FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Ο Όμηρος Πουλάκης δεν Είναι Πλέον το Αθώο Παιδί που Είχες δει στο "Hardcore" πριν από 10 Χρόνια

Φέτος, συμμετέχει στην Μεγάλη Χίμαιρα, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, στο Θέατρο Πορεία, αλλά και στο Loot, σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Ο Όμηρος Πουλάκης είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Φέτος, συμμετέχει στην παράσταση "Loot" -στο Θέατρο του Νέου Κόσμου- σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου, αλλά και την "Μεγάλη Χίμαιρα" -στο Θέατρο Πορεία- σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Αφόρμη για τη συνέντευξή μας, ωστόσο, στάθηκε η συμμετοχή του στις Νύχτες Πρεμιέρας και την μικρού μήκους ταινία "Tom" -του Θεοφύλακτου Αργυρού-, καθώς και στο "Elephant" του Βαγγέλη Ζούγλου. Τον Όμηρο τον πρωτοείδες -κατά πάσα πιθανότητα- στο "Hardcore" (μια ταινία βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Αλέκας Λάσκου-) του Ντένη Ηλιάδη, το 2004 - μια ταινία αρκετά τολμηρή, πυ όμως απέσπασε τότε πολύ καλές κριτικές. Στο "Hardcore", ο Όμηρος, ήταν μόλις 19 χρονών - ένας από τους λόγους που θυμάται και τα γυρίσματα τόσο γλυκά. Σε περίπτωση που δεν τον έχεις δει εκεί, τότε τον έχεις δει σίγουρα σε κάποιο παλιό επεισόδιο της 10ης Εντολής ή του 3ου Νόμου του Πάνου Κοκκινόπουλου, ίσως ακόμα και στην εκπληκτική ταινία του Γιώργου Σιούγα, "Γάλα" (2011) - ή και το "Tungsten" του Γιώργου Γεωργόπουλου, την ίδια χρονιά. Συναντηθήκαμε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, λίγο μετά την πρόβα που είχε (για το Loot), βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και ξεκινήσαμε.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

VICE: Πότε έδωσες εξετάσεις στην σχολή του Εθνικού και πόσο συνειδητή ήταν τότε αυτή σου η απόφασή;

Όμηρος Πουλάκης: Λοιπόν, εγώ εξετάσεις για το Εθνικό Θέατρο έδωσα τον Σεπτέμβριο του 2001. Τον Μάιο του ίδιου χρόνου είχα δώσει Πανελλήνιες για την Θεατρικών Σπουδών. 'Ηταν, λοιπόν, μια πολύ συνειδητή απόφαση - γιατί την απόφαση αυτή την είχα πάρει ήδη από το δημοτικό. Έλεγα "Θα γίνω ηθοποιός", "Θα γίνω ηθοποιός", ε, και αυτό το πράγμα δεν άλλαξε ποτέ.

Η πρώτη σου θεατρική εμπειρία μετά και την αποφοίτησή σου απ' την σχολή;

Η Ορέστεια, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη. Ήταν μια μαγική στιγμή, την είχα απολαύσει πάρα πόλυ. Ήταν και η πρώτη μου δουλειά μετά την σχολή.

Μια ελληνική ταινία (μιας και περιμένουμε αρκετές) που περιμένεις (εσύ) με αγωνία να δεις στις αίθουσες;

Θέλω να δω, οπωσδήποτε, τo Xenia - του Πάνου Κούτρα.

Λοιπόν, σε πρωτοείδαμε το 2004 στο "Hardcore" - του Ντένη Ηλιάδη. Από τότε βέβαια πάνε και δέκα χρόνια. Πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που δουλεύεις ή που αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα -σχετικά, πάντα, με το αντικείμενό σου- έκτοτε;

Αλλάζει ο τρόπος που σκεφτόμαστε, αλλά δεν αλλάζει και κάθε τρεις και λίγο και απόλυτα. Κάποια πράγματα είναι σταθερά, είναι αξιακά, απόλυτα και δεν αλλάζουν. Απλώς τότε ήμουν πιο αθώος -με τη θετική έννοια-, είχα λιγότερες εμπειρίες και είχα μια άγνοια κινδύνου. Άγχος υπήρχε και τότε και τώρα, βέβαια το άγχος είναι κάτι διακυμαινόμενο. Υπάρχουν περίοδοι που έχω άγχος, υπάρχουν περίοδοι που δεν έχω άγχος, υπάρχουν δουλειές που μου αφυπνίζουν -λόγω κάποιων παραμέτρων- το άγχος. Νομίζω ότι δεν υπάρχει μια απάντηση σ' αυτό, νομίζω ότι είμαστε συναισθηματικά όντα - και ό,τι πορευόμαστε αναλόγως.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μια έντονη ανάμνηση από τα γυρίσματα του "Hardcore";

Θυμάμαι κάναμε πολλή παρέα τότε με τα παιδιά (Γιάννη, Δανάη, Κατερίνα), αλλά και τον Ντένη. Ε, και θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα. Από τις πιο έντονες αναμνήσεις είναι αυτή του γυρίσματος μιας υποτιθέμενης φαντασίωσης της Κατερίνας όπου παριστάναμε τους πρωταγωνιστές του Beverly Hills και, τελοσπάντων, γελάσαμε πάρα πολύ. Ήταν μια πολύ όμορφη περίοδος, γενικά.

Μια παράσταση που -κατά κάποιον τρόπο- σε έχει "σημαδέψει" / σου άρεσε, τέλοσπάντων, πάρα πολύ;

Η παράσταση που μου έχει μείνει πραγματικά πολύ έντονα είναι Ο Γλάρος του Τσέχωφ με τον ουγγρικό θίασο Κρέτακορ. Είχαν έρθει στο Φεστιβάλ (Αθηνών), αν θυμάμαι καλά το 2009 και ήταν μια υπέροχη παράσταση, εντελώς αφαιρετική, βασισμένη στις ερμηνείες, μ' έναν τρόπο πολύ απόλυτο - ήταν εξαιρετική.

Μια (ή και δύο) ταινίες που σου αρέσουν πολύ;

Ταινίες που μου αρέσουν υπάρχουν πάρα πολλές, κάποιες όμως που μου έχουν μείνει -για να σου αναφέρω δύο, ενδεικτικά- είναι ο Πολίτης Κέην, του Orson Wells, μια ταινία που θεωρώ πολύ σημαντική, πυρηνικά πάνω στον κινηματογράφο και πάνω στην έννοια της υπόκρισης στο σινεμά - νομίζω πως αυτό που έχει καταφέρει αυτός ο άνθρωπος σε αυτήν την ταινία είναι σπουδαίο, τόσο σε επίπεδο αφήγησης, πλανοθεσίας και σκηνοθεσίας, όσο και σε επίπεδο υπόκρισης - και είναι και μια αγγλική ταινία, όχι και τόσο γνωστή-εντελώς διαφορετική, το Αναμείνατε στο ακουστικό σας (Denise Calls Up) του Hal Salwen. Πρόκειται για μια παρέα 30άρηδων-5άρηδων, την δεκαετία του '90, η οποία επικοινωνεί για κάποια περίοδο της ζωής τους μόνο μέσω τηλεφώνου. Τα φτιάχνουν και τα χαλάνε μέσα απ' το τηλεφώνο, όλο λένε πως θα βρεθούν και δεν βρίσκονται ποτέ, αυτή είναι η δεύτερη ταινία.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η σχέση σου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η άποψή σου πάνω σ' αυτά;

Εδώ και δύο χρόνια έχω Facebook και Twitter. Ακόμα το διερευνώ. Η γενιά μας μεγάλωσε με υπολογιστές (εγώ είχα, θυμάμαι, Spectrum, είχα 386, Pentium, Pentium 1, 2, 3), κάποια στιγμή όμως αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν πρέπει να σε βάλει η τεχνολογία στον ρυθμό της, αλλά να ελέγχεις εσύ τον ρυθμό της τεχνολογίας. Κι επειδή το ίντερνετ είναι ένα εργαλείο και τα εργαλεία έχουν δύο όψεις πάντα (μία θετική και μία αρνητική), αυτό που δεν ήθελα εγώ να πάθω είναι να χάσω τον προσωπικό μου μπούσουλα. Αυτό, αν θες, είναι μια πάγια αντίσταση μου στα πράγματα. Δεν θέλω να χάνω τον μπούσουλα. Ντάξει, τον χάνω, τον βρίσκω. Θα ήθελα να με διακρίνει μια σύνεση όμως, σε σχέση με αυτό - δεν ξέρω αν με διακρίνει, αλλά θα ήθελα. Ακόμα είμαι σ' ένα νηπιακό στάδιο σε σχέση με αυτό, τώρα αρχίζω να το ανακαλύπτω. Τον τρόπο επικοινωνίας κ.τ.λ.. Ούτε καμιά τρέλα έχω, ούτε όμως και καμιά απέχθεια.

Η ιστορία του "Tom" (του Θεοφύλακτου Αργυρού) νομίζω σχετίζεται κάπως και με την πορεία μας σαν κοινωνία / χώρα κ.τ.λ..  Με το πόσο αλαζόνες έχουμε υπάρξει. Τα λέω σωστά;

Οι αλληγορίες και το τι μπορεί να δει ο καθένας πίσω από την ταινία είναι του θεατή - και καλό είναι να μένει εκεί. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι είναι μόνο αυτό το πράγμα, αν και σίγουρα υπάρχουν και τέτοια στοιχεία. Oι λόγοι, τώρα, που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε είναι πάρα πολλοί - και αποκαλύπτουν, αν θες, και το πολυμορφικό της πολιτικής πραγματικότητας. Όταν κάποιοι άνθρωποι παραμένουν στην εξουσία για σαράντα χρόνια, δεν ξέρω, θεωρώ απίθανο το γεγονός να μην έχουν αναπτύξει αλαζονικά φαινόμενα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Θα μπορούσες να σε φανταστείς να κάνεις κάτι άλλο - και αν ναι, τι;

Αν μιλάμε για την φαντασίας ως αντίθετο της πραγματικότητας, θα ήθελα να ήμουν ζωγράφος.

Τι σου αρέσει να κάνεις όταν έχεις χρόνο;

Μου αρέσει να διαβάζω, μου αρέσει να παίζω σκάκι, μου αρέσει να παίζω μπιρίμπα και πόκερ.

Ο Όμηρος Πουλάκης (θα) συμμετέχει στην Μεγάλη Χίμαιρα, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, στο Θέατρο Πορεία από τέλη Νοέμβρη και στο Loot σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου από άρχες Δεκέμβρη -και κάθε Δευτέρα και Τρίτη-, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter Facebook και Instagram.