Η Lunar Έκανε Salto Mortale από την Πυγμαχία στη Ραπ Μουσική

Όλη της η ζωή είναι ένα ζευγάρι μπαντάζ, αν ακούσεις το "White Lies". Για την ακρίβεια, είναι το 1/4 της ζωής της. «Η πυγμαχία είναι ένας μεγάλος τομέας της ζωής μου. Μην κοιτάς τώρα που ανάβω τσιγάρο. 

»Ξεκίνησα πυγμαχία στην 3η Γυμνασίου, έκανα ενάμιση-δυο χρόνια πρωταθλητισμό. Μετά ήρθαν οι καραντίνες, ήθελα να ζήσω λίγο και την εφηβεία μου και πλέον κάνω personal προπονήσεις. Θα μου άρεσε να διδάξω κάποια στιγμή, ίσως», λέει η Lunar. 

Δεν είναι πυγμάχος - βασικά είναι, απλώς δεν τη γνώρισα μέσω της πυγμαχίας. «Έχω πάρει ένα πρωτάθλημα στα 16-17 και έχω παίξει συνολικά πέντε επίσημους αγώνες. Σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Σπάρτη. Σε όποια πόλη εκτός Αθήνας έπαιξα, είχα αντίπαλο κάποια ντόπια αθλήτρια. Όταν έπαιξα στην έδρα μου, όμως, ήταν η πρώτη φορά που είχα την επιλογή να διαλέξω χρώμα στολής και τραγούδι εισόδου στο ρινγκ. Διάλεξα το "Βράχος" του Anser. Είναι το αγαπημένο μου κομμάτι από τον δίσκο "Άδυτο" και το έχω συνδυάσει με ταξίδια με την ομάδα. Βοήθησε φουλ το κομμάτι στον αγώνα. Μάλιστα, έπαιζα με αντίπαλο μια κοπέλα από τη Σπάρτη και ο Anser είναι από τη Σπάρτη. Plot twist», λέει γελώντας.

«Θα ήθελα να έχω ακολουθήσει το μποξ επαγγελματικά. Επίσης, πεθαίνω για τα staredown κι όλα αυτά τα λίγο καγκούρικα, τύπου να παίζει κομμάτι κι εγώ να μπαίνω στο ρινγκ. Θα έπαιζε "Zulu" από Dani Gambino φουλ. Άσ' το! Το 'χα πάρει πολύ σοβαρά: διατροφές, αγώνες, τα πάντα όλα. Απλώς, τώρα κατάλαβα ότι πέρα από τον αθλητικό τομέα έχω και μια καλλιτεχνική φλέβα. Κι ο πρωταθλητισμός θέλει θυσίες. Δεν ήθελα να είμαι σε δίλημμα: στούντιο ή προπόνηση».

Τη Lunar τη γνώρισα μουσικά, μέσα από το Dozen Sessions στο YouTube. Και μου συστήθηκε καλύτερα μέσα από το EP της "Salto Mortale". Τα περισσότερα "play", βέβαια, νομίζω τα έχω δώσει στο single "Viitorul / Delirium", εκεί όπου θα βρεις και τον -δυστυχώς επίκαιρο- στίχο «Έλληνας είσαι ή Ρομά, μάλλον για τους μπάτσους έχει διαφορά».

«Το ότι έγραψα κάποια drill κομμάτια δεν με κάνει drill-ού. Και η μισή Ελλάδα που κάνει drill δεν είναι driller. Bitch please! Πάντως εμένα μου αρέσει που υπάρχουν άτομα που θα μου πουν "δεν ακούω drill, αλλά ακούω εσένα".

»Στο Dozen, που ανέφερες, έπαιζε φουλ άγχος. Το άγχος είναι φίλος μας! Πριν ξεκινήσουμε το session ήμουν "μαγκωμένη". Αν με ρωτάς, προφανώς, τώρα θα ήταν διαφορετικό. Θα είχα μεγαλύτερη άνεση, θα άλλαζα τη σειρά των tracks, ίσως κάποια κομμάτια δεν θα τα έλεγα. Ευχαριστώ, πάντως, τα παιδιά που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία».

Η πρώτη της επαφή με booth ηχογράφησης, σε στούντιο, ήταν στη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας. Επίσης, το πρώτο κομμάτι που ηχογράφησε ποτέ είναι το "Mindset". Το «Άλλη μια Νύχτα» και το «Φορμόλη», προηγουμένως, είχαν ηχογραφηθεί σε home studio. «Άργησα ίσως να πάω σε στούντιο. Ξέρεις, επειδή ντρεπόμουν, δεν το εξωτερίκευα. Δεν το περηφανευόμουν. Τα δικά μου άτομα ωστόσο, οι Χολαργιώτες, ήξεραν ότι ασχολούμαι. Στη δεύτερη καραντίνα κάναμε μικρά event εδώ στην περιοχή, με open mic. Τύπου πάρτι, όπου έχωνε όποιος/α ήθελε. Δίνω μεγάλο respect σε αυτά τα άτομα, διότι με "πρίζωσαν". Και με άκουσαν περισσότεροι άνθρωποι έτσι, πέρα από τους φίλους μου. Τα παιδιά από αυτά τα event με σύστησαν και στο στούντιο που πηγαίνω ακόμα, στην Καλλιθέα, στον ΝΤΣ. Μου αρέσει όλη η διαδικασία στο στούντιο - πόσο μάλλον με τον συγκεκριμένο άνθρωπο.

»Τώρα θέλω να αρχίσω να γράφω κιόλας τους στίχους μου στο στούντιο. Ξέρεις, να ακούω το beat και να γράφω επί τόπου. Συνήθως, όμως, μου βγαίνει να γράφω καλύτερα μόνη μου, να έχω τον χρόνο μου, να το δουλεύω. Στο συγκεκριμένο στούντιο μου αρέσει πολύ που δεν υπάρχει παραθυράκι ή τζάμι για να βλέπεις από την άλλη μεριά, στην κονσόλα. Είμαι ξεκάθαρα μόνη μου. Οπότε χορεύω, γελάω, περνάω πάρα πολύ καλά. Αν και το intro από το EP μου το έκανα σε ένα δεύτερο "baby booth" που υπάρχει εκεί και ο Κώστας ήταν ακριβώς δίπλα. Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα ενώ ηχογραφούσα και ήταν κάπως άβολο, αλλά βγήκε τέρμα smooth και πήγε καλά», θυμάται η Lunar από την ηχογράφηση του EP "Salto Mortale" που κυκλοφόρησε στο Spotify, τον Οκτώβριο του 2022. Στο "Salto Mortale" θα ακούσεις beats από JayStoupas, Critical, Electabaz και Froggo. Η ηχογράφηση, το mix και το master έγιναν από τον ΝΤΣ.

«Το κομμάτι "Prove I'm Wrong" το είχα ήδη από το Dozen Sessions. Έπειτα ήρθε το καλοκαίρι και σκέφτηκα ότι αφού θα περάσω αυτό το διάστημα στην Αθήνα, επειδή δούλευα, ας προσπαθήσω να βγάλω αυτό το στρες και τα συναισθήματα της καλοκαιρινής Αθήνας, σε συνδυασμό με δουλειά, σε ένα EP. Δεν είχα ιδέα τι θα βγει. Τα είχα κρατήσει αυτά τα κομμάτια λοιπόν και γράφτηκαν όλα σχεδόν με τη σειρά που είναι στο EP. Ψυχαναγκασμοί!

»Επίσης, για μένα, κάποια κομμάτια ήταν πιο συναισθηματικά δύσκολα να τα βγάλω προς τα έξω. Για παράδειγμα, στο intro νιώθω ότι πάλεψα κάπως μέσα μου, εσωτερικά, ώστε να ακούσει το κοινό αυτά τα πράγματα. Έβγαλα μια άλλη Έφη προς τα έξω. Έτσι το ένιωσα, σαν ρίσκο».

Πέρα από το "Prove I'm Wrong", που ανέφερε προηγουμένως, η Lunar έχει πατήσει ακόμη ένα beat του Electabaz. Το " Viitorul / Delirium". «Θυμάμαι να βλέπω ένα Instagram story που είχε ανεβάσει με το συγκεκριμένο beat. Με το που άκουσα το ανατολίτικο στοιχείο, του στέλνω "Το θέλω, το χρειάζομαι!". Έπειτα μίλησε με τον Ganshot, που το έχουν φτιάξει μαζί κι έτσι το έγραψα. Fun fact: Στο κομμάτι, που χωρίζεται σε δύο μέρη, πρώτα έγραψα το δεύτερο part».

Η Lunar λέει ότι ένιωσε να έχει απήχηση όταν ξεκίνησε να το πιστεύει κι η ίδια παραπάνω. «Όταν άρχισα να το τρέχω περισσότερο», λέει. «Κι όταν έκανα τα πρώτα live, όταν ξεκίνησα να πηγαίνω στούντιο... Ακόμα, βέβαια, θα ανεβάσω π.χ. ένα story για να πω ότι έρχεται το τάδε κομμάτι και μετά σκέφτομαι "Ποια νομίζεις πως είσαι;". Αλλά αν δεν προωθήσεις η ίδια τη δουλειά ή τη φάση σου, δεν θα το κάνει κανένας άλλος», σημειώνει.

Έχει προλάβει να κάνει live σε Αθήνα, Τρίκαλα και Κρήτη. «Ερωτεύσιμες και οι δύο περιοχές που πήγα εκτός Αθήνας. Πέρασα απίστευτα. Για να είμαι ειλικρινής, ίσως πέρασα λίγο καλύτερα στα Τρίκαλα. Διότι τα παιδιά που κάναμε μαζί το live, οι Κάπα Ξήγα, ήταν πιο φιλόξενοι πεθαίνεις. Ένιωσα οικογενειακό κλίμα. 

»Σε ό,τι αφορά την Αθήνα, δεν γίνεται να μη σου μιλήσω για το live στο Gagarin. Το live που άνοιξα για τον Εθισμό. Είναι τρομερό το πώς έγινε.

»Γενικά, όταν έβγαλε τον δίσκο του ο Εθισμός (παρεμπιπτόντως, στους Top 5 αγαπημένους μου δίσκους) τον άκουγα και ένιωθα ταύτιση, γούσταρα πολύ τις παραγωγές, μου άρεσε! Κι έλεγα ότι η παρουσίαση δίσκου του θα είναι το πρώτο live που θα πάω μετά τις καραντίνες. Και μόνη μου θα πήγαινα!

»Βγαίνει, λοιπόν, η ανακοίνωση του live και μέσα σε δευτερόλεπτα γίνεται sold out. Ήμουν έτοιμη να κλάψω που δεν θα πήγαινα. Ήθελα να ακούσω αυτόν τον δίσκο ζωντανά. Και λέω, δε γαμιέται, salto mortale: Θα του στείλω του ίδιου - χωρίς να τον γνωρίζω. Καθόλου. Του στέλνω "Καλησπέρα, ελπίζω να είσαι καλά. Πού σκατά μπορώ να βρω εισιτήριο για το live;". Και παίρνω απάντηση "Καλησπέρα. Σκεφτόμουν να μου άνοιγες το δεύτερο live που θα κάνω 1η Μαΐου και είμαστε πάτσι". Δεν καταλαβαίνεις πώς ένιωσα. Η πρώτη αντίδραση ήταν "Τιιιιι;". Φώναξα τον αδερφό μου, άρχιζα να κλαίω από χαρά - γελούσα κι έκλαιγα μαζί. 

»Η απάντησή μου ήταν "Μισό λεπτό να σταματήσω να κλαίω... ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ". Άσ' το. Εμπειριάρα. Μεγάλο ευχαριστώ που έπαιξα στο Gagarin. Πήγαινα ως ακροάτρια ως τότε, από κάτω, και σκεφτόμουν "μακάρι να παίξω σε μια μεγάλη σκηνή". Δεν με άγχωσε ο κόσμος. Όλο το άγχος το έζησα στο soundcheck. Συμπιέστηκε όλο το άγχος στα πόδια μου. Την άλλη μέρα ξύπνησα πιασμένη», θυμάται η Lunar. «Οι μακρινοί μου στόχοι για το 2022 ήταν να παίξω σε μεγάλη σκηνή και να κάνω βίντεο-κλιπ. Έγιναν και τα δύο. Ακραίο, 19 χρονών να παίξω στο Gagarin. Για μένα αυτά είναι τα big steps, σταδιακά».

Η Έφη δεν θα πιέσει τον εαυτό της να γράψει, επειδή πρέπει να βγάλει κομμάτι. «­Θέλω να βγαίνει πηγαία. Για παράδειγμα, το EP μου ήθελα να το βγάλω πιο νωρίς, αλλά δεν το βιάστηκα εν τέλει. Προτίμησα να βγει σωστά. Ήθελα, δηλαδή, να βγει τον Σεπτέμβρη και βγήκε Οκτώβρη. Μικρή διαφορά». Επίσης, αν και το ραπ πολλοί λένε πως είναι εγωιστικό «σπορ» εκείνη δεν το βλέπει ανταγωνιστικά. «Κάνω το κομμάτι μου. Σέβομαι τους ανθρώπους που είμαστε στον ίδιο χώρο. Όλοι προσπαθούμε για κάτι. Ο κόσμος λέει "Όλοι κάνουν ραπ τώρα". Μπράβο τους που κάνουν. Είναι πολύ καλό να εξωτερικεύεις αυτό που νιώθεις στο χαρτί. Αν και θεωρώ ότι είναι πολύ fast food αυτό που συμβαίνει και δεν θέλω να το βλέπω έτσι. Αν είναι να πετύχεις, χρειάζονται κάποια χρόνια για να μείνεις και να σε θυμάται ο κόσμος. Τα παραδείγματα τέτοιων καλλιτεχνών γύρω μας είναι πολλά». 

Το ότι δουλεύει παράλληλα, την «κόβει» λίγο. Αλλά δεν το κάνει απλά για το μεροκάματο, όπως τονίζει. «Αγαπάω και τη δουλειά μου. Μου αρέσει που είμαι barista. Μου αρέσει η ιστορία του καφέ, μου αρέσει να σου φτιάχνω καφέ. Διαβάζω σχετικά με το αντικείμενό μου. Βέβαια είναι κουραστικό και χρονοβόρο, όπως όλοι οι κλάδοι της εστίασης».

Εκτός από το να δουλεύει, όμως, για την Έφη παίζει σημαντικό ρόλο η διασκέδαση. «Πολύς κόσμος με βλέπει με τα North Face, τα Columbia, το καπέλο και νομίζουν ότι είμαι μόνο αυτό. Όχι. Στο σπίτι μου θα ακούσω blues, jazz και έξω από το σπίτι μου θα πάω σε techno πάρτι. Πρόσφατα είχα πάει να ακούσω τους KAS:ST που είχαν έρθει στην Αθήνα. Μου αρέσει όλο το φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής. Χορεύω ασταμάτητα, μέχρι το πρωί και χωρίς καμία ναρκωτική ουσία. Να σημειωθεί αυτό», σημειώνει.

Το γεγονός ότι κυκλοφόρησε το EP "Salto Mortale", αποτελεί προπομπό για ένα LP; «Ναι σίγουρα, αλλά θέλω να βγει 100% σωστά. Για παράδειγμα, το EP για μένα ήταν 11/10! Το LP είναι μια ακόμη πιο ολοκληρωμένη δουλειά και θα ήθελα ιδανικά να το επιμεληθεί ένας παραγωγός, όλο. Μου αρέσουν τέτοιου τύπου δίσκοι, βλέπε το άλμπουμ του Novel».

H Lunar λέει ότι αν γνώριζε να φτιάχνει παραγωγές μπορεί να μην έκανε ραπ. «Αν είχα μουσικές γνώσεις θα ήθελα να κάνω "παπάδες". Ίσως και μπάντα». Αλλά από πολύ μικρή έγραφε «ψιλο-ποιήματα με ομοικαταληξία», όπως τα χαρακτηρίζει. Δεν άκουγε ακόμα ραπ, αλλά μέταλ. «Έχω δύο ξαδέρφια μεταλάδες - ο ένας έπαιζε σε μπάντα κιόλας. Θυμάμαι να κοπανιόμαστε στο δωμάτιο με Cannibal Corpse και να σπάω τον σβέρκο μου. Καμία σχέση με ό,τι ακούω τώρα».

«Ήμουν από τα παιδάκια που, επειδή δεν μιλούσα πολύ προς τα έξω, τα έβγαζα στο χαρτί. Κάπως έτσι ήρθε στη ζωή μου το ραπ. Και τα πρώτα μου ακούσματα ήταν από την Ελλάδα. Κι επειδή ήταν πολύ deep αυτά που έγραφα, άκουγα κιόλας αντίστοιχα πράγματα - τύπου Σκιάχτρο, Άτοπο, Παλάτια Πέφτουν. Θεωρώ ότι είναι διαφορετική φάση από τους "main" ράπερ. Ακόμα θα ακούσω, αλλά όχι με την ίδια συχνότητα και τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο οι επιρροές μου ήταν ξεκάθαρα αυτές».

Επιστρέφοντας στο "Salto Mortale", πιάνουμε κουβέντα για το artwork. «Αυτό κι αν πέτυχε! Ήθελα η φωτογραφία στο εξώφυλλο να βγάζει αυτό το πιο dark ύφος. Αν παρατηρήσεις, το μισό πρόσωπο είναι ξεθωριασμένο. Είχα δει κάποτε μια σειρά, που στο τέλος έκλεινε λέγοντας ότι οι άνθρωποι ξεθωριάζουν πεθαίνοντας. Θα μείνει στο μυαλό σου ο εκάστοτε άνθρωπος που φεύγει, αλλά ξεθωριάζει όσο περνούν τα χρόνια. Και σε δύο κομμάτια από το EP αναφέρομαι στον θάνατο, στο πένθος κι επίσης ο τίτλος του EP συνδέεται με τον θάνατο. Οπότε, μόλις είδα το τελικό artwork, λέω "meant to be"! Kάπως έτσι έγινε». Η φωτογραφία του εξωφύλλου «ανήκει» στην Dafni Drake και τα γραφιστικά και το edit έγιναν από τον Tsomh$.

«Ο θάνατος και ο χρόνος με απασχολούν πάρα πολύ. Πιο μικρή έλεγα ότι δεν φοβάμαι να πεθάνω, ότι έχω αποδεχτεί τον θάνατο. Τώρα σκέφτομαι ότι, μαλάκα, θα πεθάνουμε όλοι! Με έχει πιάσει μια κρίση, τύπου να μην πάθω κάτι. Και γενικά με απασχολούν κοινωνικά ζητήματα, στεναχωριέμαι, απογοητεύομαι, αλλά δουλεύω με τον εαυτό μου και προσπαθώ να τα ξεπερνάω. Τα κρατάω όμως βαθιά μέσα μου, για παράδειγμα μια άσχημη είδηση. Και κάποια στιγμή που θα βγει ξανά στην επιφάνεια, θα γράψω κάτι σχετικά. Όλα είναι ραπ. Αυτή η φράση μου έχει μείνει μετά το live στα Τρίκαλα, που μου την είπαν οι Κάπα Ξήγα. Όλα είναι επιρροές. Τα πάντα μπορούν να γίνουν στίχοι. Την έχω κρατήσει αυτή την ατάκα. Με ξεκλείδωσε. Και ο καφές που πίνουμε αυτήν τη στιγμή μπορεί μελλοντικά να είναι ένας στίχος μου. Είναι μια κατάσταση που έχω ζήσει».

Λίγο πριν την αποχαιρετήσω, τη ρωτώ αν υπάρχουν πράγματα από την πυγμαχία που έχει δανειστεί στη μουσική της. «Στο booth, ας πούμε, είμαι μόνη. Όπως και πάνω στο ρινγκ. Έχω σκεφτεί ότι κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω έναν δίσκο μόνο για την πυγμαχία και το πώς το μποξ συνδέεται με τη ζωή. Και τα κομμάτια να είναι τύπου: το pre match, οι τρεις γύροι του αγώνα και το post match. Και ενδιάμεσα στους γύρους να υπάρχει επίσης κάτι. Γενικά να αντικατοπτρίζει όλα τα συναισθήματα πριν, κατά τη διάρκεια του αγώνα και μετά. Το άγχος, την ένταση, όλα αυτά. Είχα μιλήσει και μ' έναν παραγωγό για αυτή την ιδέα. Θα δούμε. Από ιδέες άλλο τίποτα!».

Τέλος, αντί υστερόγραφου, η Lunar θέλει να σου πει ότι δεν υπάρχει ανδρικό και γυναικείο ραπ. «Κάνοντας αυτόν τον διαχωρισμό, κάνεις κακό σε εμάς. Δεν είναι κάτι "ουάου" μια γυναίκα να ραπάρει. Επίσης, για το γεγονός ότι εγώ ντρεπόμουν να εκφραστώ ή να το πω προς τα έξω, φταίει ότι ο χώρος ήταν ανδροκρατούμενος. Οκ, δεν το έχω νιώσει έντονα αλλά σίγουρα το σκεφτόμουν πριν push-άρω τη φάση μου. Θυμάμαι, για παράδειγμα, ένα σχόλιο κάτω από ένα βίντεό μου το YouTube που έλεγε "αν θέλετε να λέγεστε γυναίκες MCs, καλύτερα να πιάσετε βιβλία μαγειρικής". Σε αυτόν τον άνθρωπο δεν ξέρω τι αξίζει. Τους πατάμε και με τα 12ποντα και με τα Tn, τα Airmax, με φούστα ή χωρίς».

Περισσότερα από το VICE

Οι Fans του Kanye West Μιλούν για τα Tατουάζ τους και Δεν τον Υπερασπίζονται

Η Μαριάννα Κάνει Podcast για Εγκλήματα που Δεν Υπάρχουν στο Διαδίκτυο

«Τα Χρόνια στις Πιάτσες Ήμουν σε Νo Man's Land» - Γιατί Πεθαίνουν Τόσοι Χρήστες Ναρκωτικών στην Ελλάδα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.