Οι Νεαροί Κυνηγοί Αραχνών της Καμπότζης

Photo by George Nickels

Oι «Ερυθροί Χμερ», τη δεκετία του 70, διεπραξαν μία από τις πιο φρικτές γενοκτονίες  στην ιστορία του 20ου αιώνα. Mετέτρεψαν την Καμπότζη σε ένα τεράστιο στρατόπεδο σκλάβων, κάνοντας ένα ολόκληρο έθνος να ζει κάτω από συνθήκες απίστευτης βαρβαρότητας. Το καθεστώς, προκειμένου να υλοποιήσει το κομμουνιστικό όραμά του, εξανάγκαζε τους αστούς να εργάζονται ως χωρικοί στην ύπαιθρο. Στο διάστημα 1975-1979 υπολογίζεται ότι περίπου 1.7 εκατομμύρια άνθρωποι εκτελέστηκαν ή πέθαναν από την πείνα, τα βασανιστήρια και την συνεχή σωματική εξάντληση

Η χώρα φέρει πάνω της ανεξίτηλα τα  σημάδια της καταστροφής και του εθνικού διχασμού. Τον περασμένο Ιούνιο, ο πρωθυπουργός, Χουν Σεν, πέρασε από τη Βουλή νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο, η άρνηση της γενοκτονίας θα τιμωρείται με φυλάκιση δύο ετών, μία απόφαση που στοχοποιεί του πολιτικούς του αντιπάλους. Αυτή όμως η γενοκτονία είχε ως αποτέλεσμα να επηρεάσει τη χώρα σε πολλά επίπεδα, ενώ, όσο παράξενο κι αν ακούγεται, άλλαξε και τις διατροφικές συνήθειες του λαού.

Υπό το καθεστώς των Ερυθρών Χμερ, η τραγική πείνα και η ανέχεια οδηγούσε τους ανθρώπους να αναζητούν τροφή παντού και με οποιοδήποτε τρόπο. Έφταναν στο σημείο να κυνηγούν, να σκοτώνουν και να μαγειρεύουν τις τεράστιες αράχνες που   βρίσκονται σε όλη τη χώρα. Σήμερα, μπορεί κανείς να τις φάει στα εστιατόρια τηγανιτές, δίνοντας περίπου 8 σεντς. Ακόμη και τα μικρά παιδιά ξέρουν να τις πιάνουν προκειμένου να βοηθήσουν τις οικογένειές τους.

Ο φωτογράφος Τζορτζ Νικελς πέρασε προσφάτως αρκετό χρόνο με μερικά παιδιά και τις οικογένειές τους. Τον ρωτήσαμε τι συνάντησε.

VICE: Πώς γνωρίσατε αυτά τα παιδιά;

Tζορτζ Νίκελς: Βρισκόμουν σε μία καφετέρια όταν άκουσα έναν άνδρα να λέει ότι θα επέστρεφε πίσω στη ζούγκλα, εκεί όπου ζούσε η οικογένειά του. Μετά από λίγες ώρες γίναμε φίλοι και με κάλεσε να γνωρίσω την οικογένειά. Είναι πολύ φτωχοί, για εκείνους ό, τι κινείται είναι δυνητικά φαγητό. Ειδικά οι αράχνες, που υπάρχουν παντού σε αυτή τη χώρα.

Πόσα παιδιά είδες να τρέχουν μέσα στο δάσος; 

Θυμάμαι περίπου 5 παιδιά να κυνηγούν επί 7 ολόκληρες ώρες την ημέρα. Δεν είχαν λάβει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, να φανταστείς ότι δε φορούσαν ούτε παπούτσια. Για εκείνα, το κυνήγι της αράχνης είναι όπως είναι για εμάς το μάζεμα των φρούτων. Από τη στιγμή που κάνουν τα πρώτα τους βήματα, είναι ικανά να φέρνουν τροφή στο σπίτι.

Πως μαγειρεύουν τις αράχνες; 

Μόλις πιάσουν την αράχνη, την τοποθετούν ενώ είναι ακόμη ζωντανή μέσα σε ένα πλαστικό μπουκάλι, και τη μεταφέρουν πίσω στην καλύβα. Εκεί, ακολουθούν μία πολύ απλή διαδικασία. Βουτάνε την αράχνη μέσα στο νερό, την καθαρίζουν με ένα ξυλάκι, και, αφού την αλατίσουν, την τηγανίζουν στο λάδι.

Δοκίμασες το κρέας της αράχνης;

Ναι. Μάλιστα επέμεναν να μου δίνουν να τρώω τις έγκυες, που ήταν γεμάτες αβγά, και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν ευχάριστη η αίσθηση. Όταν τις μασήσεις, πετάγονται τα εντόσθια και τα νιώθεις μέσα στο στόμα σου- είναι πολύ περίεργο.