Κριτική για το Suicide Squad

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE U.S.

Οι ήρωες του Suicide Squad είναι οι πιτσιρικάδες που διασκεδάζουν στα mall, οι cosplayers (ντυμένοι με στολές ηρώων δηλαδή) που έχουν ως πρότυπο την Harley Quinn, τα tween goths, και οι gamers: το κοινό δηλαδή για το οποίο φτιάχτηκε η τελευταία ταινία της DC. Οι «κακοί» του Suicide Squad είναι η κυνική του εκστρατεία marketing που στοχεύει αυτό το κοινό και το κινηματογραφικό στούντιο με το εμφανές άγχος να εντυπωσιάσει. Τόσο εμφανές μάλιστα που καταλήγει να χρησιμοποιεί τραγούδια όπως το Sympathy for the Devil και το Bohemian Rhapsody για το «ευκολάκι» της υπόθεσης, αντί να προσπαθήσει να κατασκευάσει την ατμόσφαιρα του έργου με φυσικότητα.

Η βασική ιστορία του Suicide Squad είναι ίδια με όλες τις υπόλοιπες ταινίες υπερηρώων, αλλά με μια βασική καινοτομία: αντί για μια κυβερνητική υπηρεσία «καλών», που ας πούμε εξοπλίζει έναν Captain America για να τα βάλει με τους κακούς του κόσμου, εδώ έχουμε μια κυβερνητική υπηρεσία ξεκάθαρα «κακή», η οποία χρησιμοποιεί όχι έναν, αλλά έξι κακούς. Έτσι, ο πήχυς έχει μπει πολύ ψηλά κι αυτό εξηγεί εύκολα γιατί το πρώτο μισό της ταινίας αναλώνεται σε flashbacks, voice over (σημεία όπου μιλά ο αφηγητής), και σε κάπως αγχωμένες και πιεστικές αναλύσεις για το ποιος-κάνει-τι-και-γιατί.

Ο Will Smith πάντως τα καταφέρνει κάπως καλύτερα από τους υπόλοιπους ως Deadshot, ένας δολοφόνος που αγαπά την κόρη του κι ο οποίος παλεύει και με τον Batman στα πρώτα δέκα λεπτά της ταινίας, έστω και σε flashback. Να προσθέσουμε εδώ ότι είναι τέτοιας ποιότητας το καλοσυνάτο «περίσσευμα» που μας έχει μείνει από την εποχή του Πρίγκιπα του Μπελ Ερ, που δε γίνεται να κοιτάξεις μια ομάδα στην οποία συμμετέχει ο Smith ως πραγματικά κακή. Δε γίνεται.

Για μια ταινία πάντως που εννοείται ότι έχει να κάνει με «κακούς», δεν καλούμαστε ως κοινό να γουστάρουμε κάποιον χαρακτήρα που είναι πραγματικά σιχαμένος ή να συμπορευθούμε με κάτι το ουσιαστικά ανήθικο. Ο El Diablo (Jay Hernandez), για παράδειγμα, μπορεί να ελέγξει την φωτιά, αλλά έχει ορκιστεί να μην χρησιμοποιεί πια βία, ενώ και ο Jai Courtney δεν φαντάζει ιδιαίτερα μεγάλη απειλή για την ασφάλεια του κόσμου, ενσαρκώνοντας τον Captain Boomerang, έναν από τους γνωστούς αντιπάλους του Flash. O δε Adewale Akinnuoye-Agbaje δεν μιλάει και πολύ στον ρόλο του Croc. Παίζοντας τους «φρουρούς» των «κακών» συναντάμε τον «καλό» Rick Flag και την Katana, που τελικά μάλλον χάνονται μέσα στο μπούγιο.

O πιο σημαντικός χαρακτήρας, ασφαλώς, είναι η Margot Robbie ως Harley Quinn, η σύντροφος/αγαπάκι του Joker και αγαπημένη του κοινού. Αφού μαζεύονται όλοι, οι «κακοί» οδηγούνται σε μια στρατιωτική βάση όπου τους δίνονται όλα τα εξαρτήματα και τα ρούχα που θέλουν/χρειάζονται. Η Harley επιλέγει ένα ρόπαλο του baseball και ένα σφυρί που θυμίζει Donkey Kong, δύο εργαλεία δηλαδή που θα της φανούν χρήσιμα κατά την διάρκεια της ταινίας, όταν και κατατροπώνει τα κάτι-σαν-ζόμπι του έργου. Πέρα όμως από αυτό το «κοστουμάκι» της σέξι κλόουν, έχει κάποιες σοβαρές δυνάμεις; Εμείς πάντως, πέρα από κάτι μισο-πετυχημένες ατάκες δεν είδαμε κάτι άλλο. Α ναι, βοηθάει και το πέρασμα του Joker στην όλη φάση.

Θα έχετε φανταζόμαστε ήδη δει το πώς ο Jared Leto απεικονίζει τον Joker, με τα τρελά τατουάζ και τα χρυσά δόντια, και θα έχετε ακούσει για το πώς ο Letο δεν έβγαινε από τον χαρακτήρα ποτέ, φτάνοντας στο σημείο να φέρει ένα νεκρό γουρούνι στην ανάγνωση του σεναρίου. Το οποίο είναι γαμάτο. Μακάρι να έκανε περισσότερα τέτοια και στην ταινία, μιας και το «μάτι του τρελού», η μοβ γκαμπαρντίνα και το τατουάζ Damaged στο κούτελο εν τέλει δεν προσφέρουν και πολλά.

Ένα πράγμα τον σώνει και ένα πράγμα δεν αμφισβητείται: η αγάπη ανάμεσα στον Joker και στο κορίτσι του, η οποία προσθέτει και κάποιες ουσιαστικά χρήσιμες νότες στην όλη ερμηνεία του και σε κάνει να ξεχάσεις ότι, στην ουσία, η παρουσία του δεν δίνει απολύτως τίποτα στην δράση της ταινίας. Όταν τους αφήνουν να συνυπάρχουν στην οθόνη – και πραγματικά μιλάμε για ένα ζεύγος εκνευριστικά όμορφο– η Harley και ο Joker λειτουργούν εξαιρετικά ως δίδυμο, με κάποιες comic-ές νότες που θυμίζουν Mickey και Mallory Knox. Ακόμα και έτσι που είναι ντυμένος, λες και δραπέτευσε από τους Insane Clown Posse, ο Leto καταφέρνει να μεταδώσει ένα μέρος του συναισθηματικού βάρους που μεταφέρει ο χαρακτήρας μέσα του, θυμίζοντάς μας λίγο και το πέρασμά του από το My So-Called Life όταν είχε ειπωθεί πως «κλείνει διαρκώς τα μάτια του, λες και τον πονάει να κοιτάει τα πράγματα γύρω του».

Αν αυτό το σημείο της ταινίας, η προσπάθεια δηλαδή του Joker να ελευθερώσει την Harley ήταν σε πρώτο πλάνο και όχι συνοδευτικό, τότε το Suicide Squad θα άλλαζε ταχύτητα. Αντ' αυτού, η ταινία είναι μία κάτι-σαν-πολεμική-ταινία-δράσης, η οποία φτάνει στο αποκορύφωμά της με την σύγκρουση της ομάδας εναντίον της Enchantress (που για λίγο φαντάζει να είναι μέλος της ομάδας μέχρι που αποφασίζει ότι ΔΕΝ) , θυμίζοντας το αυθεντικό Ghostbusters και την μάχη με τον Gozer. Αλήθεια όμως. Μέχρι και ουρανοξύστη έχει με εκείνη την περίεργη τρύπα.

Από την στιγμή που η Suicide Squad φτιάχτηκε για να φέρνει εις πέρας μυστικές αποστολές, είναι κρίμα που βλέπουμε τους εν λόγω «κακούς» να τα βάζουν με μια λίγο στερεοτυπική μάγισσα που κάνει μαγικο-φρου-φρου και αρώματα· αλλά υπάρχουν στοιχεία κατά την διάρκειά της ταινίας και, καθώς οδεύουμε προς το τέλος (με το απαραίτητο cliffhanger), που προσπαθούν να σώσουν κάπως την όλη υπόθεση. Η σκηνή στο μπαρ, τα ακροβατικά της Harley καθώς κρέμεται από το ελικόπτερο του Joker, η εξαιρετική ερμηνεία της Viola Davis που παίζει τον ρόλο του μυαλού που «κατασκευάζει» την Suicide Squad, αλλά και η σκηνή που η Enchantress προσπαθεί να πείσει τους αντιπάλους της πως οι ζωές τους θα ήταν πολύ πιο ήρεμες αν παρατούσαν την «κακή» τους ζωή, όλα τα παραπάνω δίνουν κι από μια θετική νότα στην ταινία.

Δυστυχώς όμως, οι μικρές αυτές πινελιές δεν επαρκούν για να αναδείξουν την ανθρωπιά και η ταινία καταλήγει να είναι απλά ένα κατασκεύασμα, που ξεκάθαρα δεν θέλει να μας δώσει τίποτα παραπάνω από προκάτ αναρχία και καταστροφή, κάτι το οποίο εν τέλει μηδενίζει την αξία του όλου εγχειρήματος.

Περισσότερα από το VICE Φτιάξαμε μια Λίστα με Πέντε Τεράστια Σαγόνια για να Τιμήσουμε το Άγιο Σαγόνι που Έρχεται στην Ελλάδα

Πώς θα Ξεπεράσεις την Αποτυχία στις Πανελληνίες Όταν Βγουν οι Βάσεις: Πέντε Απλά Βήματα

Usain Bolt: Αποχαιρετώντας το Αγαπημένο μου Τρολ στην Ιστορία του Αθλητισμού