To άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE UK.

H αγνότητα δεν είναι μια ξένη έννοια για μένα. Περισσότερο από μία φορά, έχω υπάρξει σε μία σχέση όπου, εγώ και το άλλο πρόσωπο, αποφασίσαμε να κάνουμε αποχή από το σεξ για λίγο καιρό.

Το μεγαλύτερο διάστημα που απήχα ήταν για, περίπου, τρεις εβδομάδες. Τρεις εβδομάδες χωρίς σεξ ή αυνανισμό και, ως εκ τούτου, χωρίς οργασμούς - για 21 ημέρες. Ήρθε όλη η ζωή μου «τούμπα». Έφερα εις πέρας τη δουλειά μου, καθάρισα το σπίτι και τελείωσα κάποια προσωπικά projects, που η προηγούμενη αναβλητικότητα μου απαγόρευε. Συνειδητοποίησα ότι αυτή η περίοδος μπορεί πραγματικά να είναι πολύ καλύτερη για το μυαλό, το σώμα και την ψυχή, σε σχέση με αυτό που υπέθετα αρχικά.

Ωστόσο, πρέπει να αναφερθεί ότι το να «τα λες» με το «πράμα» σου, είναι μία πολύ υγιής συνήθεια, πράγμα που ενθαρρύνεται και από καθηγητές. Για παράδειγμα, ο Jim Pfaus -καθηγητής νευροεπιστήμης στο Concordia University, του Μόντρεαλ- μου είπε:

«[Ο αυνανισμός] είναι αγχολυτικός - υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το σεξ ή ο αυνανισμός μπορεί να μειώσει την καρδιακή συχνότητα ηρεμίας μας, έως και 12 ώρες. Παράλληλα κάνουμε καλύτερη και τη σεξουαλική μας ζωή. Συνδεόμαστε [μέσω του αυνανισμού] με τους πρωταγωνιστές που βλέπουμε στα ερωτικά ή πορνογραφικά οπτικά μας ερεθίσματα. Αυτό τροφοδοτεί τις σεξουαλικές φαντασιώσεις μας, που εμπλουτίζουν τη δημιουργική μας διαδικασία».

Για αυτό, είναι σαφώς σημαντικό να διατηρήσουμε τη σεξουαλική μας δραστηριότητα. Αλλά η αποχή για μερικές εβδομάδες, κάποια στιγμή, έχει τα οφέλη της. Οφέλη, τα οποία σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας εδώ, υποστηριζόμενα από επιστημονικά δεδομένα που παρέχονται από τον καθηγητή Pfaus.

Στις τρεις εβδομάδες που απείχα, έγραψα 20 άρθρα, κατασκεύασα ένα κρεβάτι, άρχισα τις εργασίες για ένα βιβλίο και ξεκίνησα να τρώω σαλάτα, όπως κάθε σωστός και λειτουργικός ενήλικας, που ζει με το φόβο της επικείμενης καρδιακής νόσου. Από τη στιγμή που άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου και πάλι, όλη αυτή η παραγωγικότητα εξαφανίστηκε.

Έχοντας από λίγη έως, απολύτως, καμία γνώση για το θέμα, σκέφτηκα ότι πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους επιστημονική σχέση εδώ. Δεδομένου ότι το σπέρμα περιέχει τεστοστερόνη, προκύπτει ότι αν αφήσεις την τεστοστερόνη μακριά από τους ιστούς και την κρατήσεις όλη για σένα -σαν ένας Σκρουτζ του σπέρματος- θα καταλήξεις με περισσότερη διέγερση. Σωστά; Περίπου.

«Κρατώντας το σπέρμα σου, δεν αυξάνεις την πιθανότητα κάποιο από τα συστατικά να επιστρέψει στο αίμα», εξηγεί ο καθηγητής Pfaus. «Ωστόσο, αν το κρατάς μέσα σου, αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις σεξουαλική επαφή ή αυνανισμό, που θα μπορούσαν να αυξήσουν τη διέγερσή σου, αναμένοντας να κάνεις σεξ. Νομίζω ότι αυτή είναι η "ενέργεια" για την οποία μίλησαν οι υποστηρικτές του ταντρικού σεξ. Μαθαίνοντας πώς να διατηρήσεις τη στύση σου και να μείνεις μακριά από την εκσπερμάτιση, κάνει την εμπειρία του οργασμού πιο έντονη και ευχάριστη. Αυτό ισχύει για εμάς -τους ανθρώπους- και τους αρουραίους. Έτσι, η αύξηση της "ενέργειας" είναι περισσότερο ψυχολογική και κατευθυνόμενη από πίστη, παρά ο,τιδήποτε άλλο».

Αυτή είναι η αύξηση της «ενέργειας» που βίωσα. Μετά τη ρύθμιση του «μη αυνανισμού», ως ένα είδος προσωπικής πρόκλησης, γρήγορα ανακάλυψα ότι χρειαζόμουν άλλα πράγματα για να απασχολήσω το μυαλό μου. Και τι καλύτερο, για την απόσπαση της προσοχής από τις σκέψεις σας, από το να προσπαθείς να συμμαζέψεις το κρεβάτι - αυτήν την επίπεδη συσκευασία που εφευρέθηκε για να καταστρέφει τις μακροχρόνιες σχέσεις;

Υπήρξε μια εποχή, πριν από περίπου μια χιλιετία, που ξυπνούσα το πρωί και ολόκληρος ο κόσμος έμοιαζε λαμπερός, συναρπαστικός και γεμάτος ευκαιρίες. Τώρα είμαι ένας ώριμος άνδρας, που κάθε πρωί του μοιάζει σαν ένας πόνος στην πλάτη και που έχει 20 αδιάβαστα e-mails, πριν καν καταφέρει να βουρτσίσει τα δόντια του. Ένας τύπος, που χρειάζεται ένα ανεξήγητα μεγάλο χρονικό διάστημα για να κάνει ανάληψη μετρητών από ΑΤΜ.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των τριών εβδομάδων αποχής μου, πραγματοποιήθηκε μια καλή επένδυση, μέσα σε όλη αυτή τη φρίκη. Για κάποιο λόγο, κάθε νέα μέρα ένιωθα λιγότερο χάλια. Ένιωθα ένα είδος χαλαρότητας, με το να μην αυνανίζομαι - κάτι σαν καθαριότητα. «Μερικοί άνδρες βιώνουν ακραίες ενοχές για τον αυνανισμό», λέει ο καθηγητής Pfaus. «Άλλοι προσπαθούν να επιτύχουν οργασμό, αρκετές φορές την ημέρα, είναι κάτι σαν εμμονή για αυτούς. Μερικά άτομα πλήττονται και από τα δύο. Η βασανιστική και παθολογική φύση αυτού του πράγματος κάνει αυτά τα άτομα να αυνανίζονται συχνά, ίσως και πάρα πολύ συχνά, διότι καταλήγουν σε μια χρόνια κατάσταση μάχης με το πέος τους και με τους μηχανισμούς εκσπερμάτισης».

Ουσιαστικά, το να μην είσαι σε θέση να ελέγξεις το πουλί σου -ή να αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις- είναι μια πολύ άσχημη εμπειρία. Σε αποδυναμώνει ακριβώς εκείνο το σημείο του σώματός σου, που σε κάνει αρσενικό. Η πάλη με τον έλεγχο του πέους σου, σε βάζει σε έναν μικρόκοσμο, όπου πάντα ψάχνεις να ξεκλέψεις μερικές στιγμές για να «τριφτείς». Αυτή είναι, αντικειμενικά, μία καλύτερη κατάσταση για να βρίσκεσαι.

Αυτό μιλάει από μόνο του και είναι, το λιγότερο, ένα θετικό γεγονός και, το περισσότερο, ένα φυσικό γεγονός, που θα πρέπει να υπομείνεις. Το να μην αυνανίζεσαι μπορεί να είναι ένα καλό πράγμα για να το κάνεις - ίσως αισθάνεσαι ξύπνιος, καθαρός και έτοιμος να αλλάξεις τη ζωή τριγύρω σου. Αλλά είναι, επίσης, σαν να περπατάς συνεχώς με ένα «γκλοπ» στο τζιν σου, ακόμα κι αν μιλάς στο τηλέφωνο με τον πατέρα σου. Όπως ο καθηγητής Pfaus εξηγεί:

«Η στύση απαιτεί την ενορχηστρωμένη ενεργοποίηση των συμπαθητικών και παρασυμπαθητικών διαιρέσεων του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Πρώτον, η καρδιά πρέπει να σπρώξει περισσότερο αίμα στον ιστό. Στη συνέχεια, αφού το αίμα διογκώσει τον σπογγώδη ιστό -ο σπογγώδης ιστός βρίσκεται στα σηραγγώδη του πέους και της κλειτορίδας, μαζί με τα χείλη και τον υπόλοιπο στυτικό ιστό- το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα αναλαμβάνει να πιέσει τα αιμοφόρα αγγεία, έτσι ώστε το αίμα να παραμείνει στα γεννητικά όργανα (και στις θηλές και στους άλλους ιστούς στύσης). Υπάρχει ένας σπονδυλικός μηχανισμός, στην κατώτερη οσφυϊκή περιοχή, που ενεργεί για να μετατρέψει το παρασυμπαθητικό σε συμπαθητικό, το οποίο με τη σειρά του ενεργοποιεί τον οργασμό (μαζί με την εκσπερμάτωση στους άνδρες). Ενώ έχεις στύση, αυτός ο μηχανισμός αναστέλλεται από -μεταξύ άλλων- τη φθίνουσα σεροτονίνη.

«Έτσι, αν αυνανίζεστε συχνά, είστε σε μια κατάσταση ανυποταξίας, η οποία ενεργοποιεί επίσης αυτό το σύστημα της φθίνουσας σεροτονίνης, που όμως τώρα μειώνει ή αναστέλλει τη ροή του αίματος στα γεννητικά όργανα, μιας και διατηρεί τον παρασυμπαθητικό τόνο (που προκαλεί συστολή των αιμοφόρων αγγείων) . Έτσι, αν απέχετε για λίγο -24 με 48 ώρες- μπορεί να παρατηρήσετε στύσεις, όλο και ισχυρότερες. Ωστόσο, ο καθένας είναι διαφορετικός. Έτσι, το βέλτιστο για ένα άτομο μπορεί να είναι, για κάποιον άλλον, δυσλειτουργία. Το βέλτιστο καθορίζεται από κάθε άτομο, σε διαφορετικές περιστάσεις».

Έτσι, αν προσπαθήσεις να απέχεις, βρες το σωστό χρονικό διάστημα για σένα. Και αν είσαι αποφασισμένος να το πας μακριά, αλλά δεν θες να δουν τη στύση σου μια μέρα στο διαδίκτυο, μπορείς να «δεθείς» χρησιμοποιώντας σεϊλοτέιπ. Οι κόλλες υπάρχουν και για να μπορείς να στερεώσεις το πουλί σου, αν χρειαστεί. Οπότε, γιατί όχι;

Αυτό είναι το φρικτό και ενοχλητικό μέρος του να μην αυνανίζεσαι. Και σίγουρα δεν είναι ένα πλεονέκτημα. Το να στερείσαι του σεξ για πάνω από 48 ώρες, για τους περισσότερους άνδρες που ξέρω, φαίνεται ηλίθιο. Είναι κάτι σαν μια καταστροφή, διότι δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα χειρότερο από το να είσαι ηλίθιος.

Η απόσπαση της προσοχής, που σου παρέχει η εργασία και τα χόμπι, είναι χρήσιμη και αν μπορείς να τη διατηρήσεις, τότε είναι μια χαρά. Ωστόσο, είναι λογικό το ότι, να μην αυνανίζεσαι, ανεβάζει τις σεξουαλικές σου επιθυμίες. Ως εκ τούτου, από την εμπειρία μου, αυτήν την «αγνότητα» είναι καλύτερα να την απολαύσεις παράλληλα με έναν παρτενέρ. Αν το κάνεις σόλο -είτε ως μια σαδιστική προσωπική πρόκληση είτε για τα αναμενόμενα οφέλη- και παρατηρήσεις τον εαυτό σου να κοιτάζει επίμονα άλλους ανθρώπους, τότε απλώς σταμάτησέ το αμέσως. Στην τελική, ο αυνανισμός είναι κάτι για το οποίο δεν πρέπει να ντρέπεσαι. Αντιθέτως: είναι ένα φυσικό κομμάτι της σεξουαλικής έκφρασης.

«Η αποχή από τον αυνανισμό δεν θα μας σκοτώσει», καταλήγει ο καθηγητής Pfaus, «αλλά θα μας στερήσει σημαντικά την αυτο-ανακάλυψη. Και γνωρίζουμε ότι η αποχή από τον αυνανισμό -και το σεξ και την ευχαρίστηση σε γενικές γραμμές- συχνά υπαγορεύεται από ανθρώπους με εμμονή για την "καθαρότητα" και την "ηθικά σωστή συμπεριφορά". Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν την ευχαρίστηση των άλλων».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.