Πώς να Παραμείνεις Ήρεμος Όταν Μπει το Νέο Facebook

Source: Flickr, Sean McEntee

Από τις 7 Μαρτίου 2014, το Facebook άρχισε να εφαρμόζει το καινούργιο του layout. Αρχικά μόνο λίγοι και εκλεκτοί είχαν πρόσβαση στην νέα διάταξη του site, αλλά σιγά- σιγά, το καινούργιο Facebook μας αγγίζει όλους. Δυστυχώς έφτασε η μέρα που αυτή η φρικτή αλλαγή επηρέασε και εμένα. Πάντα είμαι από τους τελευταίους στους οποίους γίνονται οι αλλαγές, με αποτέλεσμα πάντα να δημιουργώ φρούδες ελπίδες, ότι ίσως την γλιτώσω. Έτσι είχε γίνει με το Timeline και έτσι έγινε και με το καινούργιο layout.

Έχεις συνηθίσει μια σελίδα να την βλέπεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο και μπαίνεις μια ωραία πρωΐα και όλα είναι άνω κάτω. Και όταν πρόκειται για την συγκεκριμένη σελίδα, που την επισκέπτεται καθημερινά το 11% του πληθυσμού ολόκληρου του κόσμου, προφανώς τόσο δραστικές αλλαγές δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.

Ταράχτηκα, λοιπόν, αρκετά όταν μπήκα και ξαφνικά οι ειδοποιήσεις ήταν από την άλλη μεριά, η γνώριμη και χαλαρωτική γραμματοσειρά, είχε αντικατασταθεί από μια μεγάλη γραμματοσειρά, που θα επέτρεπα να υπάρχει μόνο σε templates και το search του αγαπημένου μου, που stalkάρω καθημερινά, δεν ήταν πια τόσο εύκολο. Γενικά, βίωσα μια μινι υπαρξιακή κρίση: που είμαι, που πηγαίνω, γιατί εχω Facebook σε πρώτη φάση και τα λοιπά. Αρκετά ειρωνική κατάσταση, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι το νέο Facebook, είναι θεωρητικά πιο userfriendly, από όλα τα προηγούμενα.

Πέρασα κάτι σαν τα 5 στάδια του θρήνου: Άρνηση, Θυμός, Κατάθλιψη, Διαπραγμάτευση, Αποδοχή, προκειμένου να ανταπεξέλθω στην νέα κατάσταση.

Μπήκα σε σελίδες με αστεία ονόματα και γέλασα που μιλάγανε σοβαρά. (Άρνηση)

Από τέτοιες όπως όλοι ξέρουμε, το Facebook, είναι γεμάτο. Όπως το Ανέκδοτα με μέτριο γέλιο, που τελικά είναι μια σελίδα στην οποία μπορείς να βρεις, αυτό που φαντάζεσαι από τον τίτλο: ανέκδοτα που ίσα- ίσα θα σε κάνουν να γελάσεις. Ή στην σελίδα που έχει σαν στόχο να απαγορευτούν τα χαλάκια σε σχήμα σταυρού γνωστής εταιρίας επίπλων, γιατί είναι βλάσφημα. Ακόμα επισκέφτηκα τα δικά μου παλιά likes και αφού έκλαψα με τις χαζομάρες και δηθενιές, που μου φαινόντουσαν ενδιαφέρουσες κάποτε, όπως το: όταν τσακώνεσαι με κάποιον ηλίθιο δεν θα κερδίσεις ποτέ, γιατί θα σε φέρει στο επίπεδο του και θα σε κερδίσει με εμπειρία, άρχισα να σβήνω.  Έτσι για λίγο δεν πρόσεχα το αποτρόπαιο θέαμα που αποτελούσε η αρχική μου.

Αφού δεν μπόρεσα να βρω τα θετικά (παρ’ ότι προσπάθησα) το κοίταξα για λίγο, ώστε να συμφιλιωθώ με την νέα κατάσταση. (Θυμός)

Και παρ’ όλο που το κοίταξα με το πιο επιθετικό βλέμμα που διαθέτω, δεν άλλαξε.

Έβαλα πολύ χαρούμενη μουσική για να αντισταθμίσω την απογοήτευση που είχε πλημμυρίσει το μέσα μου. (Κατάθλιψη)

Τουλάχιστον βγήκε κάτι θετικό. Για λίγο πέρασα καλά.Για λίγο.

Δοκίμασα την ζωή χωρίς Facebook. (Και απέτυχα παταγωδώς.) (Διαπραγμάτευση)

Σκέφτηκα να το κλείσω εντελώς. Δεν αξίζει να το έχω αν είναι κάθε μέρα να μου προκαλεί νευρικό κλονισμό. Οπότε έκανα logout ( με την κρυφή ελπίδα ότι όταν ξαναμπώ θα έχει επανέλθει στην προηγουμένη πολυαγαπημένη μου μορφή του) και άρχισα να σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω για να γεμίσω την μέρα μου. Μαγείρεψα, καθάρισα, δούλεψα, μπήκα σε blog που έχω εγκαταλείψει εδώ και χρόνια.

Αλλά κάποια στιγμή δεν είχα τι να κάνω και ήθελα να δω τι κάνουν οι άλλοι, όταν εγώ δεν έχω τι να κάνω. Οπότε έριξα το κεφάλι κάτω και με κλειστά μάτια μπήκα ξανά. Και ήταν πάλι έτσι, άσχημο και ακατάστατο.

Προσπάθησα να συμφιλιωθώ μαζί του. (Αποδοχή)

Το σκέφτηκα ως εξής: Μπορεί να έχεις μια φίλη, με την οποία κάνετε πολύ παρέα. Δεν είναι ότι την αγαπάς και την λατρεύεις, αλλά είναι καλή και όταν βαριέσαι, πάντα έχει να σου πει κάτι, για να περάσει η ώρα.

Και ένα απόγευμα έχει κλείσει ραντεβού σε κομμωτήριο και δεν σε έχει ενημερώσει. Και έρχεται την επόμενη μέρα, με πορτοκαλοκόκκινο αγορέ με καραφάκια και ξανθές άκρες. Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν της παει, είχατε κάνει αυτή την συζήτηση και της είχες εξηγήσει, ότι έχει μάγουλα και τα κοντά μαλλιά δεν θα της πηγαίνουν. Παρ’ όλα αυτά, σε αγνόησε και το έκανε. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι, οπότε το αφήνεις να παει στο καλό. Θα πρέπει να της μιλάς, παρ’ όλο που μοιάζει με κάποιον κακό από παιδικό έργο.

Έτσι, με πολύ κόπο, εγώ και οι υπόλοιποι 30.000 που βρήκα σε διάφορες σελίδες κατά του νέου layout, προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την νέα εικόνα του δημοφιλούς social media. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι το έχω συνηθίσει ακόμα. Μπορεί να μην κάνουν όλοι τόσο εκτεταμένη χρήση του, όσο οι νεότεροι, αλλά είναι το πιο δημοφιλές socialmedia. Στην τελική, παγκοσμίως σπαταλάμε 700 δισεκατομμύρια λεπτά κάθε μήνα σε αυτό το πράγμα, το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν, θα ήταν να μας ρωτήσουν πριν αλλάξουν κάτι.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.