Τα Resolution που Δεν Τηρήσαμε Ποτέ

Δεν έχει σημασία αν είσαι ή όχι από αυτούς τους τύπους που κάθε 31/12 βάζουν στο μυαλό τους κάποιο μεγαλεπήβολο στόχο για τη νέα χρονιά που έρχεται. Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας, έστω και μια φορά, έχουμε μπει στο τριπάκι των resolution. Και όλοι μας, έχουμε κατά 99,9% αποτύχει.

Και οι συντάκτες του VICE Greece δεν αποτελούν εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα. Αυτά είναι τα πιο all time classic αποτυχημένα resolution μας - στόχοι που ξεκίνησαν με ενθουσιασμό και έπεσαν στο κενό προτού καν τελειώσει ο Γενάρης. Ή κι αν πέτυχαν, δεν είχαν καμία σχέση με τις υποσχέσεις της πρωτοχρονιάς. Άντε και του χρόνου.

Δεν ήταν πάντα αυτό το resolution μου, όμως τα τελευταία χρόνια κρατάει γερά και είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι τα τελευταία χρόνια, έχει συμβεί το εξής καλό (και κακό): όλη η «κολλητή» παρέα μου έχει μαζευτεί στην Αθήνα. Οπότε, αυτά τα τελευταία χρόνια, τα Σαββατοκύριακά μας είναι κάπως έτσι:

Κάθε Κυριακή πρωί, μας βρίσκει σε κάποιο σπίτι, με ανοιχτά πουκάμισα, χυμένους στον καναπέ, να λέμε πως «αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει». Και κάθε επόμενη Παρασκευή, φτιάχνουμε ομαδικές συνομιλίες στο Facebook για να κανονίσουμε σε ποιο πάρτι θα πάμε να πιούμε. Ειλικρινά, φέτος, νομίζω ότι το εννοώ: θέλω η επόμενη χρονιά να με βρει με λιγότερες καταχρήσεις και περισσότερα νηφάλια πρωινά Κυριακής. Μέχρι τότε, έχουμε κανονίσει να ξαναβγούμε αυτό το Σάββατο - ε, γιορτινές μέρες είναι.
- Παύλος Τουμπέκης

Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνω λίστες με νέους στόχους λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος. Το κάνω σε άκυρες στιγμές όταν συνήθως φτάνω πάτο και λέω «άντε, ας το πιάσουμε από την αρχή». Άλλους στόχους τους πετυχαίνω κι άλλους τους μεταφέρω από χρονιά σε χρονιά. Γενικά σκέφτομαι ότι θέλω να μάθω κι άλλες ξένες γλώσσες, αλλά ειδικότερα ισπανικά. Αφού μάθω ισπανικά, θα ήθελα να πάω στην Κούβα, στη Σεβίλλη και στη Μαγιόρκα και να μιλάω με τους ντόπιους ροδάνι. Είχα ξεκινήσει κάποια στιγμή, αλλά τα εγκατέλειψα. Μετά πήγα να ξεκινήσω πάλι, αλλά δεν έβρισκα χρόνο. Φέτος, όμως, νομίζω ότι δεν χωράει άλλη αναβολή. Θα μάθω ισπανικά, ώστε το resolution που θα πηγαίνει από χρόνο σε χρόνο μετά, να είναι τα ταξίδια στην Κούβα, στη Σεββίλη και στη Μαγιόρκα.
- Μελπομένη Μαραγκίδου

VICE Video: «Το Above the Hood Είναι Θρησκεία»

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Είναι Δεκέμβριος του 2007 και έχω πάθει ψύχωση με το άλμπουμ του Justin Timberlake, FutureSex/LoveSounds, το οποίο είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν και περιείχε κομμάτια, όπως το Sexyback, το What Goes Around…/…Comes Around και το My Love. Στο ακόμα φρέσκο YouTube, βλέπω βίντεο από ζωντανές εμφανίσεις του και ενθουσιάζομαι από το πόσο τρομακτικά καλός είναι σε αυτό που κάνει. Τραγουδάει υπέροχα και έχει φοβερή επικοινωνία με το κοινό. Ωστόσο, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν οι χορευτικές του ικανότητες. Θυμάμαι να σκέφτομαι πως ήταν ο μόνος performer που θύμιζε τον αξεπέραστο Michael Jackson χωρίς να εκτίθεται. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να είναι ο πιο ολοκληρωμένος pop καλλιτέχνης μετά τον «βασιλιά». Βρίσκομαι σε ένα πρωτοχρονιάτικο, σπιτικό πάρτι στη Γλυφάδα, δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν και βαριέμαι ελεεινά. Πιάνω λοιπόν το κινητό μου -σκεφτείτε πως επρόκειτο για μια εποχή που δεν είχαμε τα μούτρα μας κολλημένα συνεχώς σε μια οθόνη-, ανοίγω τις σημειώσεις και αρχίζω να γράφω τα new years resolution μου. Δεν θυμάμαι τα υπόλοιπα, αλλά υπήρχε το βασικό που δεν προσπάθησα καν να εκπληρώσω. «Να μάθω να χορεύω σαν τον Justin Timberlake», έγραφα και είναι προφανές γιατί έμεινε ανεκπλήρωτο. Πρόσφατα, άνοιξα από περιέργεια το παλιό μου κινητό και μπήκα στις σημειώσεις για να ανακαλύψω πως ο στόχος που έθεσα πριν από 11 χρόνια, είναι ακόμη εκεί για να με στοιχειώνει, αφού ακόμα χορεύω σαν αγγούρι.
- Αντώνης Κωνσταντάρας

Αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι ποτέ δεν βάζω στόχους για τη χρονιά που έρχεται. Ασυναίσθητα όμως, πολλές φορές, όταν πλησιάζουμε στην Πρωτοχρονιά, πιάνω τον εαυτό μου να δίνει μερικές περίεργες υποσχέσεις για το νέο έτος. Υποσχέσεις από τις πιο απλές μέχρι τις πιο mission impossible - από το να γίνω πιο τυπικός με τα οικονομικά μου (γελάει ο κόσμος) και τα θέματα υγείας (ξαναγελάει ο κόσμος), μέχρι να μάθω μια ακόμα ξένη γλώσσα και να ξεκινήσω πάλι μαθήματα πιάνου. Όμως, αυτός ο στόχος που παίζει στάνταρ στο μυαλό μου είναι το τσιγάρο. Κάθε ξεκίνημα νέου έτους υπόσχομαι να το ελαττώσω, για να καταφέρω στο τέλος να το κόψω. Κάθε φορά ξεκινάω δυναμικά, το ελαττώνω, καυχιέμαι αριστερά-δεξιά, ώσπου θα γίνει μια στραβή/πίεση/άγχος στη δουλειά και το κοντέρ θα βαρέσει κόκκινο (βλέπε δύο πακέτα εύκολα). Μια δεκαετία το ίδιο πράγμα, η ίδια διαδικασία, το ίδιο αποτέλεσμα. Αν το έχεις απορία, το βιομηχανικό τσιγάρο τελικά το έκοψα, όμως όχι λόγω resolution, αλλά λόγω πατρότητας και τη θέση του πήρε η κλασική πίπα. Συμπέρασμα; Τσάμπα το πάλευα δέκα χρόνια.
- Φροίξος Φυντανίδης

Περισσότερα από το VICE

Οι Μεγάλες Απάτες του 2018 στην Ελλάδα: Κάρτες-Κλώνοι και Fake Αεροπορικά Εισιτήρια

Ένας Τούρκος Sifu στην Ελλάδα μάς Έδειξε το Καλύτερο Σύστημα Αυτοάμυνας