Αυτός Eίναι ο Λόγος που Αγγίζεις το Κινητό σου Περισσότερο από Οτιδήποτε Άλλο Μέσα στη Μέρα

Το πρώτο πράγμα που βλέπεις το πρωί και το τελευταίο που βλέπεις το βράδυ. Αυτό που τσεκάρεις δεκάδες φορές μέσα στην ημέρα. Αυτό που αγγίζεις ακόμη και ασυναίσθητα για να βεβαιωθείς ότι είναι εκεί. Το κινητό σου.

Αν είσαι ο μέσος ενήλικας, τότε τσεκάρεις το κινητό σου περίπου 30 φορές την ημέρα. Αλλά μάλλον δεν είσαι αυτός. Μάλλον είσαι ο millennial ή ο savvy τύπος που πατάει το κουμπάκι και ξεκλειδώνει την οθόνη του έως και 150 φορές μέσα σε μία μέρα.

Γιατί το κάνεις αυτό; Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι το κάνεις επειδή οι ειδοποιήσεις και τα interaction στο κινητό συνδέονται με την έκκριση ντοπαμίνης. Κάθε ειδοποίηση είναι μία μικρή επιβράβευση. Το συναίσθημα είναι παρόμοιο με εκείνο που βιώνουμε όταν έχουμε επιτύχει κάτι και γι’ αυτό επιδιώκουμε αυτήν την ικανοποίηση ξανά και ξανά. Αν είναι fake αυτή η ικανοποίηση; Ναι, μερικές φορές είναι. Αλλά δεν παύει να είναι ικανοποίηση.

Παρόλο που το κινητό κατηγορείται για πρόκληση αντικοινωνικής συμπεριφοράς, οι μαρτυρίες των χρηστών αποδεικνύουν το αντίθετο. Στην πραγματικότητα η επικοινωνία μας έχει γίνει πιο γρήγορη, πιο άμεση και πιο εύκολη από ποτέ. Σκέψου απλώς πόσο χρόνο σού παίρνει ένα μήνυμα στο κινητό και πόσο θα σου έπαιρνε ένα τηλεφώνημα. Ή σκέψου με πόσους φίλους «μιλάς» καθημερινά στο chat. Θα προλάβαινες να τους δεις όλους αυτούς μέσα σε μία μέρα; Ναι, αν ανήκαν όλοι στην ίδια παρέα ή αν ζούσαν όλοι στο ίδιο σπίτι ή αν δεν έκανες τίποτε άλλο στη ζωή σου. Μάλλον δεν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, οπότε το κινητό έρχεται να σώσει τη μέρα και την κοινωνική σου ζωή.

Μήπως, όμως, το παρακάνουμε; Μήπως παραείναι στενή η σχέση μας με το κινητό; Μερικές φορές, ναι, είναι. Γι’ αυτό άλλωστε οι συσκευές τεχνολογίας περιλαμβάνονται εδώ και χρόνια στη λίστα των παραγόντων που προκαλούν εθισμό, ενώ συνδέονται με διαταραχές άγχους. Αν σου φαίνεται υπερβολικό, σκέψου πώς νιώθεις όταν η μπαταρία πέφτει κάτω από το 30%, ενώ είναι ακόμη μεσημέρι και είσαι στον δρόμο, χωρίς power bank. Ή όταν «στεγνώνεις» από data ή όταν το σήμα αργοσβήνει. Ή όταν ανακαλύπτεις ότι έχεις ξεχάσει το κινητό στο σπίτι και είναι πολύ αργά για να γυρίσεις να το πάρεις. Αυτό που νιώθεις έχει ονομαστεί nomophobia (από το no mobile phobia) και παρόλο που δεν είναι επίσημος όρος της ψυχιατρικής, είναι σίγουρα μία οικεία κατάσταση για πολλούς.

Δεν είναι αδικαιολόγητη αυτή η εξάρτηση. Το κινητό είναι ο προσωπικός μας βοηθός, ο χάρτης μας, η δουλειά μας, η ψυχαγωγία και η επικοινωνία μας. Κάπως έτσι εξηγείται και η τάση μας να το αναζητούμε ή να το κρατάμε στο χέρι ακόμη και όταν είναι κλειστό. Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στο fastcodesign.com και επικαλείται σχετική έρευνα, είναι τόσο μεγάλη πια η επίδρασή του κινητού στη ζωή μας ώστε δεν το αποχωριζόμαστε ακόμη και όταν μας αποχωρίζεται εκείνο για τεχνικούς λόγους. Σε άλλο άρθρο που φιλοξένησε το περιοδικό The Atlantic, ο συντάκτης συγκρίνει το κινητό με μία φωνή που «φωνάζει το όνομά σου κάθε λίγα λεπτά και σου αποσπά την προσοχή».

Με τα καλά του και τα λιγότερο καλά του, το κινητό παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και έχουμε μάθει πια πολλά για τη χρηστικότητά του. Για παράδειγμα, έχουμε αρχίσει να αποσυνδέουμε τη συσκευή με το κοινωνικό και οικονομικό στάτους. Κάποτε, επένδυες αρκετά κατοστάρικα για να μπορείς να βγάζεις το κινητό πάνω στο τραπέζι και να κάνεις δήλωση. Τώρα πια έχουμε καταλάβει ότι το κινητό δεν είναι κόσμημα αλλά εργαλείο. Και σε ένα εργαλείο αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η αξιοπιστία και η αντοχή. Το κινητό σου θες να είναι «σκυλί», να είναι πιστό όλη την ημέρα, να «τρέχει» χωρίς να του βγαίνει η γλώσσα, να μην πτοείται από τη ζέστη και από κρύο. Θες, ας πούμε, τα καινούργια NOKIA 6 και 7 που σου δίνουν όλα αυτά και ακόμη περισσότερα που θα ανακαλύψεις στο www.nokia.com.