Young Thug, Πινγκ-Πονγκ και μια Γκαλερί: Η Βραδινή μου Έξοδος στο Metaverse

Μάλλον έχεις ακούσει κάποιον φίλο σου να κλαίγεται που έχει απώλειες στο κρυπτονόμισμά του, έχεις ακούσει ότι το Facebook άλλαξε το όνομά του σε Meta ή ότι καρτούν πιθήκων πουλιούνται online εκατομμύρια λίρες. Αλλά αν υπάρχει κάτι πιο δύσκολο να καταλάβεις από την αγορά τέχνης NFT αυτό είναι το metaverse. 

Παρόλο που οι περισσότεροι ακούσαμε τον όρο τα τελευταία χρόνια, η λέξη metaverse επινοήθηκε το 1992 από τον Neal Stephenson, που έγραψε ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας το οποίο λέγεται Snow Crash, για το πώς το metaverse μπορεί να είναι ένας διάδοχος του Ίντερνετ και ουσιαστικά προέβλεψε τον ψηφιακό κόσμο που θα υπήρχε πλάι στον πραγματικό κόσμο.

Κάθε γενιά αναπολεί τις ένδοξες μέρες της πρώιμης τεχνολογίας – για τον μπαμπά μου αυτό ήταν όταν έψαξε κάτι στο Ίντερνετ το 1998 και αμέσως δώρισε την εγκυκολπαίδειά του. Για μένα ήταν το να ανακαλύψω μια καινούργια μπάντα στο Myspace.

Είναι το metaverse άλλη μια εξέλιξη του Ίντερνετ που θα μας αλλάξει τη ζωή ή όπως είπε το περιοδικό WIRED, μία τρομερά άβολη, χειρότερη εκδοχή του Zoom; Αποφάσισα να το μάθω και ο καλύτερος τρόπος ήταν να δω αν είναι διασκεδαστικό. Αποφάσισα, λοιπόν, να μάθω αν είναι δυνατόν να κάνεις μια καλή βραδινή έξοδο στο metaverse.

Σε αυτήν τη φάση αξίζει να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει μόνο ένα metaverse. Οι βασικοί παίκτες αυτήν τη στιγμή είναι η Apple, η Microsoft και η Google αλλά το πρώην Facebook είναι η μόνη μεγάλη εταιρεία που δήλωσε τη θέση της αλλάζοντας το όνομα σε Meta. Σύμφωνα με ένα post με τίτλο Our Vision For The Metaverse, «το metaverse θα περιλαμβάνει δουλειά, διασκέδαση και οτιδήποτε άλλο ενδιάμεσα». Ωραία και συγκεκριμένα λοιπόν.

Πέρα από τους μεγάλους παίκτες με τη στήριξη δισεκατομμυριούχων υπάρχουν το The Sandbox και το Decentraland – δυο αντίπαλα desktop metaverses, με τα δικά τους κρυπτονομίσματα στο blockchain Ethereum. Τα websites, μαζί με άλλα τμήματα του blockchain, ανήκουν στη Web3, που σημαίνει ότι ανήκουν σε μια καινούργια και αποκεντρωμένη προσέγγιση του Ίντερνετ.

Σε αυτά τα metaverses, οι χρήστες ανταμείβονται με έννοιες όπως παιχνίδια που παίζεις για να κερδίσεις, όπου κερδίζεις μοναδικά skins, NFTs και κρυπτονομίσματα σε αντάλλαγμα για το ότι ολοκληρώνεις προκλήσεις και περνάς περισσότερο χρόνο παίζοντας. Ο ιδρυτής του Reddit εικάζει ότι αυτά τα παιχνίδια θα αποτελούν το 90% της βιομηχανίας gaming μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

Οι χρήστες με μερίδιο σε πολλές από αυτές τις πλατφόρμες επίσης θα έχουν λόγο για το μέλλον των κόσμων τους, με συστήματα ψηφοφορίας σε πλατφόρμες όπως το Discord για να συμβουλεύουν τους developers για τις επόμενες κινήσεις τους – αλλά θα πρέπει να ανεχτούν και το ότι εταιρείες όπως η Meta θα παρακολουθούν τη συμπεριφορά τους για εκμεταλλεύσιμα δεδομένα.

«Υπάρχουν πολλές επιλογές αυτήν τη στιγμή» λέει ο Luke Franks, τηλεοπτικός παρουσιαστής που παρουσιάζει το podcast Welcome To The Metaverse, μιλώντας για τον αριθμό των metaverses που εμφανίζονται. «Μου αρέσει να πιστεύω ότι σύντομα θα είναι σαν διαφορετικές χώρες, ότι θα πηγαίνεις σε διαφορετικούς virtual κόσμους για διαφορετικές εμπειρίες και κάποιοι θα είναι τελείως σαν παιχνίδια και κάποιοι θα έχουν εκπαιδευτική χροιά».

Έχοντας αυτό κατά νου ξεκίνησα την έξοδό μου, με τον τρόπο που πολύ λίγες καλές έξοδοι έχουν ξεκινήσει: ανοίγοντας το λάπτοπ μου.

Ωραία, λοιπόν, έχω επιλογές - κάτι που πάντα είναι καλό. Ξέρω ότι δεν είναι το πιο τρελό μέρος να πιεις ένα πρώτο ποτό, αλλά η τέχνη και τα NFTs είναι από τις βασικές έννοιες του metaverse.

H Decentraland μού έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω από εκεί. Είναι ένας desktop ψηφιακός κόσμος όπου μπορείς να χρησιμοποιήσεις το νόμισμά τους, το MANA, για να αγοράζεις και να πουλάς ψηφιακά ακίνητα. Ένα MANA κοστίζει περίπου 2 λίρες στον πραγματικό κόσμο και τα περισσότερα οικόπεδα κοστίζουν πάνω από 5.000 ΜΑΝΑ δηλαδή 10.000 λίρες. Το παιχνίδι είναι εύκολα προσβάσιμο στο λάπτοπ, αλλά πρέπει να κάνεις log in με το crypto wallet σου αν θέλεις πρόσβαση σε όλα τα features. Δεν μπορείς να το παίξεις με καμία συσκευή VR.

Γκουγκλάρω Decentraland, κάνω sign in με το MetaMask και δημιουργώ ένα βασικό άβαταρ. Αμέσως βρίσκομαι σε έναν ανοιχτό χώρο που θυμίζει Blade Runner. Εκατοντάδες ψηφιακά ανθρωποειδή με φτερά, γυαλιά ηλίου και καπέλα που έχουν αγοραστεί όλα ή έχουν ανταλλαχθεί στην αγορά του Decentraland κυκλοφορούν γύρω μου.

Τα περισσότερα αντικείμενα κοστίζουν περισσότερο από τον  μισθό μου έτσι νιώθω πολύ απλός με τη μαύρη μπλούζα και το τζιν μου. Πολλοί χρήστες που μπήκαν νωρίς στην πλατφόρμα θα έχουν αγοράσει τα αντικείμενα πολύ πιο φτηνά και μπορούν να τα ανταλλάζουν με νέους χρήστες όπως εγώ. Δυστυχώς εγώ, έχω ΜΑΝΑ αξίας 60 λιρών κι έτσι συνεχίζω όπως είμαι.

Τα άβαταρ μιλάνε με μικρόφωνο και σε chat box. Κάποιοι είναι άγνωστοι, άλλοι φίλοι, αλλά απ’ όσο ακούω είναι πολύ μεσήλικες που λένε «ναι;;;» πολύ δυνατά ο ένας στον άλλον. Αποφασίζω να δω τι γίνεται με το βασικό θέμα του Metaverse: τα NFTs.

Μπαίνω σε μια γκαλερί NFT και εντυπωσιάζομαι από την άνεση. Μπορείς να πας μπροστά σε όποιο έργο θέλεις, να κάνεις κλικ πάνω του και να το αγοράσεις με Ethereum και OpenSea μέσα σε δευτερόλεπτα. 

Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι η γκαλερί αυτή είναι κατά 99% ίδια με το Bored Ape Yacht Club, από τα πρώτα NFTs που πουλήθηκαν για πολλά λεφτά. Είχαμε τον σουρεαλισμό, τον ρομαντισμό και την αναγέννηση – οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αποκαλούν αυτή την εποχή εποχή των πιθήκων. Διάολε.

Όμως το ενδιαφέρον μου σύντομα χάνεται όταν το άβατάρ μου κολλάει σε ένα κλιμακοστάσιο. Κλείνω το λάπτοπ μου αφού παίρνω τις 60 λίρες μου.

Επόμενος στόχος μου είναι να πάρω μια συσκευή VR (ένα Meta Quest 2, 300 λίρες) που μου δάνεισε το Meta για μια βδομάδα. Θα είμαι ειλικρινής: έχω δοκιμάσει διάφορες virtual εμπειρίες σε εκθέσεις μουσείων αλλά τίποτα δεν με έχει εντυπωσιάσει τόσο.

Η συσκευή είναι λευκή με δυο ξεχωριστά εργονομικά controllers. Το set up είναι εύκολο και το λειτουργικό σύστημα είναι πολύ εύληπτο, όπως θα περίμενε κανείς από μια εταιρεία με μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες δεδομένων ανθρώπινης συμπεριφοράς στον κόσμο. Το μόνο αρνητικό είναι ότι είναι λίγο βαρύ και είχα κόκκινα σημάδια στο πρόσωπο μετά από πολλή ώρα χρήσης.

Δοκιμάζω διάφορες ρυθμίσεις, φτιάχνω άλλο ένα άβαταρ και παίρνω τον φίλο μου τον Victor, που είναι το μόνο που ξέρω να έχει Meta Quest 2. Ανοίγουμε μια εφαρμογή πινγκ-πονγκ που αγοράσαμε και οι δυο για 15 λίρες. Είναι λίγο μπελάς να κάνουμε σετάρισμα του παιχνιδιού αλλά μπαίνουμε και παίζουμε κάνα δυο παιχνίδια. Το παιχνίδι είναι εύκολο, διασκεδαστικό και πολύ ρεαλιστικό – σαν το FaceTime αλλά πιο διασκεδαστικό. Μπορείς να βάλεις και backspin στη μπάλα αν θες να είσαι καθίκι.

Μετά χωριζόμαστε και εγώ αποφασίζω να εστιάσω στον σκοπό μου: να δω το Horizon Worlds, την εκδοχή του Meta για το metaverse. Όλοι ξέρουμε ότι μια βραδινή έξοδος ξεκινάει μόνο όταν συναντάς άγνωστους με τους οποίους γίνεσαι κολλητός για τρεις ώρες και μετά δεν τους ξανασκέφτεσαι ούτε τους ξαναβλέπεις, έτσι ξεκινάω να κάνω φίλους.

Η πλατφόρμα χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές εφαρμογές: Horizon Workrooms, Horizon Venues και Horizon Worlds. Το πρώτο είναι ένας ψηφιακός χώρος meetings (όπως το Ζoom), το δεύτερο μια πλατφόρμα με VR events μουσικής, κωμωδίας και σπορ. Η τρίτη είναι η πλατφόρμα social media του Meta, στην οποία δεν έχουν ακόμα πρόσβαση οι χρήστες στην Αγγλία.

Όλες αυτές οι πλατφόρμες είναι δωρεάν που σημαίνει ότι εκτός από το κόστος της συσκευής VR μπορείς να κάνεις διάφορα πράγματα δωρεάν. Αποφασίζω να δω τη Venues. Φαντάστηκα ότι θα βρισκόμουν στο διάστημα ή κάτι εξίσου εξωφρενικό αλλά η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο ήρεμη.

Μπήκα σε ένα λόμπι με μερικούς ακόμα χρήστες. Είναι αληθινοί άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο με συσκευές VR που μπορείς να τους μιλήσεις. Η εμπειρία μου θυμίζει λίγο Chatroulette στο καλύτερο και η πρώτη μου επαφή με έναν άγνωστο ενισχύει αυτή την πεποίθηση.

Γνωρίζω έναν Βρετανό που υποθέτω ότι είναι γύρω στα είκοσι πέντε. Είναι χαζούλης σίγουρα πολύ pro στο χειρισμό της συσκευής VR ενώ εγώ με το ζόρι μπορεί να σφίξω τη γροθιά μου. Μου δείχνει μερικά τρικ, πώς να πηδάω και πώς να βγάζω φωτογραφία. Μετά πηγαίνει σε έναν άλλον τύπο με τον οποίο μίλαγε. Αρχίζουν να φιλιούνται και κάνουν πως πηδιούνται.

Αξίζει να επισημάνω ότι διάλεξα ανδρικό άβαταρ. Οι γυναίκες που διάλεξαν θηλυκά άβαταρ έχουν καταγγείλει σεξουαλικές παρενοχλήσεις, χουφτώματα ακόμα και ομαδικούς βιασμούς στο metaverse, μερικές φορές ακόμα και δευτερόλεπτα μετά το log in.

Η επόμενη επαφή μου είναι τελείως διαφορετική. Μιλάω με μια κοπέλα από το βορειοδυτικό Λονδίνο για το μέλλον της μουσικής στον ψηφιακό κόσμο. Βγάζουμε φωτογραφίες μαζί και βλέπουμε μια εκπομπή για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και δεχόμαστε ο ένας το friend request του άλλου για να τα ξαναπούμε. Ως άτομο με κοινωνικό άγχος, ο τρόπος που η πλατφόρμα σου επιτρέπει να γνωρίσεις κόσμο χωρίς τα πράγματα που σε αγχώνουν στον πραγματικό κόσμο μου φαίνεται εντυπωσιακός.

Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις screen record στο Horizon, έτσι κατάφερα να βγάλω μόνο μια σέλφι με την καινούργια μου φίλη, που την ανέβασα στο Instagram μέσα από τη συσκευή VR. 

Μετά πηγαίνω σε ένα Venue όπου παίζει ο Young Thug. Μπορείς να μπεις δωρεάν όποτε θέλεις και να δεις μια συναυλία του Young Thug. Ελπίζω να είναι pre-record και να μην έχουν παγιδεύσει τον Young Thug στο metaverse.

Δεν θα πω ψέματα, αυτό το σημείο με απογοήτευσε. Υπάρχουν πολλοί fans στην viewing platform, απολαμβάνοντας το σόου και τραγουδώντας, αλλά νιώθω αποστασιοποιημένος. Όταν είσαι ψηφιακό άβαταρ, το να βλέπεις έναν πραγματικό άνθρωπο μπροστά σου σού υπενθυμίζει ότι ξεφεύγεις από την πραγματικότητα. Επίσης το wifi έπεφτε λίγο μου και ο Young Thug κόλλαγε.

Όταν όμως βγάζω τη συσκευή VR και χρησιμοποιώ το λάπτοπ ή το κινητό μου τα νιώθω λίγο φλατ. Απλώς πιο δισδιάστατα και μονοκόμματα. Ακόμα και το καθιστικό μου φαίνεται πιο βαρετό. Τώρα ξέρω γιατί οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας αποκαλούν τον πραγματικό κόσμο “meatspace” εδώ και 30 χρόνια.

Πώς είναι λοιπόν το μέλλον του metaverse; «Νομίζω ότι οι κόσμος θα προσπαθήσει να μιμηθεί τον πραγματικό κόσμο και μετά θα αναρωτηθεί για το κάνει ενώ μπορούμε να φτιάξουμε κάτι χωρίς τους κανόνες του πραγματικού κόσμου, που είναι πολύ πιο συναρπαστικό», λέει ο Fransk και φέρνει ως παράδειγμα την πρώιμη ιστορία της τηλεόρασης.

«Το πρώτο πράγματα που τείνουν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να μιμούνται τον πραγματικό κόσμο, διότι αυτό ξέρουμε», εξηγεί. «Με την έλευση της τηλεόρασης τα πρώτα προγράμματα ήταν απλώς ραδιοφωνικές εκπομπές με εικόνες, επειδή οι άνθρωποι δεν ήξεραν πώς να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία».

Είναι λοιπόν πιθανό να περάσεις μια τρομερή βραδιά στο metaverse; Τι θα πει όμως τρομερή. Τα θετικά στοιχεία κάτι τέτοιου, όπως το μπορείς να έχεις φτηνή πρόσβαση όταν έχεις το hardware, συν η ευκολία γνωριμιών είναι συναρπαστικά. Τα αρνητικά όμως, όπως το να παγιδευτείς σε μια σκάλα ή να κοκκινίσει το πρόσωπό σου μου θυμίζουν ότι είναι πολύ νωρίς.

Προτιμώ να πάω στην παμπ; Έτσι νομίζω.

Ο Λευτέρης Είναι ο Πρώτος Τυφλός Φοιτητής που Αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ

Ρώτα την Μπάρα: H Σμαράγδα Πιστεύει ότι Φλερτάρουμε σαν να Πηγαίνουμε Σούπερ-Μάρκετ

H Idra Kayne Θέλει να τα Δοκιμάσει Όλα

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.