Προσπάθησα να Πουλήσω Ρούχα Cybergoth και Steampunk στα Παιδιά του Wavey

Κορίτσια γιορτάζουν το streetwear στο Streetfest 2012

Στη Βρετανία του σήμερα, η υποκουλτούρα είναι σε μεγάλο βαθμό κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων ανθρώπων απλά δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται πια για την αναζήτηση μπότας Νew Rock ή παντελoνιών με τυπωμένο το logo της Moschino. Τώρα, το μόνο για το οποίο φαίνεται να ενδιαφέρονται, είναι απλά ό,τι μπορούν να βρουν στους εμπορικούς δρόμους. Είναι λιγότερο πιθανό να αγοράσουν ένα πουκάμισο γιατί λέει κάτι για την προσωπικότητά τους παρά γιατί τους κρατά ζεστούς. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό είναι κατανοητό -το να είσαι νέος είναι ήδη αρκετά δύσκολο και χωρίς να σε φτύνουν διάφοροι επειδή έχεις αναπτύξει μια εφηβική εμμονή με το The Crow. Αλλά σε γενικές γραμμές είναι λυπηρό το γεγονός ότι η άνεση έχει αντικαταστήσει την ανάγκη για διαφορετικότητα -αυτή είναι η τάση των ημερών. Τα εμπορικά κέντρα γεμίζουν με νέους που περιφέρονται χαρούμενοι, βγάζουν selfies και αγοράζουν ο ένας στον άλλο πράγματα από το Disney store, σαν γαμημένοι Αμερικάνοι.

Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί οι KoЯn έκαναν dubstep, ίσως συμβαίνει γιατί οι ράπερ άρχισαν να φοράνε κολάν και κόκκινα γυαλιά χωρίς φακούς, ίσως συμβαίνει γιατί το Camden Lock είναι τώρα ένα τεράστιο Starbucks και μερικοί πάγκοι που πουλάνε φούτερ «Keep Calm». Όποιοι και αν είναι οι λόγοι, η νεανική κουλτούρα σήμερα είναι αναμφισβήτητα πολύ πιο αφράτη και πιο φιλική από ό, τι ήταν κατά τις προηγούμενες γενιές.

Αλλά αν περπατήσεις σε οποιοδήποτε κεντρικό δρόμο, σε οποιαδήποτε πόλη με πληθυσμό μεγαλύτερο από 10.000, θα δεις ότι υπάρχει μια υποκουλτούρα που εξακολουθεί να αντιστέκεται εναντίον αυτού του πογκρόμ που ηγείται η Hollister: Η κουλτούρα του streetwear. Όχι αυτή που περιλαμβάνει 30χρονους ηθοποιούς με ρούχα Bape που πάνε να δούνε τον DJ Vadim στο KOKO, αλλά αυτή που έχει φετίχ με τα καπέλα, τα καπέλα-κουβά, τα North Face, τον King Krule, την post-dubstep μουσική, το δυνατό χόρτο και τα πολύ ακριβά παπούτσια. Έχουν επιρροές από τους OFWGKTA και λατρεύουν τα ρούχα Supreme και το Παλάτι. Είναι ο γάμος της αμερικανικής σκέιτ μόδας και του βρετανικού attitude rudeboy. Δύο πράγματα που, παραδόξως, οι περισσότεροι εικοσάρηδες πιθανότατα δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι θα μπορούσαν να συνδυαστούν, αφού πέρασαν τα εφηβικά τους χρόνια παρακολουθώντας skaters και rudeboys να επιτίθενται ο ένας στον άλλο σε στάσεις λεωφορείων.

Είναι ένα καλό λουκ, αλλά δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι δεν είναι πραγματικά αρκετά «εναλλακτικό» ώστε να χαρακτηριστεί ως πραγματική υποκουλτούρα. Θέλω να πω, κανείς δεν υποφέρει πραγματικά για αυτό. Είναι πάρα πολύ cool για να υποφέρει. Εαν δεν μπορείς να καταφέρεις να φας μια μπουνιά δίπλα στο skatepark ή να πάρεις αποβολή από το σχολείο, τότε το κίνημά σου δεν σημαίνει τίποτα.

Έτσι, αναπολώντας τις ημέρες που θα σε πέταγαν έξω από το Bluewater αν φόραγες μια μπλούζα Cradle Of Filth που έγραφε «Ο Ιησούς Είναι Μουνί,» αναρωτήθηκα αν υπήρχε ένας νέος τρόπος πώλησης  «εναλλακτικής κουλτούρας» σε αυτή τη νέα γενιά.

Το μέσο που επιλέξαμε για το πείραμα ήταν το «Wavey Garms», ένα είδος εμπορικού κέντρου με vintage streetwear στο facebook, όπου είχα προηγουμένως περάσει πολλά νωχελικά απογεύματα και Σάββατα με hangover, βλέποντας σπάνια πουκάμισα Ralph Lauren και μεταχειρισμένα σακάκια Stone Island.

Ενώ στην ουσία είναι απλά μια σελίδα όπου οι άνθρωποι αγοράζουν και πουλούν ρούχα («garms»), που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως cool («wavey»), έχει αναδειχθείσε κάποιου είδους αυτοδύναμη διαδικτυακή κουλτούρα. Έχει τους δικούς της εμπειρογνώμονες, τρολ, απάτες, γελωτοποιούς, ποζέρια και κακοποιούς των social media. Βασικά είναι σαν το Reddit για ανθρώπους που πουλούν παλιά μπουφάν Hilfiger αντί για αθεϊσμό.

Το παρακάτω σετ απαντήσεων στην πιο πάνω ανάρτηση κάποιου (ο οποίος ίσως μας κοροϊδεύει αλλά ίσως και όχι) που προσπαθεί να πουλήσει ένα «γκανγκστερικό τσαντάκι μέσης» το συνοψίζει πολύ όμορφα:

Υπάρχει επίσης και υποκατηγορία κοριτσιών της Wavey Garms, αλλά η σελίδα αποτελείται ως επί το πλείστον από ευγενικές νεαρές γυναίκες που πουλάνε βίντατζ Versace και Moschino και είναι πολύ ευχάριστες μεταξύ τους. Και με απαντήσεις όπως αυτή, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί τα κορίτσια έφταξαν τη δική τους σελίδα και προσπαθούν να κρατήσουν την απόστασή τους:

Προς το συμφέρον της ισορροπίας, κατά πάσα πιθανότητα θα έπρεπε να έχω δοκιμάσει και τα δύο, αλλά προς το συμφέρον της πλάκας, ασχολήθηκα με τα αγόρια.

Όσο περισσότερο βυθιζόμουν στη Wavey Garms, τόσο πιο προφανές γινόταν ότι αυτό ήταν ένα μέρος ιδανικό για την πολιτιστική έρευνα. Έτσι, για να μάθετε ακριβώς τι σκέφτεται η γενιά των ρούχων Supreme για τους πρωτοποριακούς προγόνους της,που χρειαζόταν πολλές φορές να αποφύγουν αυγά, αποφασίσαμε να διαφημίσουμε μερικά ρουχα που αποτελούν την επιτομή για μερικές υποκουλτούρες του παρελθόντος. Μερικά από αυτά, πραγματικά μπορούσαν να σας απομάκρυνουν από την υπόλοιπη κοινωνία / καλύψουν με φλέγμα. Ποια από αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν Wavey; Και ποια θα έτρωγαν απίστευτο κράξιμο;

Ας το ανακαλύψουμε.

ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΠΡΩΤΗ: CYBERGOTH

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσουμε, από τη cybergoth -μια εξειδικευμένη υποκουλτούρα που έχει χλευαστεί τόσο σκληρά όσο καμία άλλη.

Μπορείτε να ονομάσετε ένα διάσημο συγκρότημα ή DJ cybergoth; Έναν ράπερ ο οποίος υιοθέτησε το συγκεκριμένο λουκ; Φυσικά και όχι. Έχετε φίλους που αυτοπροσδιορίζονται ως cybergoths; Φυσικά και δεν έχετε. Σχεδόν πάντα οι cybergoth είναι παράξενοι φινλανδικής καταγωγής ηθοποιοί που ήπιαν μεγάλες ποσότητες υγρής κεταμίνης σε ένα ρέιβ πάρτι στο Camden και κατέληξαν παγιδευμένοι σε ένα κλουβί από fiberglass στο Cyberdog ή κορίτσια από το Leamington Spa που κατέληξαν να στηρίζουν ολόκληρη την περσόνα τους στις επαναλήψεις του Akira που παρακολούθησαν υπερβολικά πολλές φορές ως έφηβα.

Λοιπόν, τι πιστεύει το κοινό του Wavey Garm για το cybergoth; Θα μπορούσε να φανταστεί αυτή τη μάσκα αερίων διακοσμημένη με μια πλακέτα κυκλώματος, να κρέμεται πάνω από την βίντατζ Chaps φανέλα του;

Όχι, καθόλου:

Για να είμαστε δίκαιοι, δεν μπορώ να σκεφτώ μια σκηνή που θα ήταν πιο ξένη προς αυτούς, με τα φωτεινά της χρώματα, τις σαδομαζοχιστικές αισθητικές  επιρροές της και τη μακροχρόνια σύνδεσή της με την ετοιμοθάνατη ακρόπολη του εναλλακτικού στο Camden Lock. Απ’ ό, τι φαίνεται, το cybergoth δεν θα επιστρέψει σύντομα, αλλά ας το παραδεχτούμε, ποτέ δεν «ήρθε» πραγματικά.

ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: STEAMPUNK

Ίσως τα παιδιά δεν είναι έτοιμα για αυτό το είδος του ασυμβίβαστου φουτουρισμού. Όντας σεμια κοινότητα που εμπορεύεται vintage ένδυση, ίσως και να ενδιαφέρονται περισσότερο για μια σκηνή που υπερηφανεύεται για την οπτική της προς το παρελθόν: Τη steampunk. Ένα λουκ που υποτίθεται ότι επιστρέφει στη μόδα, χάρη στην πρόσφατη υιοθέτησή του από εμβληματικούς ηγέτες των τάσεων, όπως η Prada και ο Gary Lineker.

Άραγε θα είναι τα παιδιά πρόθυμα να ανταλλάξουν το iPhone 5s τους για ρολόγια τσέπης με εμφανή γρανάζια από ορείχαλκο; Ή τα καπέλα τους με κατασκοπικά γυαλιά και ψηλά καπέλα με γυαλιά αεροπόρου στην κορυφή;

Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των σχολιαστών δεν εντυπωσιάστηκε. Αντέδρασαν στον γοητευτικό μεγεθυντικό φακό και στο γιλέκο, με σκωπτικό χλευασμό. Είπαν ότι κάτι τέτοιο θα φόραγε ο Dracula, αναμειγνύοντας με ανόητο τρόπο το lifestyle του steampunk και του βρυκόλακα, σε μια σύγχυση της εναλλακτικής υποκουλτούρας, που οφείλεται στην άγνοιά τους. Στη συνέχεια, έκαναν σχεδόν ομοφοβικές παρατηρήσεις.

: (

Ωστόσο, το βραβείο του καλύτερου σχολιαστή  πηγαίνει σε αυτό τον τύπο, ο οποίος χρησιμοποίησε τις ικανότητές του ως ιντερνετικού γκάνγκστερ και έριξε αυτή την ψυχρή απειλή σε όλοκληρη την steampunk κοινότητα:

Καμία επιτυχία.

ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΡΙΤΗ: PSYTRANCE

Εντάξει, καμία τύχη μέχρι τώρα. Ίσως αυτό το φαινόμενο απλυσιάς, γνωστό σε όλη την Ευρώπη ως psytrance, να είναι το είδος της σκηνής η οποία θα μπορούσε πραγματικά να παρασύρει τη γενιά του streetwear. Είναι ελαφρώς έθνικ (οι άνθρωποι από το Benelux αποτελούν μια εθνικότητα, έτσι δεν είναι;), ελαφρώς ρετρό, είναι δημοφιλής σε πανεπιστημιακές πόλεις και ταυτίζεται αρκετά με το κάπνισμα μαριχουάνας.

Και αν υπάρχει ένα ρούχο που δεν μπορεί να λείπει από τη γκαρνταρόμπα ενός psytrance, είναι αυτό το patchwork παντελόνι από ίνες κάνναβης.

Αλλά το όνειρο του ελεύθερου έρωτα και των ανανεώσιμων υλικών είναι προφανώς πολύ μακρινό για τη γενιά των ανθρώπων που φοράνε Supreme. Η φράση «lol bun» θα μπορούσε να είναι για το νέο hippy κίνημα, ό, τι ήταν το Altamont για εκείνο της δεκαετίας του '60.

ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ: ROCKABILLY

Εντάξει, ας επιστρέψουμε στο old-school. Ή τουλάχιστον την εκδοχή του για τον μέσο οπαδό του burlesque. Ξέρετε το είδος - τoυς Time Lords του Bethnal Green με τις άψογα περιποιημένες αφέλειές τους, τις κοπέλες τους με τα τατουάζ και τα πουά μαντήλια και τη γενική αποστροφή τους προς τη σύγχρονη ζωή και κάθε τύπο μουσικής που φτιάχνουν και ακούνε οι μαύροι άνθρωποι το 2013.

Για ένα περίεργο λόγο, αυτή τη φορά δεν προκλήθηκε σάλος - μόνο μια διφορούμενη απάντηση και τρία likes, των οποίων τα κίνητρα δεν θα είναι ποτέ κανείς σε θέση να κατανοήσει πλήρως. Έμεινε για λίγο στη σελίδα, σαν ένα σκονισμένο hi- fi σε ένα υπαίθριο παζάρι ειδών για το σπίτι. Τελικά θάφτηκε κάτω από τα συνήθη Wavey Garms και ο μοναδικός ενδιαφερόμενος δεν προώθησε το θέμα.

Θα περίμενα περισσότερο μίσος, περισσότερα αστεία για το Camden και περισσότερες απειλές. Αλλά δεν ήρθαν ποτέ. Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί οι Supreme έχουν ήδη πάρα πολλά λεοπάρ ρούχα. Δεν ξέρω, αλλά ίσως το rockabilly να είναι η νέα μεγάλη τάση στο streetwear την επόμενη άνοιξη.

ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΠΕΜΠΤΗ: INDIE

Τι γίνεται, όμως, με ένα κίνημα που ανήκει στο πρόσφατο παρελθόν; Μια σκηνή στην οποία τα μεγαλύτερα αδέλφια των αγοριών του Wavey Garms θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν εμπλακεί - και, ίσως ακόμη συμμετείχαν και μερικά από τα μεγαλύτερα μέλη; Ξέρω ότι κι εγώ ήθελα ένα τέτοιο μια φορά κι έναν καιρό, και είμαι αρκετά νέος για να πέφτω στην κατηγορία swag.

Αλλά σίγουρα ο Pete Doherty είναι ανεπρόκοπος, σωστά; Το Indie πρέπει να είναι πολύ Camden -πολύ βρώμικο για να το εκτιμήσουν.

Αυτές θα μπορούσαν να είναι οι σκέψεις σας, αλλά θα κάνατε λάθος. Δεν μπορούμε να το δημοσιεύσουμε εδώ, αλλά παρότι αυτό το κομμάτι δεν πήρε καμία απάντηση στη σελίδα, λάβαμε μια ΓΝΗΣΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ για αυτό, μέσω του facebook. Επρόκειτο για έναν νεαρό άνδρα, ο οποίος ήταν μέλος της ομάδας και επιθυμούσε πραγματικα να αποχωριστεί τις κρύες, σκληρές στερλίνες του για αυτό το σακάκι. Ίσως το Hawley Arms θα ζήσει για άλλη μία μέρα, κατειλημμένο από μια δεύτερη γενιά οπαδών της indie σκηνής που θα έχουν αντικαταστήσει τα μυτερά σκαρπίνια τους με τα Palace x Reebok Classics, αλλά παραδόξως θα έχουν κρατήσει το σακάκι.

Από την άλλη, ο τύπος που ήθελε να το αγοράσει, θα μπορούσε απλά να είναι Γάλλος.