Η Γαλλίδα Λεσβία που Αποφάσισε να Μετακομίσει στην Τουρκία και Κανείς δεν Καταλαβαίνει το Γιατί

Είμαι μια γυναίκα που ζει στην Κωνσταντινούπολη και τελευταία έχω δει σειρά άρθρων με τίτλο «Γιατί έφυγα από την Τουρκία» ή κάποια παραλλαγή αυτού, στον τοπικό Τύπο. Και αφού ήρθα εδώ μετακομίζοντας από το Παρίσι, κάθε άνθρωπος που γνωρίζω δεν σταματά να με ρωτάει γιατί το έκανα. Α, σας είπα ότι μου αρέσουν τα κορίτσια;

Σύμφωνα με τους ανθρώπους που συναντώ και συναναστρέφομαι στην Κωνσταντινούπολη, αυτή την περίοδο η Τουρκία βυθίζεται σε μια υπερσυντηρητική κατάσταση χάρη στο ΑΚΡ - το κυβερνών συντηρητικό κόμμα. Τα τελευταία χρόνια, τα δικαιώματα των γυναικών, των ομοφυλόφιλων και ουσιαστικά οποιουδήποτε δεν ταιριάζει με την οθωμανική φαντασίωση του Ταγίπ Ερντογάν έχουν υποστεί σημαντική συρρίκνωση. Αυτό είναι φανερό εάν παρακολουθείς την τοπική πολιτική σκηνή, αλλά κι όταν απλά περπατάς στο δρόμο.

Από τότε που μετακόμισα στην Πόλη το 2013, με έχουν παρακολουθήσει στο δρόμο τουλάχιστον τρεις φορές - τόσο σε πολυσύχναστο δρόμο το απόγευμα όσο και σε έναν πιο άδειο τη νύχτα. Μερικές φορές με έχουν προσβάλλει και περισσότερες φορές άνθρωποι έχουν απλώσει τα χέρια τους πάνω μου. Ωστόσο το πλαίσιο αυτών των άτυχων στιγμών πραγματικά δεν έχει σημασία. Το θέμα είναι ότι δεν έχει περάσει μια μέρα στην Κωνσταντινούπολη χωρίς να νιώθω σαν αντικείμενο.

Οι Τουρκάλες φίλες μου είναι θυμωμένες γυναίκες. Ξαποστέλνουν τους μαλάκες που τις ενοχλούν με μια δεξιοτεχνία που μου εμπνέει μεγάλο σεβασμό. Εγώ από την άλλη, ακόμα μαθαίνω. Στην πραγματικότητα έχω αναπτύξει αρκετές υπερδυνάμεις όπως το να περπατάω χωρίς να κάνω τον κόπο να κοιτάξω γύρω μου, που σημαίνει ότι πολλές φορές δεν κοιτάω απολύτως τίποτα. Ένας φίλος το έθεσε ως εξής: «Αυτή η πόλη είναι υπέροχη - μπορείς να κάνεις ότι θέλεις εδώ. Αλλά ανεξάρτητα από το τι κάνεις, πάντα θα υπάρχει ένας τύπος που θα σε κοιτάει την ώρα που το κάνεις».

Για να έχετε μια καλύτερη εικόνα του τι συμβαίνει στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, αρκεί να ανοίξετε μια εφημερίδα. Τον τελευταίο χρόνο, διάφοροι πολιτικοί ηγέτες είπαν στους πολίτες της Τουρκίας ότι το γέλιο σε δημόσιους χώρους δεν αποτελεί αξιοπρεπή συμπεριφορά για τις γυναίκες, ότι η ανεργία είναι υψηλότερη επειδή επιτρέπεται στις γυναίκες να εργάζονται και φυσικά ότι «ένας βιαστής είναι πιο αθώος από μια γυναίκα που αποφασίζει να κάνει έκτρωση». Το διάστημα 2002-2011, το ποσοστό των εγκλημάτων τιμής αυξήθηκε κατά 1.400%.

Έτσι, για να απαντήσω στην ερώτηση που μου κάνουν: Δεν είμαι πλέον τόσο βέβαιη γιατί μετακόμισα εδώ. Ίσως γιατί στους Ευρωπαίους, η σκηνή του κλάμπινγκ την Κωνσταντινούπολη είναι αρκετά φημισμένη. Μάλιστα, άκουσα αρκετούς ανθρώπους να λένε ότι η «η Πόλη είναι το νέο Βερολίνο» και αυτή η φράση με κάνει να χαμογελάω.

Όταν παρτάρω στην πλατεία Ταξίμ, απολαμβάνω μια αδελφοσύνη και μια πολυπολιτισμικότητα που δεν έχω δει ποτέ στο Παρίσι ή το Βερολίνο σε αυτή την περίπτωση. Ωστόσο τα πράγματα είναι διαφορετικά όταν είσαι τουρίστας. Μπορείς να επισκεφτείς την Κωνσταντινούπολη εκατό φορές και να μην παρατηρήσεις ότι επικρατεί κοινωνική και σεξουαλική βία. Ακόμα κι όταν εγκαθίστασαι στην Κωνσταντινούπολη, δεν καταλαβαίνεις αμέσως πόσο μεγάλη πόλη είναι. Ότι οι γειτονιές όπου ζεις ή πηγαίνεις για ποτό στο Ταξίμ, Καντίκιοϊ , Μπεσίκτας, τείνουν να είναι η εξαίρεση στον κανόνα.

Όταν μετακόμισα πρώτη φορά, επέλεξα να ζήσω σε ένα συντηρητικό τμήμα της πόλης, το οποίο θα προτιμούσα να μην προσδιορίσω - προς μεγάλη απογοήτευση του γκέι Τούρκου συγκατοίκου μου. Ήθελε να ζήσει στο Τσιχανγκίρ, μια προοδευτική περιοχή που αγαπούν οι εκπατρισμένοι. Επειδή όμως οι εκπατρισμένοι έχουν την τάση να είναι βαρετοί, άφησα την ιδέα κατά μέρος. Και έτσι ζήσαμε εκεί για αρκετούς μήνες, ξεγελώντας τους γείτονες ότι ήμασταν παντρεμένοι επειδή αυτό φαινόταν να ήταν ο πιο εύκολος τρόπος να κυλήσουν τα πράγματα. Πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν ο Ερντογάν απείλησε να απαγορεύσει τη συγκατοίκηση μεταξύ ανδρών και γυναικών οι οποίοι δεν ήταν παντρεμένοι μεταξύ τους, αγχωθήκαμε πολύ.

Σήμερα, εγώ με την κοπέλα μου ζούμε στο Τσιχανγκίρ. Το επόμενο καλοκαίρι, θα παντρευτούμε στη Γαλλία αλλά η ένωσή μας δεν θα σημαίνει τίποτα στην Τουρκία. Ποτέ δεν πίστεψα τόσο πολύ στο γάμο, αλλά δεν περνάει ούτε μέρα που να μην αναρωτηθώ πόσο μπορούμε να μείνουμε στην Πόλη πριν τα πράγματα να γίνουν πολύ περίεργα.

Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, η Τουρκία βρίσκεται στην 123η θέση σε κατάλογο 130 χωρών σε θέματα ισότητας φύλων. Εδώ, το να ομολογήσεις την ομοφυλοφιλία σου είναι αρκετό για να χάσεις τη δουλειά του, να σε διώξουν από το διαμέρισμά σου και η οικογένειά σου να σου γυρίσει την πλάτη. Ωστόσο πρόκειται για μια χώρα που έδωσε δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες το 1034, πάνω από μια δεκαετία νωρίτερα από τη Γαλλία και όπου οι πιο πετυχημένοι ποπ σταρ είναι τρανσέξουαλ. Η Τουρκία είναι απείρως παράδοξη, εάν όχι σχιζοφρενής χώρα.

Όμως γιατί αποφάσισα να μετακομίσω στην Κωνσταντινούπολη; Παρά την σταθερή μου πρόοδο στην τέχνη της αποφυγής των ερωτήσεων, ακόμα δεν γνωρίζω πώς να απαντήσω αυτήν εδώ. Αυτή εδώ είναι η μόνη ειλικρινή απάντηση που μπορώ να δώσω μέχρι αυτή τη στιγμή: ερωτεύτηκα αυτή την πόλη και δεν ερωτεύεσαι πάντα τα σωστά άτομα ή τους κατάλληλους τόπους.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.