Έσβησα το Προφίλ μου στο Facebook και Πολλοί Νόμιζαν πως Είχα «Πεθάνει»

Το διαδίκτυο και ειδικά, τα social media, αποτελούν ένα μέσο επικοινωνίας για πολλούς από εμάς. Μέσω του Facebook, για παράδειγμα, μπορείς να έρχεσαι σε επαφή με συγγενείς και φίλους που βρίσκονται στο εξωτερικό, να μιλάς με τον άνθρωπο σου όταν δεν είσαστε μαζί ή ακόμα και να συνεννοείσαι στα γρήγορα με τους συναδέλφους σου στη δουλειά για μικρά θέματα που μπορεί να προκύψουν. Από την άλλη βέβαια, μπορεί να φας τρελό κάψιμο αν δεν προσέχεις. Από παρεξηγήσεις με φίλους που τα πήραν στο κρανίο επειδή σε είδαν ταγκαρισμένο (με όλη τη παρέα) σε μπαράκι ενώ ξέχασες να ενημερώσεις, μέχρι τη σχέση σου, που μετράει καρδούλες (άλλο και αυτό τώρα) κάτω από τη καινούρια σου φωτογραφία απαιτώντας εξηγήσεις. Τα social media είναι ο σύγχρονος χαφιές. Ένα tag, check in ή ακόμα και κάποιο status update, μπορεί να σε φτάσουν μέχρι και σε σημείο να χάσεις τη δουλειά σου.

Τα τελευταία χρόνια δε, facebook και twitter, έχουν καταντήσει βόθρος ηλίθιων απόψεων. Ένας διαγωνισμός ημιμάθειας, πολιτικού εξτρεμισμού και ακτιβισμού της πλάκας που έχει ως απώτερο σκοπό,όχι το να γίνει ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος, αλλά τα likes και το χτίσιμο μιας ψεύτικης διαδικτυακής περσόνας με την οποία, πολλοί, προσπαθούν να καλύψουν τα κενά του χαρακτήρα τους. Κυρίες και κύριοι, καλωσορίσατε στη ψηφιακή εποχή. Βέβαια, υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που προσπαθούν, είτε να σβήσουν τα προφίλ τους στα social media, είτε να τα χρησιμοποιούν λιγότερο. Εκεί βέβαια, καταλαβαίνει κανείς πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές, ειδικά για κάποια συγκεκριμένα επαγγέλματα, και πόσο απαραίτητες μπορεί να είναι εν τέλει αυτές οι πλατφόρμες επικοινωνίας. Ο George, χρόνια φίλος μου και μουσικός, είναι ένας πολύ ενδιαφέρον τύπος που γενικά, δεν γουστάρει, όπως μου αναφέρει, τις ψηφιακές δημόσιες σχέσεις (likes, comments και tags για τα μάτια του κόσμου). «Πριν από τρία χρόνια, αποφάσισα να σβήσω το προφίλ μου στο Facebook. Είχα βαρεθεί όλη αυτή την αρνητικότητα που κυριαρχεί όπου και αν κοιτάξεις. Όλοι έχουν γίνει απόλυτοι στις απόψεις τους, σε τρομακτικό σημείο, και γενικότερα, αισθανόμουν πως δεν θέλω να είμαι μέλος αυτής της κοινότητας».

Ο George, είναι σαράντα ετών, επαγγελματίας μουσικός και πέραν της φάσης με το Φacebook, γουστάρει τη τεχνολογία και το διαδίκτυο. «Είμαι nerd, συμμετέχω σε forums στο διαδίκτυο από τις πρώτες ημέρες τους και γενικότερα, τα πάω καλά με τη τεχνολογία». Τον ρωτάω αν ένιωσε ανακούφιση όταν, εν τέλει, διέγραψε το προφίλ του. «Ναι, ειδικά τις πρώτες ώρες, ένιωθα ήδη καλύτερα, όχι, επειδή έκανα κάποια τρομερή αλλαγή στη ζωή μου, απλώς, θα δημιουργούνταν λιγότερες αρνητικές σκέψεις και εικόνες στο μυαλό μου». Έχει δίκιο, σκέψου πόση αρνητικότητα λαμβάνουμε από τις οθόνες μας καθημερινά. Βασικά, δεν χρειάζεται να ρίξεις τρελή σκέψη, απλώς κάνε αυτή τη στιγμή ένα scroll down στην αρχική σου σελίδα και «πάθε κατάθλιψη». Τι γίνεται όμως όταν διαγράφεις το προφίλ σου για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;

«Αρχικά, δεν το καταλαβαίνεις, σιγά - σιγά όμως, συνειδητοποιείς πως, κάποιοι, που θεωρούσες καλούς φίλους, δεν καίγονται να κρατήσουν επαφή μαζί σου. Θέλω να πω, μέσω Facebook, θα σου στείλουν ένα τυπικό μήνυμα ή θα σχολιάσουν μια φωτογραφία σου, κυρίως όμως για να κάνουν τα PR τους. Με στενοχώρησε που δεν θέλησαν να κρατήσουν επαφή και στη πραγματική ζωή. Ειλικρινά, χάθηκα με πάρα πολλά άτομα από τον κύκλο μου, καμία επικοινωνία, ήταν λες και είχα πεθάνει για αυτούς. Πλέον, δεν μπορούσαν να κερδίσουν κάτι από την επικοινωνία μαζί μου που να βοηθήσει τη δημόσια εικόνα τους και έτσι, με ξέχασαν». Καθώς μου εξηγούσε τη συγκεκριμένη φάση, έφερα στο μυαλό μου, τουλάχιστον, δέκα άτομα του κύκλου μου που, σε περίπτωση διαγραφής του προφίλ μου, θα με ξέχναγαν.

Λυπηρό έτσι; Όχι και τόσο, για να πω την αλήθεια μου, το ακριβώς αντίθετο. Το εν λόγω φιλτράρισμα νομίζω πως είναι ότι πρέπει. Όλοι φτάνουμε σε κάποιο σημείο της ζωής μας που αποφασίζουμε να κάνουμε ένα ξεσκαρτάρισμα στις παρέες μας και να κρατήσουμε αυτούς που μας γουστάρουν πραγματικά. Επηρεάζει όμως η απουσία από τα social media και άλλους τομείς της ζωής μας εκτός της φιλίας; «Ζω από τη μουσική, είναι το επάγγελμα μου. Κάνω παραγωγές, κυκλοφορώ δίσκους και παίζω live. Όλο αυτό το διάστημα, διατηρούσα το μουσικό μου προφίλ όμως, με τον καιρό, οι προτάσεις για εμφανίσεις άρχισαν να μειώνονται δραματικά, μέχρι που έφτασα στο σημείο να μην έχω καμία. Τους πρώτους δύο μήνες δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, με τον καιρό, όμως, άρχισα να ανησυχώ. Αρνιόμουν πεισματικά όμως να ξανανοίξω το Facebook. Οι δύο μήνες, έγιναν ένας χρόνος και αυτός, δύο χρόνια και πραγματικά, ένιωσα πως είχα πεθάνει και για τον επαγγελματικό μου τομέα».

Μπορεί για κάποιους να φαντάζει υπερβολή, όμως, υπάρχουν επαγγέλματα, όπως αυτό του μουσικού, που βασίζονται στη δημόσια εικόνα, τις κοινωνικές (έστω και ψηφιακού τύπου) επαφές και τη γενικότερη υπενθύμιση της παρουσίας σου με κάθε τρόπο. «Έπειτα από τρία χρόνια απουσίας, άνοιξα ξανά το προφίλ μου, αλλά έσβησα πολύ κόσμο. Κυρίως άτομα που θεωρούσα φίλους μου τα οποία όμως δεν ενδιαφέρθηκαν τρία χρόνια τώρα, να έρθουν σε επικοινωνία μαζί μου. Το τρελό είναι πως, άρχισε ήδη να ρολάρει η δουλειά μιας και έκλεισα κάποιες εμφανίσεις». Εντάξει, τέλος καλό, όλα καλά δηλαδή; «Όχι, ρίχνοντας μια ματιά στο feed μου έπειτα από τρία χρόνια, είναι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Όμως, συνειδητοποιώ πως, μπορείς να μάθεις να χρησιμοποιείς τα social media (κυρίως, επαγγελματικά) και πως, κάποια block και delete σε συγκεκριμένα άτομα δεν βλάπτουν».

Περισσότερα από το VICE

Τι Θα Μισήσεις στην 6η Σεζόν του Game of Thrones

Ρωτήσαμε Γκέι Άντρες εάν θα Προτιμούσαν να Είναι Ετεροφυλόφιλοι

In Photos: 50 Εικόνες που θα σε Κάνουν Χαρούμενο