Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.Οι μεγάλες μεθυσμένες Ευρωπαϊκές διακοπές. Για πολλούς νέους αποτελεί την πρώτη φορά που μένουν αμαρκάριστοι από γονείς για μεγάλο χρονικό διάστημα, η πρώτη φορά που μπορούν να πιούν μέχρι νοσοκομειακής περίθαλψης, η πρώτη φορά που μπορούν να κάνουν κάποιο (βλακώδες) τατουάζ, η πρώτη φορά που μπορούν να παραβιάσουν, λίγο ή πολύ κάποιον νόμο.Ο φωτογράφος Peter Dench καταγράφει Βρετανούς για παραπάνω από μια δεκαετία, δημιουργώντας με αυτήν του την δουλειά μια τριλογία βιβλίων, που αποτελείται από τα Alcohol and England, England Uncensored και το The British Abroad που είναι και η πιο πρόσφατη δουλειά του. Για αυτό, ξόδεψε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στους πιο δημοφιλείς «πάρτι» προορισμούς της Ευρώπης, την Ayia Napa, την Sunny Beach στην Βουλγαρία, την Ibiza και την Magaluf. Σκοπός του, να αποτυπώσει αυτό που κάνουν πολλοί Βρετανοί, μετά από μια πτήση EasyJet και έξι λίτρα μιας όχι-και-τόσο-ποιοτικής βότκας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μίλησα με τον Peter, σχετικά με αυτά που έμαθε από το να βλέπει Βρετανούς να μεθούν και να γίνονται αηδιαστικοί.
VICE: Γεια σου Peter. Μετά από τους τόσους μήνες που ξόδεψες για να φωτογραφήσεις το The British Abroad, τι ακριβώς έμαθες για τους Βρετανούς;
Peter Dench: Αυτό είναι το τρίτο μου βιβλίο με θέμα την «Βρετανικότητα» και αυτό που έμαθα από το προηγούμενο βιβλίο μου -το Alcohol and England, το οποίο στηρίζεται σε φωτογραφίες που τράβηξα από το 1998 μέχρι το 2008- είναι ότι από το 2001 κιόλας, ξέραμε κάτι πολύ σημαντικό: ότι οι Άγγλοι πίνουν από πιο μικρή ηλικία, πίνουν πιο φτηνά και πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Νομίζω ότι το ήξερα και από τότε, αλλά πλέον αυτή μου αίσθηση έχει επιβεβαιωθεί. Ελπίζω πως το The British Abroad θα έχει μια παρόμοια εξέλιξη, ότι δηλαδή ότι θα κοιτάξουμε στο μέλλον σε αυτήν την περίοδο και θα δούμε ότι ήταν αυτή κατά την οποία το να ταξιδεύεις έγινε τόσο φτηνό.Πιστεύεις πως είναι μια τάση που τείνει να εξαφανιστεί;
Δεν μπορώ να προβλέψω κάτι τέτοιο, αλλά αν σκεφτείς ότι κάποτε μπορούσες να κλείσεις πτήσεις για μια λίρα, ε, αυτό έχει εξαφανιστεί.Έχουν υπάρξει όμως και αρκετές αντιδράσεις ενάντια σε τέτοιου είδους διακοπές, όπως για παράδειγμα η πρόσφατη απαγόρευση κατανάλωσης αλκοόλ στον δρόμο, στην Magaluf.
Ναι, είναι μια δύσκολη περίπτωση αυτή, γιατί οι επιχειρήσεις θέλουν να πουλήσουν, αλλά πρέπει να ανεχτούν τις συμπεριφορές των Βρετανών που είναι εκεί για τις διακοπές τους. Νομίζω όμως ότι πρέπει να πάρουν πιο δραστικά μέτρα. Αυτό το μέτρο νομίζω ότι είναι μια ημιτελής προσπάθεια για να καθαρίσει το τοπίο.
Peter Dench: Αυτό είναι το τρίτο μου βιβλίο με θέμα την «Βρετανικότητα» και αυτό που έμαθα από το προηγούμενο βιβλίο μου -το Alcohol and England, το οποίο στηρίζεται σε φωτογραφίες που τράβηξα από το 1998 μέχρι το 2008- είναι ότι από το 2001 κιόλας, ξέραμε κάτι πολύ σημαντικό: ότι οι Άγγλοι πίνουν από πιο μικρή ηλικία, πίνουν πιο φτηνά και πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Νομίζω ότι το ήξερα και από τότε, αλλά πλέον αυτή μου αίσθηση έχει επιβεβαιωθεί. Ελπίζω πως το The British Abroad θα έχει μια παρόμοια εξέλιξη, ότι δηλαδή ότι θα κοιτάξουμε στο μέλλον σε αυτήν την περίοδο και θα δούμε ότι ήταν αυτή κατά την οποία το να ταξιδεύεις έγινε τόσο φτηνό.Πιστεύεις πως είναι μια τάση που τείνει να εξαφανιστεί;
Δεν μπορώ να προβλέψω κάτι τέτοιο, αλλά αν σκεφτείς ότι κάποτε μπορούσες να κλείσεις πτήσεις για μια λίρα, ε, αυτό έχει εξαφανιστεί.Έχουν υπάρξει όμως και αρκετές αντιδράσεις ενάντια σε τέτοιου είδους διακοπές, όπως για παράδειγμα η πρόσφατη απαγόρευση κατανάλωσης αλκοόλ στον δρόμο, στην Magaluf.
Ναι, είναι μια δύσκολη περίπτωση αυτή, γιατί οι επιχειρήσεις θέλουν να πουλήσουν, αλλά πρέπει να ανεχτούν τις συμπεριφορές των Βρετανών που είναι εκεί για τις διακοπές τους. Νομίζω όμως ότι πρέπει να πάρουν πιο δραστικά μέτρα. Αυτό το μέτρο νομίζω ότι είναι μια ημιτελής προσπάθεια για να καθαρίσει το τοπίο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ποιο ήταν το πρώτο μέρος που επισκέφτηκες για αυτό το project;
Ξεκίνησε ως μια δουλειά για το New Yorker, όπου με έστειλαν στο Porec της Κροατίας, μετά στην Ayia Napa, μετά στην Sunny Beach της Βουλγαρίας από εκεί στην Ibiza και στο τέλος ήταν η Magaluf, γιατί εκεί πήγαινα διακοπές όταν ήμουν παιδί.Που ήταν πιο άγρια τα πράγματα;
Το πιο δύσκολο μέρος ήταν το San Antonio στην Ibiza, γιατί εκεί ο κόσμος ανακατεύει ναρκωτικά και αλκοόλ. Ξέρω πως συμπεριφέρονται οι μεθυσμένοι και ξέρω πως συμπεριφέρονται αυτοί που κάνουν ναρκωτικά, αλλά δεν μπορώ ποτέ να υπολογίσω πως θα συμπεριφερθούν αυτοί που τα συνδυάζουν. Γνώρισα μια παρέα από 9 αγόρια από το Coventry εκεί. Είχαν πάρει κάτι και μετά κατέβασαν 9 λίτρα βότκα. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήθελαν να μου πάρουν την κάμερα, να με αγκαλιάσουν ή να με μαχαιρώσουν.Στην Sunny Beach πάντως τα πράγματα είναι πολύ πιο απλοϊκά, πολύ πιο αγαθά.Πιστεύεις πως η φήμη που έχουν οι Βρετανοί που πάνε διακοπές είναι δικαιολογημένη; Είδες πολλά mankinis, καυγάδες και κόσμο να κατουράει στον δρόμο;
Ναι, πέρασα μερικά βράδια περιπολώντας την παραλία της Magaluf με τον George, τον υπεύθυνο ασφαλείας της παραλίας και μου είπε ότι οι Βρετανοί του δημιουργούσαν τους περισσότερους μπελάδες.Όπως είπες, αυτό είναι το τρίτο μέρος της φωτογραφικής σου έρευνας με θέμα την Αγγλία. Τι έχεις δει να αλλάζει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια;
Νομίζω ότι ο κόσμος είναι πιο ανοιχτός σχετικά με την οικονομική του κατάσταση. Μιλάει πιο ανοιχτά για την φτώχεια και δεν ντρέπονται για την κατάστασή τους. Δεν νομίζω ότι πλέον υπάρχει τόσο έντονα ο διαχωρισμός Βορρά και Νότου. Πιστεύω επίσης ότι οι Βρετανοί είναι ένας αρκετά παρεξηγημένος λαός. Προσωπικά με έχουν χτυπήσει μόνο μια φορά στο πρόσωπο. Υπάρχει μεγάλη ανοχή.
Ξεκίνησε ως μια δουλειά για το New Yorker, όπου με έστειλαν στο Porec της Κροατίας, μετά στην Ayia Napa, μετά στην Sunny Beach της Βουλγαρίας από εκεί στην Ibiza και στο τέλος ήταν η Magaluf, γιατί εκεί πήγαινα διακοπές όταν ήμουν παιδί.Που ήταν πιο άγρια τα πράγματα;
Το πιο δύσκολο μέρος ήταν το San Antonio στην Ibiza, γιατί εκεί ο κόσμος ανακατεύει ναρκωτικά και αλκοόλ. Ξέρω πως συμπεριφέρονται οι μεθυσμένοι και ξέρω πως συμπεριφέρονται αυτοί που κάνουν ναρκωτικά, αλλά δεν μπορώ ποτέ να υπολογίσω πως θα συμπεριφερθούν αυτοί που τα συνδυάζουν. Γνώρισα μια παρέα από 9 αγόρια από το Coventry εκεί. Είχαν πάρει κάτι και μετά κατέβασαν 9 λίτρα βότκα. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήθελαν να μου πάρουν την κάμερα, να με αγκαλιάσουν ή να με μαχαιρώσουν.Στην Sunny Beach πάντως τα πράγματα είναι πολύ πιο απλοϊκά, πολύ πιο αγαθά.Πιστεύεις πως η φήμη που έχουν οι Βρετανοί που πάνε διακοπές είναι δικαιολογημένη; Είδες πολλά mankinis, καυγάδες και κόσμο να κατουράει στον δρόμο;
Ναι, πέρασα μερικά βράδια περιπολώντας την παραλία της Magaluf με τον George, τον υπεύθυνο ασφαλείας της παραλίας και μου είπε ότι οι Βρετανοί του δημιουργούσαν τους περισσότερους μπελάδες.Όπως είπες, αυτό είναι το τρίτο μέρος της φωτογραφικής σου έρευνας με θέμα την Αγγλία. Τι έχεις δει να αλλάζει μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια;
Νομίζω ότι ο κόσμος είναι πιο ανοιχτός σχετικά με την οικονομική του κατάσταση. Μιλάει πιο ανοιχτά για την φτώχεια και δεν ντρέπονται για την κατάστασή τους. Δεν νομίζω ότι πλέον υπάρχει τόσο έντονα ο διαχωρισμός Βορρά και Νότου. Πιστεύω επίσης ότι οι Βρετανοί είναι ένας αρκετά παρεξηγημένος λαός. Προσωπικά με έχουν χτυπήσει μόνο μια φορά στο πρόσωπο. Υπάρχει μεγάλη ανοχή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς το είδες να εκφράζεται αυτό σε ένα μέρος όπως η Magaluf;
Εξεπλάγην να σου πω την αλήθεια. Νόμιζα ότι όλοι θα γύριζαν βίντεο για να ανεβάσουν στο facebook, θα έκαναν πλάκα στους φίλους τους, αλλά γενικά δεν είδα κάτι τέτοιο. Είδα μια διάθεση να προστατέψει ο ένας τον άλλον. Δεν λέω ότι ήταν όλο αγκαλιές και φιλιά, αλλά σίγουρα δεν είδα το πολεμικό κλίμα που ενδεχομένως φαντάζεται κάποιος.Συνάντησες κόσμο που περνούσε απαίσια, που οι διακοπές τους δεν είχαν εξελιχθεί όπως ήθελαν; Υπάρχουν συνήθως μεγάλες προσδοκίες από τα μέρη που επισκέφτηκες.
Σίγουρα υπάρχει μια μελαγχολία στην όλη εμπειρία. Όταν πήγα στην Ayia Napa, είδα κάτι παιδιά που έπιναν στο Heathrow και μετά τους είδα να παραγγέλνουν σαμπάνια στο αεροπλάνο. Μετά τους πέτυχα σε ένα pool party να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Ήταν λες και δεν μπορούσα να δεχτούν ότι αυτές οι διακοπές θα είχαν και κάτι άλλο. Την διέκρινα πάντως αυτήν την μελαγχολία, αυτήν την συνειδητοποίηση πως έχεις μαζέψει τα λεφτά σου όλο το χρόνο, για δύο εβδομάδες στον ήλιο που τελικά δεν είναι αυτό που φαντάστηκες.
Εξεπλάγην να σου πω την αλήθεια. Νόμιζα ότι όλοι θα γύριζαν βίντεο για να ανεβάσουν στο facebook, θα έκαναν πλάκα στους φίλους τους, αλλά γενικά δεν είδα κάτι τέτοιο. Είδα μια διάθεση να προστατέψει ο ένας τον άλλον. Δεν λέω ότι ήταν όλο αγκαλιές και φιλιά, αλλά σίγουρα δεν είδα το πολεμικό κλίμα που ενδεχομένως φαντάζεται κάποιος.Συνάντησες κόσμο που περνούσε απαίσια, που οι διακοπές τους δεν είχαν εξελιχθεί όπως ήθελαν; Υπάρχουν συνήθως μεγάλες προσδοκίες από τα μέρη που επισκέφτηκες.
Σίγουρα υπάρχει μια μελαγχολία στην όλη εμπειρία. Όταν πήγα στην Ayia Napa, είδα κάτι παιδιά που έπιναν στο Heathrow και μετά τους είδα να παραγγέλνουν σαμπάνια στο αεροπλάνο. Μετά τους πέτυχα σε ένα pool party να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Ήταν λες και δεν μπορούσα να δεχτούν ότι αυτές οι διακοπές θα είχαν και κάτι άλλο. Την διέκρινα πάντως αυτήν την μελαγχολία, αυτήν την συνειδητοποίηση πως έχεις μαζέψει τα λεφτά σου όλο το χρόνο, για δύο εβδομάδες στον ήλιο που τελικά δεν είναι αυτό που φαντάστηκες.
Ο Peter, στο κέντρο, στην Μagaluf το 1989
Ποιες είναι οι συνηθισμένες ηλικίες σε αυτά τα μέρη; Είδες πολλά παιδιά που ήταν ας πούμε στις πρώτες τους διακοπές χωρίς γονείς;
Ναι, το είδα πολύ αυτό. Στην Ibiza έχει λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, λόγω του ότι είναι και πολύ πιο ακριβά. Πήγα στην Magaluf όταν ήμουν 17, που όπως αποδείχτηκε ήταν πολύ μικρή σαν ηλικία για κάτι τέτοιο. Ήμασταν παιδιά από το Weymouth, ένα μικρό παραθαλάσσιο θέρετρο της εργατικής τάξης. Το παίζαμε καμπόσοι εκεί, αλλά όταν φτάσαμε στην Magaluf και είδαμε όλους τους υπόλοιπους εκεί, καταλάβαμε πόσο χαμηλά στην πυραμίδα ήμασταν στην πραγματικότητα.
Ναι, το είδα πολύ αυτό. Στην Ibiza έχει λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, λόγω του ότι είναι και πολύ πιο ακριβά. Πήγα στην Magaluf όταν ήμουν 17, που όπως αποδείχτηκε ήταν πολύ μικρή σαν ηλικία για κάτι τέτοιο. Ήμασταν παιδιά από το Weymouth, ένα μικρό παραθαλάσσιο θέρετρο της εργατικής τάξης. Το παίζαμε καμπόσοι εκεί, αλλά όταν φτάσαμε στην Magaluf και είδαμε όλους τους υπόλοιπους εκεί, καταλάβαμε πόσο χαμηλά στην πυραμίδα ήμασταν στην πραγματικότητα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τελευταία ερώτηση. Τώρα που τελείωσες την τριλογία, θα φύγεις για λίγο από τη Βρετανία σωστά;
Ναι, θα πάω στο Dallas, για δύο εβδομάδες. Θα πάω μια ημέρα σε ένα σκοπευτήριο, μια ημέρα σε έναν αγώνα baseball, θα πάω και σε ένα θρησκευτικό φεστιβάλ. Θέλω να εξερευνήσω καινούργια πράγματα. Δεν έχω κάποιο σχέδιο, θα δω πως θα πάει.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
Ναι, θα πάω στο Dallas, για δύο εβδομάδες. Θα πάω μια ημέρα σε ένα σκοπευτήριο, μια ημέρα σε έναν αγώνα baseball, θα πάω και σε ένα θρησκευτικό φεστιβάλ. Θέλω να εξερευνήσω καινούργια πράγματα. Δεν έχω κάποιο σχέδιο, θα δω πως θα πάει.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
