Η Ιστορία της Φοιτήτριας Νομικής που Σκότωσε τον Σύντροφό της με Overdose Ηρωίνης

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που έδωσε αφότου κρίθηκε ένοχη για τη δολοφονία του συντρόφου της το 1997, η Anu Singh δήλωσε στο News.com.au πως οι δημιουργοί της νέας ταινίας που καταπιάνεται με την ιστορία της δεν επικοινώνησαν ποτέ μαζί της. Ο Sotiris Dounoukos, σκηνοθέτης του Joe Cinque's Consolation, αρνείται πως κάτι τέτοιο ισχύει. Μιλώντας στο VICE, δήλωσε πως η Anu δεν απάντησε ποτέ στα τηλέφωνα και τα emails του. Αντ' αυτού, τα συνεχιζόμενα ψέματά της κάνουν ακόμα πιο μυστηριώδη και περίεργη την ιστορία της, που αφορά βέβαια τη δολοφονία του Joe Cinque, τον οποίο αφού νάρκωσε με rohypnol, εν συνεχεία δολοφόνησε με απανωτές ενέσεις ηρωίνης ενώ εκείνος ήταν αναίσθητος στο σπίτι τους, στην Καμπέρα.

Αν πιστέψει κανείς τα λόγια της Helen Garner, η οποία κατέγραψε τη δίκη της Anu, η 25χρονη φοιτήτρια νομικής ήταν εξαιρετική στο να ελέγχει ανθρώπους, ενώ προερχόταν από πλούσια οικογένεια, ήταν ιδιαίτερα νευρική και έντονα εγωπαθής. Η Anu καλούσε τους συμφοιτητές της σε μια σειρά από «αποχαιρετιστήρια» γεύματα, ενημερώνοντας τους πάντες, πλην του Joe, ότι σκόπευε να αυτοκτονήσει και να πάρει κι αυτόν μαζί της. Εκφόβιζε τους καλεσμένους της, αναγκάζοντάς τους να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, να της δανείσουν χρήματα και να της πουλήσουν ηρωίνη. Οι πρώτες προσπάθειές της να σκοτώσει τον Joe απέτυχαν.

Σχεδόν δύο δεκαετίες μετά, σε μια εποχή η οποία πλέον εστιάζει έντονα σε θέματα πνευματικής υγείας, τα λόγια της Garner σχετικά με την Anu Singh ηχούν ιδιαίτερα έντονα. Η νέα ταινία του Sotiris Dounoukos εστιάζει στην υπόθεση πιο μαλακά, ψάχνοντας πάντα το «γιατί» αλλά εστιάζοντας κάπως διαφορετικά. Εκείνος ρωτάει το εξής: «Γιατί δεν σταμάτησε κανείς αυτήν τη νεαρή γυναίκα, η οποία ξεκάθαρα αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα;».

Ο Dounoukos μάλιστα πήγε στο ίδιο πανεπιστήμιο με την Anu Singh. «Ήμασταν στο ίδιο έτος της Νομικής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας με την Anu Singh, καθώς και με πολλά άτομα που αναφέρονται στην εξιστόρηση της ιστορίας από τη Helen (Garner)», δηλώνει. «Ακόμα και με όλα αυτά που ξέρουμε για την ιστορία, βρίσκεις τον εαυτό σου να ρωτάει "πώς έγινε αυτό;". Μιλάμε για την εκτέλεση ενός ανθρώπου, μια ζωή που σβήστηκε από τον πλανήτη».

Στην ταινία του Dounoukos, η οποία κυκλοφορεί στην Αυστραλία στις 13 Οκτώβρη, οι καλεσμένοι στα δείπνα της Anu δεν είναι απλώς μάρτυρες σε μια αίθουσα δικαστηρίου, αλλά καλά σκιαγραφημένοι χαρακτήρες και άνθρωποι, οι οποίοι απέτυχαν να δράσουν εκεί που πολλοί από εμάς θα έλεγαν πως θα έκαναν κάτι. Ρωτάω τον σκηνοθέτη αν έχει σκεφτεί ποτέ τι θα έκανε εκείνος αν τον μάζευαν από τον δρόμο η Anu και η φίλη της Madhavi Raο καθώς οδηγούσαν στους δρόμους της Καμπέρα ψάχνοντας καλεσμένους για τα δείπνα τους.

«Νομίζω πως ένα από ταλέντα που είχαν η Anu και η Madhavi ήταν η ικανότητα να διακρίνουν άτομα που θα μπορούσαν να ελέγξουν», σημειώνει, εξηγώντας πως οι κοπέλες επέλεγαν φοιτητές που ήταν από άλλα μέρη της Αυστραλίας ή από άλλες χώρες, άτομα δηλαδή που δεν είχαν ισχυρούς δεσμούς. «Ήταν φοιτητές που ήταν μακριά από τα σπίτια τους και ίσως ήταν πιο εύκολο γι' αυτά τα παιδιά να παραμείνουν απορροφημένα από την καθημερινότητά τους. Να μην εμπλακούν δηλαδή με τις ζωές άλλων ατόμων γύρω τους».

Αυτό το στοιχείο του θεατή-περαστικού συνδέεται έντονα με τον θάνατο του Joe Cinque. Είναι ένα γνώριμο στοιχείο στην κοινωνική ψυχολογία, το φαινόμενο δηλαδή κατά το οποίο όσο περισσότεροι άνθρωποι δουν ένα άτομο που χρειάζεται βοήθεια τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να προσφέρει κάποιος βοήθεια. «Ένα από τα ζητήματα που εξετάζει η ταινία είναι η διαφορά μεταξύ του θεατή και του μάρτυρα, καθώς και τους κινδύνους που δημιουργούνται όταν ο κόσμος παραμένει θεατής, αντιμετωπίζοντας τα γεγονότα γύρω του χωρίς να αναγνωρίζει τη δική του ανάμειξη σε αυτά», λέει ο Dounoukos.

«Αυτοί οι άνθρωποι ήθελαν να πάνε σε αυτά τα δείπνα και ο προσωπικός τους εσωτερικός διάλογος κατέληγε στο «αυτό δεν έχει να κάνει με μένα». Εντούτοις, η επιμονή τους να παραμείνουν θεατές διατήρησε ζωντανή τη διαδικασία της Anu. Της χάρισε ένα ακροατήριο. Για έναν εγωπαθή, έναν νάρκισσο, το ακροατήριο είναι οξυγόνο».

Ακόμα όμως και μετά την ταινία του Dounoukos, το ερώτημα παραμένει: θα είχε προχωρήσει η Anu στη δολοφονική της ενέργεια χωρίς ακροατήριο; Η νεαρή φοιτήτρια είχε πείσει τον εαυτό της πως ο Joe, o οποίος σύμφωνα με όλα τα στοιχεία ήταν ένας στοργικός σύντροφος, τη δηλητηρίαζε με ipecac, ένα φάρμακο για τον βήχα που μπορεί να προκαλέσει εμετό. Επιπλέον, ήταν πεπεισμένη πως έπασχε από μια ασθένεια που της έτρωγε το μυϊκό σύστημα. Η Anu έλεγε σε κόσμο πως έπρεπε να σκοτώσει τον Joe για να τον τιμωρήσει γι' αυτό. Άλλα άτομα λένε πως ο Joe είχε βαρεθεί την Anu και πως ο σκοπός του να τη χωρίσει ήταν αυτό που την ώθησε να κάνει ό,τι έκανε.

Τελικά είχε κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα ή ήξερε ακριβώς τι έκανε; Τόσο η Garner όσο και ο Dounoukos επιστρέφουν στο τηλεφώνημα που έκανε η Anu Singh στις 26 Οκτωβρίου του 1997 καλώντας σε βοήθεια, την ημέρα δηλαδή που αποπειράθηκε να σκοτώσει τον σύντροφό της για δεύτερη φορά.

«Θα μπορούσατε να στείλετε ένα ασθενοφόρο παρακαλώ; Έχω εδώ έναν άνθρωπο που ενδέχεται να έχει πάρει υπερβολική δόση ηρωίνης», έλεγε κλαίγοντας στο τηλέφωνο. «Ενδέχεται;», ρώτησε ο τηλεφωνητής. «Κοιτάξτε, ξερνάει αίματα παντού. Είναι κακό σημάδι αυτό;». Η Singh είχε περάσει εκείνο το πρωινό αλλά και όλο το προηγούμενο βράδυ παρακολουθώντας τον Joe καθώς η κατάστασή του χειροτέρευε. Στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι του καθώς η ανάσα του γινόταν όλο και πιο αδύναμη. Το τηλεφώνημα προς τα επείγοντα διήρκεσε 20 λεπτά, καθώς ο τηλεφωνητής προσπαθούσε να πείσει την Anu να του πει τη διεύθυνσή της. Ήταν χαοτικό, αλλά και απόλυτα ελεγχόμενο από τη μεριά της Anu.

Αν και καταδικάστηκε για τον θάνατο του συντρόφου της, στη δίκη της αναδείχθηκε ότι είχε διαταραχή προσωπικότητας και τελικά της επιβλήθηκε μικρότερη ποινή λόγω μειωμένου καταλογισμού. Εντέλει εξέτισε μόλις τέσσερα χρόνια από τη δεκαετή ποινή της, πήρε το διδακτορικό της ενώ ήταν στη φυλακή και δημοσίευσε τη διπλωματική της εργασία με θέμα τα βίαια εγκλήματα που διαπράττονται από γυναίκες. Η οικογένεια του Joe δεν τη συγχώρεσε ποτέ.

Το 2004, τρία χρόνια μετά την αποφυλάκιση της Singh, η Helen Garner μιλώντας στο 7.30 δήλωσε πως δεν μπορούσε να καταλάβει τα κίνητρα της Anu. «Δεν καταλαβαίνω γιατί το έκανε», δήλωσε χαρακτηριστικά η έμπειρη συγγραφέας, η οποία πέρασε μήνες καλύπτοντας τη δίκη το 1999. Ακόμα και η ίδια η Anu δείχνει να μην καταλαβαίνει πλήρως: «Ούτε κι εγώ μπορώ να καταλάβω. Πνευματικά δεν ήμουν καλά, κάτι με το οποίο ακόμα παλεύω. Ακόμα παλεύω με τα γιατί», δήλωσε μιλώντας στο News.com.au. «Δεν ξέρω, δεν έχω κάποια λογική εξήγηση».

Ακόμα και ο Sotiris Dounoukos, έχοντας ολοκληρώσει την ταινία του, δεν μπορεί να εντοπίσει γιατί η πρώην συμφοιτήτριά του προχώρησε σε αυτή την πράξη. Τονίζει όμως πως ανεξάρτητα πού βρισκόμαστε τώρα, η ανάγκη της Anu για έλεγχο παραμένει, με τον σκηνοθέτη να δηλώνει πως η Anu μπλόκαρε κάθε προσπάθεια των παραγωγών της ταινίας να αποκτήσουν πρόσβαση στα στοιχεία της δικαστικής υπόθεσης.

«Δεν μας επέτρεπε την παραμικρή πρόσβαση στα στοιχεία της δίκης τα οποία μπορούσε να ελέγξει. Επιπλέον, επέλεξε να μη συμμετάσχει στη συγγραφή του βιβλίου, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες της Helen Garner να της μιλήσει. Επίσης, δεν ήθελε να καταθέσει κατά τη διάρκεια της δίκης. Παρέμεινε απολύτως σιωπηλή».

«Από τη στιγμή που η φωνή του Joe σβήστηκε από τις ενέργειές της, εμείς θελήσαμε να αποφύγουμε τη δική της εκδοχή γι' αυτά που έλαβαν χώρα εκείνη την ημέρα το 1997 τόσα χρόνια μετά. H Anu είχε τον χρόνο να τα σκεφτεί όλα. Δεν μας ενδιαφέρει όμως τι σκέφτηκε από εκείνη την ημέρα και μετά. Μας ενδιαφέρει τι έκανε εκείνη την ημέρα».

Περισσότερα από το VICE

Ρωτήσαμε Ταξιτζήδες στην Αθήνα Γιατί Πιστεύουν ότι τους Μισούν οι Πελάτες τους

H Περίεργη Ιστορία του Άντρα που Πέθανε Μετά από Σεξ με Άλογο

Πράγματα που Χρειάζεται να Γνωρίζεις για την Ιστορία με την Τράπεζα Αττικής