O Άγγελος σου Σερβίρει Εξωτικά Κοκτέιλ

Τον Άγγελο τον ξέρεις, απλώς ίσως να μην θυμάσαι από που. Είναι αυτός που σου έχει φτιάξει ένα βράδυ το κοκτέιλ σου, σε ένα από τα πολλά μπαρ που έχει δουλέψει την τελευταία δεκαετία.

Αυτή την περίοδο σου σερβίρει εξωτικά κοκτέιλ -και όχι μόνο- στο White Monkey στο Χαλάνδρι. Στα 11, συγκεκριμένα, αυτά χρόνια που δουλεύει σαν μπάρμαν έχει περάσει από δεκάδες μπαρ (της Νέας Σμύρνης, της Αθήνας αλλά και αρκετών νησιών), έχει συμμετάσχει σε bar shows -τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό- και έχει γνωρίσει, φυσικά, άπειρο κόσμο. Ο Άγγελος είναι, επίσης, ντράμερ στους The Thriller. Mια rockabilly μπάντα η οποία σχηματίστηκε το 2009, σημειώνει μια σταθερά ανερχόμενη πορεία και έχει μοιραστεί την ίδια σκηνή με ονόματα όπως ο Crazy Cavan & The Rythm Rockers, οι Go Getters, οι Black Raven και οι Hillbilly Moon Explosion.

Η ανεξάντλητη πηγή χιούμορ και ενέργειας που ακούει στο όνομα "Άγγελος", μόνο άγγελος δεν είναι. Αφού το διαολέμενο κέφι του τον ακολουθεί πάντα και παντού. Κάτι που βέβαια μόνο προσόν μπορεί να είναι για κάποιον που συναναστρέφεται τόσο κόσμο - και μάλιστα την ώρα που διασκεδάζει. Το βροντερό γέλιο του και το γρέζι της φωνής του που παραπέμπει σε -φιλικό κατά τα άλλα- οδηγό νταλίκας με στοιχειώνουν ήδη από τα μαθητικά μου χρόνια, όταν γυρνούσαμε τα μπαρ και τα hardcore πάρτυ (ω, ναι) της κάπως πιο αθώας -έχω την αίσθηση- τότε Αθήνας. Αν υπήρξε ποτέ αθώα. Και για να τα λέμε κι αυτά, τότε τον φωνάζαμε "Βαγγέλα". Εγώ, δηλαδή, ακόμα έτσι τον φωνάζω - και θα τον φωνάζω.

VICE: Τι πρέπει να ξέρει ένας μπάρμαν, πέρα από τα ποτά και πώς να τα σερβίρει;
​Άγγελος Τριανταφυλλόπουλος: Ένας μπάρμαν πρέπει να μην έχει μεγαλύτερο εγωισμό από αυτόν που του αναλογεί σε συνάρτηση με τον πελάτη, το μαγαζί και το προϊόν που προσφέρει. Να δίνει σιγουριά και όχι να απαιτεί, χωρίς να ξεχνά την παροχή υπηρεσιών - βασικό κομμάτι της οποίας είναι η διασκέδαση.

Τι κάνεις στην περίπτωση που αντιληφθείς ότι κάποιος έχει γίνει τόσο τύφλα που δεν ξέρει τι του γίνεται;
​Μπορούν να πιούν όλοι όσο τραβάει η όρεξη τους, αρκεί να μην ενοχλούν τους γύρω τους. Αν τα πράγματα ξεφύγουν, υπάρχει τρόπος να διορθωθεί η κατάσταση χωρίς να προσβληθεί καμιά υπόληψη και κανένας πελάτης.

Κι όταν αντιληφθείς ότι κάποιος έχει νεύρα; Μιλάει δηλαδή απότομα κ.τ.λ..
​Το ίδιο ισχύει και σ' αυτήν την περίπτωση. Με την διαφορά ότι εδώ υπάρχει κίνδυνος να προσβληθεί κάποιος. Πάντα όμως με το γάντι.

Τι ισχύει και τι δεν ισχύει όσον αφορά τo στερεότυπο του μπάρμαν;
​Ο μπάρμαν σαν επάγγελμα είναι ενα αστικό ταμπού το οποίο όμως έχει αρχίσει να εξαλείφεται. Κάποια κατάλοιπα βέβαια παραμένουν. Για παράδειγμα δεν είμαστε αλητομηχανόβιοι, ούτε αλκοολικοί, περιθωριακοί, φυλακόβιοι, δεν παίρνούμε ναρκωτικά και δεν κοιμόμαστε κάθε μέρα με διαφορετική κοπέλα επειδή απλά σερβίρουμε ποτά. Αυτό που ισχύει είναι ότι στα μάτια πολλών οι μπάρμεν είναι κάτι σαν ψυχολόγοι. Στο πρώτο ποτό είμαστε "το παιδί", στο δεύτερο ποτό είμαστε "ο τύπος", στο τρίτο -επειδή πλέον ξέρουμε τι θα πιουν- "ο μπάρμαν" και στη συνέχεια, "ο Άγγελος", "ο Σπύρος", "ο Τάκης" κ.ο.κ.. Από το πέμπτο και έπειτα, η γνώμη μας μετράει, κάθε σφηνακι έχει νόημα - ανάλογα πάντα με το "πρόβλημα", τον άνθρωπο αλλά και την ώρα που έχουμε φτάσει.

Ποια είναι η καλύτερη μπύρα του κόσμου;
​Η καλύτερη μπύρα του κόσμου είναι η τσάμπα. Και η δεύτερη καλύτερη υπερμπυράρα του κόσμου είναι αυτή που πίνω με την μπριζόλα μου. Αγαπημένη όμως είναι και αυτή που πίνω μετά την δουλειά με τον Σπύρο, τον Αλέξανδρο και τους απανταχού φίλους.

Το αντίδοτο του χανγκόβερ;
​Το δικό μου αντίδοτο είναι μια παγωμένη τσαφένια μπύρα. Έλα, εντάξει, το καλύτερο είναι ενα ποτήρι νερό μόλις ξυπνήσεις, ενας χυμός μπανάνα και εν συνεχεία, μια σωστή μακαρονάδα και σιέστα.

Τρεις τύπους που θα ήθελες τρελά να σερβίρεις, τι μουσική θα έβαζες να παίζει παράλληλα και τι έκβαση πιστεύεις ότι θα είχε η βραδιά.
​Τρεις τύπους και ένας μπόνους. Ωραία, θα ήθελα τον Lemmy, τον Ψαραντώνη, τον Maradona και τον Βαμβακάρη. Θα πίναμε ρακές, Jack Daniels, θα καπνίζαμε βοτάνια, θα παίρναμε ενισχυτικά ψαρέματος, θα τραγούδαγε μαντινάδες ο Lemmy, ο Ψαραντώνης θα κράταγε το beat, ο Βαμβακάρης θα έδειχνε το προυσαλιωτικο ροκ εν ρολ και ο Diego θα πάρκαρε το πούλμαν με τις Κολομπιάνες ενω εγώ θα ετοίμαζα την επόμενη γύρα ραμικάζι. Η συνέχεια θα ήταν… αντισυνταγματική. Με όλα αυτά.

Υφίσταται ελληνική rockabilly σκηνή;
​Rockabilly σκηνή στην Ελλάδα δεν υπάρχει, τουλάχιστον με την ευρεία έννοια - γιατί δεν υπάρχει κοινό να την (υπο)στηρίξει. Μπάντες έχουμε, ωστόσο, και μάλιστα αξιόλογες. Έχουμε rock 'n' roll μπάντες που γράφουν ιστορία ήδη από τα '80s, με μεγαλα κομμάτια που με "αρρωσταίνουν" ακόμα όπως την πρωτη φορά που τα άκουσα. Το θετικό είναι ότι ακριβώς επειδή είναι λίγες (οι μπάντες αυτές) όταν έρθει ένα μεγάλο όνομα από το εξωτερικό, έχουν όλες ίσες πιθανότητες να παίξουν μαζί του. Κάτι που δεν συμβαίνει ας πούμε στην heavy metal σκηνή, μιας και αριθμεί εκατοντάδες συγκροτήματα.

Μια μπάντα που ποτέ κανείς δεν θα περίμενε να σου αρέσει (και όμως σου αρέσει);
​Αυτή είναι ερώτηση με @@. Λοιπόν, στα εγχώρια ύδατα, οι Στέρεο Νόβα, που γουστάρω φουλ. Και από το εξωτερικό, μάλλον οι Oasis.

Tι κάνεις όταν δεν παίζεις ντραμς και δεν σερβίρεις ποτά;
​Όταν δεν παίζω ντραμς και δεν σερβίρω στο White Monkey, εξακολουθώ να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο σαν παρατηρητής. ΟΚ, όταν δεν κάνω αυτά συνήθως ακούω μουσική, μαγειρεύω, τρώω, πίνω, βλέπω μπάλα (Πανιωνάρα, West Ham), βγαίνω με τους φίλους μου και ΔΕΝ μιλάω για δουλειά, το "παίζω" ευτυχισμένος και στο τέλος το πίστευω και μετά πάλι από την αρχή.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.