Μπορείς και Εσύ να Αποκτήσεις το Υπερπολυτελές Κρατικό Αυτοκίνητο ενός Βουλευτή σε Τιμή Ευκαιρίας

Κείμενο: Μελπομένη Μαραγκίδου

Ο ήχος από το σφυρί πάνω στο τραπέζι κατοχυρώνει ένα ένα τα αυτοκίνητα στους νέους τους ιδιοκτήτες. Περίπου 100 άτομα βρίσκονται στην αίθουσα δημοπρασιών της αποθήκης Μαγουλέζας στα Άνω Λιόσια και κονταροχτυπιούνται για να αποκτήσουν το όχημα που έχουν βάλει στο μάτι. Το κλίμα στην αίθουσα είναι τεταμένο, αφού ο καθένας θέλει να φύγει από εκεί μέσα έχοντας καταφέρει να πάρει αυτό που επιθυμεί στην καλύτερη δυνατή τιμή.

Έξω από το παράθυρο υπάρχει μία τεράστια έκταση με σταθμευμένα αυτοκίνητα και δίκυκλα. Τα οχήματα είναι κατά κανόνα μεταχειρισμένα και προέρχονται κυρίως από τα αζήτητα των τελωνείων, τα κρατικά αποσυρόμενα τροχοφόρα οχήματα, τα εγκαταλελειμμένα και τα κατεσχημένα. Η δημοπρασία γίνεται από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού (ΟΔΔΥ), που υπάγεται στο Υπουργείο Οικονομικών, δηλαδή τα αυτοκίνητα ανήκουν στο δημόσιο και τα έσοδα από τις δημοπρασίες καταλήγουν στον κρατικό προϋπολογισμό.

Κατά την διαδικασία που παρακολουθώ, έχουν βγει σε δημοπρασία 9 δίκυκλα και 42 αυτοκίνητα. Από τα 9 δίκυκλα πωλούνται τελικά τα 6 κι από τα 42 αυτοκίνητα τα 33. Οι συνολικά 28 αγοραστές, άλλοι ιδιώτες κι άλλοι έμποροι, ανεβάζουν σταδιακά την τιμή εκκίνησης κάθε οχήματος κατά μέσο όρο ανά 50 ευρώ. Το όχημα κατοχυρώνεται σε αυτόν που έχει προτείνει την τελευταία υψηλότερη τιμή. Κάποια αυτοκίνητα που βρίσκονται σε καλή κατάσταση έχουν περισσότερους ενδιαφερόμενους που ανεβάζουν αρκετά τις προσφορές, ενώ για άλλα δεν υπάρχει καμία προσφορά και μένουν απούλητα.

Η τιμή εκκίνησης για το πιο φτηνό δίκυκλο, ένα Aprilia Scarabeo, είναι στα 150 ευρώ και τελικά πουλιέται στα 260. Ενώ το πιο ακριβό μηχανάκι, ένα Kawasaki ZZR 1400, έχει τιμή εκκίνησης τα 10.500 ευρώ και τελικά πουλιέται στα 12.050 ευρώ. Πολλά αυτοκίνητα έχουν τιμή εκκίνησης τα 300 ευρώ, με το πιο φτηνό, ένα Nissan Almera, να πωλείται έναντι 450 ευρώ, ενώ ένα Suzuki Swift, να πωλείται από τα 300 ευρώ τελικά στα 750. Βέβαια, ανάμεσα στα αυτοκίνητα υπήρχουν και πιο μεγάλου κυβισμού και συνεπώς πιο ακριβά. Ενδεικτικά, ένα AUDI A6 Station αυτόματο ξεκίνησε από τα 6.000 ευρώ τιμή εκκίνησης και τελικά πουλήθηκε στα 8.530 ευρώ.

Αν μπορείς να ξεπεράσεις το ηθικό δίλημμα του να αποκτήσεις ένα αυτοκίνητο που έχει κατασχεθεί, τότε στην αποθήκη της Μαγουλέζας θα βρεις πολλά οχήματα σε τιμές ευκαιρία. Βέβαια στο ποσό που θα δώσεις, θα πρέπει να υπολογίζεις κάποια έξτρα έξοδα, όπως για συνεργείο, μηχανολόγο, τελωνείο, τέλη κυκλοφορίας, ΚΤΕΟ, πινακίδες, που μπορεί να διπλασιάσουν την τιμή της αρχικής αγοράς.

Επίσης, αν είσαι ιδιώτης κι μάλιστα άπειρος με την διαδικασία της δημοπρασίας, δεν θα είναι και πολύ εύκολο να φύγεις από εκεί μέσα με το αυτοκίνητο που θέλεις. Μέσα στην αίθουσα υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες έμποροι αυτοκινήτων που έρχονται για να αγοράσουν 4-5 αυτοκίνητα και προσπαθούν με κάθε μέσο να ελέγξουν το παιχνίδι. «Έρχομαι εδώ πάρα πολλά χρόνια. Αν δω κάποιον στην αίθουσα που δεν μου αρέσει η φάτσα του, μπορεί να "χτυπήσω" την τιμή του αυτοκινήτου επίτηδες κι ας μην με ενδιαφέρει το συγκεκριμένο αμάξι», παραδέχεται ένας έμπορος. Λίγο αργότερα δύο υποψήφιοι αγοραστές προκαλούν ένα μικροκαυγά όσο κονταροχτυπιούνται για την τιμή. Όλο αυτό το κλίμα κάνει κάποιους να φεύγουν απογοητευμένοι από την αίθουσα μην έχοντας καταφέρει να αγοράσουν το αυτοκίνητο που θέλουν.

Μετά το τέλος της διαδικασίας, ένας άντρας πλησιάζει έναν αγοραστή και του λέει ότι το αμάξι που μόλις απέκτησε ήταν δικό του και του το είχε κατάσχει το ΣΔΟΕ. Ήταν φανερά λυπημένος, είχε προσπαθήσει να το πάρει πίσω, αλλά δεν τα κατάφερε γιατί το ποσό ανέβηκε αρκετά. Του πρόσφερε το δεύτερο κλειδί που είχε ακόμα στην κατοχή του και του ευχήθηκε καλά ταξίδια. Η αλήθεια είναι ότι ο άντρας δεν φάνηκε να συγκινείται και πολύ από το περιστατικό, αφού είχε φύγει με πάνω από 2 αυτοκίνητα από την δημοπρασία που πιθανόν προορίζονταν για εμπορική χρήση.

Αντίθετα, μία νεαρή γυναίκα ήταν φανερά χαρούμενη αφού έλεγε ότι μόλις είχε αγοράσει το αποσυρμένο υπηρεσιακό κρατικό αυτοκίνητο που είχε στην κατοχή της η Φώφη Γεννηματά. Η αυτόματη Daimler-Chrysler Mercedes E200 με γυάλινη ηλιοροφή με τιμή εκκίνησης τα 3.500 ευρώ τελικά πωλήθηκε στην γυναίκα προς 5.650 ευρώ.

Αναρωτιέμαι πόσα χρήματα καταλήγουν στον κρατικό προϋπολογισμό από αυτήν την διαδικασία. «Οι αγοραστές καταβάλουν επί τόπου την ημέρα της δημοπρασίας το 10% της τιμής. Στη σημερινή διαδικασία, το 10% των εισπράξεων είναι γύρω στα 10.650 ευρώ. Οπότε το 100% είναι στα 106.500 ευρώ, εάν αυτά διακανονιστούν. Στους 2.5 μήνες που είμαι εγώ στην υπηρεσία πρέπει να έχουμε ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο ευρώ έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό», μου λέει ο προϊστάμενος της διεύθυνσης του ΟΔΔΥ, Ιωάννης Χριστόπουλος.

Όσοι από τους συμμετέχοντες αναδειχθούν τελευταίοι πλειοδότες υποχρεούνται να καταβάλουν αμέσως το 10% της τιμής σε μετρητά. Το υπόλοιπο 90% της τιμής πλειοδοσίας υποχρεούνται να το καταβάλουν, μετά την κατακύρωση του αποτελέσματος από το Διοικητικό Συμβούλιο της υπηρεσίας είτε σε μετρητά, οπότε έχουν έκπτωση 30%, είτε με δόσεις, που ορίζονται για τους εν ενεργεία υπαλλήλους του Δημοσίου Τομέα σε 72 μηνιαίες, ισόποσες και άτοκες, και για τους υπόλοιπους αγοραστές σε 24 τριμηνιαίες αντίστοιχα, ισόποσες και άτοκες.

Πώς μπορεί όμως να ξεπεραστεί το έντονο κλίμα που υπάρχει μέσα στην αίθουσα που γίνονται οι δημοπρασίες; Η ηλεκτρονική διαδικασία είναι μία λύση. Όπως μου λέει ο κ. Χριστόπουλος προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ασφαλές σύστημα ώστε οι δημοπρασίες να γίνονται online: «Με αυτόν τον τρόπο, θα υπάρχει ευρύτερο κοινό και θα μπορούν να συμμετέχουν αγοραστές από όλη την Ελλάδα. Αλλά θα πρέπει να διασφαλιστούν κάποιες προϋποθέσεις ώστε να είναι αξιόπιστο το σύστημα», υποστηρίζει ο κ. Χριστόπουλος και καταλήγει:

«Θα ανεβαίνουν φωτογραφίες και θα υπάρχει και η δυνατότητα για επισκεπτήριο στο χώρο μας ώστε να μπορούν αυτοί που έχουν πρόσβαση να έρθουν να δουν το αυτοκίνητο που επιθυμούν. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύω ότι θα ανέβουν και οι τιμές των προς πώληση οχημάτων».

Πριν φύγω κάνω μία βόλτα στο τεράστιο πάρκινγκ. Αναρωτιέμαι τι ιστορία υπάρχει πίσω από κάθε όχημα. Από τη μία τα μεγάλα Cayenne και η Mercedes της Φώφης, μου υπενθυμίζουν τη φούσκα με τα διακοποδάνεια, την επίδειξη πλούτου, και τις ακραίες σπατάλες των προηγούμενων ετών. Κι από την άλλη τα χιλιάδες μικρά οικογενειακά αυτοκίνητα με τα ξεχασμένα λούτρινα στο παρμπρίζ, να λησμονούν στιγμές, ταξίδια, βόλτες, χαρές και λύπες. Δύο παράλληλοι κόσμοι, από κοινού ακινητοποιημένοι πλέον σε ένα απέραντο νεκροταφείο αυτοκινήτων, που κρύβει όλη την αντίθεση της κρίσης των τελευταίων ετών.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.