Ο Διακινητής Παιδικής Πορνογραφίας στην Ελλάδα Είναι ο Άνθρωπος της Διπλανής Πόρτας

UPDATE (15/10/2014): Ο Μανώλης Σφακιανάκης, επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μιλώντας στην Βουλή σήμερα, στο πλαίσιο της ενημέρωσης της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων για το πρόγραμμα ασφαλούς πλοήγησης σε σχολικές μονάδες, παρουσίασε στοιχεία που σοκάρουν για τη δράση των κυκλωμάτων παιδοφιλίας στο Διαδίκτυο. Ο Σφακιανάκης μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο online κύκλωμα, που λειτουργούσε με το ψευδώνυμο «Ντύνω κούκλες» και μέσω του οποίου αποπλανήθηκαν 10 παιδιά μόνο στην περιοχή της Αθήνας. Ο Σφακιανάκης ανέφερε επίσης, ότι από το 2011 έως το 2014, έχουν συλληφθεί συνολικά 1.028 άτομα για διαδικτυακά εγκλήματα, εκ των οποίων οι 271 είναι για παιδική πορνογραφία.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, στο πλαίσιο της ενημέρωσης αυτής, ανακοίνωσε ότι θα κατατεθεί στη Βουλή τροπολογία ώστε να αυστηροποιηθεί το καθεστώς που αφορά στα εγκλήματα παιδοφιλίας.

Με αφορμή αυτήν την είδηση, θυμόμαστε το ρεπορτάζ του VICE για το προφίλ του διακινητή παιδικής πορνογραφίας στην Ελλάδα. 

Ίσως τον έχεις φανταστεί. Είναι μοναχικός, μαλθακός και σε κάνει να νιώθεις άβολα, χωρίς να μπορείς να προσδιορίσεις το γιατί. Ίσως είχε ιδιαίτερη κλίση στα κομπιούτερ από μικρός, ίσως πάλι όχι. Ζει σίγουρα ακόμη με τους δικούς του, έχοντας εγκατασταθεί στο υπόγειο και τα απογεύματα συχνάζει σε παιδικές χαρές. Μπορεί να τον κακοποιούσαν όταν ήταν μικρός, όπως τον Errol Childress στο True Detective. Μπορεί και όχι.

Αυτό είναι το στερεότυπο του κλασικού παιδόφιλου που έχεις δει σε ταινίες του Χόλυγουντ ξανά και ξανά και που συχνά συγχέουμε με οποιονδήποτε εμπλέκεται με οποιονδήποτε τρόπο στη διακίνηση παιδικής πορνογραφίας. Πόση σχέση έχουν στην πραγματικότητα όμως αυτοί οι δύο;

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΙΝΕΙ ΥΛΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΣ

Ενώ πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι οποίος διακινεί υλικό παιδικής πορνογραφίας είναι παιδόφιλος, στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο σύνθετα κι αυτό διότι η παιδική πορνογραφία έχει πλέον μεταλλαχθεί σε μία άκρως προσοδοφόρα επιχειρηματική δραστηριότητα από άτομα τα οποία δεν είναι απαραίτητα διεστραμμένα σεξουαλικά. Σύμφωνα με την Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου, υποψήφια Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με κατεύθυνση στην Άντι-εγκληματική Πολιτική και με αντικείμενο το «Modus Operandi των Σεξουαλικών Δραστών εις Βάρος Ανηλίκων», «…η παιδική πορνογραφία αποτελείται από τρία βασικά στάδια: την παραγωγή του υλικού, τη διανομή και το downloading. Αν και πολλές φορές οι ίδιοι άνθρωποι εμπλέκονται και στα τρία στάδια, πλέον παρατηρούμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό των διανομέων δεν έλκονται σεξουαλικώς από παιδιά, αλλά εμπλέκονται στη διακίνηση για οικονομικό όφελος. Άρα απομακρυνόμαστε από το στερεότυπο του κλασικού παιδόφιλου». «Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε;», την ρωτώ. «Πρόκειται για ένα φαινόμενο διαφυλετικό και διαταξικό με παγκόσμιες διαστάσεις. Μπορεί να είναι δικαστές, καθηγητές, ακαδημαϊκοί, στρατιώτες, rock stars, αστυνομικοί, οδοντίατροι κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς».

Επικοινωνώ με τον Παναγιώτη Χατζηπαναγιώτη, ο οποίος εργάζεται στο Τμήμα Ανήλικων της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Του ζητώ να μου σκιαγραφήσει το προφίλ αυτού που διακινεί υλικό παιδικής πορνογραφίας. «Λόγω της περιπλοκότητας του φαινομένου, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα συγκεκριμένο προφίλ. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας και μερικές φορές μάλιστα πρόκειται για άτομα τα οποία είναι πέραν πάσης υποψίας».

Illustration by Krent Able via VICE

Ο Αντώνης Μαγγανάς, καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο οποίος ειδικεύεται στον τομέα των σεξουαλικών εγκλημάτων και της σεξουαλικής κακοποίησης μου εξηγεί ότι το μόνο το οποίο μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι πρόκειται κατά βάση για άνδρες. «Είναι σημαντικό να καταλάβουμε όμως, ότι υπάρχει ένας διαχωρισμός μεταξύ εκείνου ο οποίος παράγει και εκείνου ο οποίος διακινεί ή εκείνου ο οποίος παρακολουθεί ή κατεβάζει βίντεο και φωτογραφίες παιδικής πορνογραφίας».

Ωστόσο, από νομικής σκοπιάς, ακόμα και με το τελευταίο νομοσχέδιο (Ν 4267/2014), σύμφωνα με την Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου, ο διαχωρισμός αυτός δεν καθίσταται απαραίτητα σαφής. «Για παράδειγμα αναφέρεται πως "όποιος με πρόθεση παράγει, προσφέρει, πωλεί ή με οποιονδήποτε τρόπο διαθέτει, διανέμει, διαβιβάζει, αγοράζει, προμηθεύεται ή κατέχει υλικό παιδικής πορνογραφίας ή διαδίδει πληροφορίες μέσω της τεχνολογίας των πληροφοριών και επικοινωνιών, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 2 ετών και χρηματική ποινή 50.000 έως 300.000 ευρώ". Εδώ θα μπορούσε να υπάγεται και ο παιδόφιλος ο οποίος κατέχει το υλικό, όπως επίσης και ο διανομέας».

Συναντώ τον Βασίλη Τσιότσικα, δικηγόρο, ο οποίος ειδικεύεται στο δίκαιο του διαδικτύου κι έχει αναλάβει στο παρελθόν υποθέσεις παιδικής πορνογραφίας. Μου επισημαίνει ότι η Δικαιοσύνη σε αυτό το σημείο μάλλον υστερεί. «Στην Ελλάδα είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις παραγωγής παιδικής πορνογραφίας. Οι περισσότερες υποθέσεις αφορούν στη διακίνηση και στην κατοχή παιδικού πορνογραφικού υλικού. Μάλιστα, στην μέση δικογραφία που συντάσσεται ενάντια σε κάποιον κατηγορούμενο, βλέπουμε ότι συνήθως εξετάζεται η κατοχή μερικών δεκάδων φωτογραφιών. Σύμφωνα με το άρθρο 348Α, 2007–2008 κάποιος ο οποίος έχει στην κατοχή του μία φωτογραφία παιδικής πορνοργαφίας τιμωρείται αυτομάτως με πρόστιμο 50.000 ευρώ και 2 χρόνια φυλάκιση. Πολλές περιπτώσεις όμως, αφορούν σε νέα παιδιά τα οποία από περιέργεια επισκέφτηκαν κάποια ιστοσελίδα και κατέβασαν μία ή δύο φωτογραφίες. Η ζωή των παιδιών αυτών, εφόσον καταδικαστούν, καταστρέφεται ολοσχερώς. Σε κάθε περίπτωση, η παιδοφιλία, καθώς και ό,τι σχετίζεται με αυτήν, π.χ. η παιδική πορνογραφία, είναι πάντα κάτι το αποτρόπαιο -το ειδεχθέστερο όλων των εγκλημάτων. Αν αναλογιστούμε όμως ότι πολλές υποθέσεις δεν αφορούν σε κάποιον κατά συρροή εγκληματία, αλλά νεαρά άτομα τα οποία από περιέργεια επισκέφτηκαν κάποιο sight, είναι μία εξοντωτική ποινή».

Δεδομένης της τεράστιας επισκεψιμότητας των sites και του ότι «περίπου το 80%, αν όχι το 90% των φωτογραφιών που αναρτώνται στα κοινωνικά δίκτυα καταλήγει σε πορνογραφικά site και αφετέρου ότι πρόκειται για μια άκρως κερδοφόρα επιχείρηση», αναρωτιέμαι πόσο εύκολα μπορεί να παταχθεί η ηλεκτρονική διακίνηση της παιδικής πορνογραφίας, παρά τις συνεχείς επιχειρήσεις της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και του σύγχρονου λογισμικού (CPS) που πλέον διαθέτει η ΕΛΑΣ.

Αξιοσημείωτο πάντως είναι το εύρος του υλικού που περιλαμβάνει η παιδική πορνογραφία, όπως μου τόνισε η Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου. «Ενώ ο κόσμος φαντάζεται πως το σχετικό υλικό των collectors περιλαμβάνει αποκλειστικά φωτογραφίες και βίντεο όπου τα παιδιά είναι δεμένα και βασανίζονται, στην πραγματικότητα ένας "συλλέκτης" μπορεί να συλλέγει από παιδικές φωτογραφίες από περιοδικά και sights, (π.χ. το εξώφυλλο του δίσκου των Scorpions "Virgin Killer", άνετα θα μπορούσε να αποτελεί εικόνα μιας συλλογής παιδικής πορνογραφίας), γυμνές και ημίγυμνες εικόνες από κρυφές φωτογραφήσεις, έως και σαδιστικές φωτογραφίες».

Έχοντας όλα αυτά κατά νου, μάλλον πρέπει να σκεφτόμαστε δύο φορές προτού ανεβάσουμε φωτογραφίες ανήλικων παιδιών στο Facebook διότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα καταλήξουν σε κάποιο πορνογραφικό sight και πολύ περισσότερο πριν, έστω και «κατά λάθος», επισκεφτούμε ιστοσελίδες με τέτοιο απαράδεκτο υλικό.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.