Ο Νικολάκης Ζεγκίνογλου μασουλάει μερικά γαριδάκια και λέει πως πάντα χώριζε τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς πους τους αρέσουν οι κύκλοι και σε αυτούς που τους αρέσουν οι ευθείες. Βρισκόμαστε στην αρχή της πανδημίας, στην πρώτη καραντίνα, την άνοιξη του 2020. Εκείνη (Melia Kreiling) είναι απομονωμένη στο σπίτι της στο Λος Άντζελες. Αυτός είναι απομονωμένος στο σπίτι του στην Αθήνα. Ανταλλάσσουν μεταξύ τους βιντεάκια (που τραβούν μόνο τους οι ηθοποιοί) συνομιλώντας σε απόσταση, όχι μόνο χρονική και τοπική, αλλά και συναισθηματική, αφού η κατάσταση τούς οδηγεί σε μία αμοιβαία καθυστερημένη εξομολόγηση των παλιών τους επιθυμιών.
Η ταινία αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα, παρόλα αυτά ένα εγχείρημα που τελικά πιστεύω ότι πετυχαίνει. Για κάποιους, μάλιστα, που έχουν υπάρξει σε οποιουδήποτε τύπου ερωτική απόσταση ή εγκλεισμό, τα αποφθέγματά της μπορούν να βρουν σημεία ταύτισης. Βγαίνοντας από την αίθουσα στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου το “Sick” έκανε την πρεμιέρα του, ο ουρανός είχε ήδη σκοτεινιάσει, η ανακοίνωση των κρουσμάτων χτυπούσε ρεκόρ και το πανκ πανδημικό ρομάντσο των The Callas περπατούσε στην πόλη.
Λίγες ημέρες μετά συναντώ τα αδέλφια Λάκη και Άρη Ιωνά στο θρυλικό τους στούντιο στο κέντρο της Αθήνας, εκεί όπου η καλλιτεχνική κολεκτίβα παραγωγής ταινιών, έργων τέχνης και μουσικής, έχει ως βάση δημιουργίας.
Η ταινία αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα, παρόλα αυτά ένα εγχείρημα που τελικά πιστεύω ότι πετυχαίνει. Για κάποιους, μάλιστα, που έχουν υπάρξει σε οποιουδήποτε τύπου ερωτική απόσταση ή εγκλεισμό, τα αποφθέγματά της μπορούν να βρουν σημεία ταύτισης. Βγαίνοντας από την αίθουσα στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου το “Sick” έκανε την πρεμιέρα του, ο ουρανός είχε ήδη σκοτεινιάσει, η ανακοίνωση των κρουσμάτων χτυπούσε ρεκόρ και το πανκ πανδημικό ρομάντσο των The Callas περπατούσε στην πόλη.
Λίγες ημέρες μετά συναντώ τα αδέλφια Λάκη και Άρη Ιωνά στο θρυλικό τους στούντιο στο κέντρο της Αθήνας, εκεί όπου η καλλιτεχνική κολεκτίβα παραγωγής ταινιών, έργων τέχνης και μουσικής, έχει ως βάση δημιουργίας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Στην ταινία ο πρωταγωνιστής κρατάει κάτι γαριδάκια και λέει “Χώριζα τους ανθρώπους σε αυτούς που τους αρέσουν οι κύκλοι και σε αυτούς που τους αρέσουν οι ευθείες”. Σε εσάς τι αρέσουν;
Λάκης: Οι κύκλοι. Τα στρογγυλά έχουν το ενδιαφέρον πως είναι πιο σπάνια, πιο λίγα.
Άρης: Μέσα στα γαριδάκια. Στη ζωή;
Λάκης: Και πάλι. Νομίζω, προτιμάμε τον κύκλο, την καμπύλη. Είναι πιο ήπια, πιο cool. Δεν είναι τόσο επιθετική όσο είναι η ευθεία. Πώς αποφασίσατε εν μέσω πρώτης καραντίνας να μπείτε στην παραγωγή μιας ταινίας του συγκεκριμένου κόνσεπτ;
Άρης: Εμείς ζήσαμε εδώ στην Αθήνα την πρώτη σκληρή καραντίνα, τότε που κλεινόμασταν όλοι σπίτι ενώ είχε ένα κρούσμα, και δεν έβγαινε κανείς. Παρανοϊκό, αν σκεφτούμε τώρα τι συμβαίνει. Οπότε κάτι έπρεπε να κάνουμε. Εμείς μένουμε πάνω-κάτω και βόλευε πάρα πολύ. Δουλεύαμε, κάναμε παρέα. Ο Λάκης μένει μόνος του και ξεκίνησε σιγά-σιγά να τραβάει κάτι βίντεο που είχαν πολύ ενδιαφέρον. Μου τα δείχνει και λέμε “αυτό μπορεί να βγει μια ωραία ταινία”. Αρχίσαμε να το δουλεύουμε και να σκεφτόμαστε πώς θα μπορούσαν να εμπλακούν και ηθοποιοί. Το βάζουμε κάτω -όλη μέρα αφού δεν κάναμε τίποτα άλλο- και γράφουμε σενάριο, ενώ επικοινωνούμε με τα παιδιά, τη Melia και τον Νικολάκη.
Λάκης: Οι κύκλοι. Τα στρογγυλά έχουν το ενδιαφέρον πως είναι πιο σπάνια, πιο λίγα.
Άρης: Μέσα στα γαριδάκια. Στη ζωή;
Λάκης: Και πάλι. Νομίζω, προτιμάμε τον κύκλο, την καμπύλη. Είναι πιο ήπια, πιο cool. Δεν είναι τόσο επιθετική όσο είναι η ευθεία. Πώς αποφασίσατε εν μέσω πρώτης καραντίνας να μπείτε στην παραγωγή μιας ταινίας του συγκεκριμένου κόνσεπτ;
Άρης: Εμείς ζήσαμε εδώ στην Αθήνα την πρώτη σκληρή καραντίνα, τότε που κλεινόμασταν όλοι σπίτι ενώ είχε ένα κρούσμα, και δεν έβγαινε κανείς. Παρανοϊκό, αν σκεφτούμε τώρα τι συμβαίνει. Οπότε κάτι έπρεπε να κάνουμε. Εμείς μένουμε πάνω-κάτω και βόλευε πάρα πολύ. Δουλεύαμε, κάναμε παρέα. Ο Λάκης μένει μόνος του και ξεκίνησε σιγά-σιγά να τραβάει κάτι βίντεο που είχαν πολύ ενδιαφέρον. Μου τα δείχνει και λέμε “αυτό μπορεί να βγει μια ωραία ταινία”. Αρχίσαμε να το δουλεύουμε και να σκεφτόμαστε πώς θα μπορούσαν να εμπλακούν και ηθοποιοί. Το βάζουμε κάτω -όλη μέρα αφού δεν κάναμε τίποτα άλλο- και γράφουμε σενάριο, ενώ επικοινωνούμε με τα παιδιά, τη Melia και τον Νικολάκη.
Ο Άρης
Πώς έγινε η επιλογή αυτών των δύο;
Άρης: Πήγαμε απευθείας σε αυτούς επειδή είχαμε δουλέψει μαζί τους πριν την καραντίνα για ένα άλλο πρότζεκτ, το οποίο δεν έγινε, οπότε ήμασταν ζεστοί. Οπότε είπαμε “δεν έγινε αυτό, να ευκαιρία”. Τους είπαμε πώς σκεφτόμαστε το σκηνικό και ήταν ακριβώς κι εκείνοι σε αυτήν τη φάση. Η Melia στο LA τελείως μόνη της, με lockdown σκληρό, με Floyd, με πορείες, ξύλο, ελικόπτερα που ακούγονται στην ταινία και αυτό θα ήταν να δημιουργικό πράγμα μέσα στον πανικό. Όλο συνέβη μέσα σε έναν μήνα. Ήταν από τις 20-25 Μαρτίου μέχρι τις 20-25 Απριλίου.
Άρης: Πήγαμε απευθείας σε αυτούς επειδή είχαμε δουλέψει μαζί τους πριν την καραντίνα για ένα άλλο πρότζεκτ, το οποίο δεν έγινε, οπότε ήμασταν ζεστοί. Οπότε είπαμε “δεν έγινε αυτό, να ευκαιρία”. Τους είπαμε πώς σκεφτόμαστε το σκηνικό και ήταν ακριβώς κι εκείνοι σε αυτήν τη φάση. Η Melia στο LA τελείως μόνη της, με lockdown σκληρό, με Floyd, με πορείες, ξύλο, ελικόπτερα που ακούγονται στην ταινία και αυτό θα ήταν να δημιουργικό πράγμα μέσα στον πανικό. Όλο συνέβη μέσα σε έναν μήνα. Ήταν από τις 20-25 Μαρτίου μέχρι τις 20-25 Απριλίου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εσείς δεν επισκεφτήκατε ούτε τον Νικολάκη;
Άρης: Κάναμε μία μικρή παρανομία και ερχόταν σπίτι μας. Αλλά κρατήσαμε την ίδια φόρμα. Το κινητό το κρατούσε ο ίδιος, όπως το κρατούσε και η Melia, ή το έστηνε και όλη τη σκηνοθετική ματιά τη δίναμε εμείς. Δεν πήραμε εμείς την κάμερα να τραβήξουμε. Και στη Melia, επίσης, μέσω Skype λέγαμε “κάνε αυτό και στείλτο μας να το δούμε”. Η καραντίνα λοιπόν σας έβαλε και στο εγχείρημα της σκηνοθεσίας εξ αποστάσεως. Πώς ήταν;
Άρης: Πολύ δημιουργικό. Νομίζω ήταν δημιουργικό και για τα παιδιά.
Λάκης: Τα παιδιά είχαν γνωριστεί από την προηγούμενη δουλειά. Οπότε της δείχναμε τα βίντεο του Νικολάκη και έκανε αυτή τα πλάνα της. Μετά λέγαμε στον Νικολάκη “δες τι έχει κάνει η Melia” και έκανε αυτός τα δικά του. Πήγαινε βήμα-βήμα.
Άρης: Κάθε μέρα αυτό για έναν μήνα. Πώς περάσατε τη φάση με την καραντίνα;
Άρης: Ήμασταν τυχεροί διότι ήμασταν πάνω-κάτω και πηγαίναμε ο ένας στον άλλον και κάναμε παρέα. Ζούμε και σε μία περιοχή, στο Μετς, που είναι γειτονιά, υπάρχουν φίλοι και ήταν ΟΚ σχετικά με άλλους ανθρώπους που ήταν τελείως απομονωμένοι, όπως ήταν η Melia. Ήταν πολύ δημιουργικά. Βγάλαμε πολλή δουλειά. Κάναμε μία ταινία, έχουμε ένα έτοιμο καινούριο άλμπουμ, πολλά εικαστικά έργα - ετοιμάζουμε τώρα μία μεγάλη έκθεση. Μέσα σε όλο αυτό που συμβαίνει πρέπει να ξεφύγεις κάπως. Ήταν καθαρά το να προσπαθήσεις να κάνεις πράγματα για να ξεπεράσεις το να είσαι κλεισμένος μέσα στο σπίτι σου.
Άρης: Κάναμε μία μικρή παρανομία και ερχόταν σπίτι μας. Αλλά κρατήσαμε την ίδια φόρμα. Το κινητό το κρατούσε ο ίδιος, όπως το κρατούσε και η Melia, ή το έστηνε και όλη τη σκηνοθετική ματιά τη δίναμε εμείς. Δεν πήραμε εμείς την κάμερα να τραβήξουμε. Και στη Melia, επίσης, μέσω Skype λέγαμε “κάνε αυτό και στείλτο μας να το δούμε”. Η καραντίνα λοιπόν σας έβαλε και στο εγχείρημα της σκηνοθεσίας εξ αποστάσεως. Πώς ήταν;
Άρης: Πολύ δημιουργικό. Νομίζω ήταν δημιουργικό και για τα παιδιά.
Λάκης: Τα παιδιά είχαν γνωριστεί από την προηγούμενη δουλειά. Οπότε της δείχναμε τα βίντεο του Νικολάκη και έκανε αυτή τα πλάνα της. Μετά λέγαμε στον Νικολάκη “δες τι έχει κάνει η Melia” και έκανε αυτός τα δικά του. Πήγαινε βήμα-βήμα.
Άρης: Κάθε μέρα αυτό για έναν μήνα. Πώς περάσατε τη φάση με την καραντίνα;
Άρης: Ήμασταν τυχεροί διότι ήμασταν πάνω-κάτω και πηγαίναμε ο ένας στον άλλον και κάναμε παρέα. Ζούμε και σε μία περιοχή, στο Μετς, που είναι γειτονιά, υπάρχουν φίλοι και ήταν ΟΚ σχετικά με άλλους ανθρώπους που ήταν τελείως απομονωμένοι, όπως ήταν η Melia. Ήταν πολύ δημιουργικά. Βγάλαμε πολλή δουλειά. Κάναμε μία ταινία, έχουμε ένα έτοιμο καινούριο άλμπουμ, πολλά εικαστικά έργα - ετοιμάζουμε τώρα μία μεγάλη έκθεση. Μέσα σε όλο αυτό που συμβαίνει πρέπει να ξεφύγεις κάπως. Ήταν καθαρά το να προσπαθήσεις να κάνεις πράγματα για να ξεπεράσεις το να είσαι κλεισμένος μέσα στο σπίτι σου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η σχέση που καταγράφετε με έκανε να σκεφτώ ότι εκτός από μία σχέση εξ αποστάσεως μέσα στην καραντίνα, θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε σχέση εξ αποστάσεως - όταν μιλάμε για τόσο μεγάλη απόσταση. Ισχύει;
Λάκης: Εγώ νομίζω ότι τα θέματα που θίγονται στην ταινία για τη σχέση τους συμβαίνουν σε κάθε σχέση, κάθε χρονική περίοδο. Είναι θέματα που υπάρχουν πάντα σε μία σχέση. Απλώς στις συγκεκριμένες συνθήκες που έχεις περισσότερο χρόνο, κάποια πράγματα έρχονται στην επιφάνεια. Οπότε αρχίζεις να τα σκέφτεσαι και να τα εκφράζεις. Αλλιώς σε μία άλλη περίοδο που όλοι τρέχουν με τις δουλειές και είσαι σε ένα πρόγραμμα, πολλές φορές μένουν προς τα κάτω κάποια πράγματα. Οπότε εκείνη την περίοδο βγήκαν πράγματα στην επιφάνεια.
Άρης: Σου σκάει ένας ανεκπλήρωτος έρωτας. Αναρωτιέσαι, γιατί να μην είμαι εγώ με αυτόν τον άνθρωπο; Όταν είσαι μόνος σκέφτεσαι πολύ περισσότερο και είναι πολύ πιο εύκολο να σου σκάσει κάτι. Μπορεί να πεις “καλά πού τη θυμήθηκε τώρα αυτός;”. Αλλά αν μείνεις μόνος σου, αισθάνεσαι ότι είσαι άρρωστος, είσαι πολύ ευάλωτος κι ότι από τη μια μέρα στην άλλη μπορεί να πας στο νοσοκομείο, σε όλη αυτήν τη συνθήκη covid - σου σκάει πολύ πιο έντονα όλο αυτό.
Λάκης: Και το άλλο σημαντικό είναι αυτό που λέει κι ο Άρης, ότι όλη η ανθρωπότητα έλεγε “άραγε την άλλη βδομάδα τι θα γίνει;”. Αυτό και μόνο, ως feeling, σε ενεργοποιεί.
Λάκης: Εγώ νομίζω ότι τα θέματα που θίγονται στην ταινία για τη σχέση τους συμβαίνουν σε κάθε σχέση, κάθε χρονική περίοδο. Είναι θέματα που υπάρχουν πάντα σε μία σχέση. Απλώς στις συγκεκριμένες συνθήκες που έχεις περισσότερο χρόνο, κάποια πράγματα έρχονται στην επιφάνεια. Οπότε αρχίζεις να τα σκέφτεσαι και να τα εκφράζεις. Αλλιώς σε μία άλλη περίοδο που όλοι τρέχουν με τις δουλειές και είσαι σε ένα πρόγραμμα, πολλές φορές μένουν προς τα κάτω κάποια πράγματα. Οπότε εκείνη την περίοδο βγήκαν πράγματα στην επιφάνεια.
Άρης: Σου σκάει ένας ανεκπλήρωτος έρωτας. Αναρωτιέσαι, γιατί να μην είμαι εγώ με αυτόν τον άνθρωπο; Όταν είσαι μόνος σκέφτεσαι πολύ περισσότερο και είναι πολύ πιο εύκολο να σου σκάσει κάτι. Μπορεί να πεις “καλά πού τη θυμήθηκε τώρα αυτός;”. Αλλά αν μείνεις μόνος σου, αισθάνεσαι ότι είσαι άρρωστος, είσαι πολύ ευάλωτος κι ότι από τη μια μέρα στην άλλη μπορεί να πας στο νοσοκομείο, σε όλη αυτήν τη συνθήκη covid - σου σκάει πολύ πιο έντονα όλο αυτό.
Λάκης: Και το άλλο σημαντικό είναι αυτό που λέει κι ο Άρης, ότι όλη η ανθρωπότητα έλεγε “άραγε την άλλη βδομάδα τι θα γίνει;”. Αυτό και μόνο, ως feeling, σε ενεργοποιεί.
Ο Λάκης.
Κάποια στιγμή λέει στην ταινία “ένα μήνυμα, κάτι να μου είχες στείλει κι όλα θα ήταν διαφορετικά”. Θεωρείτε ότι η δική μας γενιά έχει ένα πρόβλημα να εκφράσει το συναίσθημα στις μέρες μας;
Άρης: Πολύ.
Άρης: Πολύ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έπρεπε να έρθει η καραντίνα και να φοβηθούμε ότι έρχεται το τέλος του κόσμου; Και οι πρωταγωνιστές ακόμα μπήκαν στη διαδικασία να επικοινωνήσουν, αλλά όχι απαραίτητα να εκφραστούν.
Άρης: Αυτή η επικοινωνία τους που είναι σε απόσταση έχει μία ασφάλεια. Είναι μέσα στην καραντίνα. Και ο πρωταγωνιστής είναι λίγο άρρωστος, δεν ξέρει τι του συμβαίνει. Είναι λίγο η αίσθηση της τελευταίας επιθυμίας. Σου λέει, εγώ αύριο-μεθαύριο μπορεί να πάω νοσοκομείο, ΜΕΘ, τέλος. Τουλάχιστον να προλάβω να της το πω.
Λάκης: Πέρα από θέμα γενιάς είναι και θέμα ψυχολογίας του κάθε ανθρώπου. Υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να εκφραστεί εύκολα. Αυτό ούτε κατακριτέο είναι ούτε τίποτα. Απλώς δεν μπορεί να εκφραστεί. Πάλι, όμως, λόγω των συγκεκριμένων συνθηκών πολύς κόσμος μπήκε στη διαδικασία να κάνει μία μεγαλύτερη προσπάθεια να εκφραστεί. Υπάρχει γενικότερα ένα debate για το αν είναι εφικτές οι σχέσεις εξ αποστάσεως και πόσο μάλλον σε μία τόσο μεγάλη απόσταση.
Άρης: Ναι, είναι δύσκολο.
Λάκης: Εντάξει, όλα γίνονται. Λάκη, εσύ είσαι αισιόδοξος.
Λάκης: Πάντα.
Άρης: Ξέρεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ότι αυτοί διεκδικούν ή θέλουν μια σχέση από απόσταση. Απλώς βρίσκονται σε απόσταση και ποτέ δεν εκδηλώθηκαν όταν ήταν μαζί. Δηλαδή ήταν διαφορετικό. Δεν είχαν κάποια σχέση πριν, μεταξύ τους. Ήταν γνωστοί, ήταν φίλοι, μέχρι εκεί. Όταν γίνεται αυτή η απόσταση, μέσα στην καραντίνα αποκαλύπτεται ότι πάντα γούσταρε ο ένας τον άλλον και δεν είχαν το θάρρος και την ειλικρίνεια να πουν όλα όσα λένε μεταξύ τους.
Άρης: Αυτή η επικοινωνία τους που είναι σε απόσταση έχει μία ασφάλεια. Είναι μέσα στην καραντίνα. Και ο πρωταγωνιστής είναι λίγο άρρωστος, δεν ξέρει τι του συμβαίνει. Είναι λίγο η αίσθηση της τελευταίας επιθυμίας. Σου λέει, εγώ αύριο-μεθαύριο μπορεί να πάω νοσοκομείο, ΜΕΘ, τέλος. Τουλάχιστον να προλάβω να της το πω.
Λάκης: Πέρα από θέμα γενιάς είναι και θέμα ψυχολογίας του κάθε ανθρώπου. Υπάρχει κόσμος που δεν μπορεί να εκφραστεί εύκολα. Αυτό ούτε κατακριτέο είναι ούτε τίποτα. Απλώς δεν μπορεί να εκφραστεί. Πάλι, όμως, λόγω των συγκεκριμένων συνθηκών πολύς κόσμος μπήκε στη διαδικασία να κάνει μία μεγαλύτερη προσπάθεια να εκφραστεί. Υπάρχει γενικότερα ένα debate για το αν είναι εφικτές οι σχέσεις εξ αποστάσεως και πόσο μάλλον σε μία τόσο μεγάλη απόσταση.
Άρης: Ναι, είναι δύσκολο.
Λάκης: Εντάξει, όλα γίνονται. Λάκη, εσύ είσαι αισιόδοξος.
Λάκης: Πάντα.
Άρης: Ξέρεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ότι αυτοί διεκδικούν ή θέλουν μια σχέση από απόσταση. Απλώς βρίσκονται σε απόσταση και ποτέ δεν εκδηλώθηκαν όταν ήταν μαζί. Δηλαδή ήταν διαφορετικό. Δεν είχαν κάποια σχέση πριν, μεταξύ τους. Ήταν γνωστοί, ήταν φίλοι, μέχρι εκεί. Όταν γίνεται αυτή η απόσταση, μέσα στην καραντίνα αποκαλύπτεται ότι πάντα γούσταρε ο ένας τον άλλον και δεν είχαν το θάρρος και την ειλικρίνεια να πουν όλα όσα λένε μεταξύ τους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στιγμιότυπο από την ταινία Sick.
Είδα κάτι κοινό στην ταινία και στο βίντεο-κλιπ του «Τι σκέφτεσαι»: Το φιλί στον καθρέφτη. Τι συμβολίζει αυτό; Είναι ένα σύμβολο μοναξιάς, αυταρέσκειας, ναρκισσισμού;
Άρης: Όλα αυτά μαζί. Ξέρεις, η μοναξιά εμπεριέχει κι έναν ναρκισσισμό από ένα σημείο κι ύστερα. Ξέρεις ότι είσαι μόνος σου, γουστάρεις πολύ τον εαυτό σου, δεν δίνεις χώρο σε άλλους ανθρώπους, οπότε αυτόματα είναι μία κίνηση πολύ φυσιολογική να φτάσεις στο σημείο να κάνεις αυτό το πράγμα.
Λάκης: Είναι και ο καθρέφτης που και ιστορικά έχει ένα μυστήριο, έναν ερωτισμό. Από τη φύση του ο καθρέφτης έχει πολύ ενδιαφέρον. Ήταν μία ταινία με μικρό μπάτζετ, φαντάζομαι. Μπαίνει το μπάτζετ εμπόδιο σε αυτά που θέλετε να κάνετε; Θα προσαρμοστείτε στο μπάτζετ που έχετε; Θα διεκδικήσετε περισσότερο;
Άρης: Ανέκαθεν η δική μας θέση ήταν “κάνε ό,τι μπορείς με αυτό που έχεις”. Τι έχεις; Ένα κινητό; Δεν μπορείς να βρεις λεφτά να το κάνεις με κάτι άλλο; Κάν’ το με το κινητό. Βρήκες σούπερ ντούπερ κάμερα, διευθυντή φωτογραφίας κτλ; Κάν’το έτσι. Τι έχω; Μία κιθάρα και τρεις χορδές; Θα παίξω με τρεις χορδές. Δεν έχω τύμπανα, έχω κούτες; Θα γράψω άλμπουμ με τις κούτες. Για να πάμε στα μουσικά. Το «Είμαι Ένα Ξενοδοχείο» ηχογραφήθηκε σε μια παλιά αποθήκη, μέσα σε ένα αγρόκτημα στην Πελοπόννησο. Πώς ήταν αυτή η διαδικασία; Εκεί γινόταν και το φεστιβάλ Lustlands. Θα το ξαναδούμε;
Άρης: Ελπίζουμε. Μπορεί και το ‘22. Είναι συγκλονιστικό ότι μας ρωτάει πολύς κόσμος, ενώ το είχαμε κάνει για δύο χρονιές κάποια χρόνια πριν.
Άρης: Όλα αυτά μαζί. Ξέρεις, η μοναξιά εμπεριέχει κι έναν ναρκισσισμό από ένα σημείο κι ύστερα. Ξέρεις ότι είσαι μόνος σου, γουστάρεις πολύ τον εαυτό σου, δεν δίνεις χώρο σε άλλους ανθρώπους, οπότε αυτόματα είναι μία κίνηση πολύ φυσιολογική να φτάσεις στο σημείο να κάνεις αυτό το πράγμα.
Λάκης: Είναι και ο καθρέφτης που και ιστορικά έχει ένα μυστήριο, έναν ερωτισμό. Από τη φύση του ο καθρέφτης έχει πολύ ενδιαφέρον. Ήταν μία ταινία με μικρό μπάτζετ, φαντάζομαι. Μπαίνει το μπάτζετ εμπόδιο σε αυτά που θέλετε να κάνετε; Θα προσαρμοστείτε στο μπάτζετ που έχετε; Θα διεκδικήσετε περισσότερο;
Άρης: Ανέκαθεν η δική μας θέση ήταν “κάνε ό,τι μπορείς με αυτό που έχεις”. Τι έχεις; Ένα κινητό; Δεν μπορείς να βρεις λεφτά να το κάνεις με κάτι άλλο; Κάν’ το με το κινητό. Βρήκες σούπερ ντούπερ κάμερα, διευθυντή φωτογραφίας κτλ; Κάν’το έτσι. Τι έχω; Μία κιθάρα και τρεις χορδές; Θα παίξω με τρεις χορδές. Δεν έχω τύμπανα, έχω κούτες; Θα γράψω άλμπουμ με τις κούτες. Για να πάμε στα μουσικά. Το «Είμαι Ένα Ξενοδοχείο» ηχογραφήθηκε σε μια παλιά αποθήκη, μέσα σε ένα αγρόκτημα στην Πελοπόννησο. Πώς ήταν αυτή η διαδικασία; Εκεί γινόταν και το φεστιβάλ Lustlands. Θα το ξαναδούμε;
Άρης: Ελπίζουμε. Μπορεί και το ‘22. Είναι συγκλονιστικό ότι μας ρωτάει πολύς κόσμος, ενώ το είχαμε κάνει για δύο χρονιές κάποια χρόνια πριν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και το Velvet Bus.
Άρης: Το Velvet Bus έγινε από το 2008 μέχρι το 2011. Και μετά ξεκίνησε το ‘18 στο Ιόνιο, το ‘19 στην Ίο. Και το ‘22 θα δούμε, κάτι θα κάνουμε.
Άρης: Το Velvet Bus έγινε από το 2008 μέχρι το 2011. Και μετά ξεκίνησε το ‘18 στο Ιόνιο, το ‘19 στην Ίο. Και το ‘22 θα δούμε, κάτι θα κάνουμε.
Στο χώρο που βρισκόμαστε έχουν γίνει πολλά πράγματα. Θέλετε να μου πείτε ένα επικό σκηνικό που έχει γίνει εδώ μέσα;
Λάκης: Είναι άλλη μία συνέντευξη ολόκληρη. Σε αυτή την περιοχή στο κέντρο της Αθήνας είμαστε από το 2001. Την έχουμε δει να αλλάζει πολύ μέσα στον χρόνο. Εμείς ήμασταν πάντα εδώ. Εδώ κάναμε τις πρόβες μας, τα εικαστικά μας και τα Velvet party μετά. Κορυφαίο σκηνικό; Είναι πάρα πολλά. Εδώ έχουμε κοιμηθεί, έχουμε μείνει με κοπέλες, με αγόρια, έχουμε κάνει Πρωτοχρονιές, Πάσχα, έχουμε κάνει τα πάντα εδώ μέσα.
Άρης: Σε σχέση με το Velvet room επειδή εδώ μάζευε 250 άτομα και είχαν παίξει όλοι, από Bazooka, Chickn, Callas -πολλά συγκροτήματα- το εντυπωσιακό είναι ότι ποτέ δεν είχε συμβεί κάτι άσχημο. Δηλαδή, με μια μικρή εξαίρεση που είχε ανοίξει ένας πυροσβεστήρας στον δεύερο όροφο της πολυκατοικίας. Τόσα πολλά πάρτι με τόσο πολύ κόσμο και δεν είχε γίνει τίποτα. Ούτε αστυνομία ούτε τίποτα.
Λάκης: Νομίζω είναι σημαντικό αυτό που λέει ο Άρης. Πιστεύουμε στο καλό feeling με το οποίο έρχεται ο κόσμος εδώ πέρα. Δεν είναι τυχαίο. Θα μπορούσε να έχει συμβεί οτιδήποτε, αλλά νομίζω ότι ο κόσμος που έρχεται αισθάνεται ότι πάει σε κάτι δικό του. Δεν είναι ότι θα μπει σε κάτι ξένο. Και ποιο είναι το πιο περίεργο μέρος που έχετε παίξει live;
Άρης: Νομίζω σε βάρκα ποταμίσια στον Τάμεση.
Λάκης: Ήταν Ανατολικό Λονδίνο, είχαμε μία έκθεση στην gallery και σαν performance είχαμε ένα live όπου ο κόσμος ήταν στη γέφυρα και περνούσαμε εμείς με τη βάρκα και παίζαμε. Ήμασταν εμείς οι δύο και ο ηχολήπτης πάνω. Ήταν δραματικές οι στιγμές. Έβρεχε, είχε τρομερό κρύο.
Άρης: Το ότι δεν πάθαμε ηλεκτροπληξία ήταν τυχαίο.
Λάκης: Λέγαμε ότι θα ψοφίσουμε από το κρύο. Και κάποια στιγμή «έκοψε» και βγήκαμε ηρωικά. Αλλά είναι πολλά. Και σε τουαλέτες έχουμε παίξει, σε δωμάτιο ξενοδοχείου, σε εκκλησία, σε σπίτια. Κάποια περίοδο εκεί που θα παίζαμε, το στήναμε εμείς. Ήταν τεράστιο πρόβλημα διότι αν π.χ. πηγαίναμε να παίξουμε στο An ή στο εξωτερικό, επειδή παίζαμε εκτός σκηνής πάντα ήταν πρόβλημα το πού θα ήταν το PA κι από πού θα ακούγεται - που δεν μας ένοιαζε εμάς καθόλου.
Άρης: Αυτό ήταν στις αρχές, κυρίως. Ντυνόμασταν Superman, φτιάχναμε ένα stage από καφάσια. Καλή ώρα, αυτό που έχουμε στο μπαλκόνι. Μετά ήταν πιο νορμάλ.
Λάκης: Είναι άλλη μία συνέντευξη ολόκληρη. Σε αυτή την περιοχή στο κέντρο της Αθήνας είμαστε από το 2001. Την έχουμε δει να αλλάζει πολύ μέσα στον χρόνο. Εμείς ήμασταν πάντα εδώ. Εδώ κάναμε τις πρόβες μας, τα εικαστικά μας και τα Velvet party μετά. Κορυφαίο σκηνικό; Είναι πάρα πολλά. Εδώ έχουμε κοιμηθεί, έχουμε μείνει με κοπέλες, με αγόρια, έχουμε κάνει Πρωτοχρονιές, Πάσχα, έχουμε κάνει τα πάντα εδώ μέσα.
Άρης: Σε σχέση με το Velvet room επειδή εδώ μάζευε 250 άτομα και είχαν παίξει όλοι, από Bazooka, Chickn, Callas -πολλά συγκροτήματα- το εντυπωσιακό είναι ότι ποτέ δεν είχε συμβεί κάτι άσχημο. Δηλαδή, με μια μικρή εξαίρεση που είχε ανοίξει ένας πυροσβεστήρας στον δεύερο όροφο της πολυκατοικίας. Τόσα πολλά πάρτι με τόσο πολύ κόσμο και δεν είχε γίνει τίποτα. Ούτε αστυνομία ούτε τίποτα.
Λάκης: Νομίζω είναι σημαντικό αυτό που λέει ο Άρης. Πιστεύουμε στο καλό feeling με το οποίο έρχεται ο κόσμος εδώ πέρα. Δεν είναι τυχαίο. Θα μπορούσε να έχει συμβεί οτιδήποτε, αλλά νομίζω ότι ο κόσμος που έρχεται αισθάνεται ότι πάει σε κάτι δικό του. Δεν είναι ότι θα μπει σε κάτι ξένο. Και ποιο είναι το πιο περίεργο μέρος που έχετε παίξει live;
Άρης: Νομίζω σε βάρκα ποταμίσια στον Τάμεση.
Λάκης: Ήταν Ανατολικό Λονδίνο, είχαμε μία έκθεση στην gallery και σαν performance είχαμε ένα live όπου ο κόσμος ήταν στη γέφυρα και περνούσαμε εμείς με τη βάρκα και παίζαμε. Ήμασταν εμείς οι δύο και ο ηχολήπτης πάνω. Ήταν δραματικές οι στιγμές. Έβρεχε, είχε τρομερό κρύο.
Άρης: Το ότι δεν πάθαμε ηλεκτροπληξία ήταν τυχαίο.
Λάκης: Λέγαμε ότι θα ψοφίσουμε από το κρύο. Και κάποια στιγμή «έκοψε» και βγήκαμε ηρωικά. Αλλά είναι πολλά. Και σε τουαλέτες έχουμε παίξει, σε δωμάτιο ξενοδοχείου, σε εκκλησία, σε σπίτια. Κάποια περίοδο εκεί που θα παίζαμε, το στήναμε εμείς. Ήταν τεράστιο πρόβλημα διότι αν π.χ. πηγαίναμε να παίξουμε στο An ή στο εξωτερικό, επειδή παίζαμε εκτός σκηνής πάντα ήταν πρόβλημα το πού θα ήταν το PA κι από πού θα ακούγεται - που δεν μας ένοιαζε εμάς καθόλου.
Άρης: Αυτό ήταν στις αρχές, κυρίως. Ντυνόμασταν Superman, φτιάχναμε ένα stage από καφάσια. Καλή ώρα, αυτό που έχουμε στο μπαλκόνι. Μετά ήταν πιο νορμάλ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε μπάντες που βγαίνουν αυτήν τη στιγμή στη σκηνή, τι θα λέγατε για το πώς να πραγματοποιήσουν το όνειρο να συνεργαστούν με μεγάλα ονόματα; Εσείς πώς το κάνατε με τον Τζιμ Σκλαβούνος και τον Λι Ρανάλντο των Sonic Youth;
Άρης: Εμείς δεν το κάναμε στη αρχή. Πέρασαν πολλά χρόνια. Όταν ήρθαν αυτές οι συνεργασίες ήμασταν ήδη στα 10-12 χρόνια, και στη μουσική και στα εικαστικά. Πώς έγινε; Εσείς του προσεγγίσατε;
Λάκης: Με τον Σκλαβούνο, ναι. Χρειάζεται βέβαια ένας συνδυασμός πραγμάτων για να γίνει κάτι τέτοιο. Το πιο βασικό είναι να δουλέψεις πάρα πολύ και να επιμένεις σε κάποια πράγματα που κάνεις.
Άρης: Ο Σκλαβούνος μας είχε δει σε ένα live στο Λονδίνο.
Λάκης: Για να φτάσουμε να παίξουμε όμως σε αυτό το live είχαμε δουλέψει πάρα πολύ. Περισσότερες ώρες παίζαμε στο Λονδίνο παρά στην Αθήνα. Και παίζαμε με πολύ κακές συνθήκες, με κακό το ταξίδι, με ελάχιστα λεφτά έως καθόλου. Αλλά, ξέρεις, λέγαμε ότι πρέπει να το κάνουμε. Είναι πολύ μεγάλο το πώς το ένα φέρνει το άλλο. Ήρθε ο Σκλαβούνος στο live, μας είδε, του έκανε, του στείλαμε μετά υλικό και είπε ότι θα δουλέψουμε μαζί.
Άρης: Πρέπει να έχεις χτίσει όμως τη δική σου γλώσσα, τον δικό σου τρόπο για να προτείνεις σε κάποιον κάτι. Δεν γίνεται όταν είσαι στην αρχή. Πρέπει να το έχεις δουλέψει. Να είστε κοντά σε αυτό που κάνετε και να ξέρεις πού απευθύνεσαι. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Κι όταν λέω κοντά, δεν εννοώ να αντιγράφεις αυτό που παίζει. Αλλά να μπορείς να δείξεις στον άλλον ότι έχεις αναφορές πάνω σε κάτι που έχει κάνει και εσύ κάτι προσθέτεις σε αυτό ή κάτι που έχεις κάνει τον ιντριγκάρει για να δουλέψει κι αυτός μαζί σου. Όλο αυτό πρέπει να το δει κάποιος πριν από κάποια συνεργασία, αλλά το πρώτο είναι να φτιάξει τη δική του γλώσσα.
Άρης: Εμείς δεν το κάναμε στη αρχή. Πέρασαν πολλά χρόνια. Όταν ήρθαν αυτές οι συνεργασίες ήμασταν ήδη στα 10-12 χρόνια, και στη μουσική και στα εικαστικά. Πώς έγινε; Εσείς του προσεγγίσατε;
Λάκης: Με τον Σκλαβούνο, ναι. Χρειάζεται βέβαια ένας συνδυασμός πραγμάτων για να γίνει κάτι τέτοιο. Το πιο βασικό είναι να δουλέψεις πάρα πολύ και να επιμένεις σε κάποια πράγματα που κάνεις.
Άρης: Ο Σκλαβούνος μας είχε δει σε ένα live στο Λονδίνο.
Λάκης: Για να φτάσουμε να παίξουμε όμως σε αυτό το live είχαμε δουλέψει πάρα πολύ. Περισσότερες ώρες παίζαμε στο Λονδίνο παρά στην Αθήνα. Και παίζαμε με πολύ κακές συνθήκες, με κακό το ταξίδι, με ελάχιστα λεφτά έως καθόλου. Αλλά, ξέρεις, λέγαμε ότι πρέπει να το κάνουμε. Είναι πολύ μεγάλο το πώς το ένα φέρνει το άλλο. Ήρθε ο Σκλαβούνος στο live, μας είδε, του έκανε, του στείλαμε μετά υλικό και είπε ότι θα δουλέψουμε μαζί.
Άρης: Πρέπει να έχεις χτίσει όμως τη δική σου γλώσσα, τον δικό σου τρόπο για να προτείνεις σε κάποιον κάτι. Δεν γίνεται όταν είσαι στην αρχή. Πρέπει να το έχεις δουλέψει. Να είστε κοντά σε αυτό που κάνετε και να ξέρεις πού απευθύνεσαι. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Κι όταν λέω κοντά, δεν εννοώ να αντιγράφεις αυτό που παίζει. Αλλά να μπορείς να δείξεις στον άλλον ότι έχεις αναφορές πάνω σε κάτι που έχει κάνει και εσύ κάτι προσθέτεις σε αυτό ή κάτι που έχεις κάνει τον ιντριγκάρει για να δουλέψει κι αυτός μαζί σου. Όλο αυτό πρέπει να το δει κάποιος πριν από κάποια συνεργασία, αλλά το πρώτο είναι να φτιάξει τη δική του γλώσσα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Βλέπετε μία στροφή της indie ελληνικής σκηνής στον ελληνικό στίχο;
Άρης: Ναι, τα τελευταία πέντε χρόνια. Πριν 10-15 χρόνια όταν ήθελες να παίζεις στο εξωτερικό είχες στο μυαλό σου τον αγγλικό στίχο. Μετά αυτό άρχισε να αλλάζει επειδή ξεκίνησαν να κυκλοφορούν οι μπάντες στην Ευρώπη και πήγαιναν κι από την Ελλάδα, και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, στο εξωτερικό και σιγά-σιγά οι μπάντες άρχισαν να παίζουν και με τη γλώσσα της χώρας τους. Οπότε ξεκίνησε να υπάρχει εξοικείωση και δεν υπήρχε η ανάγκη κάποιος να πει τον αγγλικό στίχο. Κι επίσης η βρετανική σκηνή είναι ένα κάστρο απόρθητο. Δεν περνάς. Έχουν φάει όλοι τα μούτρα τους, όσοι έχουν πάει να κάνουν καριέρα στην Αγγλία - εγώ δεν ξέρω κανέναν που να τα έχει καταφέρει. Οπότε γυρίζεις πάλι πίσω. Και αυτά τα δύο οδηγούν κάποιες μπάντες που έχουν κάνει κάποια επιτυχία να πουν “ΟΚ πάω στον ελληνικό στίχο”, για να έχουν και μία βάση στην Ελλάδα.
Λάκης: Εγώ νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι ότι ενστικτωδώς όταν πάρεις μια απόσταση από κάποια πράγματα τα βλέπεις πιο καθαρά. Εμείς αυτό πρώτη φορά το ζήσαμε όταν σπουδάζαμε Καλές Τέχνες στο Λονδίνο, καταλάβαμε πιο καλά τις ελληνικές μας ρίζες. Τι είναι ο τόπος που έχεις μεγαλώσει, το χρώμα, οι μυρωδιές. Όλα όσα μπορούν να συνεισφέρουν σε μια εικαστική δημιουργία. Αυτό μεταφράζεται και στη μουσική. Όσο πηγαίνεις προς τα έξω και βλέπεις τι γίνεται και τι είναι αυτό που κάνεις, τόσο αντιλαμβάνεσαι καλύτερα από πού έρχεσαι. Οπότε, αυτό είναι μία διαδικασία ωρίμανσης.
Άρης: Ναι, τα τελευταία πέντε χρόνια. Πριν 10-15 χρόνια όταν ήθελες να παίζεις στο εξωτερικό είχες στο μυαλό σου τον αγγλικό στίχο. Μετά αυτό άρχισε να αλλάζει επειδή ξεκίνησαν να κυκλοφορούν οι μπάντες στην Ευρώπη και πήγαιναν κι από την Ελλάδα, και οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, στο εξωτερικό και σιγά-σιγά οι μπάντες άρχισαν να παίζουν και με τη γλώσσα της χώρας τους. Οπότε ξεκίνησε να υπάρχει εξοικείωση και δεν υπήρχε η ανάγκη κάποιος να πει τον αγγλικό στίχο. Κι επίσης η βρετανική σκηνή είναι ένα κάστρο απόρθητο. Δεν περνάς. Έχουν φάει όλοι τα μούτρα τους, όσοι έχουν πάει να κάνουν καριέρα στην Αγγλία - εγώ δεν ξέρω κανέναν που να τα έχει καταφέρει. Οπότε γυρίζεις πάλι πίσω. Και αυτά τα δύο οδηγούν κάποιες μπάντες που έχουν κάνει κάποια επιτυχία να πουν “ΟΚ πάω στον ελληνικό στίχο”, για να έχουν και μία βάση στην Ελλάδα.
Λάκης: Εγώ νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι ότι ενστικτωδώς όταν πάρεις μια απόσταση από κάποια πράγματα τα βλέπεις πιο καθαρά. Εμείς αυτό πρώτη φορά το ζήσαμε όταν σπουδάζαμε Καλές Τέχνες στο Λονδίνο, καταλάβαμε πιο καλά τις ελληνικές μας ρίζες. Τι είναι ο τόπος που έχεις μεγαλώσει, το χρώμα, οι μυρωδιές. Όλα όσα μπορούν να συνεισφέρουν σε μια εικαστική δημιουργία. Αυτό μεταφράζεται και στη μουσική. Όσο πηγαίνεις προς τα έξω και βλέπεις τι γίνεται και τι είναι αυτό που κάνεις, τόσο αντιλαμβάνεσαι καλύτερα από πού έρχεσαι. Οπότε, αυτό είναι μία διαδικασία ωρίμανσης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σαν να απενοχοποιείς τις ρίζες;
Λάκης: Εντάξει, άλλος μπορεί να τις απενοχοποιεί, άλλος μπορεί να τις βλέπει για πρώτη φορά. Εμείς αυτό που έχουμε ως παράδειγμα και πάντα αναφερόμαστε είναι ότι στο αμάξι του πατέρα μας όταν ήμασταν μικροί υπήρχε μία κασέτα Beatles και μία Τσιτσάνη. Εμείς είχαμε μείνει στους Beatles, αλλά μετά είπαμε ότι υπήρχε και Τσιτσάνης δίπλα, ας το δούμε τι και πώς. Έτσι λειτούργησε σε εμάς. Φαντάζομαι στην κάθε μπάντα λειτούργησε διαφορετικά. Για εμένα είναι μία διαδικασία ωρίμανσης. Και δεν σημαίνει ότι υπογράφει κανείς κάνα συμβόλαιο ότι θα πηγαίνει έτσι.
Άρης: Έρχεται και φεύγει αυτό. Και πιο πίσω υπήρχε ο ελληνικός στίχος, που έφυγε και ξανάρθε. Πιστεύω ότι τώρα συμβαίνει αυτό, αλλά μπορεί να ξαναλλάξει.
Λάκης: Ναι και καλό είναι να δοκιμάζεις πράγματα. Τώρα σε τι φάση είστε; Τι ετοιμάζετε με το άλμπουμ και την ταινία;
Άρης: Προγραμματίζουμε ένα live στο Temple στις 27 Νοεμβρίου, στο οποίο θα δείξουμε και την ταινία.
Λάκης: Ετοιμάζουμε καινούριο υλικό για καινούριο άλμπουμ, καινούρια εικαστικά. Θα γίνει ένα μεγάλο show το ‘22 που θα έχει εικαστικά και μουσική.
Άρης: Δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα, αλλά θα είναι κάτι μεγάλο.
Λάκης: Και για εμάς το πιο πιο βασικό είναι ότι σε όλα αυτά το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι που είμαστε κοντά. Όλα αυτά που συζητάμε δεν τα κάνουμε οι δυο μας. Είμαστε πολύς κόσμος μαζί. Ε για εμάς το πιο σημαντικό είναι αυτό.*Δείτε την ταινία Sick με την υπογραφεί The Callas στο Φεστιβαλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης online μέχρι τις 14 Νοεμβρίου, εδώ. Περισσότερα από το VICEΣουρεαλιστικές Φωτογραφίες από Κτίρια Σκεπασμένα με Ηφαιστειακή ΣτάχτηHuman Trafficking: Ένα Σκοτεινό «Σύμπαν» Δίπλα μας με Εκατομμύρια Σύγχρονους ΣκλάβουςΧαρακτήρες Ελληνικών Σίριαλ που Αξίζουν τη Δική τους Spin Off ΣειράΑκολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
Λάκης: Εντάξει, άλλος μπορεί να τις απενοχοποιεί, άλλος μπορεί να τις βλέπει για πρώτη φορά. Εμείς αυτό που έχουμε ως παράδειγμα και πάντα αναφερόμαστε είναι ότι στο αμάξι του πατέρα μας όταν ήμασταν μικροί υπήρχε μία κασέτα Beatles και μία Τσιτσάνη. Εμείς είχαμε μείνει στους Beatles, αλλά μετά είπαμε ότι υπήρχε και Τσιτσάνης δίπλα, ας το δούμε τι και πώς. Έτσι λειτούργησε σε εμάς. Φαντάζομαι στην κάθε μπάντα λειτούργησε διαφορετικά. Για εμένα είναι μία διαδικασία ωρίμανσης. Και δεν σημαίνει ότι υπογράφει κανείς κάνα συμβόλαιο ότι θα πηγαίνει έτσι.
Άρης: Έρχεται και φεύγει αυτό. Και πιο πίσω υπήρχε ο ελληνικός στίχος, που έφυγε και ξανάρθε. Πιστεύω ότι τώρα συμβαίνει αυτό, αλλά μπορεί να ξαναλλάξει.
Λάκης: Ναι και καλό είναι να δοκιμάζεις πράγματα. Τώρα σε τι φάση είστε; Τι ετοιμάζετε με το άλμπουμ και την ταινία;
Άρης: Προγραμματίζουμε ένα live στο Temple στις 27 Νοεμβρίου, στο οποίο θα δείξουμε και την ταινία.
Λάκης: Ετοιμάζουμε καινούριο υλικό για καινούριο άλμπουμ, καινούρια εικαστικά. Θα γίνει ένα μεγάλο show το ‘22 που θα έχει εικαστικά και μουσική.
Άρης: Δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα, αλλά θα είναι κάτι μεγάλο.
Λάκης: Και για εμάς το πιο πιο βασικό είναι ότι σε όλα αυτά το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι που είμαστε κοντά. Όλα αυτά που συζητάμε δεν τα κάνουμε οι δυο μας. Είμαστε πολύς κόσμος μαζί. Ε για εμάς το πιο σημαντικό είναι αυτό.*Δείτε την ταινία Sick με την υπογραφεί The Callas στο Φεστιβαλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης online μέχρι τις 14 Νοεμβρίου, εδώ. Περισσότερα από το VICEΣουρεαλιστικές Φωτογραφίες από Κτίρια Σκεπασμένα με Ηφαιστειακή ΣτάχτηHuman Trafficking: Ένα Σκοτεινό «Σύμπαν» Δίπλα μας με Εκατομμύρια Σύγχρονους ΣκλάβουςΧαρακτήρες Ελληνικών Σίριαλ που Αξίζουν τη Δική τους Spin Off ΣειράΑκολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.