Η Ζωή μου ως Παιδί-Θαύμα στο Πανεπιστήμιο

Την πρώτη φορά που ο Bastian Eichenberger αισθάνθηκε να είναι πλήρως αποδεκτός, ήταν στο εργαστήριο Μοριακής Γενετικής. Ο καθηγητής τον παρουσίασε στους φοιτητές ως συνάδελφό του, εξηγώντας εν συντομία ότι ο φοιτητής Βιολογίας ήταν μικρότερος από όλους στην αίθουσα. Για τον 18χρονο, αυτό σήμαινε ότι επιτέλους θα τελείωναν τα πειράγματα που δεχόταν επειδή έκανε συνεχώς ερωτήσεις και έπαιρνε το ένα Α+ μετά το άλλο.

Ενώ άλλοι στην ηλικία του συνήθως ανησυχούν για τις εισαγωγικές εξετάσεις, εκείνος εργάζεται ως ερευνητής, κάνοντας ενέσεις πρωτεΐνης σε νηματόζωα. Ο Eichenberger είναι ιδιαίτερα ταλαντούχος. Στα 14 του, έδωσε τις τελικές εξετάσεις του Λυκείου στο σχολείο του στην Ελβετία και ξεκίνησε να σπουδάζει χημεία στο Freiburg της Γερμανίας. Όταν μαθεύτηκε, τα ΜΜΕ έγιναν η σκιά του και ξεκίνησαν να τον αποκαλούν παιδί-θαύμα.

Κάποιες δεκαετίες νωρίτερα, το ίδιο είχε συμβεί και με τον 58χρονο σήμερα φιλόσοφο Vittorio Hösle, ο οποίος γράφτηκε στο πανεπιστήμιο σε ηλικία 17 ετών. Το 1982, στα 22 του χρόνια, έλαβε το διδακτορικό δίπλωμα - και τέσσερα χρόνια αργότερα, έγινε ο νεότερος καθηγητής στη Γερμανία. Ο τότε 17χρονος Boris Becker μόλις είχε κερδίσει το Γουίμπλετον και τα ΜΜΕ βάφτισαν τον Hösle ως «Boris Becker Φιλοσοφίας». Σήμερα, ο Boris Becker έχει αποσυρθεί από το τένις και έκτοτε έχει χρεοκοπήσει, αλλά ο Vittorio Hösle διδάσκει «Φιλοσοφία, Πολιτική και Λογοτεχνία» στο Πανεπιστήμιο Notre Dame των ΗΠΑ και έχει δημοσιεύσει 16 βιβλία.

Στη Γερμανία, δύο στους 100 ανθρώπους θεωρούνται εξαιρετικά προικισμένοι. Μόλις αναγνωριστεί το ταλέντο τους, η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία τους συχνά μπαίνει σε μια εξωφρενική τροχιά - και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, είναι τα αγαπημένα πρόσωπα των media. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που ο Eichenberger ήταν το θέμα των ημερών και ενώ γυρίστηκαν δύο ντοκιμαντέρ για τον Hösle, κανένα τηλεοπτικό συνεργείο δεν έχει διαβεί το κατώφλι του εδώ και χρόνια. Έχουν αποδείξει ότι ήταν ιδιοφυίες και οι δύο – θεωρούν, όμως, σωστή την απόφαση να πάνε στο πανεπιστήμιο τόσο νέοι; Μίλησα μαζί τους, για να μάθω.

VICE Video: Το Μοναδικό Μηχανογραφικό στο Χωριό

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ως 14χρονος απόφοιτος του Λυκείου, το μόνο που ήθελε ο Bastian Eichberger ήταν να διεξάγει πειράματα σε ένα πραγματικό εργαστήριο. Είπε στις εφημερίδες ότι ήθελε να ανακαλύψει φάρμακα για ασθένειες που δεν είχαν ακόμη θεραπεία. Στο δεύτερο εξάμηνο στο πανεπιστήμιο, το πρόγραμμά του περιλάμβανε επιτέλους κάποια εργαστηριακά μαθήματα, αλλά προτού προλάβει να φορέσει για πρώτη φορά τη λευκή ποδιά, το πανεπιστήμιο του αρνήθηκε την πρόσβαση στο εργαστήριο. Για νομικούς λόγους, απαγορευόταν να πειραματιστεί με χημικά σε περιβάλλον εργαστηρίου. Του είπαν ότι λυπούνταν για αυτό, αλλά ήταν πολύ επικίνδυνο. Δεν θύμωσε με το πανεπιστήμιο, λέει, «αλλά απογοητεύτηκα πολύ. Μου ψαλίδισαν τα κίνητρα».

Ο Vittorio Hösle λέει ότι μπορεί να καταλάβει πώς αισθάνθηκε ο Bastian Eichenberger την εποχή εκείνη. «Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, χρειάζεσαι έναν μέντορα, για να σε ενθαρρύνει και να σε βοηθήσει να παραμείνεις αφοσιωμένος στον στόχο σου», λέει. Όταν ο Hösle ήταν στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο, πέρασε μια περίοδο κατά την οποία ήθελε να σταματήσει τις σπουδές του. Αναρωτιόταν μήπως έπρεπε να σπουδάσει «κάτι χρήσιμο», όπως Ιατρική.

Αυτό άλλαξε, όταν γνώρισε τον Dieter Wandschneider, ειδικό στον Hegel, ο οποίος τον συμβούλευσε να μην εγκαταλείψει τη Φιλοσοφία. Ο Hösle έγινε ένας από τους πιο γνωστούς φιλόσοφους στη Γερμανία και ο νεότερος καθηγητής της χώρας.

Το να είσαι εξαιρετικά ταλαντούχος μπορεί να γίνει βαρετό και να σε κάνει να νιώθεις μοναξιά – κάτι που ξεκινάει από το σχολείο. Ο Hösle λέει: «Τα άλλα παιδιά στην τάξη δεν καταλάβαιναν τις ερωτήσεις που έκανα στους δασκάλους μας και δεν αντιλαμβανόμουν πόσο τα ενοχλούσε αυτό». Τελικά, «πήδηξε» δύο τάξεις. Ο Eichberger τέσσερις.

Ο Hösle θυμάται ότι αυτό διευκόλυνε ελάχιστα τα πράγματα. Ως 17χρονος, είχε ελάχιστες επαφές με τα μεγαλύτερα παιδιά στην τάξη του και έτσι απομονώθηκε κοινωνικά και αποσύρθηκε στον κόσμο των βιβλίων του - ιδιαίτερα εκείνων του Πλάτωνα και του Hegel. Αυτό δεν άρεσε στους συμμαθητές του. Στα 25 του χρόνια, ο Hösle στάθηκε μπροστά από ανθρώπους που ήταν κατά 20 χρόνια μεγαλύτεροί του, για να υπερασπιστεί τη μεταδιδακτορική διατριβή του, τον μεγαλύτερο ακαδημαϊκό τίτλο και έβλεπε στα πρόσωπά τους πόσο ενοχλημένοι ήταν μαζί του.

«Είναι σημαντικό να μην σε αποσπά η απόρριψη που δέχεσαι», συμβουλεύει πλέον τους νέους φοιτητές, όπως τον Eichenberger. Ούτε οι συζητήσεις γι’ αυτό με τους συμφοιτητές βοηθούν, όπως λέει. Προτιμά να επικεντρώνεται σε αυτό που θεωρεί «σκοπό» του, τη συγγραφή βιβλίων.

Αλλά το να είσαι ιδιαίτερα προικισμένος δεν σημαίνει ότι πρέπει να ζεις σε μόνιμη απομόνωση, λέει ο Hösle. Αφού ολοκλήρωσε τις διδακτορικές σπουδές του, αναπλήρωσε τον χαμένο χρόνο, βγαίνοντας έξω και άφησε πίσω του τα μοναχικά χρόνια. Με τον καιρό, η αποστροφή των συναδέλφων του ξεκίνησε να υποχωρεί - όπως και η μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ τους.

Ο Hösle πιστεύει ότι είναι πολύ σημαντικό, για τους ιδιαίτερα προικισμένους ανθρώπους, να χρησιμοποιούν τις δεξιότητές τους για θετικά και χρήσιμα πράγματα. Μια φορά, σε μια πτήση με προορισμό τη Μόσχα, καθόταν δίπλα σε έναν άνθρωπο που δούλευε στις πωλήσεις καπνού και τον ρώτησε γιατί επέλεξε μια δουλειά που προκαλούσε εθισμό στους ανθρώπους. Ο άνδρας ενοχλήθηκε πολύ και δεν μπόρεσε να του εξηγήσει. «Ποτέ δεν θα το καταλάβω», λέει ο Hösle.

Κάτι παρόμοιο νιώθει και ο Eichenberger - με την έρευνά του, θέλει να ανακαλύψει φάρμακα και να θεραπεύσει ασθένειες, αλλά προς το παρόν, θέλει απλά να μάθει όσο περισσότερα μπορεί. Αφού του αρνήθηκαν την πρόσβαση στο εργαστήριο, αποφάσισε να σπουδάσει Βιολογία και δούλεψε σκληρά. Τώρα που είναι 18, επιτέλους μπορεί να μπει στο εργαστήριο που τόσα χρόνια ήθελε να δουλέψει. Αλλά μου λέει ότι η σκληρή δουλειά και το εξαιρετικό ταλέντο δεν εγγυώνται μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στον ακαδημαϊκό χώρο. Όταν σκέφτεται τη ζωή του, αισθάνεται ότι το μονοπάτι του είναι σε μεγάλο βαθμό προκαθορισμένο - και όχι μόνο το δικό του: «Ο κόσμος έχει την προσδοκία από τους πολύ ταλαντούχους ανθρώπους να είναι ταχύτεροι και να καταφέρουν σπουδαία πράγματα». Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές του σπουδές στο κανονικό διάστημα σπουδών, μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητές. Παρόλα αυτά, θέλει να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του το συντομότερο δυνατόν, ώστε να μπορέσει να μπει στον πραγματικό κόσμο και να ξεκινήσει μια καριέρα.

Ελπίζει ότι κάποια μέρα θα απαλλαγεί από την ταμπέλα «παιδί-θαύμα» και ότι ο κόσμος θα τον εκτιμά για αυτό που κάνει και όχι επειδή το IQ του είναι υψηλότερο από το 98% του πληθυσμού της Κεντρικής Ευρώπης. «Αν το αποδεχόταν ευκολότερα ο κόσμος, θα κατάφερνα να εστιάσω περισσότερο στον εαυτό μου και σε αυτά που θέλω», μου λέει. Κάτι σαν τη ζωή που ζει τώρα ο 58χρονος Vittorio Hösle. Το 2013, ο Πάπας Φραγκίσκος τον έχρισε μέλος της Παπικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών, μια από τις υψηλότερες τιμές για τους χριστιανούς επιστήμονες.

Έως ότου ο Eigenberger μπορέσει να πετάξει μόνος του, η δουλειά του στο εργαστήριο τον βοηθά να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Εκεί, εκτιμούν το έργο του και τον θεωρούν ισότιμο. Ο καθηγητής του βαθμολόγησε τη διπλωματική του εργασία μέσα σε δύο εβδομάδες - με άριστα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

«Είσαι Προδότης της Τάξης σου»: Η Ζωή μου ως Μέλος της ΚΝΕ

Αντλία Βενζίνης, Κρεμάστρα, Βέσπα - Κάποιοι στην Ελλάδα «Χτυπάνε» Tattoo Αγαπημένα τους Αντικείμενα

Σεξ στις Ελληνικές Φυλακές: Εκεί που το Φύλο Είναι Απλώς μια Κοινωνική Κατασκευή