Πήγα σε Dinner Party Όπου οι Συνδαιτυμόνες μου ήταν Σκυλιά

Κάποτε περνούσα πολύ χρόνο με έναν φίλο που είχε ένα πολύ μεγάλο σκύλο. Ο σκύλος είχε μακρύ τρίχωμα και από το στόμα του κρέμονταν τεράστιες «κλωστές» σάλιου. Μερικές φορές κουνούσε το κεφάλι του όταν τρώγαμε, με αποτέλεσμα τα σάλια να πετάγονται παντού και να καταλήγουν στο τραπέζι, δίπλα -και μέσα- στα γεμάτα πιάτα μας. Σύμφωνα με τον πατέρα του φίλου μου, ο οποίος ήταν γιατρός, δεν υπήρχε πρόβλημα. Και μια φορά, για να το αποδείξει, ρούφηξε τα σάλια του, σαν να ρουφούσε στρείδι.

Αυτή η εμπειρία είχε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ήθελε. Επιβεβαίωσε την πεποίθησή μου ότι σκυλιά και φαγητό δεν πάνε μαζί. Ήμουν, λοιπόν, λίγο επιφυλακτική όταν πήγα στο Cum Panis, μια εκδήλωση όπου άνθρωποι και σκύλοι απολαμβάνουν ένα γεύμα τριών πιάτων στο ίδιο τραπέζι. Ήμουν η μόνη συμμετέχουσα χωρίς σκύλο, κάτι που με έκανε επίσης να νιώσω κάπως άβολα. Κανονικά επιτρέπεται να συμμετέχουν έως δύο άτομα ανά σκύλο, αλλά οι διοργανωτές είχαν την καλοσύνη να κάνουν μια εξαίρεση.

Το Cum Panis σημαίνει «με ψωμί» στα λατινικά και η λέξη αργότερα εξελίχθηκε ώστε να σημαίνει «σύντροφος», επειδή οι σύντροφοι είναι άνθρωποι με τους οποίους τρώμε. Η ιδέα πίσω από το Cum Panis είναι ότι, αν καθίσουμε στο τραπέζι με τα σκυλιά ως ισότιμα όντα, αντί για υποτακτικά πλάσματα, μπορούμε να βγούμε από την ανθρωποκεντρική φούσκα μας και να ανακαλύψουμε τι κοινό έχουμε με τους τριχωτούς συγκατοίκους μας. Άλλωστε, οι άνθρωποι δένονται τρώγοντας παρέα. 

Οι εκδηλώσεις αυτές διοργανώνονται από τη Mediamatic, έναν χώρο αφιερωμένο στο φαγητό και την τέχνη στο Άμστερνταμ, και την Eva Meijer, μια ερευνήτρια, φιλόσοφο, καλλιτέχνιδα και μυθιστοριογράφο που έγραψε τη διδακτορική της διατριβή σχετικά με την πολιτική φωνή των ζώων.

Όταν ήρθαν κάποιοι με τα σκυλιά τους, γνωρίστηκαν πίνοντας ένα ποτό και τρώγοντας σνακ σε έναν χώρο ξεχωριστό από το σημείο όπου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η κύρια εκδήλωση. Μερικά σκυλιά άρχισαν να μυρίζονται αμέσως, ενώ άλλα παρακολουθούσαν επιφυλακτικά ανάμεσα από τα πόδια του ιδιοκτήτη τους. Κάποια κατούρησαν και λίγο.

Γνώρισα την Bella, ένα μικρό, καφέ σκυλάκι με τη γλώσσα να κρέμεται έξω. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη της, η Bella πιστεύει ότι είναι άνθρωπος. «Προτιμά να είναι μαζί μας παρά με τα άλλα σκυλιά», λέει ο ιδιοκτήτης. Όταν την έξυσα πίσω από τα αυτιά, άρχισε να γαβγίζει με ενθουσιασμό και τρίφτηκε στα πόδια μου: άμεση σύνδεση.

Στη συνέχεια περάσαμε στην τραπεζαρία, όπου ήταν στρωμένο ένα μακρύ, χαμηλό τραπέζι με ένα λευκό τραπεζομάντιλο. Καθίσαμε όλοι σε στρογγυλά μαξιλάρια στο πάτωμα, στο ίδιο επίπεδο με τα σκυλιά. Χρειάστηκε λίγος χρόνος μέχρι να καθίσουν όλοι, αλλά δεν είχε σημασία, μας είχαν πει εκ των προτέρων ότι δεν χρειαζόταν να τηρείται η εθιμοτυπία. Η χρήση μαχαιροπήρουνων ήταν επίσης προαιρετική – ακόμη και για τους ανθρώπους.

Περισσότερα από το VICE

Τουρίστες, Ρακέτες, Ξαπλώστρες, Τιμές: Αυτά μας τη Σπάνε στο Ελληνικό Καλοκαίρι

Οι Aλκοολικοί Γονείς μου Κατέστρεψαν την Οικογένειά μας

Πήγαμε στον Μεγαλύτερο Γάμο Ρομά της Θεσσαλίας που Απασχόλησε Αστυνομία και ΜΜΕ

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.