Άρης Σπηλιωτόπουλος Vs Νικήτας Κακλαμάνης

Δεν είναι μόνο που οδεύουμε στις πιο φτωχές, σε ποιότητα, δημοτικές εκλογές, είναι που στην προεκλογική μάχη δεν θα ακούσουμε λέξη για τα πραγματικά προβλήματα της Αθήνας, διότι ο δημόσιος λόγος θα κατακλυστεί από μία δεξιά εσωκομματική μουρμούρα. Αντέχει η πρωτεύουσα αυτό το πολιτικάντικο βουητό;

Τον Νικήτα τον έχουμε ζήσει στο πετσί μας. Επί των ημερών του η Αθήνα χρεοκόπησε οικονομικά και κοινωνικά. Έγινε η σκοτεινή Gotham City, χωρίς μπάτμαν. Διότι δεν χρειάζεται να κάνει πολλά ένας δήμαρχος για να θεωρηθεί πετυχημένος. Αρκεί για αρχή να μην βάλει κάγκελα στους δρόμους, να μαζεύει τα σκουπίδια και να φροντίσει να έχουν φως οι δρόμοι. Στο πρώτο τον πρόλαβαν, στο δεύτερο δεν τα κατάφερε-όχι ακριβώς με δική του ευθύνη- ενώ στο τρίτο απέτυχε ολοκληρωτικά. Ως κάτοικος, εκείνη την περίοδο, της Πλατείας Βικτωρίας, είδα μπροστά στα μάτια μου την άλλοτε αριστοκρατική περιοχή του κέντρου να μετατρέπεται σε Χάρλεμ της δεκαετίας του ’80. Βασική αιτία των προβλημάτων του κέντρου, μεταξύ άλλων, είναι η έλλειψη φωτισμού στους δρόμους. Για τον δήμαρχο τότε όμως, πιο σημαντικό ήταν η ανάπτυξη του portal cityofathens.gr παρά οι λάμπες στην οδό Φυλής.

Τα προσωνύμια που του έχουν αποδοθεί κατά καιρούς είναι: ο Νικηταράς ο Δεντροφάγος, ο Μπετοφρενής Δολοφόνος με το πριόνι, ο Ψαλιδοχέρης του πράσινου και άλλα πολλά. Κανείς δεν θα ξεχάσει πως έστειλε τα ΜΑΤ το 2008 να προστατέψουν το πλαστικό δέντρο στο Σύνταγμα, ενώ από την άλλη ξήλωσε τα αληθινά δέντρα από το παρκάκι στην Κύπρου και Πατησίων χωρίς καμία αναστολή.

Αλλά και ο πολιτικός του λόγος ήταν εξίσου αμφιλεγόμενος. Σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ έχει δηλώσει πως η κυβέρνηση πρέπει να εκκαθαρίσει τα εγκληματικά λαθρομεταναστευτικά στοιχεία. Σε άλλη φάση έχει πει πως:«Το μεγάλο πρόβλημα της καθαριότητας στην Αθήνα οφείλεται στην υπαίθρια διαβίωση μεγάλου αριθμού μεταναστών, στις παράνομες αγορές μικροπωλητών, στις καθημερινές πορείες στο κέντρο της πόλης και στην ανεξέλεγκτη αφισοκόλληση των κομμάτων». Οι απόψεις του τότε αντηχούσαν ευχάριστα σε πολιτικούς όπως ο Καρατζαφέρης και η ομάδα του. Σήμερα (διόλου τυχαίο) προσπαθεί να ανοιχτεί στους αγανακτισμένους ψηφοφόρους λέγοντας: «Μήπως τελικά η ανεξάρτητη υποψηφιότητά η δική μου είναι ο καλύτερος μοχλός ανάσχεσης των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων που λένε ότι θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή, να σταματήσουν σε μένα; Αν κρίνω από τις επιθέσεις που ξεκίνησε η Χρυσή Αυγή προς το πρόσωπό μου, μάλλον έχει βάση αυτό το σενάριο». Είμαι βέβαιος πως πολύ σύντομα θα αρχίσει και η αντιμνημονιακή ρητορική, για να θυμίσει στη λαϊκή δεξιά αλλά και τον Σαμαρά την προ Παπαδήμου εποχή.

Για τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, η αισθητική θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο προεκλογικό του πρόγραμμα, ως επίσημου υποψηφίου Δημάρχου της Νέας Δημοκρατίας. «Δηλώνω παρών στην πρόσκληση/πρόκληση για μια Αθήνα αυξημένης αισθητικής, όπου οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της θα αισθάνονται ασφάλεια, μια Αθήνα ικανή να τροφοδοτήσει τις δημιουργικές δυνάμεις όλων μας… Για μια Αθήνα που αγαπάμε και θέλουμε να κερδίσει τη θέση που της αξίζει».

Φοβάμαι πολύ τον πολιτικό που στην πρώτη του δήλωση ως υποψήφιος δήμαρχος, επιλέγει να αναφερθεί στην αισθητική. Πόσο μάλλον όταν είναι υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας, της πόλης που βιώνει ανθρωπιστική κρίση. Έχει άραγε συνείδηση του έργου που αναλαμβάνει; Αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να βρωμίσει τα χέρια του στα σκουπίδια, στα γκέτο και στα σκοτεινά σοκάκια που αποτελούν πηγή δημόσιου κινδύνου ή θεωρεί ότι η Αθήνα πρωτίστως χρειάζεται αισθητική αναβάθμιση, δηλαδή ωραιοποίηση;

Σε αυτό το σημείο καλά τα λέει ο Νικήτας Κακλαμάνης, απευθυνόμενος ενδεχομένως και στον Άρη, ότι όσοι επιθυμούν να ασχοληθούν με την Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να κάνουν κέφι την Αυτοδιοίκηση, γιατί τα προβλήματα είναι πολλά. Κοινώς δεν υπάρχει χώρος για αερολόγους.

Κάποτε, ως Υπουργός Παιδείας, ο Άρης δήλωνε ότι μπορεί να καταλάβει τους μαθητές διότι δεν είχαν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που πήγαινε και εκείνος σχολείο. Η ηλικία του ήταν το ισχυρό του χαρτί.  Σήμερα δεν μπορεί να πει το ίδιο, όχι μόνο διότι τα χρόνια πέρασαν, αλλά γιατί η υποψηφιότητά του μυρίζει κομματική ναφθαλίνη. Είμαι βέβαιος ότι ακόμα και αν ο Άρης προσπαθήσει να συνδεθεί με τους νέους δημότες στα μπαράκια της Αγίας Ειρήνης, εκείνοι θα αδιαφορήσουν πλήρως για την υποψηφιότητά του. Εξάλλου, πόσο μπορεί να συνδεθεί ένας νέος άνθρωπος σήμερα με τον πολιτικό που δημιούργησε στο twitter hashtag για τον εαυτό του, το οποίο μάλιστα λέγεται #ArisForAthens;

Αναρωτιέμαι ποια θέση θα πάρει για τις πορείες στο κέντρο; Θα θυμηθεί άραγε ότι κάποτε στην Πάτρα ήταν κι εκείνος ένας μαθητής στα κάγκελα που διαδήλωνε για να μην καταργηθούν τα Πρότυπα σχολεία; Θα θυμηθεί τις αφισοκολλήσεις; Ή για να είμαστε πιο ακριβείς θα τον αφήσει η Νέα Δημοκρατία να θυμηθεί τι σημαίνει για τους νέους το δικαίωμα χρήσης του δημοσίου χώρου στην Αθήνα;

Προς το παρόν οι twitterάδες κλαίνε από τα γέλια για το #ArisForAthens.  Όσοι μένουμε στο κέντρο κλαίμε για άλλους λόγους.