«Τα Μαύρα Χρόνια»: Ο Ναζισμός και Πώς Επηρέασε την Τέχνη στη Γερμανία

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο The Creators Project.

Όπως είπε κάποιος, κάποτε «Η τέχνη μιμείται τη ζωή». Τι μας λέει λοιπόν η τέχνη που δημιουργήθηκε, αποκτήθηκε και κατασχέθηκε την περίοδο του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία της δεκαετίας του '30 και του '40; Αυτό το ερώτημα οδηγεί την έκθεση The Black Years. Histories of a Collection. 1933-1945, που παρουσιάζεται στο Hamburger Bahnhof Contemporary Art Museum του Βερολίνου.

Εγκαινιάζοντας την Neue Galerie, τον νέο εκθεσιακό χώρο του μουσείου, η έκθεση περιλαμβάνει έργα από τις τρεις προαναφερθείσες κατηγορίες και συμπεριλαμβάνει πίνακες ζωγραφικής καθώς και γλυπτά από τους Otto Dix, Karl Hofer, Hans Uhlmann, Pablo Picasso, Lyonel Feininger και πολλούς ακόμα.

Η ίδια η έκθεση έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να ακολουθεί τις κοφτερές γωνίες, τις σκιές και τις ανοιχτές πόρτες του πίνακας ζωγραφικής του Karl Hofer από το 1943 με τίτλο Die schwarzen Zimmer (Το Μαύρο Δωμάτιο). Σε αυτόν τον διαμορφωμένο χώρο, τα έργα εκφράζουν τα άγχη της εποχής, παρέχοντας με τον δικό τους τρόπο, μια ματιά σχετικά με το πώς λειτουργούσε και το πώς γινόταν αντιληπτή η τέχνη την περίοδο του χιτλερικού καθεστώτος. Οι επιμελητές της έκθεσης προλογίζουν την συλλογή με 15 ιταλικά έργα τέχνης -θέλοντας να παρουσιάσουν την πολιτισμική ανταλλαγή μεταξύ Γερμανίας και φασιστικής Ιταλίας το 1932 και το 1933- στα οποία συναντάμε σπουδαίους ζωγράφους όπως ο Giorgio de Chico και ο Carlo Carrá.

Αν και αυτά τα κομμάτια είναι ενδεικτικά μια συγκεκριμένης διακρατικής πολιτισμικής τάσης η οποία χαρακτήριζε το εν λόγω καθεστώς, τα κεντρικά κομμάτια της συλλογής αναδεικνύουν κάτι που βρίσκεται πιο κοντά στον πραγματικό στόχο της. Όπως εξηγεί το δελτίο Τύπου «κάποια έργα είχαν την ευλογία του καθεστώτος και παρουσιάζονταν ως παραδείγματα "εξαιρετικής τέχνης", ενώ άλλα δέχτηκαν φοβερά αρνητική κριτική και χαρακτηρίστηκαν ως "έκφυλα". Πολλοί καλλιτέχνες κυνηγήθηκαν από το καθεστώς και ωθήθηκαν στην εξορία ή τους απαγορεύτηκε το δικαίωμα της έκθεσης των έργων τους, σε αντίθεση με τους "εγκεκριμένους" καλλιτέχνες που είχαν την οικονομική στήριξη του κράτους».

Ωστόσο, το να σκεφτεί κάποιος ότι αυτά τα θέματα πολιτισμικής λογοκρισίας είναι καθαρά ιστορικά φαινόμενα είναι προβληματικό. Η τέχνη που επηρεάζεται, αποκτάται και απαγορεύεται από απολυταρχικά καθεστώτα είναι ένα θέμα τόσο ιστορικό όσο και σύγχρονο. Τι μας λέει, για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο Vladimir Putin είναι πλέον ιδιοκτήτης μιας συλλογής τέχνης αξίας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, γεμάτη από έργα του da Vinci και του Michelangelo; Τι μας λέει επίσης ότι ο Kim Jung II έχει γράψει μανιφέστα για την κινηματογραφική τέχνη; Ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας αυτής της έκθεσης, όμως, θέτει και άλλα ερωτήματα τα οποία πάνε πέρα και από αυτές τις πολιτισμικές και πολιτικές συγκρούσεις.

Το The Black Years και τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση απλώνουν την επιρροή και την εικόνα τους πέρα από το 1945, πέρα από τον Χίτλερ και αντιπροσωπεύουν μια πάντα παρούσα ανάγκη να αναγνωρίζουμε και να σκεπτόμαστε τις παρούσες μορφές των ίδιων πολιτισμικών φαινομένων, που εμφανίζονται ανά εποχή.

Το The Black Years. Histories of a Collection. 1933-1945 θα εκτίθεται μέχρι τον Ιούλιο του 2016 στο Bahnhof Contemporary Art Museum του Βερολίνου. Μάθετε περισσότερα για αυτήν την στην ιστοσελίδα της έκθεσης.

Παρακάτω, μπορείτε να δείτε μερικές εικόνες από έργα της έκθεσης.

Περισσότερα από το VICE

Οι Περισσότεροι που Βρίσκονται σε Ιδρύματα για Παιδιά στην Ελλάδα δεν είναι Πλέον Παιδιά

O Yann Brenyak Θέλει να σου «Γδάρει» το Δέρμα

Φωτογραφίζοντας το Clubbing της Κομμουνιστικής Σερβίας στα 80's