Oι φωτογραφίες είναι του συντάκτη.
Έπειτα από έναν εφιαλτικό χειμώνα σκληρού lockdown, θανάτων από τον κορονοϊό και απίστευτης ψυχολογικής πίεσης, όλοι ανυπομονούσαμε για ένα καλοκαίρι κοντά στην «κανονικότητα».Όλα κυλούσαν -σχεδόν- ομαλά όταν ξεκίνησαν οι εφιαλτικές φωτιές σε Βαρυμπόμπη και Εύβοια. Οι εικόνες προκάλεσαν πόνο, οργή και άγχος, ενώ η κατάσταση σε όλη την Αττική και στις περιοχές γύρω από τη Βόρεια Εύβοια ήταν αποπνικτική.Παράλληλα, ξεκίνησαν πυρκαγιές στην Ηλεία, ξυπνώντας μνήμες 2007 όταν έχασαν τη ζωή τους 63 άνθρωποι σε μια ανείπωτη καταστροφή. Αξίζει να αναφέρουμε ότι την ίδια χρονιά είχαμε πάλι φωτιές σε Αττική και Εύβοια, με το σύνολο των νεκρών σε όλη την Ελλάδα να φτάνει τους 84.Η καταγωγή μου είναι από τον Νομό Ηλείας και πιο συγκεκριμένα από ένα χωριό που σώθηκε την τελευταία στιγμή. Έτσι, γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει εκείνες τις μέρες.Φεύγοντας από την Αθήνα για τις απαραίτητες στιγμές χαλάρωσης, αποφάσισα να περάσω από τον δρόμο που οδηγεί στο χωριό μέσω Αρκαδίας. Μια υπέροχη διαδρομή που σε περνάει από μέρη όπως τα Λαγκάδια ορεινής Αρκαδίας, όπου συνήθως σταματάω για καφέ. Έτσι έκανα και φέτος.Αφήνοντας πίσω το γραφικό χωριό, το σκηνικό άρχισε να αλλάζει. Τα πρώτα μαυρισμένα δέντρα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Πλησιάζοντας στο χωριό Λειβαδάκι, η εικόνα ήταν σοκαριστική.Μια περίεργη αίσθηση θανάτου απλωνόταν μπροστά. Η καταστροφή, τρομερή. Και η εικόνα της ζωής που «συνεχίζεται» ανάμεσα στις στάχτες, καταθλιπτική. Επιχειρήσεις που σώθηκαν χάρη στις προσπάθειες των κατοίκων ανοίγουν κανονικά, σε μια περιοχή που θυμίζει πίστα video game όπου κρύβεται κάποιος κακός χαρακτήρας που πρέπει να νικήσεις.Ένα κρεοπωλείο περιμένει πελάτες, λίγο πιο πέρα μια γυναίκα βγάζει βόλτα τον σκύλο της στο καμένο δάσος. Άνθρωποι σαστισμένοι, ακόμα και σήμερα, προσπαθούν να συνηθίσουν το νέο τους περιβάλλον και τη μυρωδιά που παραμένει έντονη. Στο επόμενο χωριό ένα καμένο αγροτικό με μια μάνικα στην καρότσα έχει μείνει στην άκρη του βουνού, σαν άλλο μνημείο.Δίπλα του κάποιος έχει πετάξει κάποια παλιά έπιπλα, επειδή στην Ελλάδα -ακόμη και αφότου καούν ολόκληρα χωριά- αρνούμαστε να καταλάβουμε ότι τα σκουπίδια αποτελούν κίνδυνο για πρόκλησης πυρκαγιάς.Η μεγαλύτερη καταστροφή, πάντως, σημειώθηκε γύρω από το χωριό Λάλα Ηλείας, το οποίο βρίσκεται κοντά στην Αρχαία Ολυμπία. Τα μέτωπα εκεί ήταν πολύ πιο σοβαρά, φθάνοντας σε κοντινή απόσταση από το πανέμορφο δάσος της Φολόης, ένα πραγματικά σπάνιο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα φυσικό περιβάλλον 42.000 στρεμμάτων.Δυστυχώς το υπέροχο τοπίο της Νεμούτας δεν είχε την ίδια τύχη, με τις συνεχείς αναζωπυρώσεις να έχουν αφήσει πίσω τους στάχτες και αναμνήσεις. Στη γύρω περιοχή έχουν καεί αμέτρητες εκτάσεις. Σαν να αφέθηκαν στο έλεος της φωτιάς, κάτι που επιβεβαιώνουν αρκετοί ντόπιοι με τους οποίους μίλησα. Οι περισσότεροι αναφέρουν τα ίδια που ακούμε όλο αυτό το διάστημα. Δηλαδή, ότι υπήρχε εντολή μη κατάσβεσης και -μόνο- εκκένωσης των χωριών.Και αν αυτό που είδα στην ευρύτερη περιοχή με σόκαρε, δεν μπορώ ούτε να φανταστώ τι μπορεί να έχει συμβεί στην Εύβοια. Έχω γυρίσει στην Αθήνα την επόμενη μέρα από μια νέα φωτιά στην Κορυφή Ηλείας και ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτές τις εικόνες. Σκέφτομαι πόσο ανήμποροι είμαστε μπροστά στη φωτιά, ειδικά ως πολίτες ενός κράτους που δείχνει ανέτοιμο ακόμη και σε πολύ βασικά πράγματα.Η πιο τραγική συνειδητοποίηση που έκανα ήταν ότι μια μεγάλη μερίδα πολιτών έχει αποδεχθεί αυτή την ανικανότητα και την αναγάγει σε κανονικότητα. Έχει σταματήσει να διεκδικεί και αρκείται στο να θεωρεί τα φυσικά τοπία ως «δανεικά».Ο οπτιμιστής μέσα μου λέει ότι αυτό θα μπορούσε να αλλάξει αν αρχίσουμε να απαιτούμε μια κάποια σοβαρότητα από όλους τους πολιτικούς και τους υπεύθυνους στα σώματα ασφαλείας. Ωστόσο, ακόμη και αυτό το μέρος του εαυτού μου τονίζει πως έχουμε ήδη αργήσει να το κάνουμε και θα πρέπει να το επισπεύσουμε.Για να μη θρηνούμε κάθε χρόνο ανθρώπους, ζώα, δάση και να μη χάσουμε κι άλλο την όποια ποιότητα ζωής έχει απομείνει στη χώρα μας.Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τέσσερις Εθελοντές Αφηγούνται πώς Έζησαν τις Μέρες της Απόλυτης Καταστροφής των ΠυρκαγιώνΟ Παναγιώτης Ρουστέμης Αναζητά τα Όριά του στο Ράλι ΑκρόπολιςΈνα Οδοιπορικό στα Καταφύγια των Τζουμέρκων, Εκεί Όπου Κάθε Μέρα Είναι μια ΠεριπέτειαΑκολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Περισσότερα από το VICE