Ο Τζάρεντ Λέτο Μου Έκανε την Καρδιά Κομφετί

Φωτογραφία: flickr/MrJamesAckerley

Για να ξεκαθαρίσουμε, δεν έχω δει ποτέ ταινία με τον Τζάρεντ Λέτο -ή πιο σωστά ταινία που να θυμάμαι ότι έπαιζε ο Τζάρεντ Λέτο. (Nαι, παιδιά, δεν έχω δει το Ρέκβιεμ για ένα όνειρο, σκοτώστε με). Ο Τζάρεντ ήταν για μένα σαν ένα μυθικό πλάσμα, ήξερα ότι υπάρχει, αλλά δεν ήξερα ποτέ τι ακριβώς κάνει, εκτός από το να μοιάζει καταπληκτικά στο Ρομπ Λόου, στο όχι τόσο ωραίο του Ρομπ Λόου που είναι τόσο ωραίο που μερικές φορές δεν είναι ωραίο. Εκεί που μπερδεύτηκα πραγματικά, και παραιτήθηκα κι οποιασδήποτε προσπάθειας να καταλάβω, ήταν όταν έφτιαξε ένα συγκρότημα, τους 30 seconds to Mars.

Προκειμένου να γράψω αυτό το κείμενο μπήκα σήμερα στο youtube και έβαλα να δω το πρώτο βίντεο τους που βγήκε στο search, το Hurricane (censored version). Ηταν ένα μικρό ταινιάκι με μουσική υπόκρουση ένα κομμάτι της μπάντας που μοιάζει με κακούς Kings of Leon (ή πιο σωστά χειρότερους Kings of Leon ή αλλιώς Evanescence) όπου πρωταγωνιστούν πολλές μάσκες, κράνη, κώλοι, ένας κύριος με μια βαριοπούλα, διάφοροι που χαμουρεύονται σε random φάσεις, κάτι φέρετρα, μια κυρία που μιλάει γαλλικά, διάφορα βυζιά με κόκκινο ταινιάκι από πάνω (censored γαρ), μια κατσαρίδα και μια ανεκδιήγητη κουπ του Λέτο. Δεν κατάλαβα τίποτα, εκτός από τους κοιλιακούς του, αλλά ήταν αρκετοί.

Επειτα συνειδητοποίησα ότι είναι 43 ετών. Γεγονός που είναι απίστευτο γιατί δε μου αρέσει ποτέ πραγματικά κανένας άντρας άνω των 40, εκτός από τον Dr House κι εκεί νομίζω ότι η ιδιότητα Dr είναι που παίζει ρόλο, οπότε ούτε αυτός μου αρέσει γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι γιατρός. Ενώ ο Τζάρεντ μου αρέσει. Αν εξαιρέσεις το μαλλί με μια ιδέα όμπρε που είναι μια χαρά αν σου αρέσει το μακρύ μαλλί στους άντρες το 2014, και λίγο αυτή η χυλωμένη βλακεία στο μάτι, που είναι και ιλούζιον γιατί δεν είναι βλάκας, ο Τζάρεντ είναι hot. Κάπου 1,75 σύμφωνα με τη wikipedia [δηλαδή 1,72 στα αλήθεια] αλλά hot.

Πού θέλω να καταλήξω με αυτό το παραλήρημα. Θα σας πω. Θέλω να καταλήξω στο ότι χθες είδα το Dallas Buyers Club. Την ταινία για την οποία κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα και το SAG Award για β' ανδρικού και προβλέπεται να κερδίσει και το Οscar. Η ταινία ήταν συμπαθητική και θα ήταν φανταστική αν την είχε γυρίσει ο Γκας Βαν Σαντ ξερω γω, ο Μάθιου Μακόναχι συναρπαστικός -τόσο που δε θα πέσω να πεθάνω αν κλέψει το Οσκαρ από τον Ντι Κάπριο που είναι το Αγιο μου Δισκοπότηρο- αλλά δεν ήθελα να πω βασικά αυτά. Αυτό που ήθελα να πω είναι πως ο Τζάρεντ, αυτό το γλυκό αλλόκοτο αγόρι που υποδύεται τον Ρέιγιον, ένα άλλο γλυκό αλλόκοτο αγόρι που θα ήθελε να είναι κορίτσι, μου έκανε την καρδιά κομφετί.

Γιατί σε συγκίνησε τόσο η ερμηνεία του Τζάρεντ και όχι του Μάθιου, αναρωτήθηκα, που ομολογουμένως είναι συγκλονιστική. Ισως γιατί σε συγκινούν όλοι οι Ρέιγιον, είπα στον εαυτό μου, για τον ίδιο λόγο που ερωτεύτηκες τη Στρέλλα, κι όλα τα τρυφερά πλάσματα που ζουν πεσμένα στις χαραμάδες αυτού του κόσμου προσπαθώντας αυτό που ελάχιστοι από εμας μπορούμε: να είναι ο εαυτός τους. Ολα αυτά τα μελό σκέφτηκα.

Το πως κατάφερε, όμως, να τον ενσαρκώσει τόσο πιστά, τόσο τρυφερά, τόσο βαθιά, τελικώς εξηγήθηκε, αλλά και αποδείχθηκε, όταν είδα μια μίνι συνέντευξη του για το ρόλο: καθόλη τη διάρκειά της, και αντίθετα από όλους τους άλλους -συμπρωταγωνιστές, σκηνοθέτη, δημοσιογράφους- ο Τζάρεντ μιλούσε για τον Ρέιγιον σε γένος θηλυκό.