Λίγη Σαντιγί και Πολλή Αγάπη: Ένας Πρόσφυγας Μοιράζεται τη Συνταγή μιας Τούρτας για να πει «Ευχαριστώ»

Tο άρθρο είναι μέρος της σειράς «Νέοι Γείτονες», όπου νέοι πρόσφυγες απ' όλη την Ευρώπη γράφουν την ιστορία τους στο VICE. Διαβάστε για τη σειρά εδώ.

Ο Reza είναι 18 ετών, από το Αφγανιστάν. Ζει σε ένα κέντρο προσφύγων στη Στοκχόλμη της Σουηδίας.

Ζω στη Σουηδία εδώ και ενάμιση χρόνο. Ταξίδεψα ως εδώ μόνος μου, από το Αφγανιστάν. Επειδή είμαι ανήλικος, μου ανατέθηκε ένας «god man», όταν έφτασα στη Στοκχόλμη. Ο όρος στα σουηδικά σημαίνει «καλός άνδρας», αν και μπορεί να είναι οποιουδήποτε φύλου. Το άτομο αυτό είναι ουσιαστικά ο κηδεμόνας σου, το σημείο επαφής σου, ένας άνθρωπος που βοηθά έφηβους πρόσφυγες, όπως εγώ, να καταλάβουν τη σουηδική κοινωνία και να συνεννοηθούν με τις σουηδικές Αρχές.

Η δική μου god man είναι η Marina και με επισκέπτεται δύο φορές την εβδομάδα. Είναι 70 χρονών και μου φαίνεται ο πιο καλός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Οι άνθρωποι που εργάζονται ως κηδεμόνες συνήθως το κάνουν για δύο λόγους: είτε για τα λεφτά (η σουηδική κυβέρνηση ανταμείβει έναν god man με περίπου 1.200 ευρώ τον χρόνο) είτε επειδή πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες. Η Marina είναι από τα άτομα εκείνα που δεν την ενδιαφέρουν τα λεφτά.

Το να συναντάς άτομα που προσπαθούν τόσο, για να βοηθήσουν έναν άγνωστο σαν και εμένα, είναι μια τόσο ωραία εμπειρία. Δεν μπορώ να αναφέρω κάποιο συγκεκριμένο πράγμα που έχουν κάνει για μένα η Marina και ο σύζυγός της, αλλά όλο αυτό έχει περισσότερο να κάνει με το πόσο καλοί είναι απέναντί μου και το πόσο δείχνουν ότι χαίρονται που με βοηθάνε. Γι' αυτό και εγώ κάνω ό,τι μπορώ, για να τους δείχνω πόσο χαίρομαι που είναι στη ζωή μου. Η οικογένειά μου ζει στο Ιράν, οπότε η Marina και ο άνδρας της έχουν γίνει η οικογένειά μου στη Σουηδία.

Πρόσφατα, ήταν τα γενέθλια της Marina. Μου είπε ότι στους Σουηδούς δεν αρέσει να γιορτάζουν τα γενέθλιά τους, όταν μεγαλώνουν, οπότε εκείνη αποφάσισε να πάει διακοπές. Αλλά μιας και δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα μου επιτραπεί να μείνω στη Σουηδία (όταν γίνω 18 ίσως αναγκαστώ να φύγω), της είπα ότι ήταν σημαντικό για μένα να έχω την ευκαιρία να γιορτάσω τα γενέθλιά της. Η Marina αποφάσισε να κάνει μια εξαίρεση στον κανόνα και μου επέτρεψε να φτιάξω τη δεύτερη τούρτα που έχω φτιάξει ποτέ μου, για τα γενέθλιά της. Την έφτιαξα ως εξής:

Υλικά

• Μπανάνες
• Σάλτσα βανίλιας
• Σαντιγί
• Κατεψυγμένες φράουλες
• Βάση για κέικ
• Aμυγδαλόπαστα
• Βρώσιμα κραγιόνια

Όταν ζούσα στο Αφγανιστάν εργαζόμουν ως ράφτης και ονειρευόμουν να γίνω σχεδιαστής κάποια μέρα. Δύο από το πιο σημαντικά πράγματα στο να είναι κανείς ράφτης είναι η υπομονή και η ακρίβεια. Όταν φτιάχνεις ένα κέικ, και τα δύο βοηθούν.

Ξεκινάς φτιάχνοντας τη σαντιγί, για περίπου δέκα λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ζεσταίνουμε τις φράουλες σε έναν φούρνο μικροκυμάτων. Όταν η σαντιγί είναι ελαφριά και αεράτη, προσθέτουμε τη βανίλια, η οποία τη βοηθά να γίνει γλυκιά και κολλώδης.

Ψιλοκόβουμε τις μπανάνες και συνθλίβουμε τα κομμάτια με ένα πιρούνι. Το αποτέλεσμα ίσως να μην δείχνει πολύ ωραίο, αλλά, όταν προσθέσουμε τη σαντιγί και τη σάλτσα βανίλιας, θα έχει υπέροχη γεύση.

Τώρα πρέπει να μετατρέψουμε αυτόν τον χαμό σε κανονική τούρτα. Εγώ πήρα μια έτοιμη βάση για κέικ, αλλά εσείς αν θέλετε μπορείτε να τη φτιάξετε μόνοι σας. Είναι, όμως, μόλις η δεύτερη φορά που φτιάχνω τούρτα, οπότε δεν ήθελα να το ρισκάρω. Επιπλέον, δεν έχω φούρνο, τι να κάνουμε; Απλώνουμε με προσοχή την κρέμα βανίλιας επάνω στην κάτω στρώση του κέικ. Στη συνέχεια, προσθέτουμε τις μπανάνες πάνω από την κρέμα και ακουμπούμε τη δεύτερη στρώση της βάσης του κέικ από πάνω τους.

Ανακατεύουμε περισσότερη σάλτσα βανίλιας, μπανάνες και κρέμα, καθώς και τις φράουλες, σε ένα μείγμα και το απλώνουμε στο δεύτερο στρώμα της βάσης του κέικ. Όταν βάλετε και τη δεύτερη στρώση της βάσης, θα δείτε ότι ακόμη και αν δεν είναι πολύ ομοιόμορφη η γέμιση δεν πειράζει και πολύ. Είναι δύσκολο να μην χυθεί στο πλάι, αλλά με λίγη υπομονή μπορείτε να τη βάλετε μέσα και πάλι.

Το επόμενο βήμα, είναι το να βάλουμε κρέμα στο εξωτερικό του κέικ. Είναι σημαντικό να την προσθέσουμε ομοιόμορφα. Μου είχε μείνει λίγο από το μείγμα με τις φράουλες, οπότε το έβαλα κι αυτό. Σε αυτό το σημείο, ίσως να χρειαστείτε λίγη βοήθεια. Εγώ είχα έτοιμη αμυγδαλόπαστα από το σούπερ μάρκετ, αλλά, αν θέλετε, μπορείτε επίσης να το φτιάξετε μόνοι σας. Πρέπει να την τοποθετήσετε με προσοχή πάνω από το κέικ, επειδή, αν δεν το κάνετε σωστά, δεν θα μοιάζει με κέικ. Τόσο απλά. Εγώ ζήτησα τη βοήθεια του φίλου και μεταφραστή μου Arash.

Τώρα που βάλαμε και την αμυγδαλόπαστα στη θέση του, είναι η ώρα για τις τελευταίες πινελιές. Είχα πάρει μερικά λουλούδια από αμυγδαλόπαστα και τα τοποθέτησα στην κορυφή και τα πλάγια του κέικ. Τέλος, έγραψα στη Μαρίνα ένα βρώσιμο μήνυμα. Σκέφτηκα πολύ τι να γράψω και με ποια χρώματα, αλλά τελικά κατέληξα στο πράσινο και το κόκκινο και τις λέξεις «Χρόνια Πολλά, Μαρίνα, Είσαι η Καλύτερη», επειδή έτσι είναι. Η Marina είναι η καλύτερη.