Όλες οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική παραχώρηση του Βασίλη
Υποθέτω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν έναν φίλο, που αν τους ρωτήσεις «πως τον γνώρισες;», απλά δεν θυμούνται. Σε αυτή την κατηγορία είναι για μένα ο Βασίλης. Γνωριζόμαστε καιρό, βγαίνουμε για ποτά, μιλάμε, αλλά ειλικρινά αν με ρωτήσεις από που τον ξέρω, θα σηκώσω τους ώμους περήφανα. Μάλλον το ίδιο θα κάνει και αυτός, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα. Κυριακή βράδυ, που λες, για ποτά στο Barrett, συναντάω τον Βασίλη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Όλα καλά;». «Μια χαρά. Εσύ;». «Cool. Πάμε για κανένα ποτό αύριο;». (Ναι, γιατί είμαστε από αυτούς που συναντιούνται για ποτό και κανονίζουν να πάνε για ποτό!) «Δεν μπορώ ρε μαλάκα. Θα πάω να κοιμηθώ στην Στέγη».Λογικό ήταν να τον κοιτάξω περίεργα, να αναρωτωθώ αν τον έδιωξαν από το σπίτι, μήπως ήθελε να του δανείσω λεφτά να πάει σε ένα ξενοδοχείο και άλλα τέτοια ωραία. «Όχι ρε, θα πάω στη Στέγη για το Hypnos Project» μου κάνει. Η αλήθεια είναι ότι δεν το ήξερα το project, αλλά ΟΚ .«Και πότε βγαίνεις δηλαδή;». «Μπαίνω Δευτέρα βράδυ και βγαίνω Τρίτη πρωί». «Ωραία, Τρίτη σε παίρνω να μου πεις πώς ήταν».
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν πήγα, ήταν το πόσο απίστευτο έμοιαζε ότι θα κοιμόμουν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Και η δεύτερη σκέψη που έκανα ήταν "τελικά που κοιμηθούμε;". Δεν είναι ξενοδοχείο, όπως και να το κάνεις», μου λέει. Και είμαι σχεδόν σίγουρος πως και οι υπόλοιποι πέντε που συμμετείχαν σε αυτή την περίεργη βραδιά πρέπει να το σκέφτηκαν αυτό. «Τελικά εγώ κοιμήθηκα με άλλο ένα άτομο στην μικρή σκηνή (σσ. όχι σκηνή για κάμπινγκ, αλλά σκηνή θεάτρου!) και οι άλλοι τέσσερις στην μεγάλη. Ναι, τα κρεβάτια ήταν πάνω στη σκηνή, με θέα τις θέσεις των θεατών» μου λέει και σπεύδει να διορθώσει: «Καλά δεν είχε κρεβάτια, αλλά στρώματα στο πάτωμα. Αλλά ήταν πολύ άνετα, είχαμε φωτιστικά και ένα πικ-απ. Στη μεγάλη σκηνή ήταν πάνω κάτω το ίδιο το "στήσιμο", με την διαφορά ότι είχαν βιβλία και έναν καθρέφτη».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πως ήταν όμως ως εμπειρία; «Εγώ δυσκολεύομαι να κοιμηθώ γενικότερα, αλλά τα κατάφερα για μερικές ωρίτσες. Να σου πω την αλήθεια, βοήθησε πάρα πολύ και η οργάνωση, ώστε να νιώσουμε όσο πιο άνετα γίνεται. Βάλαμε και ένα βινύλιο να παίζει και όλα καλά». Αλλά όταν λέει άνετα, τι εννοεί; Πυτζάμες και έτσι μέσα στη Στέγη; «Είχαμε το ελεύθερο να φοράμε ότι θέλουμε. Αλλά δεν είχαμε κανένα περίεργο look ώστε να νιωσει καποιος αβολα» τονίζει ο Βασίλης.Και πως περνάει η ώρα εκεί; Αν το καλοσκεφτείς, τα παιδιά έμειναν μέσα 14 ώρες. Τι κάνεις, όταν δεν κοιμάσαι; «Αυτο νομίζω πως ήταν το καλύτερο σημείο του project. Τα άτομα που δουλεύουν στη Στέγη μας έδειξαν πως λειτουργεί και συζητήσαμε για την ιστορία της. Σκέψου το σαν ένα βράδυ με νέες γνωριμίες, παρέες και κουβέντα. Οπότε μέχρι να πούμε τι κάνει ο καθένας και να γνωριστούμε, είχε ήδη φτάσει η ώρα για να πάμε για ύπνο».
Άρα, έχουμε και λέμε: έξι άγνωστα άτομα, μέσα σε έναν μεγάλο χώρο. Αν ήμασταν ταινία τρόμου, μάλλον θα είχε τελειώσει όλο αυτό το project με ένα μεγάλο μακελειό. Αλήθεια, συνέβη τίποτα περίεργο. «Τίποτα. Αν και να σου πω πως όταν επισκέφτηκα την μεγάλη σκηνή είχε μια περίεργη ησυχία και έναν spooky φωτισμό. Μάλλον αν είχα μείνει εκεί, θα ένιωθα περισσότερο». Και δεν του έλειψε τίποτα όλο το βράδυ; «Όχι, αν και σε κάποιο σημείο σκεφτήκαμε ότι θα ήταν ωραίο να έχουμε λίγο ποτό».Και αφού ο Βασίλης έχει κοιμηθεί πλέον και στη Στέγη, νομίζω ότι είναι το καταλληλότερο άτομο να μου απαντήσει στο μεγάλο ερώτημα: ποιο είναι το καλύτερο μέρος για ύπνο; «Ο καναπές. Τέλος».
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
