Small Talk με τους Plastic Flowers

“Life in plastic is fantastic”, ισχυρίζονταν οι Aqua πριν από μερικά χρόνια. Και μπορεί να είχαν δίκιο. Το πλαστικό, εφόσον δεν υπάρχει στη φύση -και είναι μία ανθρώπινη επινόηση, αποτελεί όντως κάτι “φανταστικό”. Επιπλέον, το “πλαστικό”, σαν λέξη, μπορεί ταυτοχρόνως να υπονοεί κάτι υπέροχο. Πόσες φορές, εξάλλου, διάφοροι κουλτουριάρηδες δεν θα αναφερθούν στην “πλαστικότητα” της τάδε ηθοποιού ή του δείνα χορευτή;

Οι Plastic Flowers, το μουσικό duo από τη Θεσσαλονίκη που καταφέρνει να κάνει σχεδόν από την αρχή της καριέρας του σημαντικά βήματα στο εξωτερικό, αποτελούν μία από τις “life in plastic is fantastic” περιπτώσεις.

Oι Plastic Flowers απαρτίζονται από δύο φοιτητές. Ο Γιώργος Σαμαράς σπουδάζει Φιλολογία στο ΑΠΘ και ο Άγγελος Πασχαλίδης Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΠΑΜΑΚ. “Δημιούργησα τους Plastic Flowers το 2011 και στην αρχή ήμουν solo” λέει ο Γιώργος “και κάπου στα τέλη της ίδιας χρονιάς - αρχές του 2012 γίναμε duo”.

Έκτοτε κυκλοφόρησαν τέσσερα EP καθώς και διάφορα singles, ενώ έκαναν μία περιοδεία στην Ευρώπη και μία στην Αμερική – με αφορμή το live τους στο φεστιβάλ SXSW του Austin στο Τέξας. “Το ταξίδι στις ΗΠΑ οργανώθηκε συνολικά μέσω της Manic Pop (το τότε label μας) και μιας booking agency. Όλα φυσικά μετά την κυκλοφορία και αφού λάβαμε την πρόσκληση να παίξουμε στο SXSW. Εκεί μετακινούμασταν με αυτοκίνητο και οδηγούσε ο drummer μας. Ξεκινήσαμε από το Austin και φτάσαμε στη Βοστώνη. Διανύσαμε περίπου 3.500 χιλιόμετρα μέσα σε μερικές ημέρες. Ήταν μεγάλο ταξίδι” μου περιγράφουν ο Άγγελος και ο Γιώργος.  Στις 3 Μαρτίου 2014 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους LP μέσω των Crash Symbols και Inner Ear, με συμμετοχές απ' τους Keep Shelly in Athens (Cascine) και Ed Askew (Dragcity) και “κάπου μέσα στο 2014 θα βγάλουμε και το δεύτερο μας LP, το Evergreen".

Η μουσική τους είναι “ένα είδος pop με electronica με shoegaze επιρροές”, ενώ οι μπάντες που θαυμάζουν και αποτελούν πηγή έμπνευσης για αυτούς είναι οι Slowdive, Led Zeppelin, King Crimson, Radiohead, Roxy Music και Coma Cinema. Α, και τους αρέσει πολύ να ηχογραφούν “με φθηνό εξοπλισμό τίγκα στο reverb”.

Το καλοκαίρι, που μάλλον θα έχουν ολοκληρώσει τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις, μου αποκαλύπτουν πως “…σκεφτόμαστε σοβαρά το ενδεχόμενο να μεταναστεύσουμε. Θέλουμε πολύ να συνεχίσουμε τους Plastic Flowers ενώ παράλληλα συνεχίζουμε με τις σπουδές μας”. Πάντως ο λόγος τους κρύβει και μια πικρία για τη γενέτειρά τους. “Η Θεσσαλονίκη έχει αρχίσει να γίνεται η πιο αφιλόξενη πόλη στα δικά μας μάτια. Μετά από δύο-τρία χρόνια προσαρμογής εδώ βλέπουμε τα πάντα να καταρρέουν. Άθλιοι promoters, εκμετάλλευση σε όλα τα επίπεδα, ελάχιστη δραστηριότητα, λίγα μαγαζιά”.

Οι Plastic Flowers, παρ' όλα αυτά, δεν χάνουν τον ρομαντισμό τους και δραπετεύουν μέσα από την ονειρική μουσική τους. “Γράφουμε μουσική και προβάρουμε εκτός πόλης, εκεί που είναι ήσυχα, βλέπουμε πράσινο και δεν ενοχλούμε κανέναν, ούτε μας ενοχλεί κανένας. Καμιά φορά παίρνει φωτιά κανένα monitor ή ενισχυτής αλλά είναι μικρό το τίμημα μπροστά σε αυτό που απολαμβάνουμε. Ίσως αυτά τα δύο τελευταία χρόνια ήταν και τα καλύτερα μέχρι στιγμής”.

Με αφορμή, λοιπόν, την προ ολίγων ημερών κυκλοφορία του ντεμπούτου άλμπουμ τους “Evergreen”, οι Plastic Flowers απαντούν σε οκτώ απλές ερωτήσεις έτσι ώστε να τους μάθουμε λίγο καλύτερα.

VICE: Τι σημαίνει για σας "Evergreen";

Plastic Flowers:Evergreen είναι ο αληθινός και ισχυρός χαρακτήρας που επιμένει και δεν σταματάει σε τίποτα, καθώς είναι πράσινος και διατηρεί το εν λόγω χρώμα. Aνθισμένος ρε παιδί μου. Δεν επηρεάζεται, δεν φοβάται, αγαπάει…

Τι θέλατε να γίνετε όταν είσασταν παιδιά;

Γιώργος:  Ιδιωτικός ντετέκτιβ απ' όσο θυμάμαι. Πολλή βρωμιά και σαπίλα. Διάβαζα πολλά Micky Mouse.

Άγγελος:Football Manager. Είχα εμπνευστεί πολύ απ' το ομότιτλο παιχνίδι το οποίο λάτρευα, αλλά πλέον σταμάτησα. Μεγάλη σπατάλη χρόνου.

Ποια πολιτεία των ΗΠΑ σας εξέπληξε -θετικά ή αρνητικά- και γιατί;

Γιώργος:Νέα Υόρκη all the way, ήταν τρομερά ειδικά στο Brooklyn όπου και παίξαμε εκείνο το βράδυ. Ατελείωτη πόλη, ατελείωτα μέρη, ατελείωτοι άνθρωποι.

Άγγελος:Νομίζω με διαφορά DC ίσως επειδή γυρίσαμε σχεδόν όλη την Washington, είδαμε σχεδόν τα πάντα μέσα σε αυτή τη πόλη.

Θα πηγαίνατε στη Eurovision;

Plastic Flowers:Λίγακι δύσκολο. Σίγουρα δεν είναι στους στόχους μας αλλά αν είναι τόσα πολλά τα λεφτά πια, κομμάτια να γίνει. Θα πρέπει να γίνουμε πιο pop μάλλον και να χρησιμοποιούμε τη λέξη baby πιο συχνά από εδώ και στο εξής. Θα αλλάξουμε και ντύσιμο.

Πώς γνωριστήκατε;

Plastic Flowers:Σε ένα καφέ-μπαρ, όταν πηγαίναμε πρώτη λυκείου, πίναμε μπύρα και έτυχε να τα πούμε πρώτη φορά face to face. Δεν είχαμε ιδέα ότι μερικά χρόνια μετά θα γράφαμε μουσική. Ωραίες εποχές.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σας ταινίες;

Γιώργος:Lost Highway, The Sting, Vanilla Sky, The Departed.

Άγγελος:Top Secret!, Snatch και πρόσφατα είδα τα δύο Hobbit, μου άρεσαν πολύ.

Ποια είναι η πρώτη κασέτα, πρώτο CD και πρώτο βινύλιο που αγοράσατε;

Γιώργος:Νομίζω το "Τραπεζάκια έξω" του Σαββόπουλου σε βινύλιο, δεν ήξερα τότε καν πως του βάζουμε την βελόνα αλλά μου έμαθε ο πατέρας. Πρέπει να ήμουν 9-10. CD μάλλον το Ederlezi του Goran Bregovic και κασέτα δεν θυμάμαι ειλικρινά, έγραφα τις δικές μου από CD.

Άγγελος:Jethro Tull - Aqualung σε CD, το έχω ακόμα κρατημένο σπίτι εννοείται. Κασσέτα το III των Led Zeppelin και βινύλιο το Physical Graffiti.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό;

Γιώργος: Μουσακάς ΜΕ πατάτα.
Άγγελος: Τα παντζάρια.

Το “Evergreen” είναι διαθέσιμο προς online ακρόαση εδώ.