FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Γυμνάστηκα Μετά από 20 Χρόνια και Ήταν τα Χειρότερα Επτά Λεπτά της Ζωής μου

Λεπτό προς λεπτό η πορεία προς την πτώση.
Φωτογραφία από το άρθρο του VICE UK «Ted Sterchi Paints Portraits of Grindr Users».

Όλα έδειχναν ότι μεγαλώνοντας θα ήμουν ένας πολύ fit τύπος. Μέχρι τα 18 χρόνια μου έπαιζα τένις και μπάσκετ. Μετά όμως έπιασα την κιθάρα και στη συνέχεια μπήκα στα μπαρ. Κάπου εκεί τελείωσε η active ζωή μου για να επανέλθει λίγα χρόνια πριν «έμμεσα» στην καθημερινότητά μου. Επιβεβαιώνοντας τον κανόνα ότι τα αντίθετα έλκονται, γνώρισα μια κοπέλα που στον ελεύθερο χρόνο της τρέχει κανένα δίωρο χαλαρά, κάνει personal, μικρότερη τένις και κολύμβηση ενώ φέτος πήρε μέρος και στον ημιμαραθώνιο. Ναι, η φίλη μου είναι «δυνατή» στη γυμναστική και όχι μόνο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Κάπως έτσι άρχισαν και οι ατάκες, τύπου «γιατί δεν γυμνάζεσαι, δεν είσαι πιτσιρικάς πλέον, όλο σε μπαρ πας, τα 38 φτάνεις, θα ξυπνήσεις μια μέρα με κοιλιά και θα σέρνεσαι» και άλλα τέτοια ωραία που σε κάνουν να σκέφτεσαι να πας να μείνεις ένα βράδυ στη μητερα σου, καθώς η πρωινή της ατάκα «να σου στίψω πορτοκαλάδα» δεν μπορεί να είναι πιο ενοχλητική.

Λέγε-λέγε, δεν με έψησε τελικά. Απλά ένα Σάββατο μεσημέρι, που την έβλεπα να χτυπιέται σαν την παλαβή στο σαλόνι με το κινητό στο χέρι -ενώ εγώ δυσκολευόμουν να αλλάξω πλευρό στον καναπέ, πίνοντας μπύρα- μου γεννήθηκαν απορίες.

«Τι είναι αυτό το πρόγραμμα που κάνεις από το κινητό;» ρώτησα. «Το " Seven"» μου απάντησε περήφανα και συμπλήρωσε: «Κάνεις 12 σερί ασκήσεις για επτά λεπτά». Αλλά όχι δεν σταμάτησα εκεί, δεν είχα μυαλό. «Δηλαδή γυμνάζεσαι για επτά λεπτά; Και πουλάς μούρη μετά; Επτά λεπτά; Αλήθεια;» είπα με το κλασικό υφάκι του μαλάκα, που συγχρόνως σκέφτεται αν υπάρχει ακόμα μια μπύρα στο ψυγείο. Και αφού προσπάθησε να με ψήσει ότι δεν είναι και τόσο εύκολο, στο τέλος το πέταξε: «Κάνε τότε αν νομίζεις ότι είναι τόσο απλό και μπορείς». Και κάπως έτσι την πάτησα. Άλλωστε η γυμναστική μετά από 20 χρόνια μοιάζει με κακό ανέκδοτο. Και ζεις τα χειρότερα επτά λεπτά της ζωής σου.

Οι ασκήσεις που (σχεδόν) έκανε ο συντάκτης

1ο Λεπτό

Μπαίνεις με αυτή την αισιοδοξία του αφελή και την περηφάνια του παλιού, αλλά παράλληλα νιώθεις μια ζωντάνια μέσα σου. Μια ζωντάνια που την εξαντλείς στα πρώτα 35 δευτερόλεπτα που κάνεις jumpinh jacks. Αλλά μετά πιστεύεις ότι το έχεις - έρχεται η σειρά για wall sit. Για μένα δηλαδή ήταν μια άσκηση που απλά ακούμπησα στον τοίχο.

2ο Λεπτό

Και αρχίζουν τα δύσκολα. ΟΚ τα push-ups τα έχω - ή καλύτερα τα είχα πριν από μια δεκαετία. Στο 7ο ένιωσα τους αγκώνες μου να βγάζουν έναν θόρυβο σαν να σπάνε. Δεν έδωσα σημασία. Πίστευα ότι είχαν περάσει πέντε λεπτά και τελείωνα. Πίστευα. Λάθος. Ευτυχώς με έσωσε το abdominal crunch (κάτι περίεργοι κοιλιακοί), όπου βρήκα την ευκαιρία να μείνω ξαπλωμένος στο πάτωμα. Για 35 δευτερόλεπτα. Σερί.

3ο Λεπτό

Στο step-up παραλίγο να σκοτωθώ. Όχι από την κούραση αλλά από τον συγχρονισμό - με το ίδιο πόδι που ανεβαίνεις στην καρέκλα, πρέπει να κατεβαίνεις; Τι είναι αυτά; Πάλι καλά που δεν έπεσα από την καρέκλα. Ενώ στο squat (βαθιά καθίσματα) ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα να τα παρατήσω. Αλλά ο εγωισμός δεν με άφησε.

4ο Λεπτό

Η αλήθεια είναι ότι από εδώ και πέρα σταμάτησα να θυμάμαι τι ασκήσεις έκανα. Ακολουθούσα μηχανικά τα σχέδια που έδειχνε το κινητό και έβριζα από μέσα μου για εκείνο το μεσημέρι του Σαββάτου που προκάλεσα τη φίλη μου. Τελικά όταν βρίζεις ο χρόνος περνάει πιο γρήγορα.

Όχι, πολλές φορές η γυμναστική δεν είναι τόσο ωραία όσο δείχνουν οι διαφημίσεις (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Kevin Dooley)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

5ο Λεπτό

Triceps dip on chair, Plank, High knees running in place, ούρλιαζε η γυναικεία φωνή από το κινητό. ΟΚ, δεν ούρλιαζε, αλλά εμένα εκείνη την ώρα μου έμοιαζε χειρότερη και από τον διοικητή μου στο στρατό και τα μίνι-καψώνια που μας έκανε.

6ο Λεπτό

Το 6ο λεπτό ήταν και το κρίσιμο. Αυτό που νιώθεις τα γόνατα να λυγίζουν, οι αναπνοές έχουν γίνει δύσκολες και αναρωτιέσαι γιατί δεν είσαι σε κάποιο μπαρ. Ποιος σε καταράστηκε;

7ο Λεπτό

Μην το ψάχνεις. Η λύση ήταν μία: να μείνω για ένα λεπτό στο πάτωμα, μπρούμυτα, αδιαφορώντας για τη «γυμνάστρια» που έλεγε τι ασκήσεις να κάνω, αφήνοντας ένα σαλάκι να τρέξει από το στόμα και τη Nori -το σκυλί μου- να έχει ξαπλώσει δίπλα μου, μάλλον για συμπαράσταση. Όντως, είχα ανάγκη τη συμπαράσταση εκείνη την ώρα.

Μετά από επτά λεπτά «γυμναστικής» χρειάστηκα 15 για να σηκωθώ από το πάτωμα, απλά και μόνο για να ξαπλώσω στον καναπέ. Ναι, αν υπάρχει κόλαση και καταλήξω εκεί, μάλλον αυτή θα είναι η τιμωρία μου. Το Seven.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.