Χρονικά όρια δεν υπάρχουν. Ούτε κανόνες. Υπάρχει όμως ένας απόλυτα τυχαίος αριθμός παικτών. Έτσι παίζεται το Lelo, που σημαίνει 'γκολ' και 'προσπάθεια' στα γεωργιανά. Το παιχνίδι είναι ένας χωρίς ταμπού συνδυασμός πάλης και ράγκμπι. Είναι δημοφιλές στη νοτιοδυτική Γεωργία και παίζεται στο χωριό Shukhuti την Κυριακή του Πάσχα προς τιμήν και ανάμνηση των νεκρών. Το αρχαίο αυτό παιχνίδι είναι άθλημα και παράδοση, αλλά πάνω από όλα έχει να κάνει με το πάθος, τη δύναμη, την πίστη και την αφοσίωση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δυο ποταμάκια, σε απόσταση περίπου 150 μέτρων, αποτελούν τα τέρματα για κάθε ομάδα, που αποτελείται από προκαθορισμένο αριθμό ντόπιων αν και ο οποιοσδήποτε είναι ελεύθερος να συμμετέχει εφόσον το επιθυμεί. Μεταξύ των δυο ποταμών υπάρχει ένα γήπεδο γεμάτο σπίτια, κήπους και ένα δρόμο. Ο στόχος είναι απλός: κερδίζει όποια ομάδα καταφέρει να επιστρέψει στο ποτάμι της με την βάρους 16 κιλών μπάλα. Όπως ήταν αναμενόμενο -δεδομένου ότι στο παιχνίδι συμμετέχουν συμμορίες τεράστιων, εύσωμων ανδρών που κάνουν γιουρούσι στο χωριό- φράχτες, δενδρύλλια και περιστασιακά και κόκκαλα συνθλίβονται στη μάχη σώμα με σώμα.Η νίκη στο Lelo δεν σημαίνει μόνο ότι κερδίζεις τον αντίπαλο σου: είναι επίσης ένας φόρος τιμής σε εκείνους οι οποίοι δεν είναι πλέον με τη νικήτρια ομάδα. Η μπάλα προσφέρεται σε ένα αποβιώσαντα χωρικό, δηλαδή τοποθετείται στον τάφο του μετά τον αγώνα.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
