Οι Άντρες Είναι Ανατριχιαστικοί Σύμφωνα με Νέα Μελέτη

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Το τι σημαίνει «ανατριχιαστικός» -ή, εάν είσαι θρασύς προέφηβος που ζει στο 2003, «φρίκουλο»- είναι καιρό τώρα ένα πράγμα τύπου «το καταλαβαίνεις μόλις το βλέπεις». Στα παλιά, γραφικά συνώνυμα περιλαμβάνονται το «ύπουλος κλεφτάκος» και «φτιασιδωμένος κακοποιός». Αυτοί που σε κάποιον μπορεί να προκαλούν «ανατριχίλες» ή «τρομάρες». Παρά το εύρος των γλωσσολογικών επιλογών για την περιγραφή αυτού του συγκεκριμένου τύπου ανθρώπου ή του αισθήματος της ανησυχίας και παρά την έρευνα που εξετάζει τις σωματικές αντιδράσεις προς τους ανατριχιαστικούς ανθρώπους, δεν υπάρχουν εμπειρικές μελέτες για το τι πραγματικά σημαίνει να σκορπίζεις ανατριχίλα στους άλλους.

Μέχρι τώρα. Τον περασμένο μήνα, ερευνητές του Κολεγίου Knox δημοσίευσαν τα ευρήματα μιας ευρείας έρευνας για τις συμπεριφορές και τα χαρακτηριστικά που οι άνθρωποι θεωρούν ανατριχιαστικά. Παρόλο που η έρευνα με τίτλο «Για τη φύση της ανατριχιαστικότητας» επιβεβαιώνει πολλά από αυτά που οι γυναίκες στα μπαρ σε όλο τον κόσμο ήδη γνωρίζουν, υπονοεί επίσης ότι το ραντάρ ανατριχιαστικών τύπων είναι μια εξελικτική προσαρμογή σχεδιασμένη για να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε και να αποφύγουμε τις απειλές.

«Νομίζω ότι η φοβισμένη αντίδραση είναι μια προσαρμοστική αντίδραση, είτε έχει να κάνει με πρόσωπο είτε με τόπο», λέει ο Frank McAndrew, επικεφαλής ερευνητής στη μελέτη και καθηγητής Ψυχολογίας στο Κολέγιο Knox. «Υπερσυγκεντρώνεσαι προσπαθώντας να επιλύσεις αυτό το παζλ: είναι αυτό το άτομο απειλή ή όχι; Γιατί θα είναι πραγματικά ντροπιαστικό εάν αρχίσεις να τρέχεις ουρλιάζοντας και το άτομο είναι αθώο αλλά ίσως λίγο παράξενο. Από την άλλη πλευρά, εάν δεν φύγεις μακριά ουρλιάζοντας και είναι όντως απειλή, έχεις άλλο πρόβλημα. Έχουμε πραγματικό κίνητρο για να απαλλαχθούμε από αυτήν τη δυσάρεστη ασάφεια».

Στη μελέτη λήφθηκε υπόψη δείγμα 1.341 ανθρώπων από διαφορετικές χώρες με μέση ηλικία τα 28 έτη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ιδιότητα του ανατριχιαστικού συνδέεται με το απρόβλεπτο, υποδηλώνοντας μια πιθανή αντί για μια πραγματική απειλή. Οι ερευνητές ρώτησαν ποια επαγγέλματα είναι τα πιο ανατριχιαστικά – οι κλόουν προηγούνταν, με τους ταριχευτές σε απόσταση αναπνοής, ακολουθούμενους από τους ιδιοκτήτες sex shop. Επίσης διαπιστώθηκε ότι η αποτυχία ανταπόκρισης σε κοινωνικές νύξεις δημιουργεί σε μεγάλο βαθμό αίσθημα ανατριχίλας. Αυτού του είδους η συμπεριφορά περιλαμβάνει, για παράδειγμα «το να στέκεται κάποιος πολύ κοντά, να μην κοιτάει στα μάτια το άτομο με το οποίο αλληλεπιδρά, να ζητάει να τραβήξει φωτογραφία το άλλο άτομο, να παρακολουθεί ανθρώπους προτού αλληλεπιδράσει μαζί τους, να ρωτάει λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή κάποιου, να έχει κάποια νοητική ασθένεια, να μιλάει για την προσωπική του/της ζωή, να δείχνει υπερβολικά ή ελάχιστα συναισθήματα, να είναι μεγαλύτερης ηλικίας και να καθοδηγεί τη συνομιλία προς το σεξ».

Ενώ οι ερευνητές ρώτησαν επίσης για συγκεκριμένα σωματικά χαρακτηριστικά όπως τα μακριά νύχια, τα λαδωμένα μαλλιά, «τα περίεργα χαμόγελα», το να είναι κανείς πολύ αδύνατος ή να ντύνεται περίεργα, ο McAndrew λέει ότι από μόνα τους τα χαρακτηριστικά της φυσιολογίας του σώματος δεν είναι αρκετά για να προκαλέσουν ανατριχίλα. «Εάν τα άτομα έχουν πολύ ασυνήθιστα σωματικά χαρακτηριστικά, αυτά μεγεθύνουν οποιοδήποτε ανατριχιαστική αύρα εκπέμπουν», λέει, «αλλά δεν υπάρχει κάποιο ειδικό σωματικό χαρακτηριστικό το οποίο κοιτάμε και λέμε "Αχ, ένα φρικιό"».

Τα τελευταία χρόνια, πολλά κείμενα έχουν γραφτεί για «την πολιτική της διαπόμπευσης» αφότου ακτιβιστές για τα δικαιώματα των αντρών έθεσαν θέμα ότι πρόκειται για μίσανδρο όρο. Όπως δείχνει η μελέτη του McAndrew, ωστόσο, υπάρχει μια κάποια αλήθεια στην αντίληψη ότι όλα τα φρικιά είναι άντρες. Παρόλο που δεν υπάρχει λίστα ελέγχου για φρικιά ούτε προκαθορισμένες συμπεριφορές που σίγουρα χαρακτηρίζουν κάποιον ως «φρικιό» ή «κουλ τύπο», πάνω από το 95% των συμμετεχόντων είπε ότι είναι πιθανότερο κάποιος ανατριχιαστικός να είναι άντρας παρά γυναίκα. Οι γυναίκες ήταν πιθανότερο να συνδέσουν αυτή την ανατριχίλα με τη σεξουαλική απειλή. Ενώ η μελέτη δεν έκανε διαχωρισμό ανάμεσα στο τι έβρισκαν ανατριχιαστικό οι άντρες και τι οι γυναίκες, «οι γυναίκες ήταν πιθανότερο να σκεφτούν ότι το άτομο είχε κάποιου είδους σεξουαλικό ενδιαφέρον για εκείνες», λέει ο McAndrew.

Παρόλο που ο McAndrew λέει ότι ελπίζει τα ευρήματα να εμπνεύσουν την πραγματοποίηση μελλοντικής έρευνας που θα εστιάζει περισσότερο στο τι οι διάφοροι πολιτισμοί βρίσκουν ανατριχιαστικό, κατανοεί ότι το έντονο ενδιαφέρον του για το αντικείμενο μπορεί επίσης να φανεί ανατριχιαστικό. Ωστόσο αυτό το τελευταίο είναι δύσκολο να πούμε ότι ισχύει, αφού το 59% των συμμετεχόντων στη μελέτη πιστεύει ότι οι ανατριχιαστικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ότι είναι ανατριχιαστικοί. Όταν ρωτάω τον McAndrew εάν έχει ποτέ κατηγορηθεί για κάτι τέτοιο, στην αρχή η απάντησή του είναι διφορούμενη. «Όπως προέκυψε από την έρευνά μου, οι ανατριχιαστικοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι είναι ανατριχιαστικοί, οπότε πώς να ξέρω;» Όμως όταν τον ρώτησα εάν η πραγματοποίηση της έρευνας ήταν αφορμή για ενδοσκόπηση, η απάντησή του ήταν ακλόνητη. «Όχι. Μπορώ ειλικρινά να πω όχι».

Περισσότερα από το VICE

Οι Άνδρες της Μουσικής Βιομηχανίας που Εκμεταλλεύτηκαν Γυναίκες Pop Stars Χωρίς να Τιμωρηθούν

Μέσα στις Εγκαταλελειμμένες Πόλεις του Νέου Μεξικού

Πώς Yποτίθεται ότι Πρέπει να Μυρίζει ο Κόλπος σου