Το αγόρι μου στο Λύκειο, ο David και εγώ δοκιμάσαμε σχεδόν τα πάντα. Λιπαντικά, κόκκινο κρασί, αρωματικά στικ, χασίς, το Glory Box των Portishead κατ'επανάληψη, ασκήσεις αναπνοής, διέγερση κλειτορίδας, vicodin, κοίταγμα στα μάτια του άλλου και επαναλαμβάνοντας «Σ'αγαπώ, δεν πειράζει». Τίποτα δεν έπιασε. Είχα μια υγιή εφηβική λίμπιντο, που σημαίνει ότι ήμουν καυλομένη σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα , αλλά το σώμα μου αντιδρούσε στη διείσδυση όπως και μιας υπέργηρης γυναίκας. Θα ήμουν υγρή και αναστατωμένη και έτοιμη να κάνω σεξ, αλλά στη συνέχεια ο κόλπος μου κατέβαζε ρολά, αιφνιδιαστικά και χωρίς τύψεις. Εκτός από τη φύση της ήττας, το να μην μπορείς να συνουσιαστείς, ο σωματικός πόνος και η κόπωση ήταν εξίσου εξουθενωτικά. Το να προσπαθώ να κάνω σεξ ήταν σαν να διοχετευόταν καυτό οξύ μέσα στον κόλπο μου και αυτός να διαμαρτύρεται και να επιλέγει τη μοναξιά. Το πρόβλημα με έκανε να νιώθω μόνη, ανεπαρκής και λόγω έλλειψης καλύτερης λέξης, γαμημένη.

Σύντομα έμαθα γιατί θα είναι πάντα δύσκολο να κάνω σεξ: είχα κολεοσπασμό, μια ψυχοσωματική διαταραχή όπου οι μύες του πυελικού τοιχώματος ακούσια συσφίγγονται όταν επιχειρείται διείσδυση. Τα συμπτώματα τόσο του κολεοσπασμού όσο και της στυτικής δυσλειτουργίας έχουν καταγραφεί εδώ και αιώνες. Οι άνδρες παίρνουν ένα χάπι για να σηκώσουν το ηθικό τους εδώ και χρόνια, αλλά οι μόνες δύο υπάρχουσες επιλογές για τον κολεοσπασμό είναι η θεραπεία και οι διαστολείς, εκ των οποίων και τα δυο είναι υποκειμενικές θεραπείες χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το πότε η διείσδυση θα είναι δυνατή. Το να πεις σε κάποιον ότι έχεις αυτό το πρόβλημα δεν το λες και το καλύτερο για να σπάσει ο πάγος στο πρώτο ραντεβού και το αφροδισιογενές όνομά του δεν βοηθάει επίσης.

Η ιδέα οποιουδήποτε ξένου αντικειμένου μέσα μου προκαλεί ακούσιους σπασμούς. Προσπάθησα να βάλω το πρώτο μου ταμπόν όταν ήμουν 15 ετών και πήρε 45 λεπτά, δύο φίλες και μια υστερική κρίση πανικού μέχρι η φίλη μου η Erica να καταφέρει να μου το βγάλει ενώ ήμουν ξαπλωμένη στο δάπεδο του μπάνιου της.

«Μόλις που είχε μπει μέσα της και ήταν στο πάτωμα και ούρλιαζε!» έλεγε η Erica γελώντας καθώς διηγιόταν την ιστορία στις φίλες μας και σε αγνώστους τα επόμενα χρόνια. Παρόλο που το ζήτημα αποτελούσε πρόκληση για ανεπιθύμητους αγνώστους να εξετάσουν τον κόλπο μου, εκείνη ήταν ο άνθρωπος που τράβηξε ένα γιγαντιαίο κομμάτι ματωμένου βαμβακιού από μέσα μου. Σε μια «εξισορρόπηση του σύμπαντος», υποθέτω ότι είμαστε πάτσι.

Παρόλο που η διαταραχή δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένη, στην πραγματικότητα είναι μια από τις πιο συχνές σεξουαλικές δυσλειτουργίες στις γυναίκες. Οι γιατροί εκτιμούν ότι περίπου 2 στις 1.000 γυναίκες θα βιώσουν κολεοσπασμό, αλλά αφού οι περισσότερες γυναίκες ντρέπονται για την εκ γενετής ενσωματωμένη ζώνη αγνότητας τους, φοβούνται να ζητήσουν βοήθεια. Μερικές γυναίκες μάλιστα δεν αποκτούν εμπειρία διεισδυτικού σεξ ποτέ λόγω συναισθημάτων σεξουαλικής ανικανότητας. Για μερικά χρόνια, πίστευα ότι θα ήμουν μία από αυτές.

Έχω καταπιέσει τις περισσότερες αποτυχημένες προσπάθειές μου, αλλά μία από τις πλέον έντονες αναμνήσεις που δεν φαίνεται να μπορώ να θάψω συνέβη την παραμονή των 18ων γενεθλίων μου. Ο David κι εγώ πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο της Disneyland και εκείνη την μιάμιση ώρα δοκιμάσαμε δέκα διαφορετικές θέσεις, βίωσα δυο κρίσεις πανικού και βάλαμε ένα σακουλάκι παγάκια στον μικρό λοκατζή μου, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Το επόμενο πρωί μου έδωσαν μια καρφίτσα που έγραφε «Έχω γενέθλια!», που ενέπνευσε πολλούς χαρακτήρες του Disney να μου πουν αμέτρητα χρόνια πολλά.

Είχα προειδοποιητικά σημάδια σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου, πριν να συνειδητοποιήσω την αδυναμία μου να «το κάνω». Για παράδειγμα, ποτέ δεν έπαιζα με τα δάχτυλά μου. Ακόμα δεν το κάνω. Πάντα πονούσε όταν το επιχειρούσα αλλά το αποσιώπησα ως κάτι «το οποίο δεν μου άρεσε». Ωστόσο, ικανοποιούσα σεξουαλικά τον εαυτό μου με άλλους τρόπους. Όταν ήμουν 8 ετών τυχαία ανακάλυψα την ικανοποίηση του τριψίματος και του χωσίματος της κουβέρτας ανάμεσα στα πόδια μου. Ήμουν μάλιστα τόσο εκστασιασμένη με τη νέα ανακάλυψή μου που κάλεσα όλες τις φίλες μου και τους δίδαξα το νέο κόλπο μου. Ναι, ήμουν «αυτό το κορίτσι» στο πάρτι της κόρης σου όταν πηγαίναμε Δ΄Τάξη και για τις ενδιαφερόμενες μητέρες του Sherman Oaks στην Καλιφόρνια, λυπάμαι.

Η μόνη πληροφόρηση που είχα για τον κολεοσπασμό τότε που τη χρειαζόμουν προήλθε από τη θεραπεύτριά μου, το WebMD, τη Wikipedia, το Yahoo Answers και όλως παραδόξως από τη μητέρα μου. Ο κολεοσπασμός δεν είναι γενετικός, αλλά και η μαμά μου τον είχε βιώσει. Το πρόβλημα ήταν τόσο ελάχιστα ερευνημένο που οι γιατροί της αποσβολώθηκαν και ήταν ανέτοιμοι για να βρουν λύση. Σκέφτηκαν ότι το καλύτερο που είχαν να κάνουν ήταν να της κάνουν γενική αναισθησία και να της βάλουν ένα προσομοίωμα πέους στον κόλπο της. Όταν μου είπε την ιστορία, ο κόλπος μου έκλεισε σαν σταφίδα, όχι μόνο γιατί μόλις είχα ακούσει τη μητέρα μου να περιγράφει πώς «διείσδυσαν» σε εκείνη αλλά και επειδή με έκανε να σκεφτώ ότι ίσως και μένα μια μέρα ο γυναικολόγος μου με ναρκώσει και γίνει ότι γίνει για να ξεχαρμανιάσω. Αλλά η μητέρα μου ζούσε τη δεκαετία του '80 στην Αυστραλία όπου τα πράγματα ήταν διαφορετικά τότε.

«Αλλά πώς το ξεπέρασες;» ρωτούσα συνεχώς τη μητέρα μου, ελπίζοντας να πάρω μια διαφορετική απάντηση. Κάτι που συμπεριελάμβανε συγκεκριμένα βήματα και όχι ένα εξωπραγματικό πέος.

«Δεν ξέρω… απλά συνέβη».

Όπως έγινε και στην περίπτωση της μητέρας μου, έτσι κι εγώ δεν είμαι σίγουρη πώς το ξεπέρασα. Ο David και εγώ χωρίσαμε, και ο εφηβικός έρωτάς μας δεν ολοκληρώθηκε. Ήμουν 18 και υποτίθεται ότι θα έπρεπε να ζήσω τη ζωή μου χωρίς σεξ; Χωρίς να κατανοήσω τι σημαίνει το «συνδέομαι» και χωρίς να αποκτήσω δικά μου παιδιά. Θεωρούσα τον εαυτό μου κατά κάποιο τρόπο αντιπαθητικό και μη ικανό να βγει ραντεβού. Ωστόσο χρειάστηκε ένα σκατένιο σχόλιο από ένα σκατένιο αγόρι για να με βοηθήσει να σπάσω τους τοίχους του κόλπου μου και να υποτάξω το κτήνος.

Ο Sean ήταν ο προϊστάμενός μου στη δουλειά. Ήταν 22 με ένα τατουάζ Bright Eyes και μια ετερόκλητη ιστορία. Ήμουν 18 ετών με ringtone το Pavement και άδεια μαύρη βίβλο. Γνώριζε για το πρόβλημά μου, αλλά οι περισσότεροι άνδρες στους οποίους το είχα πει υπέθεταν ότι έλεγα ψέματα ή το έπαιρναν ως ύψιστη πρόκληση. Σε αυτή τη φάση δεν ενδιαφερόμουν για σεξ. Δεν μπορούσα να ενδιαφέρομαι για σεξ. Η παρθενία δεν ήταν κάτι ιερό για μένα. Αντιθέτως ήταν το μεγαλύτερο βάρος μου.

Παρόλο που επανειλημμένως μου είπε ότι δεν τον ένοιαζε που δεν μπορούσαμε να κάνουμε σεξ όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε ραντεβού, εκνευριζόταν όλο και περισσότερο όσο ο καιρός περνούσε. «Δεν πάμε στο γυμνάσιο και κρυβόμαστε πίσω από τις κερκίδες» είπε με περιφρόνηση μια φορά και αφού του τον έπαιξα. Έφυγε. Έκλαψα. Ο David ήταν ένα νεαρό αγόρι όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε και πάντα έδειχνε κατανόηση και ήταν υπομονετικός, αλλά ο Sean ήταν μεγαλύτερος, πιο έμπειρος και πικρόχολος.

Την επόμενη μέρα ήταν το Εβραϊκό Πάσχα. Πιθανώς μία από τις λιγότερο σεξουαλικά προκλητικές διακοπές, αλλά μετά το Σεδέρ με την οικογένειά μου, ο Sean νωχελικά ρώτησε εάν ήθελα «να το κάνω». Σήκωσα τη φούστα μου και κράτησα την μπλούζα μου, σκεφτόμενη ότι θα μπορούσα να το βάλω στα πόδια μετά από ακόμα μια αποτυχημένη προσπάθεια, αλλά συνέβη. Συνέβη πραγματικά. Και δεν ήταν όπως το οραματίστηκα: στις 19:00 με την οικογένειά μου στο διπλανό δωμάτιο και το τραγούδι Bulls on Parade (δική του επιλογή) να παίζει δυνατά, αφού είχαμε φάει βραστά αυγά με σος horseradish, αλλά σήμαινε τα πάντα για μένα. Δεν είχε να κάνει με αυτόν ή τη στιγμή ή το γεγονός ότι έχασα την παρθενιά μου ενώ άκουγα Rage Against the Machine. Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το ότι επιτέλους ένιωσα σεξουαλικά επαρκής - όχι για κάποιον άλλον αλλά για τον εαυτό μου.

Ακόμα αντιμετωπίζει μια κάποια δυσκολία αναλόγως με την περίσταση αλλά τον περισσότερο καιρό το πράγμα πάει καλά. Ακόμα και μέσα στη δίνη της ίδιας της πράξης, το σεξ μπορεί να είναι επώδυνο και άβολο ανεξάρτητα από το πόσο πολύ λιπαντικό και προκαταρκτικά εμπλέκονται.

Παρόλο που η μαμά μου συναισθηματικά με υποστήριξε όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχει ένα όριο στο πόσα παράπονα μπορεί μια έφηβη κόρη να πει στη μάνα της για το ότι δεν μπορεί να γαμηθεί. Εάν ο κολεοσπασμός ήταν κάτι που συζητούνταν δημοσίως, χωρίς το φόβο της ντροπής ή της κριτικής, θα ένιωθα λιγότερο ως ανώμαλο είδος γυναίκας και ως βάρος για μια φίλη. Θα ένιωθα πιο ασφαλής μέσα στην ίδια την αναπηρία μου. Καμία γυναίκα, σε οποιαδήποτε ηλικία δεν θα έπρεπε να φοβάται τον κόλπο της.

* Τα ονόματα σε αυτό το θέμα είναι αλλαγμένα.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.