H Πρώτη Φορά που με Πλήρωσαν για Σεξ

Δουλεύω περιστασιακά στη βιομηχανία του σεξ όλη μου τη ζωή. Ξεκίνησα να προσφέρω σεξουαλικές υπηρεσίες ως έφηβη και το έκανα για έξι χρόνια – έπειτα σταμάτησα για 12 χρόνια. Τότε, δεν πίστευα ότι θα επέστρεφα σε αυτήν τη δουλειά. Τώρα, κάνω και άλλη δουλειά ως freelancer, όμως το βασικό μου εισόδημα προέρχεται από την εργασία στον τομέα του σεξ.

Μεγάλωσα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αγγλίας. Θα έλεγα ότι από την ηλικία των 13 και έπειτα, πήρα τον κακό δρόμο. Μπήκα στην σκηνή των πάρτι και των ναρκωτικών και έβλεπα τον εαυτό μου ως party girl – μερικές φορές έπαιρνα ναρκωτικά ακόμη και στο σχολείο. Δεν έχω αναλύσει όλα όσα συνέβαιναν τότε, όμως νομίζω ότι αν υπήρχε περισσότερη ενημέρωση για την ψυχική υγεία, όταν ήμουν μικρή, η ζωή μου θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά.

Μετακόμισα στο Άμστερνταμ, όταν ήμουν 17, με κάτι φίλους. Ήμασταν πολύ νέοι και από κάποιες απόψεις, ήταν πολύ διασκεδαστικό – ολόκληρος ο κόσμος ήταν ένα πάρτι και γινόμασταν λιώμα όλη την ώρα. Δεν νομίζω ότι αγόρασα ναρκωτικά, πριν από τα 25. Πάντα πλήρωναν άλλοι για εμένα.

Βρήκα δουλειά ως οικιακή βοηθός και έμενα με μια οικογένεια που δεν είχε ιδέα τι έκανα. Έβγαινα το βράδυ, γυρνούσα κρυφά στις 8 το πρωί, καθόμουν για λίγο στο κρεβάτι κόκκαλο από τα ναρκωτικά και μετά κατέβαινα κάτω, έκανα ότι μόλις είχα ξυπνήσει και έφτιαχνα πρωινό στα παιδιά. Τέλος πάντων, μετά από λίγους μήνες δουλειάς εκεί –νομίζω ότι σε εκείνη τη φάση είχα πλέον κλείσει τα 18 – βρέθηκα μια μέρα να περιμένω το τραμ.

Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες, παρ' όλο που έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια. Θυμάμαι ακόμη και τι φορούσα: ένα ριγέ T-shirt, φαρδύ παντελόνι και Adidas αθλητικά, με τα μακριά καστανά μου μαλλιά χωρισμένα στη μέση.

Είδα να περνάει μπροστά μου ένα κυριλέ αυτοκίνητο με ένα ζευγάρι μέσα –έναν άνδρα και μια γυναίκα– οι οποίοι με κοίταξαν. Την ίδια στιγμή, κατάλαβα τι θα συνέβαινε. Ο άνδρας βγήκε από το αυτοκίνητο, με πλησίασε και μου είπε: «Σε κοιτάζαμε και μας φάνηκες πολύ cool άτομο. Θα μπορούσες να έμενες σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου». Με ρώτησε πόσα έβγαζα τον μήνα και του απάντησα 100 φιορίνια [46 ευρώ] την εβδομάδα – όχι πολλά, δηλαδή. Εκείνος μου είπε, «Αν θέλεις να βγάζεις περισσότερα, πάρε την κάρτα μου» και έβγαλε ένα χαρτονόμισμα των 100 φιορινιών και μου το έδωσε.

Αργότερα εκείνη την ημέρα, πήγα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και κάλεσα τον αριθμό. Συναντήθηκα με μια γυναίκα, που δούλευε για ένα πρακτορείο συνοδών, σε ένα ξενοδοχείο και θυμάμαι ότι όταν την είδα, σκέφτηκα ότι ήταν το πιο γκλάμουρ άτομο που είχα γνωρίσει ποτέ. Τα νύχια της ήταν εκπληκτικά, ήταν πανέμορφη και μου είπε ότι και η ίδια ήταν κάποτε συνοδός, μέχρι που ερωτεύτηκε τον προαγωγό της και πλέον τον βοηθούσε στη διαχείριση της επιχείρησης.

Μου είπε τι γινόταν σε μια «κράτηση»: έμπαινες στο δωμάτιο, φορούσες σέξι εσώρουχα και μετά πρότεινες στον πελάτη να κάνετε μαζί μπάνιο. Βγήκα στα μαγαζιά, έκλεψα μερικά εσώρουχα και εμφανίστηκα στο πρώτο μου ραντεβού, το οποίο είχε κλείσει ένας Άγγλος, σε ένα πάμφθηνο ξενοδοχείο πίσω από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Θα έβγαζα 100 φιορίνια την ώρα, ένα ποσό τεράστιο για την εποχή.

Μπήκα στο δωμάτιο και ένιωσα πολύ περίεργα. Θυμήθηκα τι μου είχε πει η γυναίκα από το πρακτορείο συνοδών και του πρότεινα να κάνουμε μαζί μπάνιο. Όμως, όταν μπήκαμε στο μπάνιο, είδαμε ότι ήταν μικροσκοπικό! Στριμωχτήκαμε σε μια στενή μπανιέρα, καθίσαμε με τα γόνατα λυγισμένα και έβλεπα ότι του φαινόταν αστείο που -προφανώς- ήμουν ερασιτέχνης ιερόδουλη. Δεν ήταν καθόλου σέξι το σκηνικό, απλώς γελοίο. Μετά από λίγο, βγήκαμε έξω και ειλικρινά, δεν θυμάμαι να κάνω σεξ μαζί του, αν και ξέρω ότι συνέβη.

Εκείνη την εποχή, είχες έναν οδηγό που σε περίμενε έξω από το ξενοδοχείο, για να σε πάει στο επόμενο ραντεβού σου. Έφυγα, λοιπόν, από εκείνο το ξενοδοχείο, πήγα σε άλλο, μετά σε άλλο, μετά σε άλλο, μέχρι που ξημέρωσε. Δεν είχα καταλάβει ότι επιτρεπόταν να σταματήσεις, όταν ήθελες, οπότε στο τέλος είπα απλώς, «Σε παρακαλώ, μπορούμε να φύγουμε;». Ο οδηγός μου απάντησε, «Εννοείται» και με πήγε σπίτι. Ειλικρινά, σε εκείνη τη φάση ήμουν εντελώς τσακισμένη, όμως μου φαινόταν ότι είχα κερδίσει μια ολόκληρη περιουσία.

Πολλοί εργαζόμενοι του σεξ μιλάνε για μια αίσθηση ότι ξεπέρασες ένα όριο, την πρώτη φορά που σε πληρώνουν για σεξ. Είναι μια υπέρβαση. Αφού το κάνεις, δεν υπάρχει γυρισμός. Στιγματίζεσαι από την κοινωνία για πάντα. Προσωπικά, βλέπω την εργασία στον τομέα του σεξ ως δουλειά και όχι ως ταυτότητα, όμως η κοινωνία δεν το βλέπει έτσι – δεν είναι κάτι που μπορείς να κάνεις εύκολα και μετά να το αφήσεις πίσω σου.

Τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά, στενοχωριέμαι για εκείνα τα χρόνια. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω ως συνοδός, είχα κάνει σεξ μόνο τρεις φορές – σχεδόν ήμουν παρθένα. Είναι κρίμα που οι πρώτες μου σεξουαλικές εμπειρίες ήταν με πελάτες. Είχα τον πρώτο μου οργασμό με πελάτη, για παράδειγμα. Αυτό μου φαίνεται κάπως θλιβερό. Δεν μου έχει αφήσει τραύμα, όμως νιώθω ότι αν μπορούσα να σχεδιάσω την τέλεια ζωή, δεν θα ευχόμουν κάτι τέτοιο.

Πλέον ανήκω στη σκηνή των ακτιβιστών εργαζόμενων του σεξ, όμως τότε δεν είχα καμία υποστήριξη. Ήταν ένα μεγάλο μυστικό και μόλις πρόσφατα ξεκίνησα να μιλάω για αυτό στον κόσμο. Ακόμη δεν έχω μιλήσει στην οικογένειά μου και καμία από τιςφίλες μου δεν το έχει κάνει, οπότε ήταν ένα μυστικό που κρατούσα για πολύ καιρό.

Συνέχισα να δουλεύω στο Άμστερνταμ, μέχρι που γνώρισα έναν τύπο με τον οποίο είχα μια φριχτή, τοξική σχέση. Καπνίζαμε πολύ κρακ και εισαγάγαμε και εξαγάγαμε λαθραία βαλίτσες με χόρτο και χάπια από τη Νότια Αφρική. Σταμάτησα την εργασία στο σεξ για χάρη του –του φαινόταν αηδιαστικό – αν και η εργασία στο σεξ δεν ήταν σε καμία περίπτωση το πιο επικίνδυνο πράγμα που έκανα τότε.

Εκείνη την περίοδο, ήμουν φριχτή συνοδός – έκαναν συνέχεια παράπονα για εμένα, όμως τους είχα όλους γραμμένους. Ειλικρινά, δεν ήξερα να παίρνω πίπες και δεν ένιωθα καλά με το σώμα μου. Τώρα, με τα φόρουμ στο ίντερνετ και τις κριτικές, δεν θα σταύρωνα πελάτη. Θυμάμαι μια φορά που πήγα με έναν πελάτη –είχα περίοδο και δεν ήξερα για τα ταμπόν τότε– και ουσιαστικά γέμισα το κρεβάτι με αίματα. Εκείνος ήταν σε φάση, «Δεν το κάνεις καιρό αυτό, έτσι;». Και εγώ σκέφτηκα, «Θεέ μου, είμαι τελείως άχρηστη».

Όταν έφυγα από το Άμστερνταμ, δούλεψα σε πολλά μέρη του κόσμου για έξι χρόνια – Σίδνεϊ, Νέα Ορλεάνη, Φορτ Λόντερντεϊλ, Λονδίνο. Είναι πολύ δύσκολο να βρω κανονική δουλειά, λόγω των προβλημάτων που έχω με την ψυχική μου υγεία και το καλό με την εργασία στον τομέα του σεξ ήταν ότι δεν χρειαζόταν να δουλεύω πολύ. Παρόλο που ήταν εξαντλητικό να το κάνω, όταν τελείωνα, έκανα διάλειμμα για δύο εβδομάδες, στις οποίες γινόμουν λιώμα συνεχώς.

Δεν έβλεπα την εργασία στον τομέα του σεξ ως κάτι αρνητικό, όμως επηρέασε πολύ τη ζωή μου. Είναι δύσκολο να λες ψέματα στην οικογένειά σου και ακόμη πιο δύσκολο στον σύντροφό σου – σε κάνει να νιώθεις ότι έχεις ένα ένοχο μυστικό, που δεν μπορείς να μοιραστείς με τους ανθρώπους. Ακόμη και τώρα, όταν αντλώ μεγάλη απόλαυση από την εργασία στο σεξ και αισθάνομαι περήφανη που τα πηγαίνω καλά, εξακολουθώ να μην μπορώ να το πω στην οικογένειά μου και αυτό με δυσκολεύει πολύ.

Οι ετεροφυλόφιλοι cis άνδρες, συγκεκριμένα, έχουν συνήθως μεγάλο πρόβλημα με την εργασία στο σεξ, ειδικά όταν οι υπηρεσίες που προσφέρεις περιλαμβάνουν όλο το πακέτο. Κάνουν λες και όταν διεισδύει μέσα σου ένα πέος, χάνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Θεωρείται ότι αμαυρώνεται η τιμή σου, παρόλο που πουλάς τις υπηρεσίες σου και όχι τον εαυτό σου. Τη σιχαίνομαι αυτήν την άποψη και παρ' όλο που πράγματι υπάρχουν πολλά προβλήματα στη βιομηχανία του σεξ, αυτό ισχύει για τις περισσότερες βιομηχανίες – έτσι είναι ο καπιταλισμός. Η κοινωνία θα έκανε μεγάλη χάρη στον εαυτό της, αν ασχολούταν με άλλες μορφές εργασίας, όσο ασχολείται με την εργασία στον τομέα του σεξ, γενικότερα.

Σταμάτησα να εργάζομαι στη βιομηχανία του σεξ για μεγάλο διάστημα, όταν ήμουν 26, επειδή ερωτεύτηκα. Η δουλειά σε μπαρ ήταν πολύ πιο δύσκολη. Θυμάμαι να στέκομαι πίσω από το μπαρ, να είμαι εντελώς αποκομμένη από τα πάντα, ακόμη και από τον χώρο και να πρέπει να δουλέψω οκτάωρη βάρδια. Ήταν βασανιστήριο.

Ήμασταν μαζί για τέσσερα χρόνια και όταν χωρίσαμε, δεν πίστευα ποτέ ότι θα επιστρέψω στην εργασία στον τομέα του σεξ. Όμως, γνώρισα κάποιους εργαζόμενους του χώρου και ενημερώθηκα για την ακτιβιστική σκηνή, οπότε σκέφτηκα να το δοκιμάσω άλλη μια φορά. Πήγε πολύ καλά και είμαι πολύ περήφανη για τη δουλειά μου – δεν δουλεύω για πρακτορεία πλέον, βγάζω πολλά χρήματα και κάνω αποταμίευση.

Κυριαρχούν δύο μοντέλα στα μέσα ενημέρωσης, όσον αφορά την εργασία στο σεξ – αυτό της χαρούμενης πόρνης, η οποία είναι απίστευτα δυναμική, βγάζει πολλά λεφτά και λατρεύει το σεξ και εκείνο του κακοποιημένου θύματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου, δεν ανήκουν σε καμία από τις δύο κατηγορίες. Υπάρχουν πολλά πράγματα στο ενδιάμεσο. Εννοείται ότι πρέπει να υπάρξει αποποινικοποίηση, για την προστασία των εργαζομένων του σεξ – η νομοθεσία γύρω από την εργασία στο σεξ είναι γελοία. Ελπίζω ότι μια μέρα, αυτή η δουλειά θα αντιμετωπίζεται σαν όλες τις άλλες μορφές εργασίας και ότι ο κόσμος που εργάζεται στη βιομηχανία θα έχει το δικαίωμα να οργανώνεται και να δουλεύει όπως θέλει, έχοντας τα βασικά εργασιακά δικαιώματα.

Περισσότερα από το VICE

Η Εφιαλτική Γέννα της Serena Williams Είναι Υπερβολικά Οικεία για τις Μαύρες Γυναίκες

Όλα Όσα Εμαθα για το Σεξ, Ένα Απόγευμα Σαββάτου στην Ιερά Οδό

Δέκα Eρωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε μια Αεροσυνοδό