σχολιάστηκε αρκετά είναι τα λόγια της εκπροσώπου του Netflix, Veronica Vitali, προς τους δημιουργούς.

«Γνωρίζουμε πόσο ιδιαίτερη περίπτωση είναι η Ελλάδα. Σκεφτείτε τι μπορείτε να φέρετε στον κόσμο που δεν έχει ειπωθεί. Αν μπορεί να πει οποιοσδήποτε αυτή την ιστορία, τότε μάλλον δεν είναι η κατάλληλη. Διηγηθείτε μια ιστορία που δεν έχουμε ακούσει ποτέ ξανά», αποδεικνύοντας ότι η πλατφόρμα έχει τα μάτια ανοιχτά κι αναζητά τον επόμενο Maestro της.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αβάντι!