Πήγα στη Yoga Γέλιου της Αθήνας

Οι φωτογραφίες είναι της Αλεξίας Τσαγκάρη

Αυτή η περίεργη πόλη που αγαπάμε να μισούμε, δεν θα μπορούσε να μην διαθέτει περίεργες σχολές. Η αγαπημένη μου εσχάτως είναι αυτή με το όνομα «Γιόγκα Γέλιου». Ωραία, θα μου πείτε τώρα τι κάνουν αυτοί οι τύποι εκεί; Κάθονται όλοι μαζί και γελάνε; Ναι, βασικά αυτό ακριβώς κάνουν. Oι συνεδρίες των χαχανητών πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη στην οδό Επταχάλκου στο Θησείο υπό την καθοδήγηση του Τόλη , της Ηρώς και της Σοφίας -των συντονιστών του μαθήματος. Σύμφωνα με το «δάσκαλο» τους, τον Ινδό γιατρό  Dr. Μαντάν Κατάρια, η Γιόγκα Γέλιου βασίζεται στην αρχή ότι το προσποιητό γέλιο έχει τα ίδια οφέλη στη διάθεση και την υγεία με το αυθόρμητο. Πως όταν επαναλαμβάνεις συχνά ένα ψέμα, στο τέλος καταλήγεις να το πιστεύεις; Ένα τέτοιο πράγμα.

Το ραντεβού μας είναι προγραμματισμένο για το βράδυ της Πέμπτης. Φτάνω και είναι όλοι μαζεμένοι σε έναν κύκλο -όρθιοι. Κάθε φορά που βλέπει νέες φάτσες , ο Τόλης αρχίζει να λέει διάφορα πράγματα για τη Γιόγκα Γέλιου, τον Dr Μαντάν Κατάρια αλλά και τι θα παρακολουθήσουμε στη συνέχεια. Το μάθημα κρατάει μία ώρα και χωρίζεται σε τρία μέρη. Τα πρώτα δύο είναι μία χορταστική εναλλαγή ασκήσεων γέλιου με αναπνοές. Ξεκινάμε με το «Γέλιο-Συστήνομαι». Κινούμαστε στο χώρο και συστηνόμαστε ο ένας με τον άλλον, χωρίς να σταματάμε να γελάμε, κοιτάζοντας πάντα τον άλλον στα μάτια. Είναι ξεκαρδιστικό. Δεν ξέρω καν γιατί γελάω.

Το επόμενο βήμα είναι εξίσου περίεργο. Εξασκούμαι στο «γέλιο-κανονίζω-να- πάω-στη-θάλασσα». Δηλαδή γελάμε και κινούμαστε  στο χώρο , δήθεν κρατώντας ένα τηλέφωνο στα χέρια δίνοντάς το ο ένας στον άλλο για να κανονίσει ένα μπάνιο στην παραλία. Είναι επίσης τρελό, αλλά εντάξει σπάω πραγματική πλάκα. Στη συνέχεια προχωράμε με το «Γέλιο-βάζω-αντιηλιακό» -βαδίζουμε γελώντας και ο ένας βάζει ένα νοητό αντιηλιακό στην πλάτη του άλλου. Μετά έρχεται το «Γέλιο-μπήκε-μαμούνι-στο-μαγιό-μου και-με-γαργαλάει» (δεν κάνω πλάκα!), το «Γέλιο-κάνω- ντουζ-μετά-τη-θάλασσα» και πάει λέγοντας. Αφού τελειώνουμε την άσκηση αρχίζουμε τα συνθήματα -κατατεθέν της Γιόγκα Γέλιου. Στην αρχή ένα ρυθμικό «Χο χο, χαχαχα!» και μετά το αγαπημένο όλων «Τέλεια τέλεια ΝΑΙΙΙΙΙΙ!».

Στο δεύτερο μέρος συνεχίζουμε με θεματικές ασκήσεις και ενδιάμεσα αναπνοές: Το «γέλιο-κάνω-πασαρέλα», το «γέλιο -χουλα-χουπ», το «γέλιο-ψίθυρος», το γέλιο-μιλάω-αλαμπουρνέζικα» -ουφ έχουν πιαστεί οι κοιλιακοί μου. Ο Τόλης μας θυμίζει να «κινούμαστε τυχαία στο χώρο με διατήρηση οπτικής επαφής». Λίγο μετά κάνουμε break. Ώρα για διαλογισμό και χαλάρωση. «Κλείστε τα μάτια,  χαλαρώστε, αναπνεύστε, νιώστε το σώμα σας, το κεφάλι, τα χέρια». Μισοανοίγω το ένα μάτι να δω αν κρυφοκοιτάει κανείς το διπλανό του. 'Ολοι έχουν κλειστά τα μάτια. Το μάθημα ολοκληρώνεται.

Φεύγοντας αναρωτιέμαι αν η Γιόγκα Γέλιου λειτουργεί. Η ιστοσελίδα του κλαμπ αναφέρει ότι είναι αγχολυτική,  αντιγηραντική, αποτελεί καλή γυμναστική και βελτιώνει την αίσθηση του χιούμορ. Δεν ξέρω. Από την άλλη, λένε ότι η  συντομότερη διαδρομή μεταξύ δύο ανθρώπων είναι το γέλιο. Οπότε το να απενοχοποιήσει κανείς στιγμιαία αυτήν την ξεχασμένη από το ενήλικο DNA, παιδικότητα και να μην ντραπεί να κάνει κουτσό, γελώντας με το χέρι στη μύτη, δίπλα σε αγνώστους, έχει την πλάκα του. Εγγυημένα.